Smoki wiosennego świtu

Ostatni tom Kronik pozostawil po sobie bardzo mile wspomnienia. Według mnie to najlepsza z dotychczasowych pozycji tej serii. Ksiazke czyta sie bardzo przyjemnie. Akcja rozwija sie szybko i sprawnie, nie ma momentów, w których mozna by narzekać na nudę. Pewne historie maja tutaj swoj koniec, pewne dopiero ciag dalszy, co az kusi by sięgnąć po kolejne tytuly z serii Dragonlace, po to by dowiedzieć sie jak potoczyly sie dalsze losy naszych bohaterow.
Podsumowując goraco polecam ta ksiazke jak i cala serię nie tylko fanom dobrego fantasy w starym stylu, ale wszystkim lubiącym czytać. Ponieważ dostajemy naprawdę ciekawą historie okraszona bogatym i różnorodnym swiatem. Bohaterów, z których pogladami bedziemy sie zgadzac, badz tez zupełnie bedziemy im przeciwni. Do tego dodajmy rasy wystepujace tylko w tym świecie, wzbogacmy to wszystko historią owego swiata i dodajmy do tego szczyptę magii. I. co nam to daje? Otoz mamy gotowy produkt w postaci naprawde solidnego fantasy, obok którego nie warto przejsc obojętnie.

Ostatni tom Kronik pozostawil po sobie bardzo mile wspomnienia. Według mnie to najlepsza z dotychczasowych pozycji tej serii. Ksiazke czyta sie bardzo przyjemnie. Akcja rozwija sie szybko i sprawnie, nie ma momentów, w których mozna by narzekać na nudę. Pewne historie maja tutaj swoj koniec, pewne dopiero ciag dalszy, co az kusi by sięgnąć po kolejne tytuly z serii...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i pierwsza trylogia Dragonlance'a ukończona. Cóż mogę napisać, świetny cykl klasycznego fantasy. Część trzecia, choć nie zamyka wszystkich wątków i choć zakończeniem mnie nie usatysfakcjonowała, to stoi na poziomie dwóch poprzednich tomów. Z przyjemnością zabiorę się za następne książki z cyklu.

No i pierwsza trylogia Dragonlance'a ukończona. Cóż mogę napisać, świetny cykl klasycznego fantasy. Część trzecia, choć nie zamyka wszystkich wątków i choć zakończeniem mnie nie usatysfakcjonowała, to stoi na poziomie dwóch poprzednich tomów. Z przyjemnością zabiorę się za następne książki z cyklu.

Pokaż mimo to

Wszystko historie muszą zmierzać do końca - tak jest też tutaj. Akcja prze do przodu, a bohaterowie znajdują się co chwila w gorszej sytuacji od poprzedniej. Nadzieja na zwycięstwo może zostać szybko i łatwo rozwiana, przez na przykład wyrzucenie rozsądku i odpowiedzialności przez okno. Niestety, tak wygląda wątek Laurany, która mimo tego, że twierdzi iż nie jest już rozpieszczonym dziewczęciem, potrafi wpakować się w oczywiste kłopoty. O wiele ciekawsze są wątki pozostałych bohaterów, jak ambitnego maga Raistlina, czy zżeranego poczuciem winy półelfa - Tanisa (co może irytować, przez liczne opisy wyrzutów sumienia). Nie mniej, książkę czyta się szybko, mimo że czasami jest sztampowo do bólu. Zostało nieco niedomkniętych wątków na czwartą część, która jawi się jako dość długi epilog - jak wyszło, przeczytamy.

Wszystko historie muszą zmierzać do końca - tak jest też tutaj. Akcja prze do przodu, a bohaterowie znajdują się co chwila w gorszej sytuacji od poprzedniej. Nadzieja na zwycięstwo może zostać szybko i łatwo rozwiana, przez na przykład wyrzucenie rozsądku i odpowiedzialności przez okno. Niestety, tak wygląda wątek Laurany, która mimo tego, że twierdzi iż nie jest już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejne spotkanie z dobrze znanymi mi bohaterami. Podoba mi się w tej książce, że ci bohaterowie są jacyś, to już trzecia część, a autor nie zmienia im drastycznie charakterów, jest konsekwentny. Bohaterowie zmieniają się, owszem, ale zgodnie ze swoimi charakterami. Nie rozumiem postaci Raistlina, który jako jedyny z całej gromadki, jak dla mnie, zachowuje się dziwacznie. No i rozczarowało mnie tak łatwe pokonanie głównej złej - Królowej Ciemności, no ale cóż, nie zawsze może być po mojej myśli ;)

Kolejne spotkanie z dobrze znanymi mi bohaterami. Podoba mi się w tej książce, że ci bohaterowie są jacyś, to już trzecia część, a autor nie zmienia im drastycznie charakterów, jest konsekwentny. Bohaterowie zmieniają się, owszem, ale zgodnie ze swoimi charakterami. Nie rozumiem postaci Raistlina, który jako jedyny z całej gromadki, jak dla mnie, zachowuje się dziwacznie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słuszny i zasłużony koniec wielkiej przygody.
Dobre smoki, złe smoki, bogowie, czarodzieje i w ogóle wszystko na raz.

Innymi słowy - epika lvl 9000.

Słuszny i zasłużony koniec wielkiej przygody.
Dobre smoki, złe smoki, bogowie, czarodzieje i w ogóle wszystko na raz.

Innymi słowy - epika lvl 9000.

Pokaż mimo to

Jest to najsłabsze fantasy jakie dotąd czytałam. Co rozdział uderza mnie, jak mało pracy autorka włożyła w budowę świata przedstawionego w zestawieniu chociażby z G.R.R.Martinem.
Drugi minus: Chyba jednak mężczyźni piszą dla wszystkich, a kobiety tylko dla nastolatków lub kur domowych. Bo też czytając mam wrażenie, że naprawdę czytam Harlequin'a lub równie płaską książkę, ubraną tylko w sukienkę fantasy.

Jest to najsłabsze fantasy jakie dotąd czytałam. Co rozdział uderza mnie, jak mało pracy autorka włożyła w budowę świata przedstawionego w zestawieniu chociażby z G.R.R.Martinem.
Drugi minus: Chyba jednak mężczyźni piszą dla wszystkich, a kobiety tylko dla nastolatków lub kur domowych. Bo też czytając mam wrażenie, że naprawdę czytam Harlequin'a lub równie płaską książkę,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Koniec przygody? Koniec wojny? Nie wierzę! Całe szczęście są jeszcze "Smoki Letniego Płomienia" :)

Jeszcze tak zaskakującej, bogatej we wrażenia i emocjonującej - a także wydzierającej bestialsko serce z piersi - książki nie czytałam. Kulminacja straszliwych rządów Królowej Ciemności nosi wszelkie znamiona powieści doskonałej. Jest i dramatycznie i bohatersko...Już przy pierwszej części napisałam, że bawiłam się jak jeszcze nigdy. Przy trzeciej części Kronik wprost usiedzieć nad książką nie mogłam z emocji!

Najbardziej zaskoczył mnie stary Fizban, a także śmierć jednego z ważnych członków drużyny...i to taka bezsensownie bolesna. Tak nie powinien odchodzić bohater...

Moja mroczna dusza wprost oszalała na punkcie Raistlina i tego, co osiągnął. Z fartem! Mam nadzieję wielokrotnie jeszcze o tobie czytać, mój najdroższy czarny magu.

Kroniki z cyklu Dragonlance to po prostu uczta wyobraźni i uczta czytelnicza. Jeśli jesteś fanem fantasy i lubisz bohaterskość i akcję lecącą na łeb na szyję, jestem pewna, że ta seria ci się spodoba. Tutaj nie ma miejsca na zmiłuj się - Smocza Lanca połyka czytelnika niczym rzetelne smoczydło.

I do tego z każdą kolejna częścią jest coraz lepiej.

Koniec przygody? Koniec wojny? Nie wierzę! Całe szczęście są jeszcze "Smoki Letniego Płomienia" :)

Jeszcze tak zaskakującej, bogatej we wrażenia i emocjonującej - a także wydzierającej bestialsko serce z piersi - książki nie czytałam. Kulminacja straszliwych rządów Królowej Ciemności nosi wszelkie znamiona powieści doskonałej. Jest i dramatycznie i bohatersko...Już przy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciąg dalszy przygód naszych bohaterów z tomu drugiego.

Ciąg dalszy przygód naszych bohaterów z tomu drugiego.

Pokaż mimo to

Trzeci tom sagi Dragonlance przeniósł mnie znów do cudownego, pełnego magii świata. To właściwie ostatnia z książek o przygodach naszych bohaterów, ponieważ to w niej zamykamy wiele wątków i żegnamy się z wieloma postaciami.

Po wielu perturbacjach Przyjaciołom w końcu udaje się połączyć swoje siły i stanąć do walki ze złą Taksis. Dobro wygrywa wojnę, ale, jak to zawsze bywa ceną za wygraną jest śmierć. Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że akurat ta postać dokona swojego żywota na kartach tej powieści. Jakoś wydawało mi się, że jej rozbudowane relacje z resztą bohaterów będą również kontynuowane w kolejnych książkach serii. Cóż, tak się nie stało. Szkoda.

Ostatnia część niestety mnie nie zachwyciła. Przeczytałam ją, bo chciałam ostatecznie przekonać się, jak potoczą się losy znanych mi już postaci, ale tak między nami, książka ta nie wniosła nic ciekawego, prócz rozwiązania paru wątków z poprzednich tomów.
Zostawiła też dużo wolnego miejsca na ewentualną kontynuację, ale mam wrażenie, że to, co najpiękniejsze autorki sagi uśmierciły.

Książkę czytało mi się najgorzej w sadze. Akcja momentami świetnie prowadzona była poprzecinana rozwlekłymi opisami, które zabierały większą część czasu i ochoty. Niektóre z opisów w moim odczuciu były wręcz zbędne, a tylko niesamowicie zaburzały mi chronologię wydarzeń.

Z ciekawszych momentów - poznajemy w końcu historię Berema, który przewija się przez karty wszystkich trzech części i to właśnie on okazuje się być przyczyną i skutkiem wszystkich wydarzeń, jakie dotknęły świat Dragonlance.

Wahałam się długo, czy poleca, czy nie polecać i stwierdzam, że jeśli ktoś czytał pozostałe części, to zamknięcie cyklu, jak najbardziej mu się przyda. Nie jest to osobna historia, więc raczej nie polecam zaczynania przygody ze światem Dragonlance od Smoków wiosennego świtu, bo można się zrazić. I to bardzo.

Trzeci tom sagi Dragonlance przeniósł mnie znów do cudownego, pełnego magii świata. To właściwie ostatnia z książek o przygodach naszych bohaterów, ponieważ to w niej zamykamy wiele wątków i żegnamy się z wieloma postaciami.

Po wielu perturbacjach Przyjaciołom w końcu udaje się połączyć swoje siły i stanąć do walki ze złą Taksis. Dobro wygrywa wojnę, ale, jak to zawsze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trzecia część powieści. Koniecznie dla fanów serii.

Trzecia część powieści. Koniecznie dla fanów serii.

Pokaż mimo to