Smoki jesiennego zmierzchu

Przeczytałam dlatego, że kolekcja książek Dragonlance trafiła do mojego domu wraz z mężem :D czytało się dość przyjemnie.

Przeczytałam dlatego, że kolekcja książek Dragonlance trafiła do mojego domu wraz z mężem :D czytało się dość przyjemnie.

Jak dla mnie książka, która wciąga jak dobra kampania w grze rpg i chyba o to w niej chodziło :) bardzo lekka przygodówka, pełna akcji, dobrego humoru, fajnej rozrywki. lektura w sam raz na podróż, wakacje, czy relaksujące popołudnie. gwarantowane czytanie do późnej nocy!

Jak dla mnie książka, która wciąga jak dobra kampania w grze rpg i chyba o to w niej chodziło :) bardzo lekka przygodówka, pełna akcji, dobrego humoru, fajnej rozrywki. lektura w sam raz na podróż, wakacje, czy relaksujące popołudnie. gwarantowane czytanie do późnej nocy!

Po kilkunastu latach trafiła ponownie w moje ręce. Pamiętałem, że jako nastolatek zachwycałem się tą powieścią. Teraz jako dojrzały czytelnik mogę powiedzieć, że opowieść nie traci na uroku. Są momenty naiwne, sceny walki trzeba to przyznać beznadziejne, jednak kreacja świata wspaniała. Prawdziwa klasyka. Wszyscy miłośnicy fantasy muszą znać i kochać świat smoczej lancy. Ja osobiście uwielbiam bo każdy czasem chce znowu wrócić w świat czarów i baśni...

Po kilkunastu latach trafiła ponownie w moje ręce. Pamiętałem, że jako nastolatek zachwycałem się tą powieścią. Teraz jako dojrzały czytelnik mogę powiedzieć, że opowieść nie traci na uroku. Są momenty naiwne, sceny walki trzeba to przyznać beznadziejne, jednak kreacja świata wspaniała. Prawdziwa klasyka. Wszyscy miłośnicy fantasy muszą znać i kochać świat smoczej lancy....

Po przeszło trzydziestu latach od premiery sięgnąłem po serię „Dragonlance” opartą na chyba najpopularniejszym systemie RPG. Książka sięga czasów, kiedy klasyczne „Lochy i Smoki” w swojej nazwie miały jeszcze przedrostek i nazywano je AD&D.
Mniejsza z historią, przejdźmy do książki, która mnie rozczuliła, bo zawiera w sobie wszystkie elementy fantastyki z końca ubiegłego wieku, które możemy sobie wyobrazić. Nie jest to książka wybitna, ani nawet bardzo dobra. Momentami jest nawet nieco sztampowa, ale w jakiś przecudowny sposób ta niewybitna pozycja ujęła mnie i myślę, że jeszcze przez jakiś czas będę poczytywał tę serię. Jest to swoistego rodzaju literatura typu guilty-pleasure, bo nie da się nie zauważyć płytkości niektórych scen, ale pomimo tych przypadłości i konwencjonalnych bohaterów historia jest całkiem dobrze napisana, trzyma w napięciu, a książka do cienkich nie należy.
Jeszcze kilka słów o bohaterach, gdyż główny wątek śledzi losy stosunkowo sporej drużyny, gdyż liczy aż osiem osób. Zarysowane są jednak na tyle wyraźnie, że nie ma problemu z odróżnieniem od siebie poszczególnych bohaterów. Działa to niestety kosztem pogłębienia bohaterów i przypominają oni postaci komiksowe. Przed rozpoczęciem lektury już wiemy, mniej więcej, jak będą się zachowywać poszczególne osoby — rycerz będzie honorowy, niziołek będzie podbierał błyskotki, a pół-elf będzie zawieszony między dwoma światami z problemem tożsamościowym.
Nie od każdej książki wymagam jednak głębi i czasami potrzebuję po prostu się zrelaksować przy książce, a ta pozycja jak najbardziej mi to dała. Nie spodziewałem się głębi, a rozrywki i to otrzymałem. Jak ktoś chce poczytać ciekawą historię “na odmóżdżenie” w stylu fantastyki końca zeszłego wieku, to „Smoki jesiennego zmierzchu” się polecają.

Po przeszło trzydziestu latach od premiery sięgnąłem po serię „Dragonlance” opartą na chyba najpopularniejszym systemie RPG. Książka sięga czasów, kiedy klasyczne „Lochy i Smoki” w swojej nazwie miały jeszcze przedrostek i nazywano je AD&D.
Mniejsza z historią, przejdźmy do książki, która mnie rozczuliła, bo zawiera w sobie wszystkie elementy fantastyki z końca ubiegłego...

Jest to pierwsza książka od lat, przy której podczas czytania, co kilkanaście stron przerywałem i szukałem sobie czegoś innego do roboty.
Historia niby jest ciekawa, są również bohaterowie, których da się lubić, ale jako całość jest napisana w bardzo nużący sposób.
Dopiero jakieś 150 stron przed końcem wciągnąłem się trochę bardziej.
Spróbuję zabrać się za drugi tom, ale wiele sobie nie obiecuje.

Jest to pierwsza książka od lat, przy której podczas czytania, co kilkanaście stron przerywałem i szukałem sobie czegoś innego do roboty.
Historia niby jest ciekawa, są również bohaterowie, których da się lubić, ale jako całość jest napisana w bardzo nużący sposób.
Dopiero jakieś 150 stron przed końcem wciągnąłem się trochę bardziej.
Spróbuję zabrać się za drugi tom, ale...

Bardzo dobra książka fantasy ciekawy świat polecam

Bardzo dobra książka fantasy ciekawy świat polecam

Świetna cała seria. Dużo przewidywalności, ale zaskakująco dobrze się czyta. Im więcej się dowiadywałem o bohaterach tym bardziej chciałem wiedzieć co jest dalej.....

Świetna cała seria. Dużo przewidywalności, ale zaskakująco dobrze się czyta. Im więcej się dowiadywałem o bohaterach tym bardziej chciałem wiedzieć co jest dalej.....

Zwykle nie wracam do książek. Ta jest jednym z wyjątków. To pierwsza moja książka fantasy z jaką zetknąłem się w życiu (w latach 90). Dłuuugo przed moim spotkaniem z klasykami i Tolkienem. Infantylna, sztampowa, wtórna, kliszowa i schematyczna. Doskonale pulpowa :) To jak wehikuł czasu typu Stranger Things tylko nie stylizowany, a najprawdziwsza podróż w czasie. Warto się czasem spotkać z sobą samym.

Zwykle nie wracam do książek. Ta jest jednym z wyjątków. To pierwsza moja książka fantasy z jaką zetknąłem się w życiu (w latach 90). Dłuuugo przed moim spotkaniem z klasykami i Tolkienem. Infantylna, sztampowa, wtórna, kliszowa i schematyczna. Doskonale pulpowa :) To jak wehikuł czasu typu Stranger Things tylko nie stylizowany, a najprawdziwsza podróż w czasie. Warto się...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Nie dawałem temu nadziei, na pierwszych stronach książka kuje w oczy banalnością i przewidywalnością rozwiązań oraz wzorowaniem na Tolkienie, które było trochę nazbyt widoczne. Z początku największą zaletą było to, że szybko się czyta i można skończyć w kilka dni.

Z czasem lektura bardzo dużo zyskuje, im głębiej w las tym mniej szablonowo a bardziej oryginalnie i wciągająco, nieciekawi bohaterowie w końcu do siebie przekonują i zaczynają się wzajemnie uzupełniać. Ostatecznie książka się wybroniła, zostawiła pozytywne wrażenia i dostarczyła argumentów za tym, żeby po tylu latach w dalszym ciągu uważać serię DragonLance za jedną z ciekawszych.

Cała historia na tym etapie ma niemały potencjał, to bardzo prosta ale niegłupia, pozytywna w przekazie i klasyczna do bólu fantastyka.

Nie dawałem temu nadziei, na pierwszych stronach książka kuje w oczy banalnością i przewidywalnością rozwiązań oraz wzorowaniem na Tolkienie, które było trochę nazbyt widoczne. Z początku największą zaletą było to, że szybko się czyta i można skończyć w kilka dni.

Z czasem lektura bardzo dużo zyskuje, im głębiej w las tym mniej szablonowo a bardziej oryginalnie i...