W końcu czyje to życie?

Na początku tej opinii, odsyłam Was do piosenki Julii Marcell - Tarantino. Nie chodzi o sam tekst piosenki. Teledysk też jest bardzo ważny. Nie jestem pewna czy dobrze zrobiłam, dając piosenkę na początek tej opinii... może powinna być na końcu ?

"W końcu czyje to życie ?" Lindy Papadopoulos to nic innego jak poradnik typu: jak przetrwać w XXI w. I wydaje się, że jest on stworzony wyłącznie dla kobiet, ponieważ w książce autorka zwraca się do kobiet. Moim zdaniem mężczyźni też powinni przeczytać tę książkę. Oni też muszą wiedzieć z czym mamy problem. Np. z tym że przyjęło się iż kobiety to "słaba płeć"

Problemy z jakimi się borykamy, są świetnie w tej książce przedstawione. Podoba mi się, że każdy problem jest zaczynany od wypowiedzi (prawdopodobnie pacjentki Lindy),później w kilku krótkich "podpunktach-tematach" opisywany i na końcu jeden wielki temat "A więc co dalej?", czyli jak sobie z tym i z tym problemem poradzić. Na końcu każdego rozdziału, znajduje się coś takiego, więc dla mnie, czytelniczki, bardzo super pomysł. Ponieważ nie jest to "lanie wody", tylko faktycznie, ten i ten problem można rozwiązać tak i tak i pamiętaj o tym i o tym a unikaj tych i takich ludzi.

Wisienką na torcie jest zakończenie. Delikatne podsumowanie co robić, kiedy ma się tak wiele do zrobienia i tyle do rozwiązania. I zdanie które, mówi samo za siebie: I przede wszystkim baw się dobrze! W końcu czyje to życie?"

Na początku tej opinii, odsyłam Was do piosenki Julii Marcell - Tarantino. Nie chodzi o sam tekst piosenki. Teledysk też jest bardzo ważny. Nie jestem pewna czy dobrze zrobiłam, dając piosenkę na początek tej opinii... może powinna być na końcu ?

"W końcu czyje to życie ?" Lindy Papadopoulos to nic innego jak poradnik typu: jak przetrwać w XXI w. I wydaje się, że jest on...

Przychodzi taki moment w życiu człowieka, że wszystko się zmienia, on zaś jest zmuszony do dokonywania wyborów, które mogą warunkować jego dalsze życie, determinować jego przyszłość. Takim momentem jest z pewnością osiągnięcie pełnoletności, skończenie studiów, wyprowadzenie się z domu – wszystko to budzi lęki i niekiedy paraliżuje, do tego stopnia, że cofamy się, zaś rezygnacja z wykonania tak wielkiego kroku powoduje, że wpadamy w marazm i jesteśmy coraz bardziej sfrustrowani.
Takim momentem jest też – według Lindy Papadopoulos, jednej z najbardziej znanych psychologów w Wielkiej Brytanii – osiągniecie wieku dwudziestu lat, będącego wielkim przełomem w życiu. Aby pomóc młodym ludziom w przejściu tego trudnego i burzliwego okresu, zdecydowała się napisać książkę „W końcu czyje to życie? Jak być dwudziestolatką i żyć według własnych zasad”. Ten napisany przystępnym językiem, pozbawiony zbytniego teoretyzowania poradnik, wzbogacony przykładami i wskazówkami dotyczącymi możliwego działania, jest swego rodzaju drogowskazem, pozwalającym uniknąć typowych błędów, popełnianych przez ludzi, umożliwiającym otwarcie się na nowe wyzwania i na nowych ludzi. Wskazanie dwudziestolatki w tytule może nieco mylić, bowiem tak naprawdę książka zawiera ważkie treści, przydatne również czytelniczkom (a nawet czytelnikom) będącym w wieku 30., 40., czy nawet 50. lat i więcej. Autorka porusza najbardziej stresogenne tematy, z jakimi boryka się społeczeństwo niezależnie od szerokości geograficznej, pokazuje również jak wyjść z kryzysów, jak zmienić swoje życie w taki sposób, by nasza postawa nie raniła ani osób z naszego otoczenia, ani nas samych, zachęca ponadto do dbania o siebie, do zerwania z ograniczającym perfekcjonizmem oraz do akceptacji swojego ciała i własnej seksualności.
W kolejnych rozdziałach książki zmierzymy się z mitem doskonałego życia – autorka zwraca tu uwagę na poczucie niespełnienia i braku osiągnięć, wynikające z porównywania się do nieistniejącego idealnego wzorca kreowanego przez media, a także zastanawia się nad przyczynami motywującego do działania pragnienia, by „mieć wszystko”. Papadopoulos dotyka również niezwykle ważnego tematu dotyczącego pragnienia fizycznej doskonałości. Postęp technologiczny sprawił, że otaczają nas wyretuszowane zdjęcia, celebry ci robią wszystko, by zatrzymać młodość i swoim wyglądem przypominać lepsze wcielenie siebie, nasz wizerunek jest oceniany przez otoczenie, zaś wyniki tej oceny mogą mieć wpływ zarówno na życie osobiste, jak i zawodowe. Współczesny kult piękna i fizycznej doskonałości napędza rozwój medycyny estetycznej, niestety również wpływa negatywnie na nasz stosunek do własnego ciała, powoduje zaburzenia odżywiania i zaniżenie poczucia własnej wartości. Autorka zachęca tu do stworzenia „własnej marki”, do akceptacji swojego ciała, a także do … zdrowego podejścia do mediów, kreujących idealne wzorce. Pisze: „Jeśli chcesz się dobrze czuć ze swoim ciałem, musisz zmienić sposób myślenia. Zacznij inaczej na siebie patrzeć i łagodniej się oceniać (…) Nie czuj się zobowiązana do pogoni za doskonałością – fizyczną lub jakąkolwiek inną, to nieskuteczne i bezcelowe”.


(...)
Pełna treść recenzji znajduje się na stronie: http://qulturaslowa.blogspot.com/2016/04/lindy-papadopoulos-w-koncu-czyje-to.html

Przychodzi taki moment w życiu człowieka, że wszystko się zmienia, on zaś jest zmuszony do dokonywania wyborów, które mogą warunkować jego dalsze życie, determinować jego przyszłość. Takim momentem jest z pewnością osiągnięcie pełnoletności, skończenie studiów, wyprowadzenie się z domu – wszystko to budzi lęki i niekiedy paraliżuje, do tego stopnia, że cofamy się, zaś...