Diane Arbus. Biografia

Bosworth na każdej stronie tej biografii udowadnia słuszność nazywania Arbus prawdziwą artystką i wielką fotografką. Zestawione przez nią fakty z życia Arbus ukazują jej dwa zupełnie różne oblicza. Z jednej strony Bosworth przedstawia Diane jako nieśmiałą, delikatną, nieco zagubioną dziewczynę, z drugiej zaś strony ukazuje ją jako osobę bardzo ciekawską, czasem nawet bezczelną, o bujnym życiu erotycznym.

Bosworth na każdej stronie tej biografii udowadnia słuszność nazywania Arbus prawdziwą artystką i wielką fotografką. Zestawione przez nią fakty z życia Arbus ukazują jej dwa zupełnie różne oblicza. Z jednej strony Bosworth przedstawia Diane jako nieśmiałą, delikatną, nieco zagubioną dziewczynę, z drugiej zaś strony ukazuje ją jako osobę bardzo ciekawską, czasem nawet...

Uwielbiam Diane Arbus i ta książka jest dla mnie niezwykle ciekawa. Napisana dość dynamicznie, ale bez przesady, z namysłem i refleksją nad życiem Diane i jej rodziny. Polecam wszystkim zainteresowanym twórczością tej fotografki.

Uwielbiam Diane Arbus i ta książka jest dla mnie niezwykle ciekawa. Napisana dość dynamicznie, ale bez przesady, z namysłem i refleksją nad życiem Diane i jej rodziny. Polecam wszystkim zainteresowanym twórczością tej fotografki.

Od wyczerpującego opisu domu rodzinnego Nemerovów, po małżeństwo i pozostałe uczucie po jego zakończeniu, rozwijanie kontaktów towarzysko-mentorskich aż do stworzenia swojej legendy - poprzez te etapy autorka przedstawiła spójny obraz Diane nie tylko jako fotografa, ale przede wszystkim jako osoby.
Biografie zasadniczo opierają się na wspomnieniach. W tej książce jest ich cała masa. Na ich tle można rozpoznać albo przynajmniej domyślać się, jakie relacje włączyły Diane z jej rodziną, przyjaciółmi i innymi bliskimi. A często są to relacje nieoczywiste. Przyjaźń miesza się z miłością, seks ze spełnieniem, macierzystwo z pracą. Niby nic nadzwyczajnego - życie jest wielowymiarowe. Ale u Diane było intensywniej, czasami dramatycznie. Do tego dochodzi jej fascynacja seksem, "ciemną stroną miasta" oraz rozwijająca się latami depresja. Jej historia wydaje się delikatna i wyuzdana zarazem, podsumowując na pewno warta przeczytania. Polecam!

Od wyczerpującego opisu domu rodzinnego Nemerovów, po małżeństwo i pozostałe uczucie po jego zakończeniu, rozwijanie kontaktów towarzysko-mentorskich aż do stworzenia swojej legendy - poprzez te etapy autorka przedstawiła spójny obraz Diane nie tylko jako fotografa, ale przede wszystkim jako osoby.
Biografie zasadniczo opierają się na wspomnieniach. W tej książce jest ich...

Kocham fotografię i znam twórczość Diane Arbus. Jednak po przeczytaniu książki P. Bosworth‎ miałem wrażenie, że albo nie miała do końca pomysłu na biografię albo nie było o czym pisać. Owszem, poznajemy wiele szczegółów z życia Arbus, ale nie mamy wrażenia, że jesteśmy bliżej tej wrażliwej artystki. Moim zdaniem, pozycja głównie dla fanów fotografii.

Kocham fotografię i znam twórczość Diane Arbus. Jednak po przeczytaniu książki P. Bosworth‎ miałem wrażenie, że albo nie miała do końca pomysłu na biografię albo nie było o czym pisać. Owszem, poznajemy wiele szczegółów z życia Arbus, ale nie mamy wrażenia, że jesteśmy bliżej tej wrażliwej artystki. Moim zdaniem, pozycja głównie dla fanów fotografii.

Diane Arbus zamarzyła sobie, że zostanie kiedyś "wielką, smutną artystką". Jej pragnienie się spełniło. Zdjęcia, które wykonała, mimo upływu ponad 40 lat od jej śmierci, nie zostały zapomniane. Depresja towarzyszyła jej przez bardzo długi czas i przyczyniła się do tego, że 28 lipca 1971 roku znaleziono ją martwą.

Znalazłam ją dzięki Susan Sontag. Zaintrygowała mnie nietypowa postać fotografa (nie fotografki, co sama często podkreślała).

Na dzień przed urodzinami znalazłam ją na półce w księgarni. Patrzyła gdzieś smutnym wzrokiem z okładki.

Nie jestem miłośniczką biografii, ale ta jest niesamowita. Jak sama opisywana. Poruszająca. Może to wina życia Diane, może pióra jej biografki, może połączenie.

Brakowało mi jedynie fotografii, choć kilku spośród opisywanych. Można je oczywiście znaleźć w znakomitej większości w internecie, ale gdy czyta się książkę, komputer leży zazwyczaj daleko. Trzeba się posiłkować wyobraźnią, która jak wiadomo bywa zawodna.

Diane Arbus zamarzyła sobie, że zostanie kiedyś "wielką, smutną artystką". Jej pragnienie się spełniło. Zdjęcia, które wykonała, mimo upływu ponad 40 lat od jej śmierci, nie zostały zapomniane. Depresja towarzyszyła jej przez bardzo długi czas i przyczyniła się do tego, że 28 lipca 1971 roku znaleziono ją martwą.

Znalazłam ją dzięki Susan Sontag. Zaintrygowała mnie...

ciekawa dla kogoś, kto interesuje się fotografią lub sztuką.

ciekawa dla kogoś, kto interesuje się fotografią lub sztuką.

Chroniczna depresja, to musi boleć, życie takiej osoby trudno aż sobie wyobrazić, a Patricia Bosworth cały czas nakręca spiralę emocji tak, że nudzić się nie sposób, a wyobraźnia pracuje bez wytchnienia. Wyobraźnia bardzo nam potrzebna przy tej lekturze, gdyż mowa o fotografii i o fotografiach, których brak w książce - niestety (poza nielicznymi)
Osobowość Diane Arbus jest jak jej fotografie, płynie z nich bogactwo wiedzy o istnieniu.

Chroniczna depresja, to musi boleć, życie takiej osoby trudno aż sobie wyobrazić, a Patricia Bosworth cały czas nakręca spiralę emocji tak, że nudzić się nie sposób, a wyobraźnia pracuje bez wytchnienia. Wyobraźnia bardzo nam potrzebna przy tej lekturze, gdyż mowa o fotografii i o fotografiach, których brak w książce - niestety (poza nielicznymi)
Osobowość Diane Arbus jest...

PORUSZAJĄCA, INSPIRUJĄCA, nasycona smutkiem!!!

PORUSZAJĄCA, INSPIRUJĄCA, nasycona smutkiem!!!

Szkoda tylko, że wydanie to nie zawiera zdjęć....

Szkoda tylko, że wydanie to nie zawiera zdjęć....