Piołun na zapomnienie

Polska Belle Epoque początek dość nudny. Ciężko się wczytać. Aczkolwiek warto pokonać początkową niechęć. Książka bardzo klimatyczna. Opisy dawnych miejsc, obyczajów, ludzi pobudza wyobraźnię.
Wciąga, choć autorka nadała lekko rozkręcające się tępo rozwoju akcji.
Mimo wszystko ciężko się oderwać. Jest trochę tajemnicy, romansu i kryminału. Główna bohaterka dającą się lubić. Trochę naiwna, zabobonna, lecz z nieustepliwym charakterem. Potrafi walczyć o swoje, łamie konwenanse, torując drogę dla następnych pokoleń kobiet. A przecież tak trudno przebić się przez męskie wyobrażenie o kobiecym miejscu w męskim świecie.

Z pewnością sięgnę po drugą część tej opowieści. Niezmiernie ciekawi mnie jak poradziła sobie Lea w świecie, który już nie taki sam w jakim się znalazła na początku całej histori.

Polska Belle Epoque początek dość nudny. Ciężko się wczytać. Aczkolwiek warto pokonać początkową niechęć. Książka bardzo klimatyczna. Opisy dawnych miejsc, obyczajów, ludzi pobudza wyobraźnię.
Wciąga, choć autorka nadała lekko rozkręcające się tępo rozwoju akcji.
Mimo wszystko ciężko się oderwać. Jest trochę tajemnicy, romansu i kryminału. Główna bohaterka dającą się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"PIOŁUN NA ZAPOMNIENIE" ANNA TROJANOWSKA

Zapraszam Was w magiczną podróż, będzie bardzo klimatycznie i ciekawie.

Jest to pierwsza część cyklu pod tym samym tytułem.
Moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i już wiem, że nie ostatnie.

Świetna polska powieść obyczajowa z tłem historycznym. Lubię takie klimaty.
Bardzo spodobał mi się pomysł na powieść, fabuła została przemyślana i dopracowana. Piękny język oraz styl wciąga w wykreowany świat z niebywałą łatwością.
Plastyczność języka pozwala nam widzieć, słyszeć i czuć to co nasza główna bohaterka. Realistyczni i prawdziwi bohaterowie z tym wszystkim co nasze , ludzkie.
Powieść tę czyta się, a właściwie pochłania w "oka mgnieniu". Pomimo swej objętości i prawie sześćset czterdziestu stron przeczytałam w jeden wieczór/no. Musiałam :)
Jutro wieczorem siadam do przeczytania części drugiej pt. "Smak dymu". 

Wszystko dzieje się na przełomie XIX i XX wieku w Polsce. Nasza główna  bohaterka to Leokadia, zwana Leo.
Jest młodą, niezbyt urodziwą i ubogą dziewczyną, którą wychowuje ciotka Anastazja siostra matki. Wie, że przyszedł już czas na zamążpójście, lecz fakt, że jest bez posagu i bez urody spowodowało, że nie ma żadnego kandydata.
Dzięki staraniom ciotki i jej modlitwą w wieku dwudziestu siedmiu lat wychodzi za mąż za wdowca Józefa.
To małżeństwo z rozsądku, nie ma tu miłości, uczuć, uniesień .Różnica wieku nie jest tak zauważalna przez otoczenia, wszyscy widzą za to ogromną różnicę społeczną i materialną. Ze wsi przenosi się do domu męża do Warszawy, gdzie od teraz ma mieszkać razem z nim. Musi się dostosować i odnaleźć w nowej rzeczywistości, w nowej roli. Jak sobie z tym poradzi ?

Mężczyzna jest aptekarzem i praca pochłania go całkowicie. Próbuje wynaleźć nowe specyfiki, które będzie mógł sprzedawać w swojej aptece. Ma wspólnika, którego już od pierwszego spotkania Lea nie polubiła.
Lea ma duża wiedzę o ziołolecznictwie, niestety jej mąż nie traktuje tego poważnie i uważa, że miejsce kobiety jest w domu, w kuchni. Uważa, że nie dla kobiety jest praca i odkrywanie nowinek.
Lea przekonuje się, że świat w którym przyszło jej żyć został zdominowany przez mężczyzn i kobiety nie mają prawa głosu.
Ona jednak chce się uczyć, poznawać nowe rzeczy i zdobywać nowe umiejętności. Pragnie być wsparciem nie tylko w domu, ale i w aptece.
Życie z Józefem staje się stabilne, spokojne ale i monotonne.
Jak potoczą się losy Lei przekonacie się czytając - zachęcam.

Mamy też wątek kryminalny i tajemnicę śmierci pierwszej żony aptekarza. 
Na wielki plus zasługuje pięknie i bardzo naturalnie ukazana Warszawa z jej ulicami, straganami i kawiarniami. 

Świetna powieść, idealna na jesienno - zimowe wieczory.
Dużo emocji, wzruszeń, tajemnic, ciekawostek i upartości pewnej młodej kobiety.
Tak, jest miłość i jej konsekwencje.

"PIOŁUN NA ZAPOMNIENIE" ANNA TROJANOWSKA

Zapraszam Was w magiczną podróż, będzie bardzo klimatycznie i ciekawie.

Jest to pierwsza część cyklu pod tym samym tytułem.
Moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i już wiem, że nie ostatnie.

Świetna polska powieść obyczajowa z tłem historycznym. Lubię takie klimaty.
Bardzo spodobał mi się pomysł na powieść, fabuła została...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

 Po sporej dawce współczesnych powieści, miałam ochotę trochę cofnąć się w czasie. Zachęciła mnie do tego okładka i opis. Przeniosłam się więc do 1894 r.

    Leokadia, zwana Leą, nie grzeszy urodą, ani zbytnią pewnością siebie. Uwielbia zioła, łąki i piękne wiejskie krajobrazy. Coraz starsza ciotka, która ją wychowała, postanawia wydać ją za mąż za statecznego aptekarze z Warszawy. Licząc się ze zdaniem ciotki, jej mądrością i zasadami, przyjmuje oświadczyny. Z tego właśnie powodu Lea przeprowadza się do stolicy. 

  Trafia do męskiego świata, bowiem w aptece pracują sami mężczyźni. Mimo, że początkowo nie darzy Józefa uczuciem, to uczy się z nim żyć, przyzwyczajając  się do małżeństwa. Irytuje ją samotne siedzenie w domu, spanie w pościeli po "poprzedniczce", porównywanie jej do byłej żony Józefa, Sabiny. Postanawia zrobić użytek ze swojej wiedzy o ziołolecznictwie i spróbować swoich sił w aptece. Musi jednak stoczyć emocjonalną walkę ze wspólnikiem męża, Reutowiczem, który nie pała do niej sympatią. Jest zgryźliwy i nieprzychylnie do Lei nastawiony. Jednak Józef nie da powiedzieć o wspólniku złego słowa. Liczy się z jego zdaniem i broni go na każdym kroku, drażniąc tym żonę. Być może mają wspólną tajemnicę? Co się stało z Sabiną? Właśnie tego kobieta próbuje dowiedzieć się.

   Muszę przyznać, że autorka bardzo dobrze oddała klimat tamtych lat. Poprzez opisy i charakterystykę bohaterów mogłam wyobrazić sobie Warszawę przy końcu XIX wieku. Podobała mi się postać głównej bohaterki, przechodzącej przemianę, drążącej temat i walczącej o siebie, próbującej przebić się w męskim świecie. Postawiłabym jednak na większą ilość akcji, a mniejszą opisów, lecz ogólnie mogę wystawić powieści pozytywną opinię. 

  A to nie koniec losów bohaterki. Anna Trojanowska zabiera nas w dalszą podróż po Warszawie, tym razem na początek XX wieku. "Smak dymu" to kontynuacja.

 Po sporej dawce współczesnych powieści, miałam ochotę trochę cofnąć się w czasie. Zachęciła mnie do tego okładka i opis. Przeniosłam się więc do 1894 r.

    Leokadia, zwana Leą, nie grzeszy urodą, ani zbytnią pewnością siebie. Uwielbia zioła, łąki i piękne wiejskie krajobrazy. Coraz starsza ciotka, która ją wychowała, postanawia wydać ją za mąż za statecznego aptekarze z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wybrałam tę książkę, ponieważ zaintrygował mnie opis. Młoda kobieta o przeciętnym wyglądzie z marnymi szansami na zamążpójście szczęśliwie zostaje wybranką rozważnego aptekarza - Józefa. Lea, bo tak ma na imię główna bohaterka, musi nie tylko odnaleźć się w nowej małżeńskiej roli, oswoić się z przeprowadzką ze wsi do miasta, ale również zmierzyć się z męskim światem, bo przecież... na litość boską... apteka to nie miejsce dla kobiety!
Żaden z szanownych panów nie bierze na poważnie jej zainteresowań oraz wiedzy na temat leczniczych ziół, które wyniosła ze wsi.
Jakby tego było mało, w kątach nowego mieszkania czają się szczątki tajemnicy, nieopowiedziana i solidnie ukrywana historia, którą Lea będzie starała się poznać.
Jaki sekret skrywa Józef
Czy jego wspólnik nareszcie przestanie dogryzać Lei i patrzeć na nią wilkiem?
Czy głównej bohaterce będzie dane poznać smak prawdziwej miłości?
I czy kiedykolwiek ktoś doceni jej umiejętności?
Interesująca postać kobieca. Ogólnie podobała mi się konstrukcja postaci, które wydawały mi się niezwykle żywe i autentyczne. Na początku wydawało mi się, że może to być zwykły romans, jednak niektóre wątki są nie szablonowe, a nawet zaskakujące. Wątek intrygi zajmujący, chociaż.... dosyć rozwleczony. Muszę przyznać, że były fragmenty, kiedy tylko przebiegałam po nich wzrokiem, albo nieco się nudziłam - szczególnie w środku - moim zdaniem, niepotrzebne.
Jednak opis tła, czyli przełomu XIX i XX wieku, urokliwy i jednocześnie konkretny.
Pewna relacja głównej bohaterki, powiedzmy przyjaźń, wydawała mi się zbyt naciągana i również niepotrzebna.
Pisząc tę opinię, zauważyłam, że jest kolejna część z kontynuacją losów Lei. Tak jak wspomniałam, do tej pozycji zachęcił mnie opis, ale patrząc na opis drugiej części (oraz tendencję autorki do przeciągania) to chyba jednak sobie daruję.

Wybrałam tę książkę, ponieważ zaintrygował mnie opis. Młoda kobieta o przeciętnym wyglądzie z marnymi szansami na zamążpójście szczęśliwie zostaje wybranką rozważnego aptekarza - Józefa. Lea, bo tak ma na imię główna bohaterka, musi nie tylko odnaleźć się w nowej małżeńskiej roli, oswoić się z przeprowadzką ze wsi do miasta, ale również zmierzyć się z męskim światem, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mezalians. Małżeństwo Lei z prowincji z wdowcem aptekarzem Józefem Klonowskim zostało zaaranżowane przez jej ciotkę Anastazję. Lea jest postacią dynamiczną. Trafiła pod jej opiekę po bankructwie i aresztowaniu jej ojca. Jej matka i brat zmarli, a jej siostra Maria została nauczycielką. Po przeprowadzce do Warszawy Lea czuje się sama w mieszkaniu.Na początku nie ma wstępu do apteki. Później zaczyna odbywać w niej praktykę.Józef powoli wciąga ją w arkana pracy apteki: tworzenie leków,syropów. Później Lea sama prowadzi magazyn i marzy o tworzeniu perfum. Wincenty Reutowicz jest postacią bardzo zmienną i apodyktyczna. Bardzo sprzeciwia się jej pracy w aptece. Nie podoba mu się,że została żoną jego przyjaciela. Lea za wszelką cenę chce dowiedzieć się o zmarłej żonie Józefa Sabinie(Salomei).Nikt nie chce o niej mówić. Józef wpada na trop fałszerzy leków. Ta historia to powieść romantyczna i kryminalna. Opowiada o emancypacji kobiet i ich walce o swoją niezależność.

Mezalians. Małżeństwo Lei z prowincji z wdowcem aptekarzem Józefem Klonowskim zostało zaaranżowane przez jej ciotkę Anastazję. Lea jest postacią dynamiczną. Trafiła pod jej opiekę po bankructwie i aresztowaniu jej ojca. Jej matka i brat zmarli, a jej siostra Maria została nauczycielką. Po przeprowadzce do Warszawy Lea czuje się sama w mieszkaniu.Na początku nie ma wstępu do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jestem obiektywna w ocenie tej książki - jestem z wykształcenia farmaceutką, kocham ziołolecznictwo i klimat belle epoque - dałam się więc porwać tej historii w 100%! Przepiękne opisy przyrody, Warszawy, zachowań, zwyczajów i strojów. Główna bohaterka jest moim kompletnym przeciwieństwem, ale ani trochę mnie z tego powodu nie irytowała. Powieść historyczno-obyczajowa z pewną szczyptą kryminału. Jest tu aranżowane małżeństwo, tajemnica, śledztwo, a nawet śmierć.
Całkowicie moja bajka.

Nie jestem obiektywna w ocenie tej książki - jestem z wykształcenia farmaceutką, kocham ziołolecznictwo i klimat belle epoque - dałam się więc porwać tej historii w 100%! Przepiękne opisy przyrody, Warszawy, zachowań, zwyczajów i strojów. Główna bohaterka jest moim kompletnym przeciwieństwem, ale ani trochę mnie z tego powodu nie irytowała. Powieść historyczno-obyczajowa z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam bardzo mieszane uczucia. Sam pomysł, poruszane treści, realia epoki są raczej bez zarzutu ale całość jest irytująco rozwleczona, nadmiernie rozpisana i niestety zwyczajnie nudna. Czekałam końca a i on był rozczarowujący. Relacje między bohaterami są (jak dla mnie) trudne do zrozumienia, główna bohaterka jest najmocniejszą stroną całej książki ale i ona nie jest ani porywająca ani przynajmniej interesująca. Nie polecam...

Mam bardzo mieszane uczucia. Sam pomysł, poruszane treści, realia epoki są raczej bez zarzutu ale całość jest irytująco rozwleczona, nadmiernie rozpisana i niestety zwyczajnie nudna. Czekałam końca a i on był rozczarowujący. Relacje między bohaterami są (jak dla mnie) trudne do zrozumienia, główna bohaterka jest najmocniejszą stroną całej książki ale i ona nie jest ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem pod wrażeniem książki. Na tle wielu innych historii osadzonych w początkach XX wieku, ta broni się z łatwością. Język bardzo przyjemny, książka czyta się sama. Tajemnica, która trzyma w napięciu od samego początku aż do samego końca. Przez ponad 600 stron nie byłam znudzona ani przez moment. Cały czas działo się coś nowego i z każdą kolejną kartką czekałam na to, co będzie dalej. Bardzo dobra kreacja postaci, szczególnie Wincenta, który intrygował od pierwszego pojawienia się. Wszystkiego jest tu po trochu, żaden wątek ani temat nie jest przesadnie wyeksponowany albo zbagatelizowany.

Jestem pod wrażeniem książki. Na tle wielu innych historii osadzonych w początkach XX wieku, ta broni się z łatwością. Język bardzo przyjemny, książka czyta się sama. Tajemnica, która trzyma w napięciu od samego początku aż do samego końca. Przez ponad 600 stron nie byłam znudzona ani przez moment. Cały czas działo się coś nowego i z każdą kolejną kartką czekałam na to, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobał mi się klimat w powieści: apteka, targ, pola, łąki, morze. Wspólnym mianownikiem są zioła i rośliny, które mają moc uzdrawiania. Atmosferę podkręca też czas akcji, bo mamy tutaj do czynienia z czasami trochę dla nas odległymi, a mianowicie mowa tu o roku 1895. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że panujące zwyczaje w domu rodzinnym głównej bohaterki (i nie tylko tam) są przestarzałe i staromodne. Jak Lea zniesie decyzję ciotki? Jakie sekrety jeszcze skrywa apteka Józefa? I czy piołun wystarczy by zapomnieć o tym wszystkim?

Podobał mi się klimat w powieści: apteka, targ, pola, łąki, morze. Wspólnym mianownikiem są zioła i rośliny, które mają moc uzdrawiania. Atmosferę podkręca też czas akcji, bo mamy tutaj do czynienia z czasami trochę dla nas odległymi, a mianowicie mowa tu o roku 1895. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że panujące zwyczaje w domu rodzinnym głównej bohaterki (i nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawa i wciągająca powieść z akcją umiejscowioną w Warszawie na przełomie XIX i XX wieku.
Józef – wdowiec w średnim wieku, szanowany właściciel apteki, poślubia młodą, niezbyt urodziwą, wiejską dziewczynę. Lea, z jednej strony cieszy się z zamążpójścia, ale z drugiej strony boi się tej wielkiej, życiowej zmiany. Wkrótce okazuje się, że jej obawy nie były do końca bezpodstawne. Choć Józef dba o swą żonę, stara się dać jej to, co najlepsze, to jednak nie zawsze jest im się łatwo porozumieć. Każde z nich ma własne przyzwyczajenia, których nie chce zmieniać. Każde ma też inny charakter. Józef chce, aby żona była mu posłuszna, natomiast Lea lubi czasem postawić na swoim. Ale mimo pojawiających się nieporozumień, kłótni, cichych dni oboje odnajdują szczęście we wspólnym życiu. Jedna tylko rzecz bezustannie nie daje Lei spokoju. A mianowicie, przeszłość Józefa, o której nigdy nie chciał opowiadać. Dlatego też, kobieta postanawia na własną rękę przeprowadzić małe śledztwo i dowiedzieć się, co ukrywa przed nią mąż. Nie wie tylko, że lepiej dla niej byłoby nie szukać, tylko żyć spokojnie w nieświadomości u boku ukochanego.

„Piołun na zapomnienie” to powieść bardzo klimatyczna, perfekcyjnie przedstawiająca nam realia życia, jakie panowały przeszło 100 lat temu. Fabuła wciąga i zaskakuje. Tylko czasami brakuje w niej większej dynamiki, czasem pojawiają się też zbyt obszerne opisy dotyczące różnych rzeczy. Przykładem tego są fragmenty przedstawiające funkcjonowanie apteki w tamtych czasach, ze szczegółowymi opisami sposobów wytwarzania maści, tabletek, plastrów, kropli, itp. Ale na szczęście cała treść została napisana prostym językiem i lekkim stylem, więc mimo pojawiania się od czasu do czasu mniej ciekawych fragmentów, szybko i przyjemnie mi się tę powieść czytało.

Polecam!

Ciekawa i wciągająca powieść z akcją umiejscowioną w Warszawie na przełomie XIX i XX wieku.
Józef – wdowiec w średnim wieku, szanowany właściciel apteki, poślubia młodą, niezbyt urodziwą, wiejską dziewczynę. Lea, z jednej strony cieszy się z zamążpójścia, ale z drugiej strony boi się tej wielkiej, życiowej zmiany. Wkrótce okazuje się, że jej obawy nie były do końca...

więcej

mniej

Pokaż mimo to