Leokadia zwana Leą zostaje wydana za mąż za właściciela apteki i wdowca Józefa. Od początku w ich związku nie układa się najlepiej. Choć Lea próbuje obdarzyć uczuciem swojego małżonka, to między nimi dochodzi do sprzeczek i zadrażnień. W dodatku mężczyzna nie jest w stanie zaakceptować faktu, że jego żona zna się ziołach i pragnie wyrobić sobie specjalizację aptekarską. Ponadto Lea chce dowiedzieć się o przeszłości swojego męża i tajemniczej śmierci jego pierwszej żony. Nieoczekiwanie popada w konflikt ze wspólnika męża Wincentym.

"Piołun na zamówienie" to rozgrywająca się na przełomie XIX i XX w. powieść historyczno-obyczajowa o kobiecie, która rzuca wyzwanie męskiemu światu i chce realizować swoją pasję. Mierzy się przy tym z różnymi przeszkodami stojącymi jej na drodze oraz niechęcią ze strony męża i jego wspólnika. Lea jest kobietą odważną i walczącą o swoje marzenia. Pragnie odnieść sukces i jest otwarta na nowe wyzwania.

Ponadto książka ta opowiada również o głęboko skrywanych tajemnicach, burzliwej przeszłości, niejasnych powiązaniach oraz walce o wpływy. Pojawia się tu również trzymający w napięciu i pełen emocji wątek afery z podrabianymi lekami w tle. Wątek ten jest bardzo ciekawy, zaś samo jego rozwiązanie jest zaskakujące.

Sama powieść napisana jest barwnym językiem, zaś autorka dba o każdy, nawet najmniejszy szczegół, czyniąc swoją książkę pozycją atrakcyjną, ale i pełną emocji. Może i sama fabuła rozwija się powoli, to jednak sama lektura przykuwa swoim klimatem oraz dobrze skonstruowanymi postaciami. Oceniam tę książkę, jako bardzo dobrą i mam nadzieję, że będący jej kontynuacją "Smak dymu" również będzie trzymać poziom.

Leokadia zwana Leą zostaje wydana za mąż za właściciela apteki i wdowca Józefa. Od początku w ich związku nie układa się najlepiej. Choć Lea próbuje obdarzyć uczuciem swojego małżonka, to między nimi dochodzi do sprzeczek i zadrażnień. W dodatku mężczyzna nie jest w stanie zaakceptować faktu, że jego żona zna się ziołach i pragnie wyrobić sobie specjalizację aptekarską....

Książka Anny Trojanowskiej "Piołun na zapomnienie" jest powieścią obyczajową z tłem historycznym. Bohaterką jest Leokadia, tutaj zwana Leą. Akcja toczy się na przełomie XIX i XX wieku w Polsce. Lea jest młodą, niezbyt urodziwą i ubogą dziewczyną, którą wychowuje ciotka Anastazja siostra matki. Dzięki staraniom ciotki w wieku dwudziestu siedmiu lat wychodzi za mąż za wdowca Józefa. To małżeństwo z rozsądku, nie ma tu miłości, uczuć, uniesień. Różnica wieku nie jest tak zauważalna przez otoczenia, wszyscy widzą za to ogromną różnicę społeczną i materialną. Ze wsi przenosi się do domu męża do Warszawy, gdzie od teraz ma mieszkać razem z nim. Musi się dostosować i odnaleźć w nowej rzeczywistości, w nowej roli. Jak sobie z tym poradzi ? Mężczyzna jest aptekarzem i praca pochłania go całkowicie. Próbuje wynaleźć nowe specyfiki, które będzie mógł sprzedawać w swojej aptece. Ma wspólnika, którego już od pierwszego spotkania Lea nie polubiła.
Lea ma duża wiedzę o ziołolecznictwie, niestety jej mąż nie traktuje tego poważnie i uważa, że miejsce kobiety jest w domu, w kuchni. Uważa, że nie dla kobiety jest praca i odkrywanie nowinek.
Ona jednak chce się uczyć, poznawać nowe rzeczy i zdobywać nowe umiejętności. Pragnie być wsparciem nie tylko w domu, ale i w aptece. Jak potoczą się losy naszej bohaterki?
Książka jest napisana bardzo plastycznym językiem. Opisy dawnych miejsc, obyczajów, ludzi pobudza wyobraźnię.
Pojawia się też wątek kryminalny. Jak zakończy się historia przedstawiona w książce? Trzeba koniecznie przeczytać książkę.

Książka Anny Trojanowskiej "Piołun na zapomnienie" jest powieścią obyczajową z tłem historycznym. Bohaterką jest Leokadia, tutaj zwana Leą. Akcja toczy się na przełomie XIX i XX wieku w Polsce. Lea jest młodą, niezbyt urodziwą i ubogą dziewczyną, którą wychowuje ciotka Anastazja siostra matki. Dzięki staraniom ciotki w wieku dwudziestu siedmiu lat wychodzi za mąż za wdowca...

Powieść nie rzuciła mnie na kolana, bo jest zbyt rozwlekła. Jestem natomiast pod wrażeniem wiedzy Autorki z zakresu ziołecznictwa, leków XIX w., składników ówczesnych mikstur.
Co mnie irytowało? Ciągłe przypomnienia, że Warszawa była zrusycyzowana pod względem biurokracji, nazw ulic, instytucji, sporo też rusycyzmów jest w mowie.
Narracja jest średnio fantastyczna, można było zamknąć powieść w 400 zamiast 650 stronach, o ile Pani Trojanowska powstrzymałaby się od bełkotu myślowego, istnej biegunki mózgowej...
Równie mocno męczyła mnie ociężałość umysłowa głównej bohaterki, która łączyła kropki taaak powoooli...
Druga część podobała mi się bardziej, na pocieszenie 😁

Powieść nie rzuciła mnie na kolana, bo jest zbyt rozwlekła. Jestem natomiast pod wrażeniem wiedzy Autorki z zakresu ziołecznictwa, leków XIX w., składników ówczesnych mikstur.
Co mnie irytowało? Ciągłe przypomnienia, że Warszawa była zrusycyzowana pod względem biurokracji, nazw ulic, instytucji, sporo też rusycyzmów jest w mowie.
Narracja jest średnio fantastyczna, można...

Autorka przenosi nas w czasie do początków XX w. Mimo, iż jest to powieść historyczna, ma bardzo rozbudowany wątek obyczajowy.
To jedna z tych książek, które uświadamiają nam jak opinie osób ważnych w naszym życiu wpływają na nasze widzenie samych siebie i otaczającego świata.
Małżeństwo z rozsądku, aranżowane - czy może być szczęśliwe?
No i relacje damsko-męskie, ówczesne postrzeganie ról społecznych związanych z płcią.

Autorka przenosi nas w czasie do początków XX w. Mimo, iż jest to powieść historyczna, ma bardzo rozbudowany wątek obyczajowy.
To jedna z tych książek, które uświadamiają nam jak opinie osób ważnych w naszym życiu wpływają na nasze widzenie samych siebie i otaczającego świata.
Małżeństwo z rozsądku, aranżowane - czy może być szczęśliwe?
No i relacje damsko-męskie, ówczesne...

Zaczynała się ciekawie, niestety potem zaczęła być nudna..

Zaczynała się ciekawie, niestety potem zaczęła być nudna..

Ciekawa, ani nie za nudna, ani porywająca

Ciekawa, ani nie za nudna, ani porywająca

To ciekawie napisana, dość obszerna, bo licząca ok. 600 stron powieść, której akcja rozpoczyna się na początku XX wieku. Warszawa i wieś, gdzie wychowywana była przez ciotkę Lea - główna bohaterka tej historii. To właśnie ciotka wyszukała jej męża - aptekarza z Warszawy, wdowca z tajemniczą przeszłością. Lea może nie była zbyt piękna, ale miała "charakter" i swoje zdanie, a to nie były czasy sprzyjające kobietom. Delikatna, wrażliwa, czasami zagubiona i bezradna, głośno wypowiadała swoje oczekiwania i poglądy; nie chciała być tylko żoną, siedzieć w domu. Z dzieciństwa pamiętała zapach i nazwy ziół, roślin i ich stosowanie w leczeniu, opowiadała jej o tym babka.Fascynacja ziołami w niej pozostała, dlatego też ciekawiło ją to co się dzieje w aptece męża i jakie kryje przed nią taemnice. On jednak sceptycznie podchodził do zielarskiej wiedzy Lei. Dodatkowo w tym wszystkim nie chciał mówić o swojej przeszłości, a przede wszystkim o swojej pierwszej żonie. Tę powieść bardzo przyjemnie się czyta, z ciekawością. Autorka z wykształcenia farmaceuta i etnolog wspaniale wykorzystała swoją wiedzę w tej powieści i przybliżyła nam tym samym ziołolecznictwo. Z wielką ciekawością sięgnę po II tom.

To ciekawie napisana, dość obszerna, bo licząca ok. 600 stron powieść, której akcja rozpoczyna się na początku XX wieku. Warszawa i wieś, gdzie wychowywana była przez ciotkę Lea - główna bohaterka tej historii. To właśnie ciotka wyszukała jej męża - aptekarza z Warszawy, wdowca z tajemniczą przeszłością. Lea może nie była zbyt piękna, ale miała "charakter" i swoje...

Jakby skrócić o połowę i zrobić porządną pracę redakcyjną, tak aby w oczy nie kłuły zwykle stylistyczne i gramatyczne błędy - to nawet byłaby to fajna pozycja.

Jakby skrócić o połowę i zrobić porządną pracę redakcyjną, tak aby w oczy nie kłuły zwykle stylistyczne i gramatyczne błędy - to nawet byłaby to fajna pozycja.

Przyzwoita

Przyzwoita

Sama nie wiem co myśleć po przeczytaniu. Ciekawa, ale akcja czasami wlokła się niemiłosiernie. Opisy przemyśleń i rozterek bohaterki zdają się zbyt długie. Ogólnie warto. Dobrnęłam do końca.

Sama nie wiem co myśleć po przeczytaniu. Ciekawa, ale akcja czasami wlokła się niemiłosiernie. Opisy przemyśleń i rozterek bohaterki zdają się zbyt długie. Ogólnie warto. Dobrnęłam do końca.