Lektura nie całkiem na poważnie, ale przecież tego spodziewa się czytelnik sięgając po tę pozycję. Czyta się miło, może emocje nie szaleją, ale jest za to z uśmiechem i z charakterem. Bo w książce nie prawie nic nie jest do końca tak jak wydaje się, że powinno być. W sposób miły i lekki przekoszone schematy sprawiają, że jest to lektura inna niż większość książek.

Lektura nie całkiem na poważnie, ale przecież tego spodziewa się czytelnik sięgając po tę pozycję. Czyta się miło, może emocje nie szaleją, ale jest za to z uśmiechem i z charakterem. Bo w książce nie prawie nic nie jest do końca tak jak wydaje się, że powinno być. W sposób miły i lekki przekoszone schematy sprawiają, że jest to lektura inna niż większość książek.

Nie ocenia się książki po okładce. A po tytule? Czemu nie. Gdy w bibliotece zobaczyłam tytuł „Niedobry Królewicz Karolek” byłam przekonana, że książka będzie zabawna i mi się spodoba. Choćby przez podobieństwo do Koszmarnego Karolka, znanego mi jeszcze z dzieciństwa. Intuicja mnie nie zawiodła.

John Moore w swojej książce serwuje nam humorystyczną historię mającą miejsce w średniowieczu. Całość jest jednak naszpikowana aluzjami do czasów współczesnych, co razem wzięte nie może nie spowodować uśmiechu na twarzy czytelnika. Mamy tu więc królewicza Karolka, głównego bohatera, który wbrew swojej woli zdobywa władzę w kraju. Dlaczego Niedobry? Tego czytelnik dowie się od lady Katarzyny Durace, która nadała mu ten przydomek po jedynej randce z królewiczem. Pojawiają się też czarne charaktery – dwaj stryjowie, którzy Karolkowi ową władzę narzucają, aby... oczywiście aby na tym zarobić.

Tłem wydarzeń są dwa państwa, niegdyś zjednoczone – Dalia, która cierpi głód przez notoryczne susze oraz Nemezja – dręczona powodziami. Królewicz Karolek, pod dyktando swoich stryjów, obejmuje władzę w Dalii. Na krótko, jak zaplanowali panowie Gregory i Packard, tak aby Karolek zdążył namieszać w życiu kraju, narobić sobie wrogów, po czym abdykował na rzecz wybranego porucznika Fortescue. Niezbyt kusząca wizja dla przyszłego króla, jednak decydującym czynnikiem staje się obecność wspomnianej Katarzyny Durace, pięknej, młodej kobiety, piątej w kolejce do objęcia tronu w Dalii i Nemezji.

Karolek, król in spe, pełniący póki co funkcję regenta, musi odkryć sposób na poprawę pogody. W tym celu udaje się do świątyni Iksji, gdzie spotyka arcykapłankę Xiao, od której ma nadzieję dowiedzieć się, jak sprowadzić na kraj deszcz, a przynajmniej otrzymać prognozę pogody. Sympatyczna postać arcykapłanki przewija się przez resztę książki, aby ostatecznie zagrać pierwsze skrzypce w jej zakończeniu.

Perypetie Karolka obfitują w pałacowe intrygi i zwroty akcji. Pomiędzy kolejnymi wybuchami śmiechu czytelnik dowiaduje się, dlaczego plagą kraju są kawiarnie (Dziesięć pensów za duże macchiato!),rozwiąże zagadkę Sfinksa (Odpowiedź? Toż to Niedobry Królewicz Karolek. „Porusza się na czterech nogach, kiedy podjeżdża na koniu, gotów zrobić z ciebie szaszłyk. Idzie na dwóch, gdy po zejściu z rumaka zbliża się i wraża ci ostrze w nerki. A kiedy wyciąga miecz i opiera się na nim, patrząc jak wykrwawiasz się, wijąc w agonii, stoi na trzech”) oraz dlaczego wszystkie egzekucje odbywają się o świcie („Myślisz, że tak łatwo łazić w tym czarnym ubraniu przez cały dzień? Jak słońce przygrzeje, w kapturze robi się nieznośnie gorąco”).

„Niedobry Królewicz Karolek” to świetna pozycja, w sam raz na ciepłe, leniwe, wakacyjne popołudnie.

Nie ocenia się książki po okładce. A po tytule? Czemu nie. Gdy w bibliotece zobaczyłam tytuł „Niedobry Królewicz Karolek” byłam przekonana, że książka będzie zabawna i mi się spodoba. Choćby przez podobieństwo do Koszmarnego Karolka, znanego mi jeszcze z dzieciństwa. Intuicja mnie nie zawiodła.

John Moore w swojej książce serwuje nam humorystyczną historię mającą miejsce w...

GENIALNE! Czytając tę książkę trzeba sie uzbroić we wlasny tryb zen. Powodowała u mnie nagłe wybuchy śmiechu w zatłoczonym tramwaju.. m.in. Od pewnego momentu już wiadomo jakie będzie zakonczenie, ale i tak warto przeczytać dla rozjaśnienia zimowych poranków :)

GENIALNE! Czytając tę książkę trzeba sie uzbroić we wlasny tryb zen. Powodowała u mnie nagłe wybuchy śmiechu w zatłoczonym tramwaju.. m.in. Od pewnego momentu już wiadomo jakie będzie zakonczenie, ale i tak warto przeczytać dla rozjaśnienia zimowych poranków :)

Świetny średniowieczny klimat.

Świetny średniowieczny klimat.

W Karolku zakochałam się niemal od pierwszej strony i mimo upływu czasu jestem zaślepiona tą miłością i nieczuła na krytykę. Po około trzech, może czterech godzinach było już po wszystkim. Historia pożarta na jednym oddechu, przetrawiona, a moje pokrętne poczucie humoru w pełni usatysfakcjonowane.
Zabawa z konwencją przeplatana żartami i ironią aż się prosi o uwagę. Prześmiewczo potraktowane pałacowe intrygi, bohater szturmujący na serce czytelniczki, zwroty akcji i wręcz apetyczne zakończenie. Dlatego też polecam wszystkim, którzy chcą się dobrze bawić i nie żałować czasu poświęconego na lekturę.

W Karolku zakochałam się niemal od pierwszej strony i mimo upływu czasu jestem zaślepiona tą miłością i nieczuła na krytykę. Po około trzech, może czterech godzinach było już po wszystkim. Historia pożarta na jednym oddechu, przetrawiona, a moje pokrętne poczucie humoru w pełni usatysfakcjonowane.
Zabawa z konwencją przeplatana żartami i ironią aż się prosi o uwagę....

Przeczytałam tylko dlatego, że brat dostał tę książkę od cioci, a ja czytam wszystkie książki, jakie wpadną mi w ręce. Szczerze się zdziwiłam, ale była zabawna i mi się podobała.

Przeczytałam tylko dlatego, że brat dostał tę książkę od cioci, a ja czytam wszystkie książki, jakie wpadną mi w ręce. Szczerze się zdziwiłam, ale była zabawna i mi się podobała.

John Moore nie zawiódł i tym razem. Rewelacyjna historia pełna analogii do czasów bieżących i zwrotów akcji utrzymana w tonie naprawdę świetnego dowcipu.

John Moore nie zawiódł i tym razem. Rewelacyjna historia pełna analogii do czasów bieżących i zwrotów akcji utrzymana w tonie naprawdę świetnego dowcipu.

z humorem;)

z humorem;)