Inny Ziemiański nie znaczy gorszy Ziemiański.

Inny Ziemiański nie znaczy gorszy Ziemiański.

W moim przypadku książki Ziemiańskiego zwykle 'czytają się same'. Po prostu nie mogę się od nich oderwać i odczuwam niedosyt, zaskoczona zbyt szybkim zakończeniem. W tym przypadku tak nie było. To chyba pierwsza pozycja tego autora, która mnie tak rozczarowała. Nie rozumiem tej powieści. W ogóle nie potrafiłam się w nią 'wciągnąć", bezskutecznie szukając akcji i sensu. I choć autor, jak mi się wydaje, podsuwał tropy mające naprowadzić na jakiś głębszy sens, ja go jakoś nie dostrzegłam. Nawet tytuł jest niejasny. Mam wrażenie, że podobnie jak bohater powieści, dowiedziałam się, ale nie zrozumiałam.

W moim przypadku książki Ziemiańskiego zwykle 'czytają się same'. Po prostu nie mogę się od nich oderwać i odczuwam niedosyt, zaskoczona zbyt szybkim zakończeniem. W tym przypadku tak nie było. To chyba pierwsza pozycja tego autora, która mnie tak rozczarowała. Nie rozumiem tej powieści. W ogóle nie potrafiłam się w nią 'wciągnąć", bezskutecznie szukając akcji i sensu. I...

Beznadziejny przerost formy nad treścią. Autor pogrąża siebie oraz czytelników w nierzeczywistym, onirycznym świecie urojeń, naszpikowanym odniesieniami kulturowymi i literackimi, zabawa okazuje się jednak raczej jednostronna, całość wypada bowiem niestrawnie. Powieść czyta się bardzo źle, fabuła (niezbyt logiczna) wlecze się niczym przysłowiowe „flaki z olejem”, przerywana przydługimi (w istocie zbędnymi) opisami sztafażu oraz (co gorsza) jeszcze dłuższymi monologami wewnętrznymi bohatera (Autora?). A wszystko po to, by wypowiedzieć kilka banalnych, mało optymistycznych sądów na temat natury i psychiki ludzkiej (sądów wyrażonych już zresztą niejeden raz, by wspomnieć słynną „Ucieczkę od wolności” E. Fromma). W dodatku, ogólnoludzką tendencję do konformizmu, samookłamywania się, szukania za wszelką cenę stabilizacji oraz poczucia przynależności, Autor uważa za cechę w szczególny sposób odnoszącą się do narodu i społeczeństwa polskiego, na co stara się odnaleźć przyczyny historyczno-kulturowe, pogrążając się w czymś na kształt mickiewiczowskiego mesjanizmu. Powieść wydano w 2006 r., nie podano jednak, kiedy powstała. Podejrzewam, że zapewne kilkanaście lat wcześniej i stanowiła wówczas wewnętrzny rozrachunek młodego A. Ziemiańskiego z porządkiem komunistycznym. A wydano ją na fali późniejszych sukcesów Autora. Jeżeli tak, to należało raczej zachować ją na dnie szuflady, a nie koniecznie dzielić się z czytelnikami. Wymęczyła mnie ta lektura.

Beznadziejny przerost formy nad treścią. Autor pogrąża siebie oraz czytelników w nierzeczywistym, onirycznym świecie urojeń, naszpikowanym odniesieniami kulturowymi i literackimi, zabawa okazuje się jednak raczej jednostronna, całość wypada bowiem niestrawnie. Powieść czyta się bardzo źle, fabuła (niezbyt logiczna) wlecze się niczym przysłowiowe „flaki z olejem”, przerywana...

Nie da się czytać, niespójna fabuła, nielogiczne wybory bohatera, fatalne dialogi. Nie polecam nikomu, nawet ekstremalnym fanom Ziemiańskiego.

Nie da się czytać, niespójna fabuła, nielogiczne wybory bohatera, fatalne dialogi. Nie polecam nikomu, nawet ekstremalnym fanom Ziemiańskiego.

Po przeczytaniu Achaji, liczyłam na coś więcej, a tą książkę dosłownie zmęczyłam. Nie dość że ciężko się czyta, to jeszcze akcja rozwija się wolno. Nie wiadomo o co chodzi.

Po przeczytaniu Achaji, liczyłam na coś więcej, a tą książkę dosłownie zmęczyłam. Nie dość że ciężko się czyta, to jeszcze akcja rozwija się wolno. Nie wiadomo o co chodzi.

nie rozumiem w ogóle... dlaczemu taki tytuł? o jaki orient chodzi? o jaki miecz?
spotkałam się już z twórczością pana Ziemiańskiego i widać w tej książce inny styl, i różnice z innymi tytułami, ale nie odstraszyło mnie to, a wręcz przeciwnie... tyle, że trochę zmęczyło mnie czytanie jej. jak dla mnie to sama fabuła dość ciekawa, ale wątki nie zostały wyjaśnione - major, który miał/nie miał przyjść o świcie, Tatar, kobiety rozpruwające worki. Pod koniec książki, gdy już akcja się rozkręciła i główny bohater złapał tego Horynia (a ja paliłam się wręcz z ciekawości jak wyjaśni się ta tajemnica - miałam w sumie dać wyższą ocenę "Mieczowi...") to zamiast wypytać go o całą ideę obozu, to usiadł ze słoniną i butelką w ręku, i zaczął rozmyślać o całej sytuacji...

książka trafiła do mnie praktycznie ze śmietnika (pamiętajcie jeśli chcecie pozbyć się książki to lepiej oddajcie ją komuś, kto będzie zadowolony z tego, niż wyrzucać ją, ewentualnie można darować książkę do biblioteki, albo chociażby sprzedać).nikomu jej niestety nie polecę..;/

nie rozumiem w ogóle... dlaczemu taki tytuł? o jaki orient chodzi? o jaki miecz?
spotkałam się już z twórczością pana Ziemiańskiego i widać w tej książce inny styl, i różnice z innymi tytułami, ale nie odstraszyło mnie to, a wręcz przeciwnie... tyle, że trochę zmęczyło mnie czytanie jej. jak dla mnie to sama fabuła dość ciekawa, ale wątki nie zostały wyjaśnione - major,...

Doprawdy ciekawi mnie skąd tak niska ocena tej książki. Osobiście, jest dla mnie wielkim zaskoczeniem. Książka "Miecz orientu", to zupełnie inny wymiar fantastyki. Trzyma ona w napięciu do ostatniej strony. Polecam i...nie, nie zdradzę nic więcej, nie napiszę o czym jest. Niech czytelnik sam się o tym dowie, wspólnie z głównym bohaterem tej książki. Niech czytelnik sam dojdzie do wniosku, czy warta jest ona przeczytania, niech nie sugeruje się ocenami innych, a sam oceni tę książkę. Je ona nie tylko przygodą przeżytą przeze mnie razem z jej bohaterem, a również nauką, aby nie oceniać książki po opiniach innych, a użyć własnego rozumu i z zaciekawieniem, podobnym jak u dziecka, samemu przekonać się o jej wartości.

Doprawdy ciekawi mnie skąd tak niska ocena tej książki. Osobiście, jest dla mnie wielkim zaskoczeniem. Książka "Miecz orientu", to zupełnie inny wymiar fantastyki. Trzyma ona w napięciu do ostatniej strony. Polecam i...nie, nie zdradzę nic więcej, nie napiszę o czym jest. Niech czytelnik sam się o tym dowie, wspólnie z głównym bohaterem tej książki. Niech czytelnik sam...

http://readwithnefmi.blogspot.com/2014/09/miecz-orientu.html

http://readwithnefmi.blogspot.com/2014/09/miecz-orientu.html

Czyżby mój gust był osobliwy? Czyzby mój gust był spaczony? Wbrew wszystkim opiniom zakupiłem MIECZ ORIENTU - za jakieś grosze, z wyprzedaży. I mogę powiedzieć, że książka jest inna, niż reszta wspólcześnie pisanych przez Ziemiańskiego książek. Może dlatego ma tyle nagatywnych opini, gdyż sięgali po nią fani typowego pióra, jakie serwuje nam Ziemiański - pasujące do stylu MADE-IN-TWARDZIEL-ZE-ZDJĘCIA,-Z-CYGAREM-W-GĘBIE.
Może za wyjątkiem zakończenia, które jest pisane w "ziemiańskim" stylu i które paradoksalnie, podobało mi się najmniej, fabuła książki jest oryginalna i - co podkreślę - wciąga. Może niewielu, może tylko mnie, pewnie to naprawdę "inny" Ziemiański, niż można się spodziewać - ale uważam że warto zaryzykowac. Tym bardziej, że MIECZ ORIENTU można obecnie utrafić za równowartość dwóch litrów benzyny.

Czyżby mój gust był osobliwy? Czyzby mój gust był spaczony? Wbrew wszystkim opiniom zakupiłem MIECZ ORIENTU - za jakieś grosze, z wyprzedaży. I mogę powiedzieć, że książka jest inna, niż reszta wspólcześnie pisanych przez Ziemiańskiego książek. Może dlatego ma tyle nagatywnych opini, gdyż sięgali po nią fani typowego pióra, jakie serwuje nam Ziemiański - pasujące do stylu...

inny Ziemiański niż zwykle, nieustannie nie schodzi poniżej poziomu 'co najmniej dobry'.

inny Ziemiański niż zwykle, nieustannie nie schodzi poniżej poziomu 'co najmniej dobry'.