Kameralna, gawędziarska, kronikarska także, uporządkowana, podzielona wg dziedzin życia na rozdziały i dbająca o szczegóły opowieść o miejscu na Ziemi dla autora najważniejszym, genetycznym, zasilającym. Nie znajdzie się w tej książki wielkiej prozy, to zwyczajne memuary, nie zdarzeń jednak dotyczące, choć i tych nie brak, co miejsca, jego natury, aury, jego właściwości i jego piękna.
I jest warta więcej niż całe taczki tych wszystkich egzaltowanych i egzaltowanie wymuszonych książczydeł o tym, jak to pani czy pan wyjechali do Toskanii czy innej Prowansji i jak tam przeżywali tamtejszą kulturę, zazwyczaj nie mając o niej pojęcia (nie twierdzę, że na tych taczkach nie ma kilku wartościowych pozycji, są takie, Peter Mayle chociażby, ale poza tym - szkoda gadać).
Książka szorstka jak młode wino, ale dobra i potrzebna.

Kameralna, gawędziarska, kronikarska także, uporządkowana, podzielona wg dziedzin życia na rozdziały i dbająca o szczegóły opowieść o miejscu na Ziemi dla autora najważniejszym, genetycznym, zasilającym. Nie znajdzie się w tej książki wielkiej prozy, to zwyczajne memuary, nie zdarzeń jednak dotyczące, choć i tych nie brak, co miejsca, jego natury, aury, jego właściwości i...

Francja to nie tylko Paryż, Francja to przede wszystkim prowincja. I to nie byle jaka prowincja. A "Szorstkie wino" to piękna opowieść o tej prowincji, o życiu w wyjątkowym miejscu, o ludziach. Książka pełna jest wrażeń, smaczków, przeżyć. To historia miejsca i splątana z nim historia poszczególnych osób, to opowieść, która pełna jest wspomnień, impresji, to kawałek życia, to, co w nas zostaje i nas buduje, to, o czym opowiadamy w dorosłym życiu. Lubię takie książki, które plastycznością opisu przenoszą mnie w konkretne miejsce i czas. Lubię czuć wszystkimi zmysłami to, co autor do nas, czytelników, mówi. I ta książka jest dokładnie taka. Jest dobrze napisana, daje nam fragment Francji i fragment ludzkiego życia. Polecam. Do delektowania się przy kieliszku dobrego wina.

Francja to nie tylko Paryż, Francja to przede wszystkim prowincja. I to nie byle jaka prowincja. A "Szorstkie wino" to piękna opowieść o tej prowincji, o życiu w wyjątkowym miejscu, o ludziach. Książka pełna jest wrażeń, smaczków, przeżyć. To historia miejsca i splątana z nim historia poszczególnych osób, to opowieść, która pełna jest wspomnień, impresji, to kawałek życia,...

I taka jest w treści ta książka, jak „szorstkie wino” – nie tyle w warsztacie co w tym co na swoich stronicach niesie. Autor wyczarował tu zarówno opowieść rodzinną, jak też historyczną, chropowatą, delikatną i niezwykle smakowitą.

Książka zaprasza, ba ona wręcz zmusza nas do zatrzymania się (choćby na chwilę) i refleksji. Pradziadek autora, dziadek oraz ojciec – wszyscy żyli w tym samym rejonie Francji, pracowali i hołdowali takiemu samemu stylowi życia. W podobny sposób „przygotowywali do życia ” też samego Carrièra. Niestety w czasie dorastania pisarza, świat „mocno przyśpieszył” i o tym m.in. również pisze artysta.

Wszystko mamy podane bardzo ładnym i przystępnym językiem, bez zbędnych opisów. Nic tylko brać i smakować niczym wino… szorstkie wino

I taka jest w treści ta książka, jak „szorstkie wino” – nie tyle w warsztacie co w tym co na swoich stronicach niesie. Autor wyczarował tu zarówno opowieść rodzinną, jak też historyczną, chropowatą, delikatną i niezwykle smakowitą.

Książka zaprasza, ba ona wręcz zmusza nas do zatrzymania się (choćby na chwilę) i refleksji. Pradziadek autora, dziadek oraz ojciec – wszyscy...