Najlepsze w mojej ocenie są opisy bitew i walk. Plastyczne i dynamiczne.

Najlepsze w mojej ocenie są opisy bitew i walk. Plastyczne i dynamiczne.

Lubię Tolkiena, jakimś wielkim fanem nie jestem i dzięki temu uważam że moja opinia nie będzie bardzo obiektywna. Ta książka jest nędzna, od opisów przez bitwy po bohaterów, a największym błędem jest babranie się w tym uniwersum nie mając konkretnego pomysłu.

Lubię Tolkiena, jakimś wielkim fanem nie jestem i dzięki temu uważam że moja opinia nie będzie bardzo obiektywna. Ta książka jest nędzna, od opisów przez bitwy po bohaterów, a największym błędem jest babranie się w tym uniwersum nie mając konkretnego pomysłu.

Dramat. Bohaterowie Tolkiena to przy pierumowskich herosach popierdółki. Tak nudnych opisów bitew jeszcze nie czytałem, a ciągną się przez całą książkę. Zmęczę ostatnia część ale już nic tego autora nie ruszę. Nie wiem czy taki miał zamysł ...

Dramat. Bohaterowie Tolkiena to przy pierumowskich herosach popierdółki. Tak nudnych opisów bitew jeszcze nie czytałem, a ciągną się przez całą książkę. Zmęczę ostatnia część ale już nic tego autora nie ruszę. Nie wiem czy taki miał zamysł ...

Jeśli ktoś kocha świat Tolkiena - to czemu nie , jednak do mistrzostwa pierwowzoru jest tu daleko. Niezmiernie nużące powtórzenia, udziwnione słownictwo stylizowane na archaiczne , powtarzające się schematy bitew z oczywistymi zwycięstwami , armia postaci które niewiele wnoszą do akcji powodują, że książka jest dość nużąca. Nie można jej jednak odmówić barwności przedstawionego świata i generalnie - dość ciekawego głównego wątku opisującego dzieje "wielkich mrocznych postaci" znanych z ksiąg J.R.R.T.

Jeśli ktoś kocha świat Tolkiena - to czemu nie , jednak do mistrzostwa pierwowzoru jest tu daleko. Niezmiernie nużące powtórzenia, udziwnione słownictwo stylizowane na archaiczne , powtarzające się schematy bitew z oczywistymi zwycięstwami , armia postaci które niewiele wnoszą do akcji powodują, że książka jest dość nużąca. Nie można jej jednak odmówić barwności...

Piękne i godziwe uzupełnienie Tolkiena, a zadanie nie liche. BRAWO!!

Piękne i godziwe uzupełnienie Tolkiena, a zadanie nie liche. BRAWO!!

Czyste, mistyczne zło wypada blado i mało efektywnie wobec kreatywnej pomysłowości charakterystycznej dla ludzkiej rasy. To czego nie udało się dokonać samemu Władcy Ciemności w dwóch podejściach zrealizował dość zwykły człowiek od którego Sauron mógłby uczyć się tworzenia i realizacji genialnych strategii łączących w sobie wszystkie dostępne siły, zasoby i moce. Najważniejszą oraz najbardziej zabójczą i najmocniej pchającą do działania bronią z całego tego arsenału okazuje się nienawiść i jej główny oścień, czyli zemsta. Jednak zgodnie z hasłem, iż "rewolucja pożera dzieci swoje" im większe zwycięstwo tym więcej ono kosztuje, czasem nawet dusze nie tylko Wodza zawieruchy, ale całego Śródziemia.
Można to oczywiście zaakceptować lub nie, uznać za zręczną kontynuację lub bezlitosną profanację dokonań Tolkiena lecz trzeba oddać autorowi, że potrafił stworzyć fabułę pełną mrocznych przygód, brutalnego wojennego zgiełku czy gorzkich rozliczeń z nierównościami i podziałami społecznymi. I choć nie ulega wątpliwości, że to odgrzewany kotlet to podany jako spójna, przemyślana i dynamiczna fantastyka posiadająca w swej strukturze wszystkie najistotniejsze oraz najcenniejsze cechy gatunku.

Czyste, mistyczne zło wypada blado i mało efektywnie wobec kreatywnej pomysłowości charakterystycznej dla ludzkiej rasy. To czego nie udało się dokonać samemu Władcy Ciemności w dwóch podejściach zrealizował dość zwykły człowiek od którego Sauron mógłby uczyć się tworzenia i realizacji genialnych strategii łączących w sobie wszystkie dostępne siły, zasoby i moce....

I pomyslec jak sie zmienil i wydoroslal Folko.

I pomyslec jak sie zmienil i wydoroslal Folko.

Ciąg dalszy losów hobbita i dwóch krasnoludów. Pierwsza cześć niby podobna tolkienowskie, jednak pociągnęła swoją wizję pierunowską.
Tu już przyzwyczajeni do nowych czarów, nowych bohaterów i nowymi relacjami społecznymi (tak tak) wchodzimy coraz głębiej na Wschód. Spotykamy wraz z bohaterami nowe ludy, nową magię. Coś co było białe może nie do końca nim pozostaje, czarne nie do końca jest złe.
Książka wciąga całkowicie. Zarwane noce to norma przy takich tomiskach. Ale znowu Tam jesteśmy, znowu czujemy się Tam jak w domu i kochamy bohaterów.
Cudownie jest ponownie odwiedzić Śródziemie...

Ciąg dalszy losów hobbita i dwóch krasnoludów. Pierwsza cześć niby podobna tolkienowskie, jednak pociągnęła swoją wizję pierunowską.
Tu już przyzwyczajeni do nowych czarów, nowych bohaterów i nowymi relacjami społecznymi (tak tak) wchodzimy coraz głębiej na Wschód. Spotykamy wraz z bohaterami nowe ludy, nową magię. Coś co było białe może nie do końca nim pozostaje, czarne...

Okładka
może,to arcydzieło.Ale mi nie pasuję.Nie muszę wszystkiego lubić

skąd z biblioteki

fabuła
kontynuacja tomu numer 1

Moja opinia
doskonałe fantasty,świetna książka
Takiej fantasty poszukiwałem,taką chciałem przeczytać.

Okładka
może,to arcydzieło.Ale mi nie pasuję.Nie muszę wszystkiego lubić

skąd z biblioteki

fabuła
kontynuacja tomu numer 1

Moja opinia
doskonałe fantasty,świetna książka
Takiej fantasty poszukiwałem,taką chciałem przeczytać.

Pierwsza część dużo lepsza, w tej bardzo dużo opisów.

Pierwsza część dużo lepsza, w tej bardzo dużo opisów.