Dwie samotności. Dialog mistrzów
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Dos soledades: Un diálogo sobre la novela en América Latina
- Wydawnictwo:
- Muza, Znak
- Data wydania:
- 2021-04-21
- Data 1. wyd. pol.:
- 2021-04-21
- Data 1. wydania:
- 2021-07-20
- Liczba stron:
- 176
- Czas czytania
- 2 godz. 56 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788328716421
- Tłumacz:
- Agnieszka Rurarz
- Tagi:
- Ameryka Łacińska rozmowa samotność literatura
Ponad pół wieku temu, w 1967 roku, w Krajowej Wyższej Szkole Inżynierii w Limie odbyło się spotkanie dwóch młodych pisarzy latynoamerykańskich: Maria Vargasa Llosy i Gabriela Garcíi Marqueza. W kilkugodzinnej rozmowie przyszli mistrzowie poruszyli temat ludzkiej samotności, roli powieściopisarza oraz genezy, prawdy i fantazji w Stu latach samotności. Snując rozważania o kondycjipowieści w Ameryce Łacińskiej, zastanawiali się nad istotą tak zwanego boomu latynoamerykańskiego w literaturze, zjawiska, które wybuchło w owym czasie, stając się symbolem przebojowej tożsamości kontynentu.
Książka zawiera nie tylko zapis tej nigdy niepublikowanej w Polsce rozmowy, lecz wspomnienia znanych pisarzy, krytyków i dziennikarzy, którzy jako naoczni świadkowie opisują okoliczności tego wyjątkowego wydarzenia i starają się oddać atmosferę, w jakiej toczył się ten intelektualny dialog. Całości dopełniają wywiady z Gabrielem Garcíą Marquezem oraz refleksje Maria Vargasa Llosy na temat życia i twórczości Kolumbijczyka.
Miłośnicy twórczości obu pisarzy będą usatysfakcjonowani.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
„Piszę po to, żeby moi przyjaciele kochali mnie bardziej”
Któż z nas nie kojarzy nazwisk Gabriela Garcii Marqueza i Mario Vargasa Llosy? Tytuły takie jak „Sto lat samotności” czy „Rozmowa w Katedrze” świecą niczym najjaśniejsze gwiazdy na firmamencie literatury iberoamerykańskiej. Nic dziwnego, że spotkanie owych mistrzów, jakie miało miejsce w 1967 roku, okazało się wydarzeniem wiekopomnym, godnym upamiętnienia.
Urodzony w 1927 roku Marquez wydał właśnie swoje najznakomitsze dzieło - „Sto lat samotności”, zaś młodszy o dziewięć lat Llosa zyskał popularność dzięki opublikowanemu rok wcześniej „Zielonemu domowi”. Ich rozmowa stała się okazją do konfrontacji poglądów obu twórców na literaturę, rolę pisarza w społeczeństwie, a przede wszystkim dała świadectwo odmiennych temperamentów obu mistrzów: „Vargasa Llosy — niezmiennie surowego, wytrawnego teoretyka, metodycznego polemisty — i Garcii Marqueza — z jego wybuchowym poczuciem humoru, niestroniącego od paradoksów, szaleńczo witalnego i obdarzonego niebywałą inteligencją”.
Niektórych czytelników może zaskoczyć, iż zapis rozmowy zajmuje tak niewiele miejsca w cieniutkiej, lecz elegancko wydanej książce. Oczywiście chciałabym, żeby rozmowa trwała dłużej, jednak teksty wprowadzające do wydarzenia, relacje naocznych świadków czy wywiady pozwalają czytelnikowi przenieść się w czasie i zrozumieć realia roku 1967. Dzięki podobnym zabiegom mamy wrażenie, jakbyśmy osobiście znajdowali się w uniwersyteckim audytorium, przysłuchując się rozmowie obu pisarzy.
Ciężar prowadzenia rozmowy wziął na siebie w całości Mario Vargas Llosa. To on wypytuje autora „Stu lat samotności” o okoliczności powstania książki, historie z dzieciństwa czy przesłanki, dla których wybrał karierę literata. „Mam wrażenie, że zostałem pisarzem wtedy — odpowiada Marquez z rozbrajającą (a może też odrobinę wystudiowaną) szczerością — gdy zdałem sobie sprawę, że do żadnego innego zawodu się nie nadaję”.
Sądzę, że powyższe zdanie doskonale wprowadza w atmosferę owego „wywiadu”, podczas którego pada wiele ciekawych sformułowań na temat literatury iberoamerykańskiej. Szczególnie interesująco brzmią poglądy Marqueza na temat twórczości Borgesa, którego pisarz jednocześnie ceni i nie znosi: „Z Borgesem mam jednak pewien problem — twierdzi — jest to jeden z pisarzy, którego najwięcej czytam i którego chyba najmniej lubię”.
Lektura rozmowy obu znakomitości będzie zatem doskonałym pretekstem do refleksji nad autokreacją wizerunku pisarza, szczególnie tak błyskotliwego, jak Marquez. Ile w jego wyznaniach szczerości, a ile pozy? Nawet jeśli nie będziemy w stanie odpowiedzieć na powyższe pytanie, dla miłośników autora „Miłości w czasach zarazy” rozmowa obu twórców będzie ciekawym punktem odniesienia do rozważań nad wczesnymi dziełami mistrza.
Przyznam ponadto, iż lektura zainspirowała mnie do ponownego sięgnięcia po „Sto lat samotności”, a sama zagości pewnie na stałe na moim regale, stając się pozycją, do której będę od czasu do czasu wracać. Mimo kilkudziesięciu lat, jakie upłynęły od spotkania obu pisarzy, ich rozmowa pozostaje szalenie ciekawa i intrygująca.
Ewa Szymczak
Oceny
Książka na półkach
- 263
- 181
- 34
- 21
- 5
- 4
- 3
- 3
- 2
- 2
Cytaty
Z Borgesem mam jeden problem: jest to jeden z tych pisarzy, których najczęściej czytam, którego najwięcej czytałem i którego chyba najmniej lubię. Czytam go dla jego nadzwyczajnej zdolności operowania słowem, to autor, który uczy pisania, to znaczy uczy, jak stroić instrument, żeby móc za jego pomocą wyrazić pewne myśli.
OPINIE i DYSKUSJE
Bardzo interesująca pozycja dla osób znających twórczość obu noblistów. Choć głównie swoje myśli, opinie wyraża tu GGM, to MVL prowadzi tę rozmowę w kierunkach, na które chcemy poznać odpowiedzi. Kto więc ma tu więcej do powiedzenia? Trudno ocenić, obaj panowie są niebywale inteligentni.
Rozmowa odbyła się w 1967 roku, tuż po wydaniu wybitnej powieści "Sto lat samotności", ale w tej publikacji bardzo ważne i potrzebne są rozdziały przedmowy, a także rozdziały post scriptum.
Pierwsze uprzedzają nas, że po tylu latach wiele się zmieniło, choćby w postrzeganiu słowa. Ponadto wprowadzają nas w klimat tamtych czasów i - co ciekawsze - w charakterystyczny klimat powieści iberoamerykańskiej. To się albo pokocha od razu, albo nigdy do Ciebie nie trafi.
Drugie pokazują, jak niesłychanie ważne było to wydarzenie, to spotkanie dwóch tak wielkich Twórców, jak dla ludzi zainteresowanych literaturą czas zatrzymał się w miejscu, jak chłonęli każde słowo zauroczeni swoimi Mistrzami.
A może się mylę, może zarówno rozdziały poprzedzające samą transkrypcję rozmowy, jak i te następujące później właściwie potwierdzają się nawzajem... Jestem świeżo po lekturze i jakoś tak odczuwam emocje tego niebywałego spotkania.
Czego i Wam wszystkim życzę. I polecam wszystkim fanatykom Macondo.
Bardzo interesująca pozycja dla osób znających twórczość obu noblistów. Choć głównie swoje myśli, opinie wyraża tu GGM, to MVL prowadzi tę rozmowę w kierunkach, na które chcemy poznać odpowiedzi. Kto więc ma tu więcej do powiedzenia? Trudno ocenić, obaj panowie są niebywale inteligentni.
więcej Pokaż mimo toRozmowa odbyła się w 1967 roku, tuż po wydaniu wybitnej powieści "Sto lat...
GGM: "Obawiam się, że to zabrzmi jak coś metafizycznego, zachowawczego, że wyjdę na kogoś kompletnie innego, niż naprawdę jestem, kim naprawdę chcę być, ale uważam, że człowiek jest zupełnie sam.
MVL: Uważasz, że to cecha charakteru?
GGM: Uważam, że to zasadniczy element natury ludzkiej."
"Dwie samotności. Dialog mistrzów" to ciekawy wywiad-rozmowa dwóch wielkich autorów latynoamerykańskich. To książka o wielkiej wartości. Pozwala zrozumieć motywację Márqueza, jego narrację i tło historyczne " Stu lat samotności". Wywiad-rozmowa jest także przełożeniem na papier dwóch kontrastujących cech obu pisarzy: rozum kontra intuicja. Gromadzi ich ideały w epoce boomu na literaturę latynoamerykańską. Wszystko to przedstawione jest w formie dialogu pełnego humoru, anegdot i wielkiej elokwencji.
To opowieść o sobie i o innych. Książka jest niewielkich rozmiarów, ale zawiera w sobie literackie wrażenia, doświadczenia oraz opinie na tematy, które graniczą z tym co ludzkie, społeczne i polityczne. Polecam.
GGM: "Obawiam się, że to zabrzmi jak coś metafizycznego, zachowawczego, że wyjdę na kogoś kompletnie innego, niż naprawdę jestem, kim naprawdę chcę być, ale uważam, że człowiek jest zupełnie sam.
więcej Pokaż mimo toMVL: Uważasz, że to cecha charakteru?
GGM: Uważam, że to zasadniczy element natury ludzkiej."
"Dwie samotności. Dialog mistrzów" to ciekawy wywiad-rozmowa dwóch wielkich autorów...
Ta książka jest tym co nam sugeruje okładka :) Czyli naprawdę głęboka, inteligentna rozmowa dwóch wielkich pisarzy. W tej rozmowie jest b. dużo o "Stu latach samotności", sporo o literaturze latynoamerykańskiej (b. ciekawe wątki o Borgesie) i wiele o praprzyczynach pisania. "Piszę żeby moi przyjaciele lubimy mnie bardziej" mówi Marquez i to zdanie jest jednym z wielu, które zostaną ze mną na długo i będą kolejnymi pretekstami do rozważań.
Ta książka jest tym co nam sugeruje okładka :) Czyli naprawdę głęboka, inteligentna rozmowa dwóch wielkich pisarzy. W tej rozmowie jest b. dużo o "Stu latach samotności", sporo o literaturze latynoamerykańskiej (b. ciekawe wątki o Borgesie) i wiele o praprzyczynach pisania. "Piszę żeby moi przyjaciele lubimy mnie bardziej" mówi Marquez i to zdanie jest jednym z wielu, które...
więcej Pokaż mimo to"Dwie Samotności" to typowy przykład książki przereklamowanej. Obiecują nam intelektualną ucztę i dysputę gigantów, a tymczasem legendarny dialog Llosy i Marqueza okazuje się być zwyczajnym wywiadem, w którym Llosa zadaje pytania, a Marquez odpowiada. Gdzież tu, proszę Państwa dysputa, gdzie wymiana ciosów, gdzie iskrzenie? Nie ma. Dużo szumu, efekt taki sobie.
Z rozmowy pisarzy dowiadujemy się trochę o Marquezie, a nic o Llosie. Książka jest ponoć zapisem rozmowy rozłożonej na dwa dni. Trochę to dziwne, bo przeczytanie (i to uważne) owej rozmowy zajmuje nie więcej niż dwie godziny. Zasadne jest więc pytanie, czy jest to zapis całej rozmowy, czy też za kilka lat gruchnie kolejna sensacja i doczekamy się kolejnej książki z "niepublikowanym" i "sensacyjnym" dialogiem mistrzów.
Rozmowa miała miejsce we wrześniu 1967 roku. Llosa i Marquez odnieśli już pewne sukcesy, ale obaj stali jeszcze u progu swoich wielkich, światowych karier. Świat miał się dopiero zachwycić literaturą latynoamerykańską z całym tym jej realizmem magicznym. Pisarze rozmawiają - a raczej Marquez opowiada - o swoich inspiracjach, warsztacie pracy, polityce i interpretacji swoich utworów, zwłaszcza o moich ulubionych "Stu latach samotności". I to jest według mnie nie tyle największy, ile jedyny atut "Dwóch Samotności".
Mario Vargas Llosa i Gabriel Garcia Marquez to moich ulubieńcy, ale książkę z zapisem ich rozmowy traktuję jedynie jako ciekawostkę. Te pięć gwiazdek to trochę tak na wyrost. O Llosie i Marquezie dowiecie się więcej sięgając po ich powieści.
"Dwie Samotności" to typowy przykład książki przereklamowanej. Obiecują nam intelektualną ucztę i dysputę gigantów, a tymczasem legendarny dialog Llosy i Marqueza okazuje się być zwyczajnym wywiadem, w którym Llosa zadaje pytania, a Marquez odpowiada. Gdzież tu, proszę Państwa dysputa, gdzie wymiana ciosów, gdzie iskrzenie? Nie ma. Dużo szumu, efekt taki sobie.
więcej Pokaż mimo toZ rozmowy...
Niezwykła to książka. Ukazuje nie tylko dialog mistrzów, ale także atmosferę jaka panowała w tamtych dniach. Sam wywiad jest naprawdę wyjątkowy, przesycony wspomnieniami oraz określaniem sztuki pisarskiej przez obu pisarzy. Daje wgląd w literaturę południowej Ameryki.
Niezwykła to książka. Ukazuje nie tylko dialog mistrzów, ale także atmosferę jaka panowała w tamtych dniach. Sam wywiad jest naprawdę wyjątkowy, przesycony wspomnieniami oraz określaniem sztuki pisarskiej przez obu pisarzy. Daje wgląd w literaturę południowej Ameryki.
Pokaż mimo toRozmowa mistrzów - Gabriela García Márqueza oraz Mario Vargas Llosy. Znam i szanuje obu autorów, ale niestety książka nic ciekawego nie wnosi. Jak dla mnie szkoda czasu na jej czytanie.
Rozmowa mistrzów - Gabriela García Márqueza oraz Mario Vargas Llosy. Znam i szanuje obu autorów, ale niestety książka nic ciekawego nie wnosi. Jak dla mnie szkoda czasu na jej czytanie.
Pokaż mimo toRozmowa mistrzów. A w zasadzie wywiad Llosy z Marquezem. Niestety, pochodzący z '67 roku, nie przetrwał próby czasu. To książka tylko dla fanów obu pisarzy. Dla reszty niepotrzebna, nic nie wnosząca.
Rozmowa mistrzów. A w zasadzie wywiad Llosy z Marquezem. Niestety, pochodzący z '67 roku, nie przetrwał próby czasu. To książka tylko dla fanów obu pisarzy. Dla reszty niepotrzebna, nic nie wnosząca.
Pokaż mimo toKsiążka dla miłośników literatury latynoamerykańskiej. Dialog przed publicznością, może bardziej wywiad niż dialog pomiędzy Marquezem a Llosą. Pozwala lepiej zrozumieć ich prozę. Dodatkowo relacje naocznych świadków. Ciekawe i warto.
Książka dla miłośników literatury latynoamerykańskiej. Dialog przed publicznością, może bardziej wywiad niż dialog pomiędzy Marquezem a Llosą. Pozwala lepiej zrozumieć ich prozę. Dodatkowo relacje naocznych świadków. Ciekawe i warto.
Pokaż mimo toKsiążka dla specyficznego odbiorcy. Bardzo ładnie wydana, ale czy to rzeczywiście potrzebna pozycja na rynku? Lubię literaturę latynoamerykańską, a samą rozmowę dwóch pisarzy czytało mi się całkiem przyjemnie, jednakże chyba bardziej utkwi mi w głowie ta ładna okładka, niż sama treść.
Książka dla specyficznego odbiorcy. Bardzo ładnie wydana, ale czy to rzeczywiście potrzebna pozycja na rynku? Lubię literaturę latynoamerykańską, a samą rozmowę dwóch pisarzy czytało mi się całkiem przyjemnie, jednakże chyba bardziej utkwi mi w głowie ta ładna okładka, niż sama treść.
Pokaż mimo to⭐ 7,5
⭐ 7,5
Pokaż mimo to