To podstawowe kompendium tego co w architekturze polskiej nowatorskie, brzydkie, ładne, funkcjonalne, tragiczne, oryginalne itd.
Trochę lat upłynęło od publikacji ww pozycji ale niezmiennie dworzec PKP Poznań Główny to tragedia komunikacyjno -architektoniczna.

To podstawowe kompendium tego co w architekturze polskiej nowatorskie, brzydkie, ładne, funkcjonalne, tragiczne, oryginalne itd.
Trochę lat upłynęło od publikacji ww pozycji ale niezmiennie dworzec PKP Poznań Główny to tragedia komunikacyjno -architektoniczna.

Lubię ksiązki Springera, bo on w nich wszystko skrupulatnie rozlicza. Nie ma zbędnych ochów czy achów. Czysty fakt, precyzyjnie opisane detale. Literatura fachowa.

Lubię ksiązki Springera, bo on w nich wszystko skrupulatnie rozlicza. Nie ma zbędnych ochów czy achów. Czysty fakt, precyzyjnie opisane detale. Literatura fachowa.

Oczekiwałam inspiracji, a nie encyklopedii, więc jestem zadowolona. Dzieło Springera nie jest kompendium. To szybka przejażdżka po Polsce i podarowanie czytelnikowi impulsu do szukania, czytania i odwiedzania znanych i mniej znanych miejsc. Często zapomnianych i zaniedbanych, czasem zupełnie nowych lub już nieistniejących (Solpol R. I. P.). 2-3 strony tekstu i zdjęcie lub dwa to za mało, by czegoś nauczyć czy zaspokoić ciekawość, ale wystarczająco, by ją rozbudzić. Czasem jednak ciężko czytać o wyglądzie budynków bez przekrojowych zdjęć bryły z więcej niż jednej strony czy braku ilustracji wnętrz. Mimo wszystko polecam, bo nawet znane miejsca stają się bardziej nieznane, gdy poznaje się rys historyczny ich powstania czy architekta, który je projektował.

Oczekiwałam inspiracji, a nie encyklopedii, więc jestem zadowolona. Dzieło Springera nie jest kompendium. To szybka przejażdżka po Polsce i podarowanie czytelnikowi impulsu do szukania, czytania i odwiedzania znanych i mniej znanych miejsc. Często zapomnianych i zaniedbanych, czasem zupełnie nowych lub już nieistniejących (Solpol R. I. P.). 2-3 strony tekstu i zdjęcie lub...

Polska oczami Filipa Springera.

Polska oczami Filipa Springera.

Zbiór krótkich biograficznych notek o budynkach, które okazały się być polskimi architektonicznymi szlagierami.

Zbiór krótkich biograficznych notek o budynkach, które okazały się być polskimi architektonicznymi szlagierami.

Filip Springer zachwyca się bądź krytykuje wybrane obiekty architektury w Polsce. Doznania, które towarzyszą autorowi przy przywolywaniu poszczególnych budynków tworzą niebagatelną rolę w książce. I tego właśnie ona uczy - obserwowania architektury, krytykowania jej, a także rozpływania się nad nią w zachwycie.

Filip Springer zachwyca się bądź krytykuje wybrane obiekty architektury w Polsce. Doznania, które towarzyszą autorowi przy przywolywaniu poszczególnych budynków tworzą niebagatelną rolę w książce. I tego właśnie ona uczy - obserwowania architektury, krytykowania jej, a także rozpływania się nad nią w zachwycie.

Springera albo się lubi, albo nie może czytać. Gdy chodzi o architekturę dla niego nie ma miękkiej gry. Ja uwielbiam te jego opowiastki o otaczającym nas świecie, więc zawieść się nie mogłem.
A sama książka - bardzo dobra. Autor podróżuje przez Polskę regionami i pokazuje nam ciekawe powojenne realizacje w Polskich miastach i miasteczkach. Na minus - trochę prowincja jest zaniedbania kosztem głównych ośrodków miejskich no i za mało tego niestety, pomimo ponad 400 stron ja bym chciał jeszcze pooglądać trochę tego piękna i dowiedzieć się więcej.

Springera albo się lubi, albo nie może czytać. Gdy chodzi o architekturę dla niego nie ma miękkiej gry. Ja uwielbiam te jego opowiastki o otaczającym nas świecie, więc zawieść się nie mogłem.
A sama książka - bardzo dobra. Autor podróżuje przez Polskę regionami i pokazuje nam ciekawe powojenne realizacje w Polskich miastach i miasteczkach. Na minus - trochę prowincja jest...

Książka Springera jest skondensowanym przeglądem najciekawszych budynków w Polsce. Tak jak autor pisze na poacztku- bardzo subiektywnym. Podoba mi się styl , konkretna informacja, kilka ciekawostek bez zbędnego rozpisywania się. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Myślę , że może być fajnym przewodnikiem po polskim miastach, często o zakątkach do których byśmy nie trafili wertując standardowe przewodniki.
A i uwaga ! Po przeczytaniu rozdziału o Kielcach wszyscy będziecie chcieli od razu tam pojechać obejrzeć dworzec autobusowy;)

Książka Springera jest skondensowanym przeglądem najciekawszych budynków w Polsce. Tak jak autor pisze na poacztku- bardzo subiektywnym. Podoba mi się styl , konkretna informacja, kilka ciekawostek bez zbędnego rozpisywania się. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Myślę , że może być fajnym przewodnikiem po polskim miastach, często o zakątkach do których byśmy nie trafili...

"Wszystko jest architekturą i architektura jest wszędzie" - to niby banał, ale często o nim zapominamy w natłoku spraw codziennych. Dlatego uwielbiam czytać książki Springera - to prawdziwa uczta, niezwykła podróż i przeżycie duchowe jednocześnie. Jeśli kiedykolwiek zawitam przypadkiem w Mławie, i będzie mi dane zobaczyć na żywo Dom Handlowy na placu 3 Maja, to będzie to tylko i wyłącznie zasługa Autora i jego ogromnego talentu do zaciekawiania otaczającym nas światem architektury. Ta książka to jeden z najbardziej trafionych prezentów pod choinkę ever!

"Wszystko jest architekturą i architektura jest wszędzie" - to niby banał, ale często o nim zapominamy w natłoku spraw codziennych. Dlatego uwielbiam czytać książki Springera - to prawdziwa uczta, niezwykła podróż i przeżycie duchowe jednocześnie. Jeśli kiedykolwiek zawitam przypadkiem w Mławie, i będzie mi dane zobaczyć na żywo Dom Handlowy na placu 3 Maja, to będzie to...

Tak, jak pisze autor we wstępie, jest to subiektywny wybór budynków i oczywiście w wielu przypadkach dziwiłam się, dlaczego akurat ten budynek znalazł się w tym zbiorze, a inny nie. Jednak ciekawie jest spojrzeć na budownictwo oczami autora. I w wielu przypadkach zgadzam się całym sercem, że polskie budynki cierpią po prostu na zaniedbanie. Wystarczy je umyć i obedrzeć z reklam, aby okazały się perełkami. A w Polsce na zaniedbanie znany jest tylko jeden środek - wyburzenie.
Co do samej formy książki, to brakowało mi tu większej ilości zdjęć, czasem rzutów, jakiś perspektyw. Często budynki prezentowane były na zdjęciach, ukazujących tylko jakiś ich fragment, a bez większego kontekstu ciężko było zrozumieć przemyślenia Pana Springera.
No i kolejna sprawa, tytuł książki to "Księga zachwytów", a do tego zestawienia wkradły się też negatywne opinie. Trochę mnie to rozczarowało, bo negatywnych opinii, na temat polskiego budownictwa, jest całe morze (i zasłużenie). Naprawdę brakuje pozytywnych przykładów i publikacji na te tematy. Po przeczytaniu tej lektury zostałam dalej z poczuciem beznadziei w polskiej architekturze. Chociaż również zgadzam się z autorem, że każda okazja jest dobra, aby powiedzieć głośno, jak wielką pomyłką, pod każdym względem, jest nowy dworzec kolejowy w Poznaniu. Ta realizacja woła o pomstę do nieba i niech będzie o tym głośno.
Wracając do książki, to myślę, że może być ona ciekawa zarówno dla architektów jak i dla nie-architektów. Jednak nie jest to książka, która zmienia życie. Przynajmniej mojego nie zmieniła. Nie zainspirowała mnie, nie otworzyła nowych horyzontów. Jednak nie każda książka musi to robić, a ta wyraźnie do tego nie pretendowała. Dlatego uważam, że warto zapoznać się z tą publikacją, nie licząc na objawienie.

Tak, jak pisze autor we wstępie, jest to subiektywny wybór budynków i oczywiście w wielu przypadkach dziwiłam się, dlaczego akurat ten budynek znalazł się w tym zbiorze, a inny nie. Jednak ciekawie jest spojrzeć na budownictwo oczami autora. I w wielu przypadkach zgadzam się całym sercem, że polskie budynki cierpią po prostu na zaniedbanie. Wystarczy je umyć i obedrzeć z...