Autora poznałam czytając "Najlepszą załogę Słonecznego". Zauroczyła mnie lekkość stylu, zabawy słowne. W tej książce jest z tą biegłością trochę gorzej. Pojawia się i znika. To falowanie sprawia, że tym dotkliwiej odczuwalne są słabsze momenty. W ogóle jakaś taka chaotyczna ta powieść. Odniosłam wrażenie, że intryga, a właściwie jej kulisy, nie do końca zostały przemyślane przez autora. I o ile początek ma swój rytm, a nawet swoisty sznyt, to druga połowa książki jakby toczyła się rozpędem. Da się przeżyć, przeczytać, ale jakiś niedosyt pozostaje. Rzec by można, iż taki niewielki kryzys czytelniczy się zakrada. Może te wampiry nijakie były, może ci mistrzowie mało maestrii przejawiali, a może starsi niewiele z mądrością i przenikliwością, którą wiek reprezentuje, mieli wspólnego. Nie umiem ocenić. A polecać raczej nie będę.

Autora poznałam czytając "Najlepszą załogę Słonecznego". Zauroczyła mnie lekkość stylu, zabawy słowne. W tej książce jest z tą biegłością trochę gorzej. Pojawia się i znika. To falowanie sprawia, że tym dotkliwiej odczuwalne są słabsze momenty. W ogóle jakaś taka chaotyczna ta powieść. Odniosłam wrażenie, że intryga, a właściwie jej kulisy, nie do końca zostały przemyślane...

Nudna, a w dodatku rosyjska.

Nudna, a w dodatku rosyjska.

Jak dla mnie bardzo ok. Wciaga i czyta sie jedym tchem. Może m/in dzięki doslownemu, dosadnemu, "rosyjskiemu" stylowi autora, który akurat mi odpowiada. Dla mnie to jak łyk swiezosci w zalewie fantastyki anglojezycznej, ktory od 30 lat wszyscy przezywamy. Poza tym mają rację moi poprzednicy - przedstawienie wampira jako postaci z marginesu społecznego bardzo oryginalne. Świetny obraz głębokiej rosyjskiej prowincji z wszechobecnym pjanstwem. Innymi slowy to cos czego Amerykaniec w życiu by nie napisał. Polecam.

Jak dla mnie bardzo ok. Wciaga i czyta sie jedym tchem. Może m/in dzięki doslownemu, dosadnemu, "rosyjskiemu" stylowi autora, który akurat mi odpowiada. Dla mnie to jak łyk swiezosci w zalewie fantastyki anglojezycznej, ktory od 30 lat wszyscy przezywamy. Poza tym mają rację moi poprzednicy - przedstawienie wampira jako postaci z marginesu społecznego bardzo oryginalne....

Powieść Olega Diwnowa to bardzo nietypowa historia o wampirach. Akcja rozgrywa się we współczesnym nam świecie, a właściwie - w jego części której nie chcielibyśmy oglądać. Wampiry Diwnowa nie prowadzą wystawnego życia jak w ,,W wywiadzie z wampirem", raczej zamieszkują obskurne speluny i zabite dechami wioski, żywiąc się krwią narkomanów, pijaków i bezdomnych. Wampiryzm w ,,Nocnym obserwatorze" został przedstawiony jako choroba (przenoszona drogą płciową) przypominająca skrajną postać alkoholizmu i narkomanii. Trzeba przyznać, że wykreowany w ten sposób świat jest niezwykle spójny i bardzo realny. Niestety, samą powieść czyta się ciężko. Fabuła rozwija się mozolnie, a z występujących w niej postaci (książka podzielona jest na kilka rozdziałów, w każdym inna postać jest głównym bohaterem) najciekawszą jest Grey, który... jest psem. Dopiero pod koniec akcja nabiera rozpędu, jednak wielu czytelników nie dotrwa do tego momentu.

Powieść Olega Diwnowa to bardzo nietypowa historia o wampirach. Akcja rozgrywa się we współczesnym nam świecie, a właściwie - w jego części której nie chcielibyśmy oglądać. Wampiry Diwnowa nie prowadzą wystawnego życia jak w ,,W wywiadzie z wampirem", raczej zamieszkują obskurne speluny i zabite dechami wioski, żywiąc się krwią narkomanów, pijaków i bezdomnych. Wampiryzm w...

Ciekawa jeśli ktoś szuka czegoś innego. Wątki ładnie się łączą ba końcu. Jednak pewnie nie zdecyduje się na ponowne przeczytanie.

Ciekawa jeśli ktoś szuka czegoś innego. Wątki ładnie się łączą ba końcu. Jednak pewnie nie zdecyduje się na ponowne przeczytanie.

Książkę przeczytałam w dwa dni, dosłownie pochłonęłam. Początek przypominał mi przygody Wędrowycza - zabita dechami wiocha, pełna ciekawych osobników, które, żeby normalnie funkcjonować, muszą wypić litry samogonu, do tego jeszcze zagadkowe zniknięcia ludzi i nieludzi. Jak dla mnie - świetnie oddany klimat i wioski, i powoli umierającego miasta, ciekawe postaci - szczególnie Kotowa. Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to zakończenie z 'innymi', które jest dziwne i nie do końca jasne...

Książkę przeczytałam w dwa dni, dosłownie pochłonęłam. Początek przypominał mi przygody Wędrowycza - zabita dechami wiocha, pełna ciekawych osobników, które, żeby normalnie funkcjonować, muszą wypić litry samogonu, do tego jeszcze zagadkowe zniknięcia ludzi i nieludzi. Jak dla mnie - świetnie oddany klimat i wioski, i powoli umierającego miasta, ciekawe postaci -...

Prawdziwa książka o wampirach!

Prawdziwa książka o wampirach!

Namęczyłam się z tą książką. Czemu tak bardzo mi się nie podobało? Nie pasowało mi tu nic - ani styl ani fabuła ani kreacja świata. Męska, obskurna proza jakich mało. Zero w tym uroku ani polotu. Jednak najbardziej irytowało mnie miliony niedopowiedzeń. Autor raczej nie zawracał sobie głowy wyjaśnieniami swoich pomysłów na wykreowaną rzeczywistość, więc przez większość książki czułam się jak dziecko we mgle błądzące w świecie, o którym nie ma pojęcia. Koszmar. Nocnego Obserwatora będę źle wspominać.

Namęczyłam się z tą książką. Czemu tak bardzo mi się nie podobało? Nie pasowało mi tu nic - ani styl ani fabuła ani kreacja świata. Męska, obskurna proza jakich mało. Zero w tym uroku ani polotu. Jednak najbardziej irytowało mnie miliony niedopowiedzeń. Autor raczej nie zawracał sobie głowy wyjaśnieniami swoich pomysłów na wykreowaną rzeczywistość, więc przez większość...

Książka przedstawia "problem wampiryzmu" w bardzo oryginalny sposób, mianowicie nie jako przenoszenie poprzez gryzienie, a jako choroba przenoszona drogą płciową. Książka dzieli się na 3 części - pierwsza przedstawia historię wilkołaka Wowki, w drugiej możemy poczytać o wampirach, a w trzeciej oba wątki łączą się ze sobą w całość.

Powieść jest dość obszerna, ma mnóstwo wątków i postaci, co mi osobiście nieco przeszkadzało, nie mogłam się połapać "co do czego". Mi szła opornie, czytałam ją około 2,5 tygodnia.
Mimo to książka jak najbardziej do przeczytania, a nawet do polecenia znajomym.

Książka przedstawia "problem wampiryzmu" w bardzo oryginalny sposób, mianowicie nie jako przenoszenie poprzez gryzienie, a jako choroba przenoszona drogą płciową. Książka dzieli się na 3 części - pierwsza przedstawia historię wilkołaka Wowki, w drugiej możemy poczytać o wampirach, a w trzeciej oba wątki łączą się ze sobą w całość.

Powieść jest dość obszerna, ma mnóstwo...

DNF

DNF