Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To było tak, jakbym wpadł do wody i nagle przestał się szarpać, a ona sama zaczęła mnie nieść. Człowiek się szarpie w życiu, bo się boi. Wod...

To było tak, jakbym wpadł do wody i nagle przestał się szarpać, a ona sama zaczęła mnie nieść. Człowiek się szarpie w życiu, bo się boi. Woda życia jest rzeczywiście głęboka i nie da się do końca przewidzieć, dokąd płynie. A czasem szarpie się też tak, jakby chciał jej nadać własny kierunek. Męczy się bez potrzeby, bo to nie on ją ogarnia, tylko ona jego. (s.181-182).

Sens słów to nie jest przecież to, co się czuje, kiedy się je mówi, tylko to, co się robi, kiedy już się wypowie. (s.165).