Minas Warsaw

Książka dobra, ale niestety nie trzyma w napięciu przez cały czas. Robi się trochę schematyczna do połowy, później już jest trochę lepiej. Nie zdradzając fabuły powiem, że jest ciekawa, ale na pewno nie super oryginalna. Podobny motyw zastosowano już wiele lat temu i to w obie strony :) Przypominała mi stylem "Operacja Dzień Wskrzeszenia" Pilipiuka

Książka dobra, ale niestety nie trzyma w napięciu przez cały czas. Robi się trochę schematyczna do połowy, później już jest trochę lepiej. Nie zdradzając fabuły powiem, że jest ciekawa, ale na pewno nie super oryginalna. Podobny motyw zastosowano już wiele lat temu i to w obie strony :) Przypominała mi stylem "Operacja Dzień Wskrzeszenia" Pilipiuka

Pokaż mimo to

Na samym początku zaznaczę, że jestem wielką fanką naszych fantastycznych pisarek. Magdalena Kozak, Marta Kisiel, Aneta Jadowska, Martyna Raduchowska, Milena Wójtowicz czy Agnieszki Hałas. Bardzo chętnie sięgam po każdą nowość i z niecierpliwością czekam na premiery. Tutaj nie było inaczej. Ba! Moją radość można porównać do dziecka, które znajduje prezenty pod choinką. Olbrzymim sentymentem darzę "Paskudę" czy "Siewce Wiatru". Gdy czytałam opis, nie mogłam się doczekać! Tylko, że ... coś nie zaiskrzyło między mną a Minas Warsaw.

Jako wprowadzenie dam Wam krótki opis: mamy niejakiego Macieja Jeżewskiego, którego bujna wyobraźnia nie pomaga w pracy czy w życiu towarzyskim. IT nie jest jego ulubionym zajęciem a co gorsza nie zarabia milionów, jak to bywało w wizjach roztaczanych podczas studiów. Książki, które w dużej mierze są jego jedynymi przyjaciółmi, momentami mieszają się z rzeczywistością. Tylko powstał jeden problem; smok. A konkretnie to ziejąca ogniem bestia i Wielki Mag, którzy zaczęli okupować Pałac Kultury. Skoro nasz bohater nie ma zbyt wiele do stracenia a rozkaz przychodzi z góry, wraz z jednym z urzędników wchodzi do budynku. I od tego momentu już nic nie jest takie jakie się wydawało.

"- W samą porę, ktoś się przeprosił z rozumem."

Nie lubię czuć się jak skopany szczeniak, któremu obiecano spacer po parku a w zamian dostał wycieczkę do weterynarza. Zacznę od bohaterów, którzy są jacyś, tacy pozbawieni charakteru. Każdy z nich zachowuje się podobnie, ma te same odruchy obronne, wszyscy mają takie samo poczucie humoru.
Dwa światy które się przeplatają sprawiają, że momentami nie byłam pewna co się dzieje. A Odyn mi świadkiem, że się działo i za to spory plus. Akcja przeskakiwała między stronami raz nabierając tempa a raz zwalniając. Czasem miałam wrażenie, że autorka chciała przekazać nam bardzo dużo rzeczy w bardzo krótkim czasie, nie do końca zważając na konsekwencję.

"I co zastrzelisz smoka? Właśnie ty, choć najlepsi operatorzy posypali się jak ulęgałki?"

Nie jestem też pewna co do typowo wojskowych określeń, w końcu nie każdy z nas w wojsku był czy się nim interesuje. Tu słówka mogą okazać się podstępne i niezrozumiała.
No ale żeby nie było, że tylko marudzę; poczucie humoru i żarty to nadal Magdalena Kozak, którą znamy i uwielbiamy. Lekki styl jakim się posługuje sprawia, że książka tak naprawdę jest na jeden, może dwa wieczory. Jeśli jednak spodziewacie się drugiego Nocarza to nie tutaj. Tutaj dostaniecie bardzo pokręconą fantastykę ze Smokiem, Warszawą, innym światem i Amaremonem u boku. To nie jest zła książka, ale mam wrażenie, że pomysł na nią ewoluował w trakcie pisania i coś nie do końca wyszło.
Nie zniechęcam się jednak bo wierzę, że autorka jeszcze nie jedną powieść wyda, więc pozostaje mi tylko grzecznie siedzieć i czekać.

"Za późno. Trzymamy fason. Tupet jak taran, pamiętasz?"

Na samym początku zaznaczę, że jestem wielką fanką naszych fantastycznych pisarek. Magdalena Kozak, Marta Kisiel, Aneta Jadowska, Martyna Raduchowska, Milena Wójtowicz czy Agnieszki Hałas. Bardzo chętnie sięgam po każdą nowość i z niecierpliwością czekam na premiery. Tutaj nie było inaczej. Ba! Moją radość można porównać do dziecka, które znajduje prezenty pod choinką....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Obłędna! Tak ciekawie zbudowanej fabuły dawno nie czytałem, po prostu rewelacja.

Obłędna! Tak ciekawie zbudowanej fabuły dawno nie czytałem, po prostu rewelacja.

Pokaż mimo to

rewelacyjna zarówno pod kątem koncepcji jak i wykonania, zdecydowanie czekam na ciąg dalszy!

rewelacyjna zarówno pod kątem koncepcji jak i wykonania, zdecydowanie czekam na ciąg dalszy!

Pokaż mimo to

Przez pierwszą połowę dwa równoległe wątki ciągną [a dokładniej wloką] się równolegle. Bardzie jako 'opowieść drogi' bo nie ma tam ani zajmującej akcji ani choćby sugestii jaki cel maja bohaterowie. W dalszej części wątki się splatają, ale dalej nie wiadomo, jaki cel przyświeca ich działaniom. Najbardziej prawdziwym momentem książki jest czas, w którym jeden z bohaterów czyta opisy swojego opowiadania. Generalnie - szkoda czasu

Przez pierwszą połowę dwa równoległe wątki ciągną [a dokładniej wloką] się równolegle. Bardzie jako 'opowieść drogi' bo nie ma tam ani zajmującej akcji ani choćby sugestii jaki cel maja bohaterowie. W dalszej części wątki się splatają, ale dalej nie wiadomo, jaki cel przyświeca ich działaniom. Najbardziej prawdziwym momentem książki jest czas, w którym jeden z bohaterów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Myślę, że pani Kozak wymyśliła coś nowego. To, że w pewien zwyczajny dzień w samym środku Warszawy pojawia się potężny mag wraz ze smokiem, to tylko wierzchołek góry lodowej. Bo, zdawałoby się, co można wydziergać z tak dziwacznego pomysłu?

A jednak, da się. Ciężko tu powiedzieć coś o fabule bez spoilerów i jednocześnie nie powtarzając informacji, które każdy może przeczytać w opisie - pół słowa za dużo zepsuje Wam zabawę.

Mogę powiedzieć tylko tyle, że polecam zmierzyć się z tą pozycją. Kawał dobrej, oryginalnej fantastyki. A na Pałac Kultury już zawsze będziecie spoglądali podejrzliwie ;)

Myślę, że pani Kozak wymyśliła coś nowego. To, że w pewien zwyczajny dzień w samym środku Warszawy pojawia się potężny mag wraz ze smokiem, to tylko wierzchołek góry lodowej. Bo, zdawałoby się, co można wydziergać z tak dziwacznego pomysłu?

A jednak, da się. Ciężko tu powiedzieć coś o fabule bez spoilerów i jednocześnie nie powtarzając informacji, które każdy może...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Coż, to nie jest najlepsza książka pani Magdy Kozak. Nie umywa się do Nocarza i pozostałych z serii. Pomieszanie z poplątaniem, banalne teksty, które na tym poziomie nie powinny padać. Przeczytałam do końca, bo mimo niedociągnięć czyta się szybko, ale jeśli macie w kolejce coś lepszego, a ta książka nie przypadnie Wam do gustu od pierwszych stron- odpuśćcie i bierzcie się za coś innego.

Coż, to nie jest najlepsza książka pani Magdy Kozak. Nie umywa się do Nocarza i pozostałych z serii. Pomieszanie z poplątaniem, banalne teksty, które na tym poziomie nie powinny padać. Przeczytałam do końca, bo mimo niedociągnięć czyta się szybko, ale jeśli macie w kolejce coś lepszego, a ta książka nie przypadnie Wam do gustu od pierwszych stron- odpuśćcie i bierzcie się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

#dziendobry Kochani co dziś czytacie albo co macie w planach czytać?
Ja w nocy skończyłam książkę, którą otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa @fabrykaslow autorstwa Magdaleny Kozak. Mogę szczerze powiedzieć, że jest to najbardziej abstrakcyjna książka z jaką miałam ostatnio do czynienia. Uważam, że tylko "Ferdydurka" Gombrowicza może jeszcze ją przebić. Maciek główny bohater tej powieści jest zwykłym chłopakiem w dziale IT Urzędu Miasta, który swoim skromnym zdaniem marnuje się na stanowisku "przynieś, podaj, podłącz kabel"! A on tak starał się na studiach. Gdy wraca do domu, aby nie myśleć o niewdzięcznej robocie, zanurza się w Wyspie. Jest to jego amatorskie dzieło literackie, które boi się wrzucić do sieci, pisze dla siebie samego, ku swojemu własnemu zadowoleniu. Prawdę mówiąc ucieka do niej z szarej rzeczywistości, która go przytłacza. Mimo tego, że osobowość Maćka jest taka pospolita, to właśnie ON zostaje wciągnięty w najbardziej spektakularną i absurdalną historię w dziejach Warszawy! Będzie musiał zmierzyć się ze smokiem niczym Szewczyk Dratewka, zjednoczyć drużynę przysłowiowego "pierścienia" i uratować świat, a nawet dwa. Jeśli lubicie lekką, szybką i fantastyczną akcję, zróżnicowanych bohaterów, czarodziejów, magię, demony to musicie sięgnąć po "Minas Warsaw"! Mnie wciągnęła od pierwszych stron, a później było już tylko coraz lepiej, coraz śmieszniej i coraz bardziej nierealnie.
Polecam Serdecznie!

#dziendobry Kochani co dziś czytacie albo co macie w planach czytać?
Ja w nocy skończyłam książkę, którą otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa @fabrykaslow autorstwa Magdaleny Kozak. Mogę szczerze powiedzieć, że jest to najbardziej abstrakcyjna książka z jaką miałam ostatnio do czynienia. Uważam, że tylko "Ferdydurka" Gombrowicza może jeszcze ją przebić. Maciek główny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

📍Trzy słowa o...
„Minas Warsaw” premierze z 8 lipca, pióra Pani Magdaleny Kozak.

Biorąc książkę w dłonie już czułam, że to będzie wyjątkowa historia. Tak mało kobiet pisze w Polsce fantastykę, że zawsze z niecierpliwoscią wyczekuję premier Pań, które potrafią zrobić świetną robotę!

Wszystko, to co jest w opisie książki, to szczera prawda. Do Warszawy wpada Wielki Mag w towarzystwie smoka, a na swoją siedzibę wybiera sobie Pałac Kultury i Nauki w Warszawie. Tak, tak dobrze czytacie. Mamy XXI wiek i smoka w stolicy. Skąd się wziął? Czego szuka? Czy zagraża społeczeństwu? Kto może rozwikłać tę zagadkę? Tutaj na scenę wkracza Maciek (później, to dla mnie był jako Maćko😁). Szary pracownik Urzędu Miasta pracujący w dziale IT. Praca dla niego nudna jak flaki z olejem, ale boi się opuścić swoją strefę komfortu i na szaleństwo pozwala sobie tylko namiętnie zaczytując się w fantastyce i pisząc do szuflady. Mag i smok wszystko zmieniają. Oprócz całej Warszawy, to przede wszystkim życie Maćka, który staje się paziem nowego władcy stolicy. Nieprawdopodobne? A jadnak!
Przygody Maćka z Warszawy opisywane są równolegle z życiem bohaterów na tajemniczej Wyspie, miejscu nie z tego świata. W pewnym momencie oba światy się łączą. Co nie powoduje radości, ani u mieszkańców Warszawy jak i tych z Wyspy. Co będzie dalej, to sami przeczytajcie!

Książkę czytało mi się dobrze, nie było tam huśtawki emocjonalnej, ale za to otrzymałam świetną rozrywkę. Autorka już od pierwszych stron sprawiła, że historia wciąga. Jak zacząć, to z przytupem!
Ważnym elementem, który przewija się w książce jest Agencja ILIOS, której odpowiednikiem jest akcja Fabryki Słów i autorów #AutorTeżCzłowiek. Mająca na celu podkreślenie, że krytyka jest istotnym punktem wyrażenia swojej opinii o książce i jest potrzebna. Natomiast neguje krytykanctwo, które niestety jest coraz bardziej „popularne”. Każdy ma prawo wyrazić swoją opinie. Jednak pamietajmy, że słowa mają moc. I tak jak my oczekujemy do pisarzy obiektywności w stosunku do naszej opinii i przyjęcia jej „na klatę” starajmy się, aby krytyka była konstruktywna. Tak by coś wnosiła, a nie pozostawała tylko niesmak. Krytykanctwo nie jest fajne!
Za to książka Pani Magdaleny Kozak bardzo! I serdecznie polecam ☺️
Dziękuję FS za egzemplarz recenzencki i za organizowanie tak potrzebnych akcji! #ATC

📍Trzy słowa o...
„Minas Warsaw” premierze z 8 lipca, pióra Pani Magdaleny Kozak.

Biorąc książkę w dłonie już czułam, że to będzie wyjątkowa historia. Tak mało kobiet pisze w Polsce fantastykę, że zawsze z niecierpliwoscią wyczekuję premier Pań, które potrafią zrobić świetną robotę!

Wszystko, to co jest w opisie książki, to szczera prawda. Do Warszawy wpada Wielki Mag w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

WARSZAWA NUDĄ ZALANA
Gdybym za każdym razem, kiedy trafiam na zawód, sięgając po polską fantastykę robił jedną pompkę i jeden przysiad, to zbudowałbym sobie w krótkim czasie całkiem nieźle wyglądającą sylwetkę… Bardzo często zdarza się tak, że chwilę po namierzeniu nowości literackiej z tego właśnie gatunku pojawia się u mnie proces „zachłystywania” opisem i okładką, żeby później móc się już spokojnie dławić przez te kilkaset stron. I dławienie nie jest bynajmniej wywołane zapierającymi dech w piersiach zwrotami akcji, cudnie wykreowanymi bohaterami, czy znakomitymi opisami otoczenia, rozciągającymi swoje immersyjne macki. Dławię się bezsensownością dialogów, niezbyt interesującymi postaciami lub samym autorskim stylem, a mój literacki masochizm nie pozwala mi złapać oddechu i przerwać, jeśli nie zaraz na początku to chociaż w połowie. Czytam więc do końca!

Nie inaczej było z Minas Warsaw, Pani Magdaleny Kozak. Zostawmy jednak póki co elementy, które zabrały mi frajdę z czytania i przejdźmy do tego, o czym książka w ogóle jest (albo o czym wg opisu być powinna). Maciej Jeżewski to młody znudzony nieco swoją pracą chłopak. Jako inżynier wsparcia IT w Warszawskim Urzędzie Miasta wypełnia swoje niezbyt trudne obowiązki, marzy jednak o bliżej niesprecyzowanej życiowej przygodzie, która uczyniłaby jego istnienie bardziej wyrazistym. Zaczytuje się w fantastyce do tego stopnia, że świat przedstawiony na kartach powieści zaczyna mu się mieszać z tym rzeczywistym. I nie jest to bynajmniej urojenie, ponieważ Wielkiego Maga – Nafilirada wraz ze swym smokiem okupującego Pałac Kultury i Nauki widzą wszyscy… i ci wszyscy oprócz Maćka właśnie uciekają w popłochu. Ten jednak razem z jakimś randomowym urzędnikiem postanawia wejść do wieżowca i uciąć sobie pogawędkę z czarodziejskim najeźdźcą.

Czy książka kupiła mnie kreacją bohaterów? Nie. Większość (o ile nie wszystkie) postaci są ulepione z tej samej gliny i miałem wrażenie, że każde z nich to jedna i ta sama, a odróżnia je od siebie jedynie wygląd zewnętrzny. Podobne: Zachowanie, naturalne odruchy, myślenie, wypowiadane kwestie, poczucie humoru łączyły bohaterów, zabijając jakąkolwiek różnorodność, nawet jeżeli na pierwszy drugi i trzeci rzut oka wygląda to inaczej.

Nie byłbym sobą gdybym się do czegoś nie przyczepił. Pani Magdalena niewątpliwie zafascynowana zawodem (i chwała jej za to!), który wykonuje nafaszerowała powieść dosyć pokaźną ilością nazw i skrótów w obrębie wojskowego żargonu. I jakkolwiek dla autorki to codzienność, dla czytelnika niekoniecznie. Odniosłem (być może chybione) wrażenie, że cały proces lawirowania pomiędzy tą wojskową nomenklaturą ma na celu zaspokojenie ciekawości osób, które się tematem interesują. Dla tych, niekoniecznie zainteresowanych tematyką związaną z armią, siłami zbrojnymi i jednostkami specjalnymi – zrozumienie może być utrudnione.

Autorka miała całkiem niezły pomysł na książkę i zasługuje na plus za wprowadzenie przenikania wątków fantastycznego z rzeczywistym, a co za tym idzie - połączenie w jedną, z początku dwóch różnych historii. (Maciej Jeżewski okazuje się tym nie do końca głównym bohaterem, a świat, w którym żyje nie jest jedynym istniejącym światem i to wszystko przez niego, albo dzięki niemu). Niestety coś zawiodło i z dobrego pomysłu wyszło niezbyt ciekawe jego przelanie na papier… Postać Nafilirada wprowadzona w wielkim stylu i… rozmyta, niezbyt ciekawa ani przemyślana na kolejnych kartach, irracjonalne zachowanie postaci drugoplanowych, długie nudne przerwy pomiędzy kulminacyjnymi momentami w fabule, ogólna bezcelowość, bezradność i bezpłciowość bohaterów. Nie mogło się obejść również bez oczywistych kwestii wymawianych przez postaci, bo przecież czytelnik to baran i samemu trudno mu się domyślić co aktualnie dzieje się w książce bez wyłożenia wszystkiego na tacy. Taki zabieg zabiera bohaterom ich naturalność, a czytelnikowi możliwość utożsamienia się z nimi, co często niestety wiąże się również z zabraniem przyjemności z czytania.

Jest to pierwsza książka autorstwa Pani Magdaleny, którą miałem okazję przeczytać. Nie przekreślam sięgnięcia po jej poprzedniczki. Minas Warsaw nie przypadł mi jednak do gustu ani trochę.

WARSZAWA NUDĄ ZALANA
Gdybym za każdym razem, kiedy trafiam na zawód, sięgając po polską fantastykę robił jedną pompkę i jeden przysiad, to zbudowałbym sobie w krótkim czasie całkiem nieźle wyglądającą sylwetkę… Bardzo często zdarza się tak, że chwilę po namierzeniu nowości literackiej z tego właśnie gatunku pojawia się u mnie proces „zachłystywania” opisem i okładką, żeby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to