Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie będę przesadnie odkrywczy, gdy na wstępie napisze, że korporacje to nastawione tylko i wyłącznie na zysk przedsiębiorstwa prowadzone przez bezwzględnych ludzi, otoczone armią prawników, którzy za pomocą różnych kruczków prawnych nie pozwolą, aby ich szefom stała się jakakolwiek krzywda ze strony wymiaru sprawiedliwości.
Korporacje farmaceutyczne nie są wcale lepsze, ta książka jest opisem roli jaką rodzina Sacklerów za pomocą swoich produktów odegrała w uzależnieniu milionów ludzi na całym świecie. Zaczynali kilkadziesiąt lat temu, a ich pierwszy flagowy produkt nosił nazwę valium. Przez dziesięciolecia rozbudowywali swoje imperium, jednocześnie za pomocą dobroczynności (głównie w dziedzinie sztuki- kupowali najcenniejsze dzieła, a następnie przekazywali je wspaniałomyślnie galeriom w Stanach Zjednoczonych) starali się stworzyć ułudę czegoś dobrego, jednakże chodziło jedynie o zaspokojenie własnego wybujałego ego, każdy taki dar wiązał się z nazwaniem sali, skrzydła, czy też całego muzeum imieniem rodziny Sacklerów, kto bogatemu człowiekowi zabroni.
Ta książka jednak jest przede wszystkim o leku o nazwie OxyContin, czyli silnie uzależniającym specyfiku, którego moc jest dwa razy większa niż morfina, a który był reklamowany jako całkowicie niegroźna i nieuzależniająca pigułka.
Problem oczywiście jest bardziej złożony, uzależniają się ludzie słabi i w pewnym sensie nie jest mi żal tych ludzi, którzy dali się na to nabrać, jednakże cyniczność i brak skrupułów zarządzających Purdue Frederick jest przerażająca i tacy ludzie powinni zgnić w więzieniu. W idealnym świecie, bo w rzeczywistości się to oczywiście nie wydarzyło.
Odsłuchałem sobie to przez dłuższy czas w formie audiobooka, przyzwoicie przeczytane, ale uważam, że można było to zrobić lepiej.

Nie będę przesadnie odkrywczy, gdy na wstępie napisze, że korporacje to nastawione tylko i wyłącznie na zysk przedsiębiorstwa prowadzone przez bezwzględnych ludzi, otoczone armią prawników, którzy za pomocą różnych kruczków prawnych nie pozwolą, aby ich szefom stała się jakakolwiek krzywda...

Rozwiń

Zwiń

Uczciwie przyznam, że autorka i jej seria była dotąd mi całkowicie nieznana, jednakże z polecenia postanowiłem sprawdzić, jako luźniejszy przerywnik między biografiami, oraz literaturą faktu.
Opiat- Bojarska wciąga nas w brudny i brutalny świat poznańskiej policji. Do czynienia mamy głównie z wydziałem narkotykowym, oraz dochodzeniówką. Jest to typowo męski świat (jednak zdarzają się damskie wyjątki), pełen szybkiego seksu, alkoholu, narkotyków. Gliniarze nie są postaciami krystalicznymi, nierzadko działają na dwa fronty, współpracując z lokalnym półświadkiem. A jest dla kogo pracować, gdyż w Poznaniu ścierają się dwie grupy przestępcze, a każda z nich chce mieć swoje wtyki w policji.
Reasumując, nie jest to oczywiście literatura wysokich lotów, ale nie jestem rozczarowany. Czyta się szybko, być może sięgnę po kolejne części.

Uczciwie przyznam, że autorka i jej seria była dotąd mi całkowicie nieznana, jednakże z polecenia postanowiłem sprawdzić, jako luźniejszy przerywnik między biografiami, oraz literaturą faktu.
Opiat- Bojarska wciąga nas w brudny i brutalny świat poznańskiej policji. Do czynienia mamy główni...

Rozwiń

Zwiń

Adolf Eichmann to człowiek, który był projektantem "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej", czyli zinstytucjonowalnego planu eksterminacji Żydów. Był to plan zakrojony na bardzo szeroką skalę, ogromne przedsięwzięcie logistyczne, wszak naziści planowali skoncentrowanie Żydów z całej Europy w kilku obozach zagłady, a potem ich bezwzględne zgładzenie.
Sama historia pojmania Eichmanna przez izraelskie służby jest również bardzo ciekawa, polecam zgłębić temat.
Książka ta powstała w 1962 roku, a więc w tym samym roku, gdy Eichmann został powieszony w Izraelu, a następnie jego prochy rozsypano w Morzu Śródziemnym.
Autorka drobiazgowo opisuje proces, jaki odbył się w Izraelu, zeznania świadków, oraz samo zachowanie zbrodniarza. Książka ta stanowi pewnego rodzaju wiwisekcję psychiki Eichmanna.

Adolf Eichmann to człowiek, który był projektantem "ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej", czyli zinstytucjonowalnego planu eksterminacji Żydów. Był to plan zakrojony na bardzo szeroką skalę, ogromne przedsięwzięcie logistyczne, wszak naziści planowali skoncentrowanie Żydó...

Rozwiń

Zwiń

Tak jak pierwsza część ("dla początkujących") mi się podobała, tak druga już nie za bardzo. Autor powiela bardzo dużo treści z pierwszej części, oraz wielokrotnie powtarza niektóre zagadnienia. Jakbyśmy odjęli sporo czystych stron, oraz te powtórki, skróciłoby to 360 stron do rozmiarów zaledwie kilkudziesięcio stronicowej broszury.
Do przekartkowania na 1-2 dni.

Tak jak pierwsza część ("dla początkujących") mi się podobała, tak druga już nie za bardzo. Autor powiela bardzo dużo treści z pierwszej części, oraz wielokrotnie powtarza niektóre zagadnienia. Jakbyśmy odjęli sporo czystych stron, oraz te powtórki, skróciłoby to 360 stron do roz...

Rozwiń

Zwiń

Mike Tyson jest ikoną sportu i nie zmienią tego jego liczne perypetie, oraz fakt, że nie wykorzystał swojego ogromnego potencjału. Jednakże, to że jest ikoną sportu, paradoksalnie nie sprawia, że jest wzorem do naśladowania.
Wychował się w nowojorskim getcie, w młodym wieku trafił pod skrzydła Cusa d'Amato, który potrafił okiełznać jego temperament i trafić do butnego chłopaka. Efekt był taki, że Tyson w wieku 20 lat sięgnął po mistrzostwo świata.
Walczył w bardzo widowiskowym stylu, bez kalkulacji, często wybijał przeciwnikom marzenia o wygranej już w pierwszych rundach swoich walk.
Z sukcesami pojawiły się ogromne pieniądze, a z pieniędzmi również szemrane towarzystwo (w sumie nigdy Tyson od niego nie stronił), oraz alkohol, narkotyki i panienki. Mnóstwo panienek. Tyson niedługo przed walkami potrafił imprezować tygodniami na całego, trwoniąc pieniądze na różnego rodzaju uciechy. Potrafił kupować luksusowe auta prostytutkom, tak żyjąc nie ma sumy, której nie da się roztwonić.
Jednocześnie raz po raz pojawiały się oskarżenia w stronę Mike'a, bądź kogoś z jego otoczenia. Oskarżenia o pobicie, zniszczenie mienia to był chleb powszedni. Gdy jednak Tyson został oskarżony o gwałt, żarty się skończyły. Został skazany na karę więzienia, ostatecznie odsiedział zaledwie 3 lata.
Potem było jeszcze kilka głośnych pojedynków, między innymi z Lennoxem Lewisem, czy też niesławna walka z Gołotą.
Ostatnie dwa pojedynki stoczył w 2004 i 2005 roku, oba przegrane. Potem pogrążył się jeszcze bardziej w swoich nałogach, wielokrotnie lądował na odwyku. W międzyczasie próbował założyć rodzinę, stracił małego synka, zaczął występować w filmach.
Bardzo barwna postać, ta książka przeleżała na mojej półce dobrych kilka lat, zdecydowanie warto przeczytać, głównie ku przestrodze.

Mike Tyson jest ikoną sportu i nie zmienią tego jego liczne perypetie, oraz fakt, że nie wykorzystał swojego ogromnego potencjału. Jednakże, to że jest ikoną sportu, paradoksalnie nie sprawia, że jest wzorem do naśladowania.
Wychował się w nowojorskim getcie, w młodym wieku trafił pod skrz...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo długo wzbraniałem się przed audiobookami, ale włączyłem sobie tę książkę na dłuższą drogę samochodem i trafiłem w dziesiątkę.
Przyznam szczerze, że nazwisko Luisa Alfredo Garavito było mi dotąd nieznane, podobnie jak jego pseudonim. Zapewne dlatego, że nie był nigdy bohaterem żadnego serialu, czy też filmu jak kilku głośnych amerykańskich psychopatów.
Garavito zasłynął z tego, że jest najokrutniejszym masowym mordercą w historii świata. W XX wieku grasując po Kolumbii gwałcił, torturował, mordował, a następnie ćwiartował, czy oskurowywał ciała małych chłopców. Często za ofiary wybierał sobie bezdomne sieroty, którymi nikt się nie interesował. Spotkanie z La Bestią przeżyło zaledwie kilku chłopców, cała reszta skończyła w bezimiennych grobach z rąk zwyrodnialca.
Przez wiele lat Garavito był nieuchwytny, częściowo przez skostniały system w Kolumbii, również przez bezimienność ofiar, a także dzięki swojej przebiegłości. Jak każdy jednak, również i on zaczął popełniać błędy. Jak już wpadł, to sporo czasu minęło, zanim udało się go osądzić. Ostatecznie Garavito poszedł na współpracę, co w połączeniu z jego pamiętnikiem i różnego rodzaju pamiątkami, jakie zabierał on swoim ofiarom, udało mu się udowodnić zabicie prawie 200 chłopców, jednakże podejrzewa się, że ofiar mogło być nawet trzy razy więcej.
Z powodu ułomności kolumbijskiego prawa karnego, za te zbrodnie nie można było go skazać na karę śmierci. Ba! Również zasądzenie dożywocia nie było możliwe, zatem otrzymał karę 30 lat więzienia, którą w wyniku współpracy z organami śledczymi, skrócono ją do 22 lat, absurd.
Garavito miał opuścić więzienie kilka lat temu, w końcu zmarł on w szpitalu w 2023 roku.
Polecam audiobook do tej książki, fenomenalnie przeczytany.

Bardzo długo wzbraniałem się przed audiobookami, ale włączyłem sobie tę książkę na dłuższą drogę samochodem i trafiłem w dziesiątkę.
Przyznam szczerze, że nazwisko Luisa Alfredo Garavito było mi dotąd nieznane, podobnie jak jego pseudonim. Zapewne dlatego, że nie był nigdy bohaterem żadneg...

Rozwiń

Zwiń

Dwieście lat po wydarzeniach z części trzeciej, akcja rozgrywa się na pokładzie statku, gdzie szaleni naukowcy próbują w laboratorium powołać z powrotem do życia krwiożercze bestie, oraz Elen Ripley. Jak nietrudno się domyślić, sytuacja wymyka się spod kontroli.
Ciężko mi się to czytało, historia już była tak wtórna, a dodatkowo czwartą część napisała inna autorka, co miało według mnie duży wpływ na przyjemność czytania.
Uważam, że nie warto.

Dwieście lat po wydarzeniach z części trzeciej, akcja rozgrywa się na pokładzie statku, gdzie szaleni naukowcy próbują w laboratorium powołać z powrotem do życia krwiożercze bestie, oraz Elen Ripley. Jak nietrudno się domyślić, sytuacja wymyka się spod kontroli.
Ciężko mi się to czytało, h...

Rozwiń

Zwiń

Tak trochę siłą rozpędu postanowiłem zamknąć od razu ten cykl o Obcym i wypożyczyłem za jednym zamachem część trzecią, oraz czwartą.
Tym razem autor zabiera nas na planetę, która jest swego rodzaju więzieniem, kolonią karną. Na miejscu więźniowie odpracowują swój dług wobec społeczeństwa, jak to się ładnie nazywa. Na Fiorinie, bo tak nazywa się ta planeta, rozbija się kapsuła ratunkowa z kilkoma osobami na pokładzie. Jest tam między innymi Elen Ripley, jest również bestia, która polując na osadników tej planety nie cofnie się przed niczym.
Przyzwoita jest ta część, podobała mi się.

Tak trochę siłą rozpędu postanowiłem zamknąć od razu ten cykl o Obcym i wypożyczyłem za jednym zamachem część trzecią, oraz czwartą.
Tym razem autor zabiera nas na planetę, która jest swego rodzaju więzieniem, kolonią karną. Na miejscu więźniowie odpracowują swój dług wobec społeczeństwa, ...

Rozwiń

Zwiń

Warszawa po II wojnie światowej była idealnym poligonem doświadczalnym dla miejskich planistów. Zabudowa miejska na lewym brzegu Wisły została zniszczona w znaczny sposób, na prawej stronie Wisły również było sporo zniszczeń, ale na pewno mniej. Ludzie z Biura Odbudowy Stolicy już w 1945 roku zabrali się do planowania, a ochotnicy do odgruzowywania. Obraz stolicy był opłakany, brakowało wszystkiego, jednocześnie wykorzystywano każda cegłę, czy inne elementy, które nadawały się do użycia, aby jak najszybciej ludzie mogli zacząć wracać do swoich mieszkań.
Na pierwszy ogień poszedł Mokotów, Praga, Grochów, oraz Saska Kępa, czyli dzielnice stosunkowo najmniej zniszczone, a co za tym idzie, można je było najszybciej postawić na nogi.
Oczywistym jest, że warunki lokalowe w tamtych czasach urągały wszelkim standardom, ludzie tłoczyli się po kilkanaście osób w małych mieszkaniach.
Bardzo ciekawa pozycja, dla kogoś kto interesuje się historią Warszawy.

Warszawa po II wojnie światowej była idealnym poligonem doświadczalnym dla miejskich planistów. Zabudowa miejska na lewym brzegu Wisły została zniszczona w znaczny sposób, na prawej stronie Wisły również było sporo zniszczeń, ale na pewno mniej. Ludzie z Biura Odbudowy Stolicy już w 1945 r...

Rozwiń

Zwiń

Beastie Boys, czyli trio, które zaczynało od punka, a ich twórczość ewoluowała w rap. Zaczynali na początku lat 80, początki to była taka nastoletnia zajawka, poszukiwanie własnego stylu, oraz tożsamości muzycznej, aż w końcu po kilku latach przebili się do świadomości masowego odbiorcy w Stanach. Nagrali wiele albumów, oraz niezapomnianych kawałków, w których łączyli często muzykę rockowa z rapem. Ich drogi przecięły się z wieloma wielkimi twórcami, że wspomnę chociażby o Run Dmc, Ricku Rubinie, czy LL Cool J, oraz wieloma twórcami z innych gatunków, chociażby przy okazji koncertów charytatywnych dla Tybetu. A wszystko tak naprawdę zaczęło się, gdy grali wspólną trasę z Madonną, jako jej support...
Pięknie wydana książka, masa wypowiedzi gościnnych, mnóstwo zdjęć i archiwaliów. Ta książka to perełka dla fanów gatunku.

Beastie Boys, czyli trio, które zaczynało od punka, a ich twórczość ewoluowała w rap. Zaczynali na początku lat 80, początki to była taka nastoletnia zajawka, poszukiwanie własnego stylu, oraz tożsamości muzycznej, aż w końcu po kilku latach przebili się do świadomości masowego odbiorcy w ...

Rozwiń

Zwiń