Renegat

Druga część mojego ulubionego cyklu o wampirach nie zawiodła. Równie mocno trzyma w napięciu. Nie brakuje akcji, ale są też momenty wyciszenia i budowania relacji między bohaterami. I właśnie bohaterowie mnie urzekli, zwłaszcza rewelacyjny Nex oraz świetni Icta i Tiro.
Renegaci okazali się znacznie ciekawszym rodem niż nocarze. Polecam fanom wartkiej akcji z wampirami w rolach głównych.

Druga część mojego ulubionego cyklu o wampirach nie zawiodła. Równie mocno trzyma w napięciu. Nie brakuje akcji, ale są też momenty wyciszenia i budowania relacji między bohaterami. I właśnie bohaterowie mnie urzekli, zwłaszcza rewelacyjny Nex oraz świetni Icta i Tiro.
Renegaci okazali się znacznie ciekawszym rodem niż nocarze. Polecam fanom wartkiej akcji z wampirami w...

Rzadko się zdarza by drugi tom był lepszy niż pierwszy i to jest moim zdaniem tej wyjątek. Może dlatego, że wiemy już więcej o bohaterach? A może dlatego, że Renegaci są bardziej interesujący od Nocarzy? A może dlatego, że interesujący był dla mnie wątek budowania zespołu. Jest trochę dylematów moralnych, trochę psychologii i sporo akcji. Polecam. Nadal nie jest to wymagająca literatura, ale ponownie jest to świetny sposób na spędzenie wieczoru.

Rzadko się zdarza by drugi tom był lepszy niż pierwszy i to jest moim zdaniem tej wyjątek. Może dlatego, że wiemy już więcej o bohaterach? A może dlatego, że Renegaci są bardziej interesujący od Nocarzy? A może dlatego, że interesujący był dla mnie wątek budowania zespołu. Jest trochę dylematów moralnych, trochę psychologii i sporo akcji. Polecam. Nadal nie jest to...

Już przywykłam do książki, do bohatera. I znów polubiam ją. Druga część lepsza

Już przywykłam do książki, do bohatera. I znów polubiam ją. Druga część lepsza

Druga część jest zdecydowanie lepsza niż pierwsza. Bohater nie jest już taki naiwny chociaż nadal honor ma dla niego duże znaczenie. Jest wampirem i żywi się ludzką krwią. Nie jest to dla niego łatwe bo przez rok był Nocarzem, wampirem który służy w ABW,żywi się sztuczną krwią i broni życia ludzkiego. Teraz jest renegatem, mordercą ale nic nie okazuje się być tak jednoznaczne jakby mu się wcześniej wydawało.
Bardzo fajnie jest oddany warszawski klimat, obrazowo opisane są rozterki bohatera chociaż jak na wojskowego, wampira i mordercę to jest on strasznie miękki. No i cały czas cni mu się do poprzedniej ekipy i ojcowskiego Lorda. Czuć rękę kobiety przy pisaniu tej powieści a trochę szkoda. Z drugiej strony pomysł na powieść nietuzinkowy więc czyta się z przyjemnością.

Druga część jest zdecydowanie lepsza niż pierwsza. Bohater nie jest już taki naiwny chociaż nadal honor ma dla niego duże znaczenie. Jest wampirem i żywi się ludzką krwią. Nie jest to dla niego łatwe bo przez rok był Nocarzem, wampirem który służy w ABW,żywi się sztuczną krwią i broni życia ludzkiego. Teraz jest renegatem, mordercą ale nic nie okazuje się być tak...

Ehhh... ile można o wampirach...
To po pierwsze. Jednak nie wampiry są ty dla mnie przeszkodą ale mało ciągła akcja i niewyraziste postacie. Przyznam szczerze to po kilku nastu stronach nie interesuje mnie kto ginie, kogo uratują. Żaden bohater nie zapadł mi w pamięć.
I jeszcze dodatek w postaci cytatów przed każdym rozdziałem. Autorka funduje nam albo jakiś akt prawny albo wiersz czy raport. O ile w pierwszej części mi to nie przeszkadzało, tutaj drażni ewidentnie, zwłaszcza że niektóre teksty zupełnie nie pasują. Jeśli miały nadać klimat książce - to nie wyszło. No chyba że miały za zadanie dorobić więcej stron...

Ehhh... ile można o wampirach...
To po pierwsze. Jednak nie wampiry są ty dla mnie przeszkodą ale mało ciągła akcja i niewyraziste postacie. Przyznam szczerze to po kilku nastu stronach nie interesuje mnie kto ginie, kogo uratują. Żaden bohater nie zapadł mi w pamięć.
I jeszcze dodatek w postaci cytatów przed każdym rozdziałem. Autorka funduje nam albo jakiś akt prawny...

Troszkę gorsza i bardziej rozciągnięta niż poprzednia część, ale ciągle dość ciekawa.

Troszkę gorsza i bardziej rozciągnięta niż poprzednia część, ale ciągle dość ciekawa.

Zacznę od odrobiny osobistego ekshibicjonizmu: odkryłem u siebie skłonności masochistyczne. Odkryłem je sięgając po drugi tom cyklu o wampirach z ABW.

Jest tu co prawda troszkę lepiej, niż w pierwszym tomie. Postacie drugoplanowe - niektóre - wydają się być stworzone z wykorzystaniem do pewnego stopnia głębi.
Wciąż czyta się to szybko. Styl jest autorki jest lekki - ale nie dobry.

I choć te kilka rzeczy daje nadzieję na niezłą lekturę to wcią widzę tu morze niewykorzystanego potencjału, męczące rozterki bohatera, płytkość relacji między bohaterami, słaba główna antagonistka-drugoplanowa bohaterka lord renegatów, wiele uproszczeń.

Daję pięć. I mimo tak słabej oceny z niecierpliwością sięgam po kolejny tom, bo jestem ciekawy jak dalej potoczą się losy Vespera.. stąd ten masochizm..

Zacznę od odrobiny osobistego ekshibicjonizmu: odkryłem u siebie skłonności masochistyczne. Odkryłem je sięgając po drugi tom cyklu o wampirach z ABW.

Jest tu co prawda troszkę lepiej, niż w pierwszym tomie. Postacie drugoplanowe - niektóre - wydają się być stworzone z wykorzystaniem do pewnego stopnia głębi.
Wciąż czyta się to szybko. Styl jest autorki jest lekki - ale...

Na początku małe ostrzeżenie z racji iż fabuła Renegata jest bezpośrednią kontynuacją Nocarza i jest on skutkiem zakończenia pierwszej części lepiej byście mieli za sobą tamtą część.
Vesper, chcącm nie chcąc został Renegatem. Jest to przeciwna strona barykady, ale myliłby się ten który sądzi iż teraz będzie walczył z dawnymi towarzyszami broni. Na horyzoncie pojawił się nowy, tak samo potężny co tajemniczy wróg. I to tyle jeśli chodzi o fabułe w książce.
Bohaterowie, szczerze to postacie stworzone przez autorkę w tej części są jakby bogatsze niż w poprzedniej. Widać to tym bardziej gdy starzy znajomi pojawiają się. Wypadają wtedy bardzo blado. Jakbym miał porównać do sceny to jest ona mniej więcej tak. Pierwszy plan Vesper, drugi Renegaci i dalej cała reszta.
Jeśli chodzi o tempo akcji to mam wrażenie iż względem pierwszej części bardzo wychamowała. Nie aż tak by nudzić ale to tak jakby mknąc ile fabryka dała zwolnić nagle do prędkości zalecanej na autostradach. Nie jest to minus ponieważ mimo spowolnienia nadal zdażają się elementy akcji ale jest ich mniej i jakby pisarka chciała pokazać coś pomiędzy nimi. W sumie to pokazała ale nie będę o tym pisał by nie psuć Wam przyjemności z lektury. Jeśli chodzi o styl jakim jest napisana ta część to tym którym przypadł do gustu Nocarz, Renegat również się spodoba. A ci co nie znają niech wiedzą iż jest on łatwy do zatopienia się w wykreowanym świecie. Pewnie pomaga w tym to iż tamten świat jest praktycznie taki sam jak nasz ale nawet gdyby tak nie było styl pisania autorki jest pisząc w skrócie "szybki, łatwy i przyjemny".

Zapraszam również na mego bloga:
https://www.ksiazki-czytamy.eu/

Na początku małe ostrzeżenie z racji iż fabuła Renegata jest bezpośrednią kontynuacją Nocarza i jest on skutkiem zakończenia pierwszej części lepiej byście mieli za sobą tamtą część.
Vesper, chcącm nie chcąc został Renegatem. Jest to przeciwna strona barykady, ale myliłby się ten który sądzi iż teraz będzie walczył z dawnymi towarzyszami broni. Na horyzoncie pojawił się...

Druga część. Nie nudzi. Wampirzy.

Druga część. Nie nudzi. Wampirzy.

Mam dosyć mieszane uczucia po tym tomie. Może zacznę od plusów:
+ W dalszym ciągu bardzo odpowiada mi styl - naturalny, potoczysty. Autorka naprawdę ma talent.
+ Podoba mi się to, że Vesper tworzy swój własny oddział.
A teraz minusy:
- Nidor zjawia się dopiero na końcu, i to w niezbyt chwalebnej roli.
- Denerwują mnie ciągłe rozterki moralne Vespera - przypomina mi w tym chwilami Antona z cyklu "Patrole".
- Wkurza mnie Aranea.
Mimo wszystko zamierzam przeczytać następne tomy.

Mam dosyć mieszane uczucia po tym tomie. Może zacznę od plusów:
+ W dalszym ciągu bardzo odpowiada mi styl - naturalny, potoczysty. Autorka naprawdę ma talent.
+ Podoba mi się to, że Vesper tworzy swój własny oddział.
A teraz minusy:
- Nidor zjawia się dopiero na końcu, i to w niezbyt chwalebnej roli.
- Denerwują mnie ciągłe rozterki moralne Vespera - przypomina mi w tym...