Przez tę książkę się płynie.. Niektórych może znużyć, mi się podobało

Przez tę książkę się płynie.. Niektórych może znużyć, mi się podobało

Dygresja od dygresji, wielopoziomowe opisy domu rodzinnego listonosza stryja, ciągnące się podróże. A w tym ani miłości, ani zarazy. Chyba, że ktoś za miłość uważa wieloletnie natrętne listy do raz zobaczonej 13 latki. Może klasyka, ale nie zestarzała sie dobrze.

Dygresja od dygresji, wielopoziomowe opisy domu rodzinnego listonosza stryja, ciągnące się podróże. A w tym ani miłości, ani zarazy. Chyba, że ktoś za miłość uważa wieloletnie natrętne listy do raz zobaczonej 13 latki. Może klasyka, ale nie zestarzała sie dobrze.

Jestem oczarowana tą książką. Ostatnie strony vyly wzruszające.

Jestem oczarowana tą książką. Ostatnie strony vyly wzruszające.

“Na tym świecie nie ma nic trudniejszego od miłości”

Trudna ta książka, można zacytować jej bohaterkę: “mój Boże, to jest dłuższe od bólu”. Jest jednak coś wyjątkowego w tym jak autor łączy elementy realizmu magicznego z historycznymi i kulturowymi odniesieniami, tworząc bogaty i sugestywny obraz świata.

“Na tym świecie nie ma nic trudniejszego od miłości”

Trudna ta książka, można zacytować jej bohaterkę: “mój Boże, to jest dłuższe od bólu”. Jest jednak coś wyjątkowego w tym jak autor łączy elementy realizmu magicznego z historycznymi i kulturowymi odniesieniami, tworząc bogaty i sugestywny obraz świata.

Przed sięgnięciem po "Miłość...", moje oczekiwania były ogromne, może też przez to rozczarowanie jest jeszcze większe. Nie znalazłam w niej głębi, ani miłości, a cholera od czasu do czasu stanowi tylko tło wydarzeń. Jedynie stukanie i pukanie, a wątek pedofilski był obrzydliwy.

Przed sięgnięciem po "Miłość...", moje oczekiwania były ogromne, może też przez to rozczarowanie jest jeszcze większe. Nie znalazłam w niej głębi, ani miłości, a cholera od czasu do czasu stanowi tylko tło wydarzeń. Jedynie stukanie i pukanie, a wątek pedofilski był obrzydliwy.

Miłość w czasach zarazy to arcydzieło literatury autorstwa Gabriela Garcii Márqueza, które w niezwykły sposób łączy w sobie miłość, magię i społeczne komentarze. Książka opowiada historię miłości między Ferminą Daza a Florentino Ariza, która rozkwita w okresie zarazy w fikcyjnym mieście.
Márquez mistrzowsko oddaje atmosferę skomplikowanych relacji międzyludzkich, przedstawiając miłość jako siłę, która potrafi triumfować nawet w najtrudniejszych czasach. Jego język jest pełen poetyckiej magii, a narracja niesie czytelnika przez historię, w której miłość staje się źródłem nadziei w obliczu chaosu i śmierci.
Książka porusza wiele aktualnych dzisiaj ważnych tematów, prócz przewodniego tematu miłości, można znaleźć również w niej problem działalności człowieka oddziaływającego negatywnie na otaczające nas środowisko.
Książka jest także subtelnym komentarzem do społeczeństwa, ukazując, jak ludzie reagują na kryzysy i jak miłość może być przeciwwagą dla zgubnych sił. "Miłość w czasach zarazy" to lektura, która pozostawia głębokie wrażenie i skłania do refleksji nad kondycją ludzką. To jedno z najważniejszych dzieł w dorobku Márqueza, które zasługuje na swoje miejsce w kanonie światowej literatury.

Miłość w czasach zarazy to arcydzieło literatury autorstwa Gabriela Garcii Márqueza, które w niezwykły sposób łączy w sobie miłość, magię i społeczne komentarze. Książka opowiada historię miłości między Ferminą Daza a Florentino Ariza, która rozkwita w okresie zarazy w fikcyjnym mieście.
Márquez mistrzowsko oddaje atmosferę skomplikowanych relacji międzyludzkich,...

Czyta się nieźle po kilkudziesięciu stronach. Nie do końca rozumiem hype związany z uznaniem tej książki za romans wszechasów. Wiele negatywnych emocji wzbudza we mnie każdy z bohaterów i ciężko mi było kogokolwiek polubić. Książka jest raczej ciężka. Zawiera kilka ciekawych myśli ale nic odkrywczego. Nie była to dla mnie przyjemność jakiej spodziewam się po haśle romans.

Czyta się nieźle po kilkudziesięciu stronach. Nie do końca rozumiem hype związany z uznaniem tej książki za romans wszechasów. Wiele negatywnych emocji wzbudza we mnie każdy z bohaterów i ciężko mi było kogokolwiek polubić. Książka jest raczej ciężka. Zawiera kilka ciekawych myśli ale nic odkrywczego. Nie była to dla mnie przyjemność jakiej spodziewam się po haśle romans.

Florentino Arisa pokochał Farminę Dase. On jest poetą, ona dość zasadniczą rozsądną kobietą. Ich miłość spełnia się po pół wieku oczekiwania. Kto czekał? Żadne z nich. Czekali i nie czekali.

Marquez jest niezwykle czuły dla swoich bohaterów, ale nie szczędzi im kłopotów w drodze do miłości, doświadcza ich samotnością, śmiercią, rzuca im pod nogi zamęt, zwątpienie, nienawiść, niechęć. Jest ironiczny, jednocześnie będąc wyrozumiałym dla ich słabości i przywar, małości.

Pierwsza część, a więc od młodzieńczego zauroczenia do – w skrócie mówiąc - konsumpcji - jest dość magiczna. Dzieją się różne rzeczy: przypadkowe miłości, niechciane małżeństwo, seks i perwersja, podróże na kraj świata i na zawsze. Jest też plastyczna, rozciągła i gorąca.
Najbardziej pasuje mi słowo „ namacalna. Część dotycząca zasadniczego wątku miłosnego i połączenie się Ferminy i Fernanda jest bardziej realistyczne, bardziej prawdziwa, z większym wyczuciem, ale też życzliwością dla bohaterów. Tak jakby „zaraza” czyli wszytko co zbyteczne, chorobowe i niszczące z części pierzowej w drugiej zyskało już odpowiedni wymiar. A jednak miłość też jest chorobą, jest obsesją, jest zarazą, którą napiętnowany jest świat. Zawsze.

Dla mnie, w sumie, nie jest ważne czy Marquez jest bardziej romansowy, czy bardziej literacki, czy bardziej artystyczny, czy wznosi się na wyżyny - dlatego, że zawsze odnajduje w nim coś co mnie przyciągnie - mimo tego, że powieści wydają się okrążać wciąż jeden temat: życie miłosne człowieka i jego seksualność, pociąg i zaspokojenie. Nawet tutaj: jeśli Fernando nie wzbudził mojej sympatii, bo jest dość odrażający, albo przygłupi, albo powiedzmy że niekonsekwentny czy nie nieuczciwy - to wszystko mi w tej „Miłości” pasuje

PS. Ponieważ nie jest to moja pierwsza lektura, z ciekawości przesłuchałam kawałek „Miłości” w wykonaniu Adama Ferencego i za takie wykonania naprawdę lubię audiobooki.

Florentino Arisa pokochał Farminę Dase. On jest poetą, ona dość zasadniczą rozsądną kobietą. Ich miłość spełnia się po pół wieku oczekiwania. Kto czekał? Żadne z nich. Czekali i nie czekali.

Marquez jest niezwykle czuły dla swoich bohaterów, ale nie szczędzi im kłopotów w drodze do miłości, doświadcza ich samotnością, śmiercią, rzuca im pod nogi zamęt, zwątpienie,...

Jakoś tak się dłużyło to czytanie tegoż dzieła... A sama
historia wydaję się być bardziej o człowieku z problemami psychicznymi niż o miłości. Wątek z nastolatką/ dzieckiem jest niepotrzebny i niesmaczny.

Jakoś tak się dłużyło to czytanie tegoż dzieła... A sama
historia wydaję się być bardziej o człowieku z problemami psychicznymi niż o miłości. Wątek z nastolatką/ dzieckiem jest niepotrzebny i niesmaczny.

Literacki jezyk został zachowany, jednak ksiażka dla mnie jest przecietna. Urzekła mnie jedynie ostatnia jej część, w której główni bohaterowie zostali ukazani w sosób realistyczny. Raczej twórczosci tego autora nie polubię.

Literacki jezyk został zachowany, jednak ksiażka dla mnie jest przecietna. Urzekła mnie jedynie ostatnia jej część, w której główni bohaterowie zostali ukazani w sosób realistyczny. Raczej twórczosci tego autora nie polubię.