Przeszłość kończy się dzisiaj
Beata Piliszek-Słowińska
Wydawnictwo: AdTempus
Okładka książki Przeszłość kończy się dzisiaj Beata Piliszek-Słowińska
„Przeszłość kończy się dzisiaj” Beaty Piliszek-Słowińskiej to wyjątkowa powieść obyczajowa, w której znajdziemy elementy romansu połączone z wątkiem religijnym.
Alicja dużo przeszła, w młodym wieku dowiaduje się o ciężkiej chorobie z którą nie jest w stanie pogodzić się jej narzeczony w rezultacie zostawiając dziewczynę praktycznie przed samym ślubem. To był ogromny cios dla dziewczyny. Mimo wszystko nadal wierzy i ufa że wyzdrowieje. Dzięki bardzo dobrej więzi z siostrami dziewczyna powili staje na nogi i wraca też do zdrowia. Nie chce jednak już miłość. A ta odnajduje ją sama, zawsze tak jest, że jak nie chcemy to ona przychodzi !
Książkę czytało się bardzo dobrze, postać Alicji odebrałam bardzo dobrze dlatego z dużym zaciekawieniem czytałam jej historię życia. Znajdziemy tutaj też wątek powracającej historii, która ma znaczące oddziaływanie na teraźniejszość. Całość fajnie się łączy i daje nam ciekawa książkę na spokojne wieczory. Warto czasem sięgnąć po książkę która opowiada też o religijności.
Warto wspomnieć, że jest to książka religijna i otrzymała nagrodę internautów na "Najlepszą Książkę Katolicką 2017" w kategorii "Literatura" w plebiscycie granice.pl.
~~~
Metryczka
Autor:
Beata Piliszek-Słowińska
Gatunek: literatura piękna
Wydawnictwo:
AdTempus
Przeczytane: 2022
Ocena: 9/10
Liczba stron: 365
Okładka : miękka
~~
Gorąco polecam !
Książkę znajdziecie tutaj
https://adtempus.pl/ksiazka/przeszlosc-konczy-sie-dzisiaj/
A ja polecam wam zerknąć na stronę wydawnictwa
https://adtempus.pl/

Przeszłość kończy się dzisiaj
Beata Piliszek-Słowińska
Wydawnictwo: AdTempus
Okładka książki Przeszłość kończy się dzisiaj Beata Piliszek-Słowińska
„Przeszłość kończy się dzisiaj” Beaty Piliszek-Słowińskiej to wyjątkowa powieść obyczajowa, w której znajdziemy elementy romansu połączone z wątkiem religijnym.
Alicja dużo przeszła, w młodym wieku dowiaduje się o ciężkiej...

Książki katolickie nie są tym gatunkiem, które należą do moich ulubionych. Drugim gatunkiem, który czytam najmniej to powieści obyczajowe. Ta książka należy do obydwu gatunków, więc to nie mogło się udać.

Jednak mimo tego dałem tej książce szanse. Nigdy nie odstawiam książki w połowie.

W powieści tej poznajemy Alicję, która miała wyjść za mąż. Jednak na wskutek tego, że wykryto u niej chorobę, narzeczony porzucił ją niemal na ślubnym kobiercu. Kobieta musiała sobie poradzić z traumatycznymi przeżyciami. Z pomocą przychodzą jej trzy siostry (jedna własna oraz dwie przyrodnie) oraz matka.

Alicji pomaga także wiara. Po pewnym czasie dziewczyna dochodzi do siebie, chociaż nie było to łatwe. Pracuje i dzięki temu poznaje innych mężczyzn, której jej się podobają, lecz nie są to faceci, którzy mają swoje problemy.

Lecz problemy dotykają także pozostałych członków jej rodziny. Jak na jedną powieść jest tego wszystkiego za dużo.

Mnie ta książka nie przekonała, ale może Wam bardziej przypadnie do gustu.

Książki katolickie nie są tym gatunkiem, które należą do moich ulubionych. Drugim gatunkiem, który czytam najmniej to powieści obyczajowe. Ta książka należy do obydwu gatunków, więc to nie mogło się udać.

Jednak mimo tego dałem tej książce szanse. Nigdy nie odstawiam książki w połowie.

W powieści tej poznajemy Alicję, która miała wyjść za mąż. Jednak na wskutek tego, że...

Szczęście to pojęcie względne. Dla każdego oznacza coś innego. Dla Alicji okazało się być ono zdrowiem i przypadkowo poznaną miłością.
Gdy jako młoda kobieta dowiaduje się o poważnej chorobie, zostawia ją narzeczony tuż przed slubem. Jej świat się zawala. Po długiej walce bardziej duchowej niż cielesnej, staje na nogi z pomocą rodziny. Postanawia jednak swoje życie i zdrowie zawierzyc Bogu. Nie szuka miłości. Zostaje singielką.
Po wielu latach unormowanego życia, los postanawia zmienić jej stabilizację. Alicja zakochuje się w przypadkowo poznanym mężczyźnie z wzajemnością, choroba na nowo daje o sobie znać, tak jak i tajemnice z przeszłości.
Czy dzięki wsparciu rodziny kobieta podniesie się na nowo? Czy ta miłość okaże się tą jedyną? Czy będzie silniejsza niż choroba?
Piękna historia opowiadająca o Alicji, sile miłości i wsparciu rodziny. Książka jest bardzo głęboka, bardzo realistyczna i życiowa. Historia Alicji mogłaby być historia każdego z nas. Wzruszająca, nieprzekoloryzowana, zawsze na czasie.
Przede mną jeszcze drugi tom i przyznam, że jestem bardzo ciekawa jak dalej potoczą się losy życzliwej i miłej każdemu Ali.
Mam nadzieję, że los się jej odwdzieczy za dobro i pokładane w Bogu nadzieję...

Szczęście to pojęcie względne. Dla każdego oznacza coś innego. Dla Alicji okazało się być ono zdrowiem i przypadkowo poznaną miłością.
Gdy jako młoda kobieta dowiaduje się o poważnej chorobie, zostawia ją narzeczony tuż przed slubem. Jej świat się zawala. Po długiej walce bardziej duchowej niż cielesnej, staje na nogi z pomocą rodziny. Postanawia jednak swoje życie i...

Doskonały przykład zwykłej, lecz w pewnym sensie niezwykłej, miłości dwojga ludzi po przejściach. Trudno się oderwać od lektury.
Książka otrzymała nagrodę internautów na "Najlepszą Książkę Katolicką 2017" w kategorii "Literatura" w plebiscycie granice.pl.

Doskonały przykład zwykłej, lecz w pewnym sensie niezwykłej, miłości dwojga ludzi po przejściach. Trudno się oderwać od lektury.
Książka otrzymała nagrodę internautów na "Najlepszą Książkę Katolicką 2017" w kategorii "Literatura" w plebiscycie granice.pl.

Dopiero teraz, przy pisaniu tej recenzji, zobaczyłam, iż książka wydało Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium, przez co trochę lepiej zrozumiałam niektóre wątki w powieści. Wcześniej też je rozumiałam, tylko wydawały mi się dziwne (a równocześnie interesujące) w literaturze romantycznej.

Główną bohaterką jest Alicja. Samotna dziewczyna, która już trochę przeszła w życiu. Między innymi zostawił ją narzeczony przed ślubem, gdy zachorowała. Ale Alicja ma też siostry, z którymi się świetnie dogaduje i dobrą pracę. Prowadzi zwykłe życie, w którym jest miejsce na sprawy duchowe, ale też i na codzienne trudy.

Jak dla mnie była to opowieść obyczajowe z romantycznym, miłosnym wątkiem w tle. Alicja jest zwykłą dziewczyną, którą wciąż gnębi przeszłość, choć ona sama nie chce się do tego przyznać. Jej siostry natomiast borykają się z problemami teraźniejszymi.

W książce znajdziemy odniesienia do Boga, religii. Główna bohatera jest osobą religijną, więc często odnosi się do religijnych aspektów życia. Nie jest to uciążliwe, przeszkadzające. A nawet jej religijność jest kolejnym punktem, który lepiej ukazuje bohaterkę. To nie jest też taka, że Alicja od początku głęboko wierzyła. Choć religia w jej rodzinnym domu była ważna (do pewnego stopnia) Ona sama opowiada o swojej religijności. Religijność ta zaś jest ważnym elementem jej życia, bez którego Alicja, którą możemy poznać nie byłaby tą Alicją.

Równie ważnym elementem powieści jest przeszłość. Nie tylko przeszłość Alicji (nieszczęśliwa miłość),ale też i przeszłość rodziny Alicji. W książce poznajemy historię rodziny Alicji, która okazuje się ważna nie tylko dla głównej bohaterki, lecz też i dla innych bohaterów.

Chyba to moja pierwsza obyczajowa książka, książka o miłości, w której bohaterka jest głęboko wierzącą osobą. Interesujące....

Powieść cudownie się czytało. Nie było w niej elementów irytujących. Nie było w niej nudnych wątków. Była to zwykła obyczajowa powieść, którą się dobrze czyta. Podczas poznawania historii Alicji, czułam się tak, jakbym poznawała historię jakiejś randomowej mojej znajomej. Fajne uczucie.

Pojawiają się też elementy filozoficzne. Są one wplecione w dialogi między Alicją a jedną z sióstr, w których bohaterki patrzą na różne sprawy z różnych punktów widzenia. Nie ma tu czegoś takiego, że "ja mam rację", czy "to jest prawda". Po prostu mamy elegancką, asertywną rozmowę między siostrami, podczas której mogą poruszać trudne tematy nie obrażając się na siebie. Z tego warto brać przykład. :)

Jednym z wątków też jest katastrofa smoleńska. Raczej jest to wątek poboczny, który lepiej pomaga umiejscowić fabułę. Po prostu akcja książki rozgrywa się mniej więcej w czasie katastrofy lotniczej. Przez co wiadomo, że czasem pojawia się rozmowa na ten temat (jak pewnie się pojawiała w wielu rozmowach przy rodzinnych stołach w tamtym okresie).

W powieści pojawiają się bohaterowie w różnym wieku. Są dzieci, dorośli, dziadkowie. Każdy z nich coś wnosi do książki. I to coś innego. Czy to historie o dawnych, minionych latach, czy plany na przyszłość, marzenia, czy też określony charakter. Tak jak w naszym życiu - każdy się liczy, każdy ma coś do powiedzenia, każdy ma swoją historię do przekazania.

Dopiero teraz, przy pisaniu tej recenzji, zobaczyłam, iż książka wydało Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej Gaudium, przez co trochę lepiej zrozumiałam niektóre wątki w powieści. Wcześniej też je rozumiałam, tylko wydawały mi się dziwne (a równocześnie interesujące) w literaturze romantycznej.

Główną bohaterką jest Alicja. Samotna dziewczyna, która już trochę przeszła w...

„Przeszłość kończy się dzisiaj” Beaty Piliszek-Słowińskiej to historia o miłości. Ta charakterystyka, której przecież sama autorka się nie wypiera, inaczej okładka pierwszego wydania nie byłaby tak znacząca, sytuuje utwór w obrębie powieści obyczajowych. Błędem byłoby jednak przedwczesne obciążanie go z tego powodu wszystkimi grzeszkami podobnych gatunkowo dzieł. Pod jakże trafnym, ale i niejednoznacznym tytułem kryje się bowiem powieść, w której nie epatuje się nas ckliwą otoczką znaną z romansów, przy czym sama miłość ma tu niebagatelne znaczenie, i to nie tylko między kobietą i mężczyzną, ale również w obrębie rodziny (do sióstr, matki, dzieci). Książka ta opowiada jednak o jeszcze jednym typie relacji – czasu minionego z teraźniejszym. Tytułu, wbrew nasuwającej się interpretacji, nie wypada traktować wszakże wyłącznie jako sugestii, że zawsze można zacząć coś nowego, jest on również odbiciem przekonania, że przeszłość to nie jakieś dawno minione dzieje, które nie mają wpływu na teraźniejszość, wręcz przeciwnie: to coś, co cały czas daje o sobie znać.

Główną bohaterką powieści i zarazem jej narratorką jest Alicja, kobieta w bliżej nieokreślonym wieku, która w przeciwieństwie do swoich trzech sióstr, Anety, Magdy i Zuzy, nie miała szczęścia związać się z żadnym mężczyzną. Ten najważniejszy, którego kochała, zostawił ją w najtrudniejszym momencie jej życia, co nie pozostało bez wpływu na stosunek Alicji do związków. Zamknięta w sobie, ale życzliwa innym, pogodziła się ze staropanieństwem czy też „singielstwem”, wychodząc z założenia, że tak jest i lepiej, i bezpieczniej. Czytelnik poznaje ją już u progu przełomu, którego główna bohaterka nie powita na początku, co zrozumiałe, z otwartymi ramionami. „Przeszłość kończy się dzisiaj” nie jest jednak historią wyłącznie o Alicji. Głównemu wątkowi towarzyszą poboczne, dotyczące jej trzech sióstr, przede wszystkim Magdy, która ma problemy w małżeństwie, i Anety, której mąż stracił pracę. Z czasem grono osób, którymi w ślad za Alicją może zainteresować się czytelnik, powiększa się. Dzieje się tak, ponieważ mało która z powieściowych postaci to czysta karta, którą dałoby się zapisać wyłącznie tym, co aktualne, przygodne czy powierzchowne. Nie, każda skrywa już pewną historię, a każda z takich historii otwiera miejsce dla nowych bohaterów.

W ten sposób w życie postaci wkracza – dyskretnie, ale zauważalnie – przeszłość. Alicja dowiaduje się prawdy o swoim ojcu, którego nigdy nie poznała. Wydawałoby się, że jego historia dawno już została zamknięta, a jednak – z każdą kolejną przewróconą stroną przekonujemy się, że podjęte kiedyś decyzje mają swoje konsekwencje, i choć minione dzieje zepchnięto na margines pamięci, a przynajmniej podjęto taki wysiłek, to nie dają one niektórym spokoju. Tłem dla perypetii powieściowych bohaterów, czy też ich źródłem albo motorem napędowym, jak powiedzieliby inni, nie jest tylko życie uczuciowe, lecz także kwestie światopoglądowe, nierzadko sięgające czasów wojennych i tużpowojennych. Temu wrażeniu raczej nie uciekniemy, zachowawczość głównej bohaterki jest sygnalizowana, podobnie jak zapatrywania innych osób, dzieje się to jednak w sposób nienachalny, często żartobliwy, o ile nie dotyczy kwestii życia i śmierci (tak jest na przykład w przypadku relacji o czasach dawniejszych). Alicja nie płynie z prądem i jest wierna zasadom. Nie da się przy tym nie zauważyć, że w powieści różne racje konfrontowane są ze sobą dość ostrożnie, tak byśmy w żadnym momencie nie zapomnieli, że stoją za nimi zawsze ludzie, których wybory i życiowa droga niekoniecznie wynikały z jakiejś premedytacji czy upodobania do zła. To pozwala usunąć jakikolwiek cień podejrzenia, że w utworze wątek miłosny służy tylko kamuflowaniu publicystyki.

W książce Beaty Piliszek-Słowińskiej znajdziemy za to specyficzny sposób prowadzenia historii, którego trzon stanowią rozmowy – bardzo często telefoniczne – między postaciami. Nie oznacza to, że książka pozbawiona jest partii narracyjnych, tych nie brakuje, są one jednak z oczywistych powodów ograniczone w perspektywie do Alicji. Powieść nie oddala się w ten sposób od rzeczywistości, wypadałoby powiedzieć, że jest wręcz odwrotnie. Główna bohaterka dowiaduje się o różnych rzeczach nie w działaniu – w jakichś przypadkowych sytuacjach, w które obfitowałaby niejedna powieść – ale za pośrednictwem innych. Pewną zależność od telefonów, z której sama sobie zdaje sprawę, wypada zaś uznać za odniesienie do współczesności, w której to coraz częściej nie rozmowa twarzą w twarz jest głównym sposobem komunikacji. Ten „rozmowny” charakter powieści bynajmniej nie odbiera jej spójności czy odpowiedniego ciężaru, a czytelnikowi nie przeszkadza w płynnej lekturze, należy go raczej potraktować jako próbę wyjścia literatury naprzeciw życiu – które łatwiej się omawia, niż przeżywa, chociaż przed komputerami i o to pierwsze coraz trudniej.

Dla wymowy książki Piliszek-Słowińskiej nie bez znaczenia jest też to, że opowiada nie o jednej osobie, Alicji, i jej miłości, ale o całej rodzinie. W trakcie lektury przekonamy się, że z problemami warto radzić sobie wspólnie. Zarówno główna bohaterka, jak i jej siostry są w stanie przetrwać trudne koleje losu dzięki wzajemnej pomocy. Rodzina to jednak nie tylko ci, którzy są wciąż z nami, ale również ci, którzy odeszli. Oni także, chociaż nieobecni, przewijają się przez karty powieści. Związek z nimi oraz pamięć o nich mają nie mniejsze znaczenie.

Spotkanie przeszłości z teraźniejszością, eksponowane w książce, może dać z jednej strony nadzieję tym, którzy uważają, że w ich życiu nie stanie się już nic wartego odnotowania, szczególnie gdy chodzi o miłość, może też zmotywować nas do życzliwszego, a z całą pewnością bardziej uważnego przyjrzenia się temu, co minione, niekoniecznie w poszukiwaniu oczywistych odpowiedzi czy rozwiązań na aktualnie nas trapiące bolączki, ale choćby dla samej wartości zrozumienia losów najbliższych, a pośrednio – zrozumienia samych siebie.

---

Tekst opublikowany został także na stronie biblionetka.pl

„Przeszłość kończy się dzisiaj” Beaty Piliszek-Słowińskiej to historia o miłości. Ta charakterystyka, której przecież sama autorka się nie wypiera, inaczej okładka pierwszego wydania nie byłaby tak znacząca, sytuuje utwór w obrębie powieści obyczajowych. Błędem byłoby jednak przedwczesne obciążanie go z tego powodu wszystkimi grzeszkami podobnych gatunkowo dzieł. Pod jakże...

Niesamoicie się cieszę,ze istnieje ksiazka obyczajowa, tzw babska, o ludziach wierzących, bo przeciez jest nas bardzo wiele , a ksiazki unikaja tego tematu jak ognia!!! Hurra, hurra

Niesamoicie się cieszę,ze istnieje ksiazka obyczajowa, tzw babska, o ludziach wierzących, bo przeciez jest nas bardzo wiele , a ksiazki unikaja tego tematu jak ognia!!! Hurra, hurra