"Nocarz" był świetny, "Renegat" nieco odstaje, ale to nadal kawał dobrej fantasensacji. Choć sprawia wrażenie interludium. Zobaczymy co dalej.

"Nocarz" był świetny, "Renegat" nieco odstaje, ale to nadal kawał dobrej fantasensacji. Choć sprawia wrażenie interludium. Zobaczymy co dalej.

Ebook

Ebook

Drugi tom "Tajnych Akt Vespera" był książką jak najbardziej poprawną. Po cliffhangerze z poprzedniej części byłem niesamowicie ciekaw tego, jak potoczą się wątki w kontynuacji. I choć nie była to zła lektura, mimo wszystko odstawała nieco poziomem od "Nocarza".

Tym razem, jak sugeruje tytuł, poznajemy bliżej środowisko Renegatów, wampirów wyklętych i największych wrogów Nocarzy. Autorka w zgrabny sposób ukazuje nowe środowisko, kierując się zasadą "nie taki diabeł straszny, jak go malują". Są tam jednostki mniej lub bardziej zepsute czy wierne wyznawanym przez siebie ideałom. Antagoniści z tomu pierwszego na jakiś czas stają się protagonistami, a przynajmniej sojusznikami. Ale czy na pewno? I na jak długo? I czy Renegaci aż tak bardzo się różnią od Nocarzy, a może są tak naprawdę dwiema stronami tej samej monety?

Miałem małe problemy, by na nowo wkręcić się w ten świat. Pierwsze 100 stron niezmiernie mi się dłużyło. Obwiniam za to bohatera głównego. Vesper w tym tomie o wiele więcej filozofuje i choć ma ku temu słuszne powody, nie do końca kupił mnie ten motyw. Strasznie rozwodniło to dynamikę powieści, a próba pogłębienia postaci narastającym konfliktem wewnętrznym nie do końca wyszła tu tak dobrze, jak mogła.

Jeden wątek zirytował mnie w szczególności i jest to wątek "romantyczny" - nie powiem, z którą postacią, bo to byłby spoiler. W każdym razie ja nie poczułem tam żadnej chemii, czy to w dialogach czy gestach. Zdaję sobie sprawę, że to nie była typowa "miłość", a raczej wzajemna próba uwiedzenia, wykorzystania i porzucenia, ale jednak zabrakło tu jakiegoś ognia (nie licząc sceny seksu). Wyszło to dość sztucznie i wymuszenie.

Jedno, co trzyma poziom, to jakość scen akcji. Wciąż są one dynamiczne, widowiskowe i zgrabnie opisane. W tych scenach moralne huśtawki protagonisty wypadają naprawdę świetnie. Zawahanie na polu bitwy to szybka droga do tragedii i Vesper niejednokrotnie tu tego doświadcza. Da się go jednak zrozumieć - jak bowiem można z zimną krwią mierzyć do dawnych kompanów czy bezbronnych ludzi? Czy to w ogóle konieczne, kiedy na horyzoncie widać zarys nowego, potężnego wroga?

Drugi tom "Tajnych Akt Vespera" był książką jak najbardziej poprawną. Po cliffhangerze z poprzedniej części byłem niesamowicie ciekaw tego, jak potoczą się wątki w kontynuacji. I choć nie była to zła lektura, mimo wszystko odstawała nieco poziomem od "Nocarza".

Tym razem, jak sugeruje tytuł, poznajemy bliżej środowisko Renegatów, wampirów wyklętych i największych wrogów...

Tak jak pierwsza książka cyklu trzyma poziom.

Tak jak pierwsza książka cyklu trzyma poziom.

Druga część utrzymuje poziom jedynki. Po takim plot twiście nie mogłem zwlekać z czytaniem kolejnej części i przez dwójkę, podobnie jak przez pierwszą część, przebrnąłem w try miga.

Mamy nowe postacie, a to dzięki spojrzeniu na świat z drugiej strony barykady. Kolejne świetne pomysły i dobre tempo akcji po raz kolejny nie pozwalają się nudzić. Znów mamy tutaj do czynienia z masą zwrotów akcji, sytuacjami pełnymi napięcia, bogatymi bohaterami i świetnym klimatem.

I znowu pani Kozak zastosowała "clickbaita" i niemal natychmiast muszę się zabrać za część trzecią! Typowo serialowe podejście ;P

Druga część utrzymuje poziom jedynki. Po takim plot twiście nie mogłem zwlekać z czytaniem kolejnej części i przez dwójkę, podobnie jak przez pierwszą część, przebrnąłem w try miga.

Mamy nowe postacie, a to dzięki spojrzeniu na świat z drugiej strony barykady. Kolejne świetne pomysły i dobre tempo akcji po raz kolejny nie pozwalają się nudzić. Znów mamy tutaj do czynienia...

Drugi tom, podobna estetyka do pierwszej, lecz ta estetyka niestety zaczyna nudzić po jakimś czasie.

Drugi tom, podobna estetyka do pierwszej, lecz ta estetyka niestety zaczyna nudzić po jakimś czasie.

Wkrecilem sie :)

Wkrecilem sie :)

Drugi tom, jak można wywnioskować opowiada o losach Vespera pod szyldem renegatów , którymi niegdyś tak bardzo gardził. Jest to stadium ludzkiej (a może właściwsze słowo to wampirzej ) psychiki Vespera , który nie może się odnaleźć w zaistniałej sytuacji i szuka swej przynależności do którejś ze stron. Nie mogąc mierzyć się ze swoimi niedawnymi pobratyńcami obiera za cel ludzi zwanymi Watykańcami , którzy zaczynają zagrażać wszystkim rodom.

Drugi tom, jak można wywnioskować opowiada o losach Vespera pod szyldem renegatów , którymi niegdyś tak bardzo gardził. Jest to stadium ludzkiej (a może właściwsze słowo to wampirzej ) psychiki Vespera , który nie może się odnaleźć w zaistniałej sytuacji i szuka swej przynależności do którejś ze stron. Nie mogąc mierzyć się ze swoimi niedawnymi pobratyńcami obiera za cel...

Przyjemna w odbiorze kontynuacja pierwszej części, pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, iż jest nieco lepsza.
Dla odmiany w drugiej części role odwracają się o 180 stopni, teraz to nocarze stają się tymi najgorszymi, a renegaci uciśnionymi.

Niestety ponownie za bardzo czuć tu kobiece pióro, pierdołowaty główny bohater, średnio co 50 stron zachowujący się jak choleryczna kobieta przed okresem. Inaczej wyobrażam sobie emocjonalne rozterki osoby, która z początku została przyjęta do ABW, następnie zaś szybko awansowała w wojskowych szeregach.

Po przymknięciu oka na taką nieścisłość, historia nabiera tempa i nie daje ani chwili spokoju, w skrócie trudno się oderwać!

Przyjemna w odbiorze kontynuacja pierwszej części, pokusiłbym się nawet o stwierdzenie, iż jest nieco lepsza.
Dla odmiany w drugiej części role odwracają się o 180 stopni, teraz to nocarze stają się tymi najgorszymi, a renegaci uciśnionymi.

Niestety ponownie za bardzo czuć tu kobiece pióro, pierdołowaty główny bohater, średnio co 50 stron zachowujący się jak choleryczna...

Dalej wampiry mnie wysssysają. Tzn wciągają.

Dalej wampiry mnie wysssysają. Tzn wciągają.