Gump i spółka

Lepiej aby pewnych kontynuacji nie było, zwłaszcza kultowych powieści. Niepotrzebna książka. Ani zabawna, ani ciekawa, ani świeża. Po co? Dla pieniędzy.

Lepiej aby pewnych kontynuacji nie było, zwłaszcza kultowych powieści. Niepotrzebna książka. Ani zabawna, ani ciekawa, ani świeża. Po co? Dla pieniędzy.

Niby jeszcze raz to samo ale z wdziękiem. Dodatkowo osoba inteligentnego nad miarę syna i ich relacja stanowią pewien nowy element wzbudzający na nowo zainteresowanie włosami niezbyt inteligentnego bohatera uczestniczacego w kluczowych wydarzeniach końca XX wieku.

Niby jeszcze raz to samo ale z wdziękiem. Dodatkowo osoba inteligentnego nad miarę syna i ich relacja stanowią pewien nowy element wzbudzający na nowo zainteresowanie włosami niezbyt inteligentnego bohatera uczestniczacego w kluczowych wydarzeniach końca XX wieku.

Jeśli ktoś czytał moją recenzję "Forrest Gumpa" to wie, że raczej nie jestem zbytnio dużym fanem książki Winstona Grooma? Co mnie zatem podkusiło by sięgnąć po kontynuację? Może jakieś zapędy masochistyczne, może zwykła ciekawość, może coś jeszcze innego... tak czy inaczej stało się, a ja nie żałuję. Ba, mogę nawet powiedzieć, że podobała mi się bardziej!

Czy to oznacza, że "Gump i Spółka" to dobra książka? Nie no, gdzie. Ale jeżeli przymruży się trochę oko i jest się przyzwyczajonym do stylu pisania Grooma to można z tego czerpać frajdę.

Kontynuacja "Forresta Gumpa" w sumie jest powtórką z rozrywki, jednak widać tu niewielki postęp. Ponownie mamy tu do czynienia z multum wyssanych z palca historii bez większego ładu i składu, jednak tym razem główny bohater wychodzi z każdej swojej kolejnej przygody ociupinkę mądrzejszy. Znalazło się tu również miejsce na trochę mądrości, których mieliśmy możliwość zaznać z filmu, który najwyraźniej zainspirował autora literackiego pierwowzoru do zrobienia czegoś podobnego w swojej książce. Ale dzięki temu przygody Forresta są bardziej zjadliwe i obserwuje się je z większą przyjemnością i uwagą.

Zatem nasz bohater odwiedzi Bliski Wschód (i to nie raz),będzie uczestniczył w obaleniu Muru Berlińskiego, założy hodowlę krewetek, albo jak sam Forrest woli "krewetków", będzie uczestniczył w największym przekręcie na Wall Street, otrze się o więzienie, a nawet opowie nam o pewnym filmie ze swoim udziałem! Muszę przyznać, że mimo jeszcze większej nieprawdopodobności i naciągania tych historii to bawiłem się całkiem nieźle i z miłą chęcią kibicowałem Forrestowi. Mimo naciąganej fabuły i ciągłych luk to był to kawał odprężającej lektury. Niezbyt dobrej, mało wnoszącej do życia, ale jednak odprężającej.

Nie obyło się jednak bez wad. Największą jest chyba powtarzalność - tak jak w poprzednim tomie Forrest na koniec swoich przygód zawsze musiał wziąć udział w przemówieniu i tam powiedzieć to swoje słynne "Chcę mi się siku", tak tutaj na koniec każdej z przygód mamy do czynienia z krótkimi wpisami w lokalnych gazetach i reportażami, które opisują nam reakcję społeczeństwa na postawę i działania Forresta, zazwyczaj polegającą na tym, że nazywają go idiotą. I taki z tego morał, i tak co mniej więcej 30 stron.
Po drugie strasznie nużące zaczęło być wciskanie na siłę wszędzie dawnych przyjaciół i towarzyszy Forresta, znanych ze stronnic pierwszej części jego przygód. Fakt, fajnie było znowu poczytać coś o Orangutanie Zuzi czy pułkowniku Dannie, ale w pewnym momencie ilość i częstotliwość występowania coraz to kolejnych przyjaciół zaczęła być męcząca i zamiast cieszyć i zaskakiwać, zaczęła po prostu nużyć i irytować.

Humor się nie zmienił, ciągle oparty jest na schematach i wciskaniu ludzkiej kupy wszędzie, gdzie się tylko da, ale chyba w końcu się do tego przyzwyczaiłem.

To co warte jest wspomnienia to próba przebicia czwartej ściany i opowiedzenia o tym jak Forrest Gump uczestniczył w produkcji filmu Roberta Zemeckisa. Było to całkiem urocze i zabawne, a ja doceniam takie mrugnięcia okiem do czytelników.

Pomimo tego, że to nic innego jak powtórka z pierwszej części, bawiłem się całkiem nieźle, a niektóre z przygód Forresta zostaną w mojej głowie na długo. Jednak i ta książka nie przebije mojego ukochanego filmu. A szkoda, bo jakby nie patrzeć jest na jej podstawie.

Jeśli spodobało Ci się co tu napisałem to zapraszam na mojego Instagrama po więcej recenzji I ciekawostek ze świata kultury, będę niezwykle wdzięczny za każdy rodzaj wsparcia :)

https://instagram.com/kulturiada?igshid=YzAwZjE1ZTI0Zg==

Jeśli ktoś czytał moją recenzję "Forrest Gumpa" to wie, że raczej nie jestem zbytnio dużym fanem książki Winstona Grooma? Co mnie zatem podkusiło by sięgnąć po kontynuację? Może jakieś zapędy masochistyczne, może zwykła ciekawość, może coś jeszcze innego... tak czy inaczej stało się, a ja nie żałuję. Ba, mogę nawet powiedzieć, że podobała mi się bardziej!

Czy to oznacza,...

Rozmowa w restauracji to jeden z lepszych easter eggów z jakimi miałam do czynienia :D

Oglądałam film, nie czytałam pierwszej części książki. Teraz wiem, że muszę to nadrobić, bo kurcze, wszystko jest inaczej!

Na początku historia była dla mnie zbyt głupkowata. Później już popłynęłam. Nie wiem tylko czy dlatego, że tak mi się spodobała książka, czy po prostu mam sentyment do filmowego Foresta.

Rozmowa w restauracji to jeden z lepszych easter eggów z jakimi miałam do czynienia :D

Oglądałam film, nie czytałam pierwszej części książki. Teraz wiem, że muszę to nadrobić, bo kurcze, wszystko jest inaczej!

Na początku historia była dla mnie zbyt głupkowata. Później już popłynęłam. Nie wiem tylko czy dlatego, że tak mi się spodobała książka, czy po prostu mam...

Druga część książki nie została zekranizowana i dla mnie jest ona również fascynująca i pełna przygód tej nietuzinkowej postaci. Książka jest kontynuacją części pierwszej. Lektura tej przezabawnej i wzruszającej powieści zapewnia świetną zabawę, wiele uśmiechu, że ciężko było mi się oderwać się od czytania...

Ja książkę wysłuchałem w formie audiobooka i to był też wg mnie dobry wybór.

Szczerze polecam i zachęcam do przeczytania tej książki. Mimo, iż są osoby, że ta część jest troszkę słabsza od części pierwszej jednak moim zdaniem się nie zawiedziecie...

Druga część książki nie została zekranizowana i dla mnie jest ona również fascynująca i pełna przygód tej nietuzinkowej postaci. Książka jest kontynuacją części pierwszej. Lektura tej przezabawnej i wzruszającej powieści zapewnia świetną zabawę, wiele uśmiechu, że ciężko było mi się oderwać się od czytania...

Ja książkę wysłuchałem w formie audiobooka i to był też wg mnie...

Z większym rozmachem, ale nie tak urocza.

Z większym rozmachem, ale nie tak urocza.

Pierwsza książka w moim życiu, gdzie druga część jest lepsza od pierwszej. Polecam.

Pierwsza książka w moim życiu, gdzie druga część jest lepsza od pierwszej. Polecam.

Pierwszą część książki uwielbiam, jednak jej kontynuacja jest pisana na siłę. Monotonna, głupawa, pozbawiona tego czegoś, co przyciągało w części pierwszej. Nie dałem rady przeczytać całości. Nie polecam

Pierwszą część książki uwielbiam, jednak jej kontynuacja jest pisana na siłę. Monotonna, głupawa, pozbawiona tego czegoś, co przyciągało w części pierwszej. Nie dałem rady przeczytać całości. Nie polecam

świetna, polecam :)

świetna, polecam :)

Mogę śmiało powiedzieć, że tę książkę czytało mi się dużo lepiej od poprzedniej części. Po raz kolejny mamy do czynienia z parodią zachodniej (i nie tylko) mentalności ukazanej z perspektywy "idioty", którego spojrzenie daje nam do myślenia. Jest śmiech, są łzy, a ukazanie Forresta w roli ojca "uczłowiecza" jego postać i pozwala nam się z nim w pewnym stopniu utożsamić.

Mogę śmiało powiedzieć, że tę książkę czytało mi się dużo lepiej od poprzedniej części. Po raz kolejny mamy do czynienia z parodią zachodniej (i nie tylko) mentalności ukazanej z perspektywy "idioty", którego spojrzenie daje nam do myślenia. Jest śmiech, są łzy, a ukazanie Forresta w roli ojca "uczłowiecza" jego postać i pozwala nam się z nim w pewnym stopniu utożsamić.