Irytowały mnie porównania do malarstwa, ale autorka ma ciekawe spojrzenie na fotografię, tworzy całą filozofię

Irytowały mnie porównania do malarstwa, ale autorka ma ciekawe spojrzenie na fotografię, tworzy całą filozofię

Jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla wielbicieli fotografii. Przemyślenia Sontag służą za potężną skarbnicę wiedzy o dynamice zmieniającej się rzeczywistości i transformacji kulturowej po wynalezieniu aparatu fotograficznego.

Jest to pozycja obowiązkowa nie tylko dla wielbicieli fotografii. Przemyślenia Sontag służą za potężną skarbnicę wiedzy o dynamice zmieniającej się rzeczywistości i transformacji kulturowej po wynalezieniu aparatu fotograficznego.

Fenomenalne spojrzenie na temat fotografii, napisane trudnym, wielowarstwowym językiem.

Fenomenalne spojrzenie na temat fotografii, napisane trudnym, wielowarstwowym językiem.

Jako fotografka ślubna, z zainteresowaniem przeczytałam "O fotografii" Susan Sontag i muszę przyznać, że to naprawdę ważna i błyskotliwa książka. Sontag bada funkcję i znaczenie fotografii we współczesnym świecie, analizując prace wybitnych fotografów i przytaczając teksty pisarzy i filozofów. Jednak, jako osoba pracująca w branży, muszę zauważyć, że książka ta skupia się głównie na fotografii artystycznej i dokumentalnej, a mniej na fotografii jako codziennym narzędziu życia, które jest dla mnie równie ważne. Sontag z pewnością uchwyciła wiele istotnych aspektów fotografii, ale brakuje jej trochę praktycznego podejścia i wnikliwej analizy fotografii jako medium powszechnie stosowanego w życiu codziennym. Mimo to, "O fotografii" to absolutna pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się sztuką i fotografowaniem.

Jako fotografka ślubna, z zainteresowaniem przeczytałam "O fotografii" Susan Sontag i muszę przyznać, że to naprawdę ważna i błyskotliwa książka. Sontag bada funkcję i znaczenie fotografii we współczesnym świecie, analizując prace wybitnych fotografów i przytaczając teksty pisarzy i filozofów. Jednak, jako osoba pracująca w branży, muszę zauważyć, że książka ta skupia się...

Sontag to Sontag. Albo się ją kocha, albo krzywi na jej spojrzenie na świat. Jakkolwiek, Sontag to zawsze przeprawa przez bagienko.
Ciężka, zmuszająca do zatrzymania; językowo cięta i podważająca oczywiste.
Na mojej półce od lat, główne źródło do magisterki o Diane Arbus.

Sontag to Sontag. Albo się ją kocha, albo krzywi na jej spojrzenie na świat. Jakkolwiek, Sontag to zawsze przeprawa przez bagienko.
Ciężka, zmuszająca do zatrzymania; językowo cięta i podważająca oczywiste.
Na mojej półce od lat, główne źródło do magisterki o Diane Arbus.

Książka ciekawa, aczkolwiek momentami nieco ciężka. Sporo w niej filozofii i możliwych sposobów na odbieranie fotografii jako czynności samej w sobie. Opisuje też stosunek fotografii do malarstwa i wzajemny wpływ na siebie nawzajem. Może rzucić ciekawe spojrzenie na tworzenie zdjęć i rolę fotografa jako artysty, rzemieślnika, czy obserwatora.
Dużo można się dowiedzieć o historii fotografii i poznać grono fotografów, którzy odcisnęli znaczące piętno na kształtowaniu się tej dziedziny. Osobiście książka zachęciła mnie do zapoznania się z większą ilością dzieł klasycznych fotografów.
Bardzo podobały mi się zamieszczone na samym końcu antologia cytatów oraz biografie wymienianych w książce artystów.
W mojej ocenie książka niekoniecznie dla każdego. Dla osób zaangażowanych mocno w fotografię i sztukę, chcących poszerzyć swoją wiedzę i spojrzenie na robienie zdjęć może być ciekawa. Dla ludzi na bardziej podstawowym poziomie może okazać się zbyt przytłaczająca.

Książka ciekawa, aczkolwiek momentami nieco ciężka. Sporo w niej filozofii i możliwych sposobów na odbieranie fotografii jako czynności samej w sobie. Opisuje też stosunek fotografii do malarstwa i wzajemny wpływ na siebie nawzajem. Może rzucić ciekawe spojrzenie na tworzenie zdjęć i rolę fotografa jako artysty, rzemieślnika, czy obserwatora.
Dużo można się dowiedzieć o...

Może to nieznośny upływ czasu spowodował, że nie zachwyciłam się tą książką. A lubię eseje, interesuję się fotografią, nieobca mi jest filozofia. Ciągle jednak miałam wrażenie, że właściwie nie wiem, po co mi ta książka. Nie chodzi o to, że jest zła, warto ją przeczytać, ale równie dobrze można obyć się bez niej... Wokół Susan Sontag powstał pewien mit, jednak nie wszystkie mity są warte wiary w nie. Dobra książka i nic poza tym.

Może to nieznośny upływ czasu spowodował, że nie zachwyciłam się tą książką. A lubię eseje, interesuję się fotografią, nieobca mi jest filozofia. Ciągle jednak miałam wrażenie, że właściwie nie wiem, po co mi ta książka. Nie chodzi o to, że jest zła, warto ją przeczytać, ale równie dobrze można obyć się bez niej... Wokół Susan Sontag powstał pewien mit, jednak nie wszystkie...

Eseje Sontag przeznaczone są nie tyle dla wielbicieli fotografii co dla zainteresowanych kulturowymi następstwami istnienia fotografii. Nie ma tu żadnych zdjęć, właściwie można by to przeczytać nie sprawdzając w necie co kryje się pod nazwiskami, czy, czasem, pod konkretnymi tytułami - wywód nadal będzie przejrzysty. Choć od lat siedemdziesiątych, czasu powstania esejów, codzienność zmieniła się w sposób diametralny, myśl Sontag wcale się nie zestarzała. Amerykańska intelektualistka wydedukowała już wtedy w jaki sposób fotografia będzie przekształcać nasze obcowanie z rzeczywistością, czy wręcz jej definicję. Padają tu pytania o to czym jest sztuka, o różnice między malarstwem a fotografią, o podobieństwa między fotografia a pismem (można powiedzieć, że jest to częściowa antycypacja niektórych przemyśleń Dukaja z Po piśmie).

„Choć fotografia prowadzi do powstania dzieł, które można nazwać dziełami sztuki (…) nie jest nawet w pierwszym rzędzie formą sztuki. Podobnie jak język jest środkiem, dzięki któremu można tworzyć (…)”

„ (…)społeczeństwo jest "nowoczesne", kiedy jednym z dominujących typów działalności staje się w nim produkcja i konsumpcja obrazów, kiedy obrazy, które obdarzone są niezwykłą mocą wpływania na nasze wymagania wobec rzeczywistości i same są pożądanymi namiastkami doświadczeń bezpośrednich, stają się niezbędne dla zdrowej gospodarki, stabilizacji politycznej i poszukiwania szczęścia przez każdego z nas.”

Znakomita lektura, przejrzysty wywód ( i oczywiście warto przy okazji oglądać artystów o których Sontag opowiada).

Eseje Sontag przeznaczone są nie tyle dla wielbicieli fotografii co dla zainteresowanych kulturowymi następstwami istnienia fotografii. Nie ma tu żadnych zdjęć, właściwie można by to przeczytać nie sprawdzając w necie co kryje się pod nazwiskami, czy, czasem, pod konkretnymi tytułami - wywód nadal będzie przejrzysty. Choć od lat siedemdziesiątych, czasu powstania esejów,...

Książka zawiera mnóstwo interesujących odniesień do wspaniałych fotografów i kompendium historii fotografii.
Napisana jednak ciężko, czyta się mozolnie.

Książka zawiera mnóstwo interesujących odniesień do wspaniałych fotografów i kompendium historii fotografii.
Napisana jednak ciężko, czyta się mozolnie.

Im większą legendą obrosła ta książka tym większe było moje rozczarowanie. Napisać książkę o fotografiach i nie umieścić żadnej fotografii… za każdym razem gdy pojawiało się odniesienie do jakiegoś dzieła albo twórcy musiałam nurkować w Google w telefonie. Dla ludzi nie znających szczegółowej historii fotografii ta książka będzie męczarnią. Dla snobów. + stwierdzenie autorki, że fotografia jest gwałtem… ehhhhgggg. No nie wiem, ciarki żenady.

Im większą legendą obrosła ta książka tym większe było moje rozczarowanie. Napisać książkę o fotografiach i nie umieścić żadnej fotografii… za każdym razem gdy pojawiało się odniesienie do jakiegoś dzieła albo twórcy musiałam nurkować w Google w telefonie. Dla ludzi nie znających szczegółowej historii fotografii ta książka będzie męczarnią. Dla snobów. + stwierdzenie...