Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, którą określiłabym mianem letniej. W sumie nie bawiłam się źle, ale też nie bawiłam się dobrze. Wszystko tu jest poprawne i warsztatowo dopracowane, ale zbyt wiele emocji nie czułam. Z jednej strony mogę wczuć się w sytuację bohatera, ale z drugiej nie sympatyzowałam z nim. Intryga mnie specjalnie nie zaskoczyła. Fabuła płynęła, a ja razem z nią. Ot leniwa lektura.

Książka, którą określiłabym mianem letniej. W sumie nie bawiłam się źle, ale też nie bawiłam się dobrze. Wszystko tu jest poprawne i warsztatowo dopracowane, ale zbyt wiele emocji nie czułam. Z jednej strony mogę wczuć się w sytuację bohatera, ale z drugiej nie sympatyzowałam z nim. Intryga mnie specjalnie nie zaskoczyła. Fabuła płynęła, a ja razem z nią. Ot leniwa lektura.

Jedyna słaba rzecz w tej książce to tytuł, poza tym nie mam się do czego przyczepić. Opowiadana historia wciąga. Bohaterów da się polubić od razu. Sposób narracji jest wyważony, nie ma tu nadmiaru dramatyzmu, nudy, niepotrzebnych ozdobników, ani głupoty. Autorka nie próbuje stawiać tez, oceniać, ani pouczać. Dawno nie czytałam tak normalnej, ludzkiej powieści. Lektura to 100% przyjemności.

Jedyna słaba rzecz w tej książce to tytuł, poza tym nie mam się do czego przyczepić. Opowiadana historia wciąga. Bohaterów da się polubić od razu. Sposób narracji jest wyważony, nie ma tu nadmiaru dramatyzmu, nudy, niepotrzebnych ozdobników, ani głupoty. Autorka nie próbuje stawiać tez, oceniać, ani pouczać. Dawno nie czytałam tak normalnej, ludzkiej powieści. Lektura to...

Początkowo byłam zachwycona - o! wreszcie bohaterka, z którą mogę się identyfikować. Jednak czym więcej stron przewracałam, tym mnie więcej było we mnie zrozumienia, a więcej złości. Jakbym mogła to weszłabym do tej książki i potrząsnęłabym bohaterką z całych sił. Jest w niej tyle irracjonalnej złości i zazdrości, że jej przemyślenia przelane na papier nie mogę nazwać inaczej niż wysryw nienawiści. To mogłoby być ciekawe, gdybyśmy zobaczyli całą ścieżkę - od momentu wpadania w tej emocjonalny dół, aż do wygrzebania się z niego. Książka zaczyna się jednak w dole i nigdy nie niego nie wychodzimy. Powieść to wycinek życia, krótki i ulotny. W innej książce mógłby być jednym z wielu wątków, tu musi nam wystarczyć za cały posiłek.

Podsumowując, jako stadium przypadku - ciekawe, jako lektura na odprężenie - absolutnie nie.

Początkowo byłam zachwycona - o! wreszcie bohaterka, z którą mogę się identyfikować. Jednak czym więcej stron przewracałam, tym mnie więcej było we mnie zrozumienia, a więcej złości. Jakbym mogła to weszłabym do tej książki i potrząsnęłabym bohaterką z całych sił. Jest w niej tyle irracjonalnej złości i zazdrości, że jej przemyślenia przelane na papier nie mogę nazwać...