Genialne opowiadanie, swoista synteza problematyki zawartej w utworach „wczesno - średniego” Lema. Jest to swego rodzaju „remake” koncepcji Lemowych z późnych lat 50-tych – dostajemy tu szereg idei wziętych rodem z ówczesnego Lema, podanych w Dukajowym stylu i poszerzonych o jego imaginarium. Pozycja obowiązkowa dla fanów Lema jak i Dukaja.

Genialne opowiadanie, swoista synteza problematyki zawartej w utworach „wczesno - średniego” Lema. Jest to swego rodzaju „remake” koncepcji Lemowych z późnych lat 50-tych – dostajemy tu szereg idei wziętych rodem z ówczesnego Lema, podanych w Dukajowym stylu i poszerzonych o jego imaginarium. Pozycja obowiązkowa dla fanów Lema jak i Dukaja.

„Oko potwora” jest zabawą z literaturą Stanisława Lema.
Mamy tu tzw. retro s-f. W statku kosmicznym piętrzą się plątaniny kabli, maszyna myślącą jest chłodzona mechanicznym wentylatorem, a w kieszeniach kosmonauty znajdują się ołówek i gumowe uszczelki.
Jest tajemnica, przygoda, mroczne zakamarki, zagadka.
Dukaj jest wspaniałym stylistą, potrafi pisać  w każdej konwencji.
Tu bawiąc się, jak widać z wielką frajdą, stylistyką wczesnych powieści kosmicznych Lema wprowadza swój dyskurs.
I zadaje swoje pytania.
Czym jest rozwój? Kto lub co go nakręca? Czy jest jakaś logika w postępie, czy to jedynie siła entropii? Dokąd doprowadzi nas technologia?
Jak powiada jeden z bohaterów „Maszyna, mój panie, to grzech człowieka”.
Może coś w tym jest, jak myślicie?

„Oko potwora” jest zabawą z literaturą Stanisława Lema.
Mamy tu tzw. retro s-f. W statku kosmicznym piętrzą się plątaniny kabli, maszyna myślącą jest chłodzona mechanicznym wentylatorem, a w kieszeniach kosmonauty znajdują się ołówek i gumowe uszczelki.
Jest tajemnica, przygoda, mroczne zakamarki, zagadka.
Dukaj jest wspaniałym stylistą, potrafi pisać  w każdej konwencji....

No Lem 2.0 to to nie jest. Owszem terminologia, pomysł i fabuła to taki nowy Lem. Ale Lem pisał to lekko, jego książki mimo powyższych nie męczą. Ta umęczyła mnie porządnie, kilka razy chciałem ją odłożyć. Wygląda jakby autor chciał wziąć z Lema tylko ekstrakt i pomnożyć go w każdym akapicie x 10. To powoduje że mimo generalnie fajnego pomysłu dla mnie nie było to nic przyjemnego.

No Lem 2.0 to to nie jest. Owszem terminologia, pomysł i fabuła to taki nowy Lem. Ale Lem pisał to lekko, jego książki mimo powyższych nie męczą. Ta umęczyła mnie porządnie, kilka razy chciałem ją odłożyć. Wygląda jakby autor chciał wziąć z Lema tylko ekstrakt i pomnożyć go w każdym akapicie x 10. To powoduje że mimo generalnie fajnego pomysłu dla mnie nie było to nic...

Lem 2.0

Lem 2.0

Wybitne opowiadanie - mariaż Lema i Dukaja, hołd starym trendom s-f oraz współczesne bogactwo myśli. Poza tym dobre poczucie humoru i świetny finał. Polecam!

Wybitne opowiadanie - mariaż Lema i Dukaja, hołd starym trendom s-f oraz współczesne bogactwo myśli. Poza tym dobre poczucie humoru i świetny finał. Polecam!

Rozważania dotyczące różnic intelektualnych odmiennych cywilizacji, rozdzielonych granicą kosmosu oraz tysiącleciami ewolucji. Przestrzeń ukazana w opowiadaniu Dukaja wrzeszczy w ciszy odgłosami maszyn, człowiek w kosmosie przestał być tym samym człowiekiem – istota człowieczeństwa w nowych realiach ulega stopniowej metamorfozie. Cała akcja zyskuje na pojawianiu się takich smaczków jak… czapka z włóczki, biblioteka znajdująca się na kosmolocie oraz wszechobecna kawa. Przedmiotem dyskusji w tekście jest również całokształt estetyki człowieka wychowanego i urodzonego w pokoleniu egzystującym w przestrzeni kosmicznej. Wnioski potrafią być zatrważające, a już na pewno generują kolejne pytania. Jak zawsze u Dukaja nie są to pytania proste. Oryginalny sposób prowadzenia dialogów kreuje narrację nad którą odbiorca musi bezustannie czuwać by nie zatracić sensu prowadzonego wywodu, przy czym zwieńczeniem jest satysfakcja z intelektualnej uczty. Po lekturze w głowie pulsują refleksje dotyczące jedności człowieka i maszyny, współistnienia technologii oraz życia organicznego. Jaki będzie efekt tej nieuniknionej symbiozy? Miłośnicy Lema będą zachwyceni.

Rozważania dotyczące różnic intelektualnych odmiennych cywilizacji, rozdzielonych granicą kosmosu oraz tysiącleciami ewolucji. Przestrzeń ukazana w opowiadaniu Dukaja wrzeszczy w ciszy odgłosami maszyn, człowiek w kosmosie przestał być tym samym człowiekiem – istota człowieczeństwa w nowych realiach ulega stopniowej metamorfozie. Cała akcja zyskuje na pojawianiu się...