Biała gorączka

Tym razem głównym bohaterem jest David Klein, porucznik policji z Los Angeles.
Klein dostaje do wyjaśnienia sprawę włamania do mieszkania człowieka, który jest policyjnym informatorem, a jednocześnie handlarzem narkotyków. Jak nietrudno się domyślić, sprawa się komplikuje.
Tak jak w przypadku poprzednich części, ta również trzyma równy poziom, ponownie wnikamy w świat skorumpowanych gliniarzy, jednak tym razem autor opowiada o wydarzeniach w pierwszej osobie.
Historia jest ciekawa, akcja wartka, godne zakończenie tego cyklu.

Tym razem głównym bohaterem jest David Klein, porucznik policji z Los Angeles.
Klein dostaje do wyjaśnienia sprawę włamania do mieszkania człowieka, który jest policyjnym informatorem, a jednocześnie handlarzem narkotyków. Jak nietrudno się domyślić, sprawa się komplikuje.
Tak jak w przypadku poprzednich części, ta również trzyma równy poziom, ponownie wnikamy w świat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

James Ellroy kończy swoją tetralogię w doprawdy brawurowym stylu.Chyba nie miałem do czynienia jeszcze z taką jazdą bez trzymanki,akcja była tak dynamiczna i zagmatwana,że można się było poczuć jak na rollercoasterze.W roli głównej tym razem David "Egzekutor" Klein,gliniarz-prawnik,morderca,skorumpowany i przebiegły do szpiku kości.Dostaje on zadanie sprawdzenia włamania do tajemniczej,armeńskiej rodziny,uwikłanej w narkotyki i brudne interesy.Po drodze trupy zaczynają ścieleć się gęsto,a rozgrywka na linii Exley-Dudley Smith wchodzi w decydującą i morderczą fazę.Dudley Smith to mój faworyt jeśli chodzi o najbardziej zepsutego,przebiegłego i morderczego glinę w świecie fikcji.Cała ta seria Ellroya to prawdziwy hołd dla kryminałów noir.W Los Angeles,które wykreował nie ma bohaterów pozytywnych.Są jedynie zepsuci mniej i bardziej,każdego można kupić i ukatrupić,wszystko zatuszować i zamieść pod dywan.Zaiste znakomita to seria,trzeba poświęcić sporo czasu żeby wgryźć się i zrozumieć całą fabułę i jej zawiłości.To moja ocena numer 100 w tym roku:) Mam nadzieję,że przyszły będzie jeszcze lepszy.

James Ellroy kończy swoją tetralogię w doprawdy brawurowym stylu.Chyba nie miałem do czynienia jeszcze z taką jazdą bez trzymanki,akcja była tak dynamiczna i zagmatwana,że można się było poczuć jak na rollercoasterze.W roli głównej tym razem David "Egzekutor" Klein,gliniarz-prawnik,morderca,skorumpowany i przebiegły do szpiku kości.Dostaje on zadanie sprawdzenia włamania do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Saperska robota. Samozwańczy „Tołstoj literatury sensacyjnej” gania po polu politycznej poprawności, detonując wszystkie tematy tabu obowiązujące w kulturze popularnej. Zamknięcie jego legendarnego „Kwartetu Los Angeles” to bomba zbudowana z wszelkich możliwych perwersji, przyprawiona niebywałym okrucieństwem i nutą zaskakującego, matowego romantyzmu. Bo, przy całym swoim cynizmie Ellroy jednak wierzy chyba w miłość. Na dodatek, wzorem przeżywającego tajfun hormonów licealisty, wierzy, że jest to jedyna siła mogąca pokonać zło tego świata. Tyle, że nie każdy na tę miłość zasłużył. Najpierw trzeba odpokutować grzechy.
„Biała gorączka” to także wyniesiony na niedostępny innym twórcom pop/sensacji język i styl narracji. Słynna lapidarność Ellroya nigdy wcześniej i później nie była tak lapidarna. W „Białej gorączce” słowa zastępują zdania, a zdania akapity. Co ciekawe narracja na tym zyskuje. Z każdą kolejną stroną staje się bardziej gorączkowa. Napięcie towarzyszące bohaterowi staje się naszym udziałem. Wraz z nim kręcimy się z coraz większą prędkością na karuzeli perwersji, kłamstw, paranoi, zdrad, kolejnych chwilowych sojuszy i narastającej fali zbrodni.
Odwaga obyczajowa i stylistyczna „Białej gorączki”, jej narracyjna złożoność i gęsta siatka uzależnień postaci doskonale przykrywa jej w gruncie rzeczy dość konserwatywne jądro. Ellroy, niczym jego mistrz Ross MacDonald, w centrum zła stawia rodzinę. To tu, w skomplikowanych, nacechowanych psychiczną lub/i fizyczną przemocą relacjach, zaczyna się piekło. Piekło, w którym smażymy się wszyscy.
„Biała gorączka” to także kolejny dowód na to, że Jamesa Ellroya nie sposób porównywać z innymi twórcami literatury popularnej. Facet wypracował i konsekwentnie podąża, nie oglądając się na nic i na nikogo, wytyczoną przez siebie ścieżką. Niełatwo iść za nim. Jego okrucieństwo oraz wyrachowane łamanie zasad politycznej poprawności bywają trudne do zniesienia. Ale warto. Nikt w sensacji/popie nie odważył się dotąd pokazać z aż taką ostrością sytuacji granicznych, sytuacji, gdzie zabójstwo wydaje się tylko niewinną zabawą. Cała reszta jest dużo gorsza i dużo bardziej ludzka.

Saperska robota. Samozwańczy „Tołstoj literatury sensacyjnej” gania po polu politycznej poprawności, detonując wszystkie tematy tabu obowiązujące w kulturze popularnej. Zamknięcie jego legendarnego „Kwartetu Los Angeles” to bomba zbudowana z wszelkich możliwych perwersji, przyprawiona niebywałym okrucieństwem i nutą zaskakującego, matowego romantyzmu. Bo, przy całym swoim...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnia część kwartetu LA.

Niestety czytanie tej książki zbiegło się z bardzo intensywnym okresem, co nie pozwoliło mi się w pełni skupić na lekturze. Po raz kolejny Ellroy kreuje świat, który widzimy każdego dnia za oknem. Do tej pory, w jakimś stopniu wcielałem się w którąś z postaci świata LA. Tym razem Klein był dla mnie wielkim chaosem. Być może kiedyś sięgnę jeszcze raz po tę książkę, aby na nowo zmierzyć się z tą historią.

Mimo iż tą część oceniam najsłabiej, to jako całość kwartet LA jest warty polecenia wszystkim czytelnikom i fanom minionych lat.

Ostatnia część kwartetu LA.

Niestety czytanie tej książki zbiegło się z bardzo intensywnym okresem, co nie pozwoliło mi się w pełni skupić na lekturze. Po raz kolejny Ellroy kreuje świat, który widzimy każdego dnia za oknem. Do tej pory, w jakimś stopniu wcielałem się w którąś z postaci świata LA. Tym razem Klein był dla mnie wielkim chaosem. Być może kiedyś sięgnę jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostatnia część cyklu L.A. Quartet jest chyba jednocześnie najlepszą. Główną postacią jest tutaj porucznik David Klein. Jest to dość odpychająca postać. Kombinator, łapówkarz niekiedy nawet płatny morderca na usługach mafii. Dostaje on zadanie wykrycia sprawcy włamania do domu handlarza narkotyków, który jednocześnie współpracuje z policją. Rozpoczyna to serię intryg i zabójstw. Po raz kolejny Ellroy udowodnił, że jest królem najmroczniejszych kryminałów. Tym razem zastosował on w powieści narrację w pierwszej osobie oraz swój telegraficzny styl pisania. Trzeba do niego przywyknąć ale opłaca się to. Akcja przez to staje się bardziej dynamiczna i łatwiej jest zrozumieć motywy kierujące głównym bohaterem. Klein'owi, który sam jest typem spod ciemnej gwiazdy, zaczyna się w pewnej chwili kibicować i ma się nadzieję, że uda mu się doprowadzić sprawę do końca. Szkoda mi trochę opuszczać mroczne Los Angeles. Zafascynował mnie świat sprzedajnych gliniarzy, nierzadko gorszych od samych przestępców. Polecam tę pozycje równie mocno jak pozostałe z tego cyklu.

Ostatnia część cyklu L.A. Quartet jest chyba jednocześnie najlepszą. Główną postacią jest tutaj porucznik David Klein. Jest to dość odpychająca postać. Kombinator, łapówkarz niekiedy nawet płatny morderca na usługach mafii. Dostaje on zadanie wykrycia sprawcy włamania do domu handlarza narkotyków, który jednocześnie współpracuje z policją. Rozpoczyna to serię intryg i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsze spotkanie z autorem.
Na początku mnie nudziła i myślałam, że się będę męczyła z nią do końca. Na szczęście dokończyłam nie męcząc się.
Książka pokazuje pracę policji ale nie tak jak we wszystkich książkach kryminalnych, tylko pokazuje policjantów skorumpowanych gdzie rządzą gangi. Nie ma pozytywnej osoby, nawet główny bohater jest skorumpowany i nie kibicuje mu się.
Jeśli ktoś chce poczytać książkę inną niż wszystkie o policji to polecam.

Pierwsze spotkanie z autorem.
Na początku mnie nudziła i myślałam, że się będę męczyła z nią do końca. Na szczęście dokończyłam nie męcząc się.
Książka pokazuje pracę policji ale nie tak jak we wszystkich książkach kryminalnych, tylko pokazuje policjantów skorumpowanych gdzie rządzą gangi. Nie ma pozytywnej osoby, nawet główny bohater jest skorumpowany i nie kibicuje mu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ellroy, po raz kolejny - tym razem w wydaniu, w jakim polubiłem go za "Amerykański spisek" - w oszczędnym, szorstkim i wymagającym, od czytelnika, skupienia, stylu. To jedyny pisarz, o którym powiedzieć można, że tworzy literaturę dla "twardzieli", pełnymi garściami czerpiąc z najlepszych wzorców najczarniejszego, najbardziej mrocznego noire. Narrator i główny bohater, David Klein, to jeden z najbardziej odrażających typków, w kreacji Ellroya jednak nie sposób mu dopingować, czy stać po jego stronie. Mniejsza z tym, że ów po żadnej ze stron nie stoi, co jest w sumie najmniejszym z zarzutów, jakie można mu postawić. W książce nie ma dobrych i złych, są źli i jeszcze gorsi. Pierwszy raz miałem okazję obcować z literaturą, gdzie nie ma ani jednej pozytywnej postaci. Wszyscy uwikłani są w sieć cudzych, bądź własnych interesów. Policja - co zdaje się jest clue twórczości Ellroya - to najbardziej zepsuty, pozbawiony zahamowań gang w Los Angeles, a Klein jest tej profesji jest jednym z "najświetniejszych" okazów.

Gdzieś w tle toczy się wcale niezgorsza intryga kryminalna, chociaż nie o śledztwie w sumie jest ta książka. Lata sześćdziesiąte, Los Angeles, zepsucie policji, próba przeciwdziałania temu zepsuciu - skazana z góry na niepowiedzenie - a przede wszystkim historia człowieka, kroczącego drogą ku zatraceniu. Swojemu, i kilku innych postaci, które staną na jego drodze. Polecam!

Ellroy, po raz kolejny - tym razem w wydaniu, w jakim polubiłem go za "Amerykański spisek" - w oszczędnym, szorstkim i wymagającym, od czytelnika, skupienia, stylu. To jedyny pisarz, o którym powiedzieć można, że tworzy literaturę dla "twardzieli", pełnymi garściami czerpiąc z najlepszych wzorców najczarniejszego, najbardziej mrocznego noire. Narrator i główny bohater,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mi osobiście kilkanaście pierwszych stron książki "szło" bardzo opornie. Jednak w końcowym rozrachunku jeśli ktoś lubi spiski i afery dotyczące i odbywające się pod sztandarem stróżów prawa to serdecznie polecam ;)

mi osobiście kilkanaście pierwszych stron książki "szło" bardzo opornie. Jednak w końcowym rozrachunku jeśli ktoś lubi spiski i afery dotyczące i odbywające się pod sztandarem stróżów prawa to serdecznie polecam ;)

Pokaż mimo to