Bardzo dobra pozycja będąca dla niektórych impulsem do działania i zmiany swojej codzienności, a dla innych ciekawostką zachęcającą do refleksji.

Sandra Konrad już we wprowadzeniu informuje czytelnika, że książka nie zastąpi w żaden sposób psychoterapii, a jedynie nakreśli problem i pomoże, oczywiście chętnym, postawić krok w drodze do usamodzielnienia się i odcięcia 'pępowiny'.

Książka jest adresowana głównie do osób, które w jakiś sposób - przez stawiane w dzieciństwie granice, zaniedbanie, odsunięcie od siebie, ignorancję - od rodziców i ich decyzji uwolnić się nie mogą. Postawić na swoim? Ale co wtedy powie mama? Poza samymi 'poradami' i zachętami do podjęcia działania wnikniemy w psychologiczny i emocjonalny aspekt relacji pomiędzy dziećmi a rodzicami i dowiemy się np. jak podjęte przez obie strony decyzje w dzieciństwie wpływają na dorosłą, w pełni ukształtowaną osobę.

"Co powie mama?" jest podzielona na 6 głównych segmentów tematycznych, a najciekawszym moim zdaniem aspektem każdego z nich jest krytyczne przedstawienie (bardzo często potrzebne!) naszych rodziców, 'rozebranie' ich na części pierwsze i przeanalizowanie dosłownie wszystkiego, co u niektórych może wzbudzić lęk, a u innych motywację od działania, bo przecież rodzice to też po prostu ludzie, pełni wad i niedoskonałości.

Pozycja bardzo wartościowa i ciekawa, polecam serdecznie!

Bardzo dziękuję wydawnictwu Znak za egzemplarz recenzencki!

Bardzo dobra pozycja będąca dla niektórych impulsem do działania i zmiany swojej codzienności, a dla innych ciekawostką zachęcającą do refleksji.

Sandra Konrad już we wprowadzeniu informuje czytelnika, że książka nie zastąpi w żaden sposób psychoterapii, a jedynie nakreśli problem i pomoże, oczywiście chętnym, postawić krok w drodze do usamodzielnienia się i odcięcia...

Uważam, że to bardzo wartościowa i mądra książka. Znajdziecie w niej odpowiedzi na nurtujące Was pytania o relację rodzic - dziecko.
Co ciekawe ta pozycja nie powiela w nas uczucia jak mścić się, wylewać nieustannie swoje żale, szukać winnych za niepowodzenia, ale jak zaakceptować stratę w postaci nieudanego dziecińtwa czy rodzica z deficytami. Pozwala też pożegnać się z przeszłością, wyidealizowanym w fantazjach rodzicem i zacząć ŻYĆ.
Na sam koniec, autorka nie zostawia nas tak całkiem samych z wszelkimi przemyśleniami oraz faktami. Za rękę wyprowadza nas z krainy ofiar, doprowadza nas do progu szczęśliwego życia i mówi: idź dalej, jesteś gotowy, wolny :-)

Uważam, że to bardzo wartościowa i mądra książka. Znajdziecie w niej odpowiedzi na nurtujące Was pytania o relację rodzic - dziecko.
Co ciekawe ta pozycja nie powiela w nas uczucia jak mścić się, wylewać nieustannie swoje żale, szukać winnych za niepowodzenia, ale jak zaakceptować stratę w postaci nieudanego dziecińtwa czy rodzica z deficytami. Pozwala też pożegnać się z...

Ile razy słyszymy, że dzieciom należy stawiać granicę? Że czują się wtedy bezpieczniejsze, lepiej odnajdują się w życiu, lepiej współgrają z otaczającym społeczeństwem itd?
Ta książka jest zupełnie nie o tym. Ta książka jest owszem o stawianiu granic, ale rodzicom. Książka to narzędzie uświadamiające, że dorosłość zaczyna się tam, gdzie potrafimy oddzielić się od rodziców. Nieraz niestety nawet śmierć rodziców nie oddziela dorosłego dziecka od nich.
Bardzo ważna pozycja, która nie jest poradnikiem. Nie znajdziemy w niej ćwiczeń, zadań (dosłownie są dwa w całej książce),ale raczej przedstawienie różnych "wariantów" zależności i niemożności uwolnienia.
Drażniące w książce są niestety feminatywy np. " To my jesteśmy autorami/autorkami każdego zdania, inicjatorami/inicjatorkami każdego działania. Jesteśmy odpowiedzialni/odpowiedzialne za nasze życie (...)". Dla mnie powoduje to ośmieszenie istoty feminatywów i jest wyrazem nadgorliwości.
Wydawnictwu dziękuję za udostępnienie egzemplarza książki do recenzji.

Ile razy słyszymy, że dzieciom należy stawiać granicę? Że czują się wtedy bezpieczniejsze, lepiej odnajdują się w życiu, lepiej współgrają z otaczającym społeczeństwem itd?
Ta książka jest zupełnie nie o tym. Ta książka jest owszem o stawianiu granic, ale rodzicom. Książka to narzędzie uświadamiające, że dorosłość zaczyna się tam, gdzie potrafimy oddzielić się od...

Dwa dni i przeczytana. Ale to nie jest lekka książka. Trzeba się dobrze wczytać w nią, żeby zrozumieć, co chce nam przekazać autorka, a także żeby zobaczyć w tej książce siebie. No może nie każdy zobaczy tam siebie (albo zobaczy, ale nie przyzna się do tego),ale ja tam się zobaczyłam. Więc do mnie ta książka pasuje, ale myślę, że do większości z nas również będzie pasować, czy tego chcemy czy nie ;)

Dwa dni i przeczytana. Ale to nie jest lekka książka. Trzeba się dobrze wczytać w nią, żeby zrozumieć, co chce nam przekazać autorka, a także żeby zobaczyć w tej książce siebie. No może nie każdy zobaczy tam siebie (albo zobaczy, ale nie przyzna się do tego),ale ja tam się zobaczyłam. Więc do mnie ta książka pasuje, ale myślę, że do większości z nas również będzie pasować,...

Dostajemy porcje tłumaczeń, opowiadania o zagadnieniach oraz rady, z którymi ciężko się nie zgodzić. Czytając to, otwieramy oczy, że relacje z rodzicami nie powinny być takie, jakie mogą być. Książka przyda się zarówno dla osób, które odkryły to wcześniej, jak i dla tych, które jeszcze o tym nie wiedzą.

Pojawiają się tematy związane z wiekiem, takie jak opisy autonomii, poczucia winy czy nawet integralności, które zależą od rozwoju danej osoby. Przykładowo, przypisuje się to wiekowi dorosłemu czy okresowi dziecięcemu.

Spodobało mi się pewne zdanie, które jest nieraz spotykane w relacjach dziecko-rodzic. Cytuję: "Przynieś nam dumę i odnoś sukcesy, ale pozostań od nas zależny!", co daje ze sobą sprzeczne komunikaty. Książka jest wyposażona w wiele takich słów, dzięki którym łatwiej jest zorientować się, że w danej relacji niekoniecznie "dziecko" jest tym "złym". A pisząc "dziecko", mam na myśli każdego z nas.

Słowo "sukces" może być odbierane zupełnie inaczej z dwóch perspektyw: dziecka i rodzica. Mimo osiągnięcia sukcesu w wieku dorosłym, niekoniecznie jest to postrzegane pozytywnie przez danego rodzica. Książka daje okazję do przeczytania krótkiej historii osoby, która doświadczyła podobnej sytuacji. Pojawia się tam także słowo "narcyzm", które niestety często występuje w takich relacjach i może być powodem chęci odcięcia się od rodzica. Dla zainteresowanych, informacja znajduje się na stronie 146.

Ktoś zna uczucie chęci przypodobania się rodzicowi, ale w zamian otrzymuje nic, czego by oczekiwał? Żadnej pochwały? Braku słów wyrażających dumę? W takim przypadku książka może pomóc w przepracowaniu i uwolnieniu tych emocji, które prowadzą do wewnętrznego bólu. Podobało mi się również zdanie, że im mniejsze mamy poczucie wartości, tym więcej uwagi, pochwał i akceptacji potrzebujemy. W pełni się z tym zgadzam.

W skrócie, w życiu nie widziałam tak prawdziwej książki, która może opisywać życie tak dobrze.

Dostajemy porcje tłumaczeń, opowiadania o zagadnieniach oraz rady, z którymi ciężko się nie zgodzić. Czytając to, otwieramy oczy, że relacje z rodzicami nie powinny być takie, jakie mogą być. Książka przyda się zarówno dla osób, które odkryły to wcześniej, jak i dla tych, które jeszcze o tym nie wiedzą.

Pojawiają się tematy związane z wiekiem, takie jak opisy autonomii,...

Przy rodzinnym stole nadal słyszysz pytania o ślub i dzieci? Czujesz wyrzuty sumienia, bo rzadko nawiązujesz kontakt z rodzicami? Jesteś uzależniony od opinii mamy i taty? Są rodzice toksyczni i helikopterowi, są mistrzowie presji i wampiry emocjonalne. Często nawet jako dorosłe osoby czujemy się wobec nich bezsilni. Jeśli do tej pory świadome stawianie granic było dla Ciebie trudne, ten poradnik wskaże, jak uzdrowić proces pokoleniowej transmisji. Nauczy Cię jak uzdrowić relacje z rodzicami i się od nich odciąć.

Temat książki jest dla mnie wyjątkowo trudny, gdyż sama przez długi czas miałam toksyczną relację ze swoimi rodzicami. Jednak w pewnym momencie postawiłam wyraźne granice, co pozwoliło mi na życie własnym życiem. Książka jest ogromnie wartościowa. Posiada ogrom przykładów z codziennego życia i przekrój różnych relacji z rodzicami. Umiejętnie wskazuje drogę do odcięcia się od toksycznych relacji z rodzicami. Pokazuje jak umiejętnie wyznaczać granice oraz jak się ich trzymać. Znalazłam w książce bardzo dużo wartościowej wiedzy w dziedzinie budowania relacji z rodziną, jak i innymi. Jestem pewna, że ogrom ludzi znajdzie w tej książce coś dla Siebie. Nasze relacje z rodzicami na pierwszy rzut oka mogą wydawać się poprawne, jednak nie zawsze dostrzegamy problem.

W książkę zaangażowałam się bardzo szybko, z każdym kolejnym rozdziałem zaznaczałam więcej fragmentów. Nie tylko dla Siebie, lecz także dla moich bliskich. Jestem pewna, że książka pozostanie na długo w mojej głowie. Jeśli kiedykolwiek uważaliście swoją relację z rodzicami za toksyczną, koniecznie sięgnijcie po tę pozycję.

Przy rodzinnym stole nadal słyszysz pytania o ślub i dzieci? Czujesz wyrzuty sumienia, bo rzadko nawiązujesz kontakt z rodzicami? Jesteś uzależniony od opinii mamy i taty? Są rodzice toksyczni i helikopterowi, są mistrzowie presji i wampiry emocjonalne. Często nawet jako dorosłe osoby czujemy się wobec nich bezsilni. Jeśli do tej pory świadome stawianie granic było dla...

Jak ważne są, relacje z rodzicami wie każdy z nas. Układają się one bardzo różnie. Relacje z rodzicami odgrywają ważną rolę w życiu noworodka, nastolatka oraz dorosłego człowieka. Od nich zależy, jak się potoczy dalsze życie i jakie ono będzie wywierało wpływ na podejmowanie decyzji.

Dlatego zechciałam zaczerpnąć wiedzy na temat zachowań rodziców, cennych wskazówek jak mają właściwie przebiegać relacje, aby równie były, widoczne po obu stronach z książki autorstwa Pani Sandry Konrad pt. ''Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami''.

Nietrudno przejść jest obojętnie obok pytań zawartych we wprowadzeniu. Jakby nie patrzył, pojawiają się one, kiedy analizujemy zachowania rodziców w sytuacji, gdy ich sposoby wychowania nie zawsze przypadają do naszego gustu i często wyrażamy opinie na ich temat odnośnie do tego, czy nam się podobały lub nie zgadzamy się z tym, co mieli, na myśli przemawiając do nas lub nie podejmując z nami dialogu, który jest konieczny, ale z czasem wypowiadane w nim słowa ranią w zależności od tego, czym się wówczas kierowano bezmyślnością ewentualnie niepotrzebnymi szkodliwymi emocjami.

Na samym początku, gdy zapoznawałam, się główną treścią książki to oceniłam, że jest ona trudna w pojęciu co do niektórych zagadnień, bo należy dobrze poznać psychologię zachowań rodziców, a być może poczujemy się jak pacjenci doświadczający niegodnego traktowania niosącego niepotrzebną kość niezgody.

Nie od razu będą zrozumiałe pojęcia psychologiczne, bo wiele z nich do tej pory nie jest mi znanych, sprawiają trudności i musiałam kilkakrotnie je czytać, aby w pełni je rozszyfrować, co autorka miała na myśli w dotarciu do czytelnika, aby relacje były lepsze i nikt nie czuł się pokrzywdzony pod ich przewodnictwem.

Kluczowym zagadnieniem w tej książce są relacje oraz wybrane przykłady, na których opierała, się autorka uczestnicząc w sesjach z pacjentami.

Uważam, że to jest bardzo dobre podejście autorki do podjętego przez nią głównego tematu, bo można, być obserwatorem jak radzą sobie pacjenci z rodzicami, co ich boli najbardziej w relacjach, jak się czują po drugiej stronie lustra, kto jest winowajcą, czy chcieliby poprawić sami coś sami w swoim zachowaniu, a być może błędy wynikają z tego, że istnieje głębokie pogubienie się i nieumiejętność braku przebaczenia z połączone z chęcią na rozmowę, która potrafi wiele zmienić, o ile się tego bardzo chce dokonać.

Nasuwa się więc wiele pytań po przeczytaniu każdego z sześciu rozdziałów i wyciągnięciu z nich odpowiednich wniosków. Warto się nad nimi zastanowić dłużej jakie są one, a pozwoli to lepiej zrozumieć, z czego wypływają nasze zachowania, które nie zawsze są akceptowane wśród osób, z którymi przebywamy na co dzień.

Wydawnictwu Znak dziękuje, za możliwość przeczytania książki autorstwa Pani Sandry Konrad pt. ''Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami''.

Polecam przeczytać tę książkę.

Jak ważne są, relacje z rodzicami wie każdy z nas. Układają się one bardzo różnie. Relacje z rodzicami odgrywają ważną rolę w życiu noworodka, nastolatka oraz dorosłego człowieka. Od nich zależy, jak się potoczy dalsze życie i jakie ono będzie wywierało wpływ na podejmowanie decyzji.

Dlatego zechciałam zaczerpnąć wiedzy na temat zachowań rodziców, cennych wskazówek jak...

Książka w bardzo szczegółowy sposób opisuje szeroki temat jakim jest stawianie granic i rozwój człowieka, wchodzenie w dorosłość. Nakreśla nam również pewną definicję dorosłości. Ale co gdy już jesteśmy dorośli mamy już własną rodzine ale nadal rodzice mają ogromny wpływ na nas i tak naprawdę jesteśmy o nich uzależnieni? Gdy to nie my determinujemy jak wygląda nasze życie? Książka pomoże Ci odzyskać samodzielność lub dopiero ją osiągnąć. Pozwoli Ci przejąć kontrolę nad własnym życiem i pozbyć się poczucia winy ,które może wynikać z np. podejmowania decyzji niezgodnych ze zdaniem rodziców. Pomoże uwolnić się od destruktywnych przekonań, a na początku pomoże ci je zidentyfikować.
Aby łatwiej było osiągnąć te cele książka ma praktyczne porady i przykłady oraz kilka ćwiczeń do wykonywania samodzielnie lub z zaufaną osobą.
Jedyne co mi przeszkadzało to użycie w pewnych momentach określenie "przyjaciel" gdy była mowa o partnerstwie romantycznym . Wolę określenie "partner" jest ono dla mnie bardziej trafne ,ale to właściwie jedyny minus książki i wynika jedynie z mojej osobistej preferencji.
Bardzo polecam tę książkę osobom wchodzącym dorosłość i osobom dorosłym. Możecie sobie nawet nie zdawać sprawy jak bardzo jesteście uwikłani w życie waszych rodziców.
Język i styl nie jest przesadnie naukowy a wszystkie trudniejsze zagadnienia są wyjaśnione w pełni zrozumiale dla każdego.

Książka w bardzo szczegółowy sposób opisuje szeroki temat jakim jest stawianie granic i rozwój człowieka, wchodzenie w dorosłość. Nakreśla nam również pewną definicję dorosłości. Ale co gdy już jesteśmy dorośli mamy już własną rodzine ale nadal rodzice mają ogromny wpływ na nas i tak naprawdę jesteśmy o nich uzależnieni? Gdy to nie my determinujemy jak wygląda nasze życie?...

„Dorosłość to stopniowe zastąpienie opieki rodziców samoopieką.”

„Im bardziej jesteśmy odłączeni od rodziców, tym pełniejsze jest samostanowienie o sobie w życiu i tym bardziej autentyczni i empatyczni jesteśmy we wszystkich naszych relacjach. Innymi słowy: zdrowe oddzielenie się pozytywnie wpływa na całość naszego życia i relacji.”

“Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” autorstwa Sandry Konrad to praktyczny poradnik z głęboką analizą relacji rodzinnych i wpływu, jaki mają na nas rodzice.

Autorka jako doświadczona psychoterapeutka, zwraca uwagę na różne typy rodziców - od tych toksycznych po helikopterowych, i pokazuje, jak te relacje wpływają na nasze dorosłe życie. Zachęca nas do nabrania dystansu do relacji z rodzicami i pokazuje, jak postawić granice, które pomogą nam uwolnić się od oczekiwań i nakazów rodziców.

Książka jest pełna praktycznych porad i ćwiczeń, które pomagają zrozumieć swoje uwikłania i wyznaczyć nowe granice. Konrad nie tylko pokazuje, jak to zrobić, ale również podkreśla, że proces ten wymaga czasu, cierpliwości i często profesjonalnej pomocy. Korzystając ze swojego doświadczenia, przytacza historie sławnych osób, ale i również swoich pacjentów, co dodaje książce autentyczności i sprawia, że jeszcze łatwiej jest zrozumieć przedstawione w niej treści. W książce widać dużą widzę Autorki na temat poruszanego tematu oraz umiejętność przekazania jej w sposób przystępny i zrozumiały dla większości czytelników.

“Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami” to książka, która pokazuje, że możemy przerwać cykl, w którym utknęli nasi rodzice i dziadkowie. Autorka podkreśla w niej, jak ważne jest samostanowienie i to, że jako dorośli ludzie mamy prawo decydować o sobie. To książka dla każdego, kto chce poprawić swoje relacje z rodzicami. Pozwala nie tylko poznać mechanizmy i wpływ relacji z rodzicami na życie dorosłe, ale przede wszystkim uczy jak zrozumieć siebie i te relacje, co jest podstawą do wprowadzenia realnych zmian życiu. To świetne narzędzie do pracy nad relacjami, które serdecznie Wam polecam!

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwoznakpl (współpraca reklamowa) 🩷.

„Dorosłość to stopniowe zastąpienie opieki rodziców samoopieką.”

„Im bardziej jesteśmy odłączeni od rodziców, tym pełniejsze jest samostanowienie o sobie w życiu i tym bardziej autentyczni i empatyczni jesteśmy we wszystkich naszych relacjach. Innymi słowy: zdrowe oddzielenie się pozytywnie wpływa na całość naszego życia i relacji.”

“Co powie mama? Jak się uniezależnić i...

Po książkę pt."Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami" sięgnęłam z ciekawością wielką. Mam także rezerwację do przeczytania przez moje dorosłe dzieci.
Autorka Sandra Konrad, w sposób wyrazisty opracowała temat.
Wydaje nam się, że postępujemy dobrze, a więzi rodzicielskie są na poprawnym poziomie.
Czytając ten poradnik dowiemy się bardzo dużo na temat samego siebie, a także tego, co zrobiliśmy nie tak- raniąc rodziców.
A nasi rodzice, czy zawsze w sposób prawidłowy uczyli nas, jak poradzić sobie w przyszłym, dorosłym życiu?
Na czym polega emocjonalne uwikłanie w korelacje z rodzicami?
Na te i inne pytanie postara się odpowiedzieć autorka.
Na przykładach z życia, także tych sławnych i mniej, tj: John Lennon, Walter Kohl, Tobias, Sarah, Anja, Noemi, Rotondo, naprowadzi nas, jak sobie pomóc, aby zrozumieć samego siebie, a także naszych rodziców.

"Wiele dorosłych dzieci czuje, że są zniewolone i związane oczekiwaniami rodziców".

Poprzez ćwiczenia i kontemplację będziemy zmierzać do ukrócenia łączących nas koligacji rodzicielskich.
Zdrowe oddzielenie się od rodziców, na czym polega?
Może być natychmiastowe lub potrzeba na to trochę czasu.
Wszystko zależy od naszych więzi, w danym momencie.
Ale, nie ma też co odwlekać w nieskończoność tej decyzji.
Jest to jeden z kroków do zrobienia- ku poprawie.
Czym jest "moratorium psychospołeczne"?
Już w okresie wczesnego dzieciństwa rodzice powinni wspierać dziecko, kiedy to popada w fazę buntu.
Kiedy brakuje tej opieki- dorosły człowiek może nie czuć się zbyt emocjonalnie dojrzały, aby opuścić w przyszłości dom rodzinny.

"Dorosłość to stopniowe zastąpienie opieki rodziców samoopieką.

Lektura ta jest pomocnym wademekum, zarówno dla "dużych" dzieci, jak i ich "małych" rodziców.📙📖😊
Polecam, bo to wartościowy poradnik, godny przeczytania
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Znak💝

Po książkę pt."Co powie mama? Jak się uniezależnić i uzdrowić relacje z rodzicami" sięgnęłam z ciekawością wielką. Mam także rezerwację do przeczytania przez moje dorosłe dzieci.
Autorka Sandra Konrad, w sposób wyrazisty opracowała temat.
Wydaje nam się, że postępujemy dobrze, a więzi rodzicielskie są na poprawnym poziomie.
Czytając ten poradnik dowiemy się bardzo dużo na...