Do polowy ksiazka podobala mi sie, niestety koncowka jakby pisana chaotycznie, byle jak bez sedna sprawy "kto i wlasciwie dlaczego, po co"
Mimo to spodobaly mi sie czasy akcji ksiazki i mily w odbiorze jezyk.

Do polowy ksiazka podobala mi sie, niestety koncowka jakby pisana chaotycznie, byle jak bez sedna sprawy "kto i wlasciwie dlaczego, po co"
Mimo to spodobaly mi sie czasy akcji ksiazki i mily w odbiorze jezyk.

Szkoda, że autorka nie osadziła akcji w jakimś konkretnym miasteczku, przez to książka straciła wiele uroku.
Dla mnie ciekawa, bo lubię kryminały retro. Elegancka, spokojna narracja. Słuchałam z przyjemnością.

Szkoda, że autorka nie osadziła akcji w jakimś konkretnym miasteczku, przez to książka straciła wiele uroku.
Dla mnie ciekawa, bo lubię kryminały retro. Elegancka, spokojna narracja. Słuchałam z przyjemnością.

Książkę przeczytałam z miłości do XIX wieku i dużej sympatii do autorki. Jak zwykle język i styl pisania autorki na plus. Atmosfera XIX wieku oddana bardzo dobrze. Wiele osób pisze, że łatwo można było wyczuć kto był zabójcą, jednak ja w sumie do samego końca nie miałam pojęcia kto nim był i totalnie nic nie przychodziło mi do głowy. Sam portret psychologiczny sprawcy i pomysł bardzo dobry, ale czegoś mi w tej historii zabrakło. Nie czuło się napięcia, też sprawa Libaszki ostatecznie nie została rozwiązana. Brakowało mi też głębszego wyjaśnienia motywu i wyboru ofiar przez mordercę. Nie zmienia to jednak faktu, że uważam książkę za dobrą.

Książkę przeczytałam z miłości do XIX wieku i dużej sympatii do autorki. Jak zwykle język i styl pisania autorki na plus. Atmosfera XIX wieku oddana bardzo dobrze. Wiele osób pisze, że łatwo można było wyczuć kto był zabójcą, jednak ja w sumie do samego końca nie miałam pojęcia kto nim był i totalnie nic nie przychodziło mi do głowy. Sam portret psychologiczny sprawcy i...

Wciągająca historia tocząca się w XIX wieku. Lubię przenosić się w takie czasy i razem z bohaterami myśleć nad rozwiązaniem zagadki kryminalnej.

Wciągająca historia tocząca się w XIX wieku. Lubię przenosić się w takie czasy i razem z bohaterami myśleć nad rozwiązaniem zagadki kryminalnej.

Książka w żadnym momencie nie wzbudziła mojego zainteresowania.
Poczynając od nijakiego umiejscowienia akcji zarówno w czasie jak i przestrzeni po totalnie beznadziejnego bohatera.
XIX wieczna Warszawa mogłaby mieć jakiś urok gdyby wydarzeń nie zepchnięto na obrzeża ziejące pustką, takie morderstwo w pseudo Ciechocinku brzmi słabo i takie też jest.

Prowadzący śledztwo komisarz to totalnie apatyczna i antypatyczna postać. Facet nie wykazuje prawie żadnej inicjatywy, wszystkie zadania zrzuca na innych i jest pierwszy do osądzania ich niepowodzeń. W innych tytułach zwykle z podobną niemrawością i zmęczeniem życiem bohaterów idzie w parze jednak jakiś specjalny zmysł dedukcji czy ponadprzeciętna inteligencja, tutaj jednak miało się wrażenie, że prowadzący śledztwo to jakiś idiota gdy niby nie był przekonany do pierwszego wskazania sprawcy, a potem wielce go to dziwiło. Łączenie faktów również nie należy do jego mocnych stron, przez chwilę miało się nadzieje, że zastępca przedstawiany jako ten sprytniejszy wniesie nieco ożywienia, ale i on niespecjalnie podołał.
W książce względem śledztwa nie dzieje się praktycznie nic, może wpakowanie akcji w takie czasy to po części tłumaczyć, bo ciężko o zaawansowane techniki, ale tutaj brakuje choćby podstaw.

Sam wątek kryminalny i osoba sprawcy to jeden z niewielu pozytywów, w miarę sprawnie wszystko tam się łączy, ale to tylko niewielkie fragmenty, reszta to rozmyślania bohaterów nie prowadzące do niczego.

Dodatkowo po lekturze występuje chwilowa alergia na słowa przepióreczka i wybornie...

Nie bardzo rozumiem też zakończenie, nie wiem co miało ono znaczyć w stosunku do komisarza.

Książka w żadnym momencie nie wzbudziła mojego zainteresowania.
Poczynając od nijakiego umiejscowienia akcji zarówno w czasie jak i przestrzeni po totalnie beznadziejnego bohatera.
XIX wieczna Warszawa mogłaby mieć jakiś urok gdyby wydarzeń nie zepchnięto na obrzeża ziejące pustką, takie morderstwo w pseudo Ciechocinku brzmi słabo i takie też jest.

Prowadzący śledztwo...

Całkiem niezły kryminał, szczególnie, że osadzony w tak dawnych czasach. Miła odmiana po szwedzkich i polskich współczesnych kryminałach. Napisany ładnym polskim językiem. Komisarza nie polubiłam:) Faktycznie dość wcześnie jest pewne wskazanie na mordercę, ale nie wierząc intuicji podejrzewałam kogos innego i w sumie czytając książkę całkiem miło spędziłam czas mimo kilku morderstw; w końcu to nie jest literatura faktu:)

Całkiem niezły kryminał, szczególnie, że osadzony w tak dawnych czasach. Miła odmiana po szwedzkich i polskich współczesnych kryminałach. Napisany ładnym polskim językiem. Komisarza nie polubiłam:) Faktycznie dość wcześnie jest pewne wskazanie na mordercę, ale nie wierząc intuicji podejrzewałam kogos innego i w sumie czytając książkę całkiem miło spędziłam czas mimo kilku...

„Człowiek z brzytwą” nie oferuje czytelnikowi niczego szczególnego. Akcja powieści rozgrywa się w XIX wieku na ziemiach polskich pod rosyjskim zaborem. Jednak poza jeżdżącymi dorożkami, ubiorami bohaterów i oblepiającym ich oraz czytelnika nieustającym upałem, nie znajdziemy w tej historii niczego takiego, co charakteryzowałoby epokę. W sumie powieść mogłaby rozgrywać się w każdym miejscu i czasie.

Gdyby tak spojrzeć na bohaterów, to czytelnikowi nasuwa się jedno i nieustające spostrzeżenie: policjanci ciągle zastanawiają się co im w śledztwie umknęło, czego nie zrobili, a bez czego rozwiązanie sprawy nie ma prawa zaistnieć? Rozmyślają wkoło co i kiedy spartaczyli? I na tym rozmyślaniu się właściwie kończy, bo i tak albo rezygnują z tego co sobie umyślili, albo zajmuje ich zupełnie co innego. Gdyby tak, zamiast rozmyślać, bardziej wzięli się za dedukcję i zajęli się skojarzeniami, to powieść zapewne by się skróciła a sprawca został szybciej złapany. Niestety, to ich rozmyślanie jest sztucznie rozciągnięte i prowadzi czytelnika do rozważań nad inteligencją lub jej brakiem prowadzących sprawę.
Najpierw myślałem sobie, ze autorka stworzyła swoich bohaterów na zasadzie kontrastu, jeden jest ambitny i przygłupi, zaś drugi inteligentny, ale będący w cieniu tego pierwszego. Potem okazało się, że się myliłem, bo w sumie obaj byli mocno ograniczeni. Tyle, że jeden znacznie sprytniejszy i obrotniejszy.

Tak całkiem po prawdzie, do połowy opowieści nic się nie dzieje, akcja rusza ( i to wcale nie z kopyta) dopiero po upływie "środka" historii. Zatem można stwierdzić, że „Człowiek z brzytwą” to trochę nudnawa opowiastka, dla czytelników, którzy chcieliby i dopiero rozpoczynają swoją przygodę z kryminałem. Wytrawny „kryminalista” raczej nie ma czego w niej szukać.

Ocena: 3/6

„Człowiek z brzytwą” nie oferuje czytelnikowi niczego szczególnego. Akcja powieści rozgrywa się w XIX wieku na ziemiach polskich pod rosyjskim zaborem. Jednak poza jeżdżącymi dorożkami, ubiorami bohaterów i oblepiającym ich oraz czytelnika nieustającym upałem, nie znajdziemy w tej historii niczego takiego, co charakteryzowałoby epokę. W sumie powieść mogłaby rozgrywać się w...

Retro kryminał w dobrym stylu. Wyraźnym minusem, że dość szybko można rozszyfrować sprawcę. Autorka dość wyraźnie wskazuje tę postać. Ogólne wrażenie jednak pozytywne

Retro kryminał w dobrym stylu. Wyraźnym minusem, że dość szybko można rozszyfrować sprawcę. Autorka dość wyraźnie wskazuje tę postać. Ogólne wrażenie jednak pozytywne

Mroczny kryminał-retro. Czyta się z ciekawością, wciągająca, dobrze zbudowana intryga - kilka tropów prowadzi na manowce, a zakończenie jest zaskakujące. Pierwszy raz czytałam książkę tej autorki, ale spodobała mi się. Polecam.

Mroczny kryminał-retro. Czyta się z ciekawością, wciągająca, dobrze zbudowana intryga - kilka tropów prowadzi na manowce, a zakończenie jest zaskakujące. Pierwszy raz czytałam książkę tej autorki, ale spodobała mi się. Polecam.

W ostatnim czasie postanowiłam zacząć czytać coś innego niż do tej pory. Mój wybór padł na niedawna premierę książki „Człowiek z brzytwą” Anny Trojanowskiej. Do tej pory jeszcze nie miałam okazji przeczytać poprzedniej powieści autorki i nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Ale wiecie, co niesamowicie została zaskoczona. Niecałe 500 stron zostało bardzo szybko pochłonięte a ja w tej chwili czuje lekki niedosyt, bo naprawdę mi mało a chciałoby się więcej poczytać twórczości autorki.

Kreacja bohaterów przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Poznajemy komisarza Kornela Połżniewicza, którego poznajemy, gdy przybywa do zwłok młodej dziewczyny jednej z pensjonariuszek. Wstępnie powiedziane jest, że to samobójstwo, lecz po kolejnym morderstwie ludzie zaczynają domyślać się, co innego. Komisarz dosyć, że musi prowadzić skomplikowane śledztwo to jeszcze problemy prywatne trapią głównego bohatera. Poznajemy także doktora Libaszko, który jest jednym z podejrzanych tak samo jak właściciel fabryki Bukowski. Autorka skrupulatnie prowadzi nas do świata pełnego kłamstw, domyśleń pełnego sprzecznych emocji. To nie tuzinkowa i misternie skonstruowana historia, która prowadzi czytelnika przez zaskakującą fabułę.

„Człowiek z brzytwą” jest to zaskakująca historia, która już od pierwszej strony wciągnęła mnie. Ta książka niewątpliwie zasługuje na uwagę a wykreowani bohaterowie i intrygujące śledztwo stworzą niesamowitą całość. Jeśli lubicie czytać kryminały to ta książka na pewno musi znaleźć się w twojej domowej biblioteczce. Naprawdę warto przeczytać.
https://zaczarowana-ksiazka.blogspot.com/2019/02/anna-trojanowska-czowiek-z-brzytwa.html

W ostatnim czasie postanowiłam zacząć czytać coś innego niż do tej pory. Mój wybór padł na niedawna premierę książki „Człowiek z brzytwą” Anny Trojanowskiej. Do tej pory jeszcze nie miałam okazji przeczytać poprzedniej powieści autorki i nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać. Ale wiecie, co niesamowicie została zaskoczona. Niecałe 500 stron zostało bardzo szybko...