Zamieszki i wszechobecny chaos to idealna okazja dla osób z półświatka, by wyszarpnąć z tego coś dla siebie. Porachunki między gangami, śmierć i krzywda niewinnych, a to wszystko w imię zemsty. Są używki, broń, brutalność, wulgarność i przemożna chęć, by samemu wymierzyć sprawiedliwość.
Teoretycznie plusem tej książki jest mnogość perspektyw, choć tak naprawdę można by uznać je za jeden głos — przede wszystkim mamy do czynienia z osobami zaangażowanymi w nielegalne procedery. Pojawia się również pielęgniarka oraz strażak. Jednak te pojedyncze obserwacje toną w zalewie komentarzy mściwych gangsterów.
Niestety, ale wymęczyła mnie ta pozycja. Pomimo początkowego wciągnięcia spowodowanego śmiercią "cywila" niezaangażowanego w uliczne porachunki, to miałam poczucie, że historia w każdej kolejnej części jest niemal powielana, zmienia się tylko kąt patrzenia.

Zamieszki i wszechobecny chaos to idealna okazja dla osób z półświatka, by wyszarpnąć z tego coś dla siebie. Porachunki między gangami, śmierć i krzywda niewinnych, a to wszystko w imię zemsty. Są używki, broń, brutalność, wulgarność i przemożna chęć, by samemu wymierzyć sprawiedliwość.
Teoretycznie plusem tej książki jest mnogość perspektyw, choć tak naprawdę można by...

Mówiąc szczerze to niewiele spodziewałam się po tej książce i w związku z tym długo się do niej zbierałam. Okazało się jednak, że zupełnie niesłusznie. Książka jest, zgodnie z opisem - krwista i głęboko ludzka. Z punktu widzenia dzisiejszej polskiej codzienności, można powiedzieć, że prezentuje ona kompletnie inne społeczeństwo, inną mentalność i przez to niemal egzotyczny styl życia.
Młodociani gangsterzy nie wahają się przed niczym i z ich perspektywy wszystko to jest normalne: narkotyki, kradzieże i zabijanie. To właśnie perspektywa przedstawiania wydarzeń i sposobu myślenia bohaterów jest największą zaletą tej książki. Ponadto cała wizja lokalnego "stanu wojny" kiedy przestają obowiązywać dotychczasowe kruche reguły i wszystko staje na głowie, dodatkowo jeszcze wypacza realia i podkręca gangsterskie wybryki. Nie trzeba się cofać właściwie przed niczym.
Ocena pewnie jest nieco podyktowana moim pozytywnym zaskoczeniem, jednak niewątpliwie pozycja warta jest uwagi.

Mówiąc szczerze to niewiele spodziewałam się po tej książce i w związku z tym długo się do niej zbierałam. Okazało się jednak, że zupełnie niesłusznie. Książka jest, zgodnie z opisem - krwista i głęboko ludzka. Z punktu widzenia dzisiejszej polskiej codzienności, można powiedzieć, że prezentuje ona kompletnie inne społeczeństwo, inną mentalność i przez to niemal egzotyczny...

Bardzo brutalna i wulgarna

Bardzo brutalna i wulgarna

Zacznę od tego, że się zawiodłem, ale to z mojej winy, bo podchodząc do "Miasta Gniewu" myślałem, że fabułą będzie o całkiem czymś innym a dostałem całkiem co innego.
7 rozdziałów, każdy ma 3 historie opowiadające o ludziach i ich przeżyciach w Los Angeles, które nie jest najbezpieczniejszym miastem. Nie mamy tutaj heroicznych bohaterów, tylko zwykłe postacie, ale to jest plusem tej powieści. Są tutaj ich historie, i co rozdział ktoś inny, więc nie możemy się utożsamić na dłużej z postaciami.
Ogólnie książka słaba ale przebrnąłem. Oryginalnie napisana, 1992 rok, dużo akcji, wątków i różnych punktów widzeń na taką samą sytuację. Plusem na pewno jest to, że jest ładnie wyformatowana, rozdziały, pod-rozdziały, ładnie to wszystko wygląda, co do samej treści to nie jest dla mnie, ale dla fanów akcji / miasta / gangsterki.

Zacznę od tego, że się zawiodłem, ale to z mojej winy, bo podchodząc do "Miasta Gniewu" myślałem, że fabułą będzie o całkiem czymś innym a dostałem całkiem co innego.
7 rozdziałów, każdy ma 3 historie opowiadające o ludziach i ich przeżyciach w Los Angeles, które nie jest najbezpieczniejszym miastem. Nie mamy tutaj heroicznych bohaterów, tylko zwykłe postacie, ale to jest...

Wielowątkowe, ukazujące bezprawie w najgorszym możliwym wydaniu, kompletny brak perspektyw, możliwości, nawet marzeń. Narracja pierwszoosobowa trafia tutaj w punkt jak nic innego i sprawia, że dosłownie nie można się oderwać od kolejnych stron.
Pierwszy mocny policzek mamy już w pierwszym rozdziale, choć dopiero po czasie rozumiemy jak bardzo niesprawiedliwy i okrutny był to cios. A dalej, mamy zemstę nakręcającą coraz bardziej spiralę nienawiści, która, co przerażające, nie puściła. Wyraźnie dano nam do zrozumienia, że będzie kręcić się to dalej.
Bohaterowie indywidualni i wyraziści, byłam wstanie zrozumieć jakie motywy nimi kierowały a czasem nawet mimowolnie usprawiedliwiałam ich posunięcia, pomimo, że były w swej naturze wręcz obrzydliwe, to były... racjonalne. Bo w końcu świat płonie...

Wielowątkowe, ukazujące bezprawie w najgorszym możliwym wydaniu, kompletny brak perspektyw, możliwości, nawet marzeń. Narracja pierwszoosobowa trafia tutaj w punkt jak nic innego i sprawia, że dosłownie nie można się oderwać od kolejnych stron.
Pierwszy mocny policzek mamy już w pierwszym rozdziale, choć dopiero po czasie rozumiemy jak bardzo niesprawiedliwy i okrutny był...

Napisana bardzo żywym, czerpiącym ze slangu językiem, znakomicie korzystająca z pierwszoosobowej narracji, zgrabnie przeplatająca wątki, obrazowa, szczera i brutalna powieść, perfekcyjnie i bardzo pieczołowicie ukazująca to, co działo się na ulicach hrabstwa LA - meksykańskie i murzyńskie gangi, rabujące sklepy z bronią i korzystające z chaosu, by wyrównywać pomiędzy sobą rachunki i zdobywać teren, strzelaniny, podpalenia, ataki na policjantów i strażaków, szabrownictwo i wszystko inne, co może się odpierdalać, kiedy kilkumilionowe miasto na kilkadziesiat godzin staje się stolicą bezprawia. Są rozdziały z perspektywy pracowników szpitali, strażaków, Koreańczyków, meksykańskich gangsterów i zwykłych ludzi, każdy z nich rzuca nowe światło na poprzednie a całość tworzy bardzo intensywną, wypełnioną skrajnymi emocjami mozaikę.

420 stron poszło w trzy dni, czytało się znakomicie. Mocno polecam i liczę, że ktoś kiedyś weżmie się za ekranizację, bo to świetny materiał na film/miniserial w altmanowskim stylu.

Napisana bardzo żywym, czerpiącym ze slangu językiem, znakomicie korzystająca z pierwszoosobowej narracji, zgrabnie przeplatająca wątki, obrazowa, szczera i brutalna powieść, perfekcyjnie i bardzo pieczołowicie ukazująca to, co działo się na ulicach hrabstwa LA - meksykańskie i murzyńskie gangi, rabujące sklepy z bronią i korzystające z chaosu, by wyrównywać pomiędzy sobą...

Brawo dla reżysera filmu na podstawie tej książki.
Trzeba być mistrzem, żeby z takiej książki zrobić TAKI film!

Brawo dla reżysera filmu na podstawie tej książki.
Trzeba być mistrzem, żeby z takiej książki zrobić TAKI film!

Straszne wydarzenia ukazujące okrucieństwo ludi. Ludzi, którzy nie liczą się z życiem własnym i cudzym. Załatwiają swoje interesy i porachunki za szkodą dla wszystkich. Członkowie gangów wzajemnie się mordują. Przerażający obraz rozruchów w LA.Narracja prowadzona przez kilka osób przybliża nam ich postawy, postawy ludzi, którzy rabują i mordują. W tym miejscu proponuję cytaty, które, moim zdaniem oddają charakter i złożoność akcji tej powieści:
"W tym wszystkim kryje się jakaś prawda i może polega ona na tym, że w Ameryce, którą pokazujemy światu, siedzi schowana jakaś inna Ameryka, którą widzi tylko garstka ludzi" oraz kolejny:
"Nie są w stanie tego pojąć, ponieważ nie rozumieją drugiej strony. Nie rozumieją co się dzieje z ludźmi bez pieniędzy, ludźmi żyjącymi na osiedlach, gdzie przestępczość to najlepsza ścieżka kariery, bo nie ma innych możliwości, a ja tego nie usprawiedliwiam ani ich nie rozgrzeszam, ani nie twierdzę, że tego nie da się uniknąć, mówię tylko, jak jest".

Straszne wydarzenia ukazujące okrucieństwo ludi. Ludzi, którzy nie liczą się z życiem własnym i cudzym. Załatwiają swoje interesy i porachunki za szkodą dla wszystkich. Członkowie gangów wzajemnie się mordują. Przerażający obraz rozruchów w LA.Narracja prowadzona przez kilka osób przybliża nam ich postawy, postawy ludzi, którzy rabują i mordują. W tym miejscu proponuję ...

Krwawa układanka w rytmie starego hiphopu. Altmanowskie „Na skróty” w świecie gangsta. Szekspirowskie igrzyska dominacji, a jednocześnie czechowowska ballada o jałowości i bezsensowności codziennych spędzeń podane w ekscytujący – oparty na schemacie hitchcockowskiego, płynącego na falach suspensu dreszczowca – sposób. Kawał bardzo dużej, egzystencjalnej prozy podany w sposób, który porwie nawet przyzwyczajonego do pop papki czytelnika. Efektowna rozrywka na najwyższym poziomie. a jednocześnie intelektualna szarada od której trudno się uwolnić. Powieść, którą można czytać na kilku poziomach interpretacyjnych. Każdy z nich jest śmiały. Każdy też więcej niż satysfakcjonujący.
Ryan Gattis wraca do obrosłych legendą zamieszek, do których doszło w Los Angeles wiosną 1992 roku. Odziera je ze szlachetnej legendy antyrasistowskiego Powstania Rodney’a Kinga pokazując ich drugie dno – doskonałej przykrywki dla gangsterskiego blitzkriegu: szybkiej wojny z konkurencją i państwem oraz serii brawurowych akcji rabunkowych. „Miasto gniewu” to przede wszystkim portret miasta i jego mieszkańców. Piękny i odrażający jednocześnie. Jest dowodem na niezwykłe uczucie, jakich darzy pisarz swoją małą ojczyznę jej mieszkańców. Kocha jej/ich zalety i stara się oswoić wady. Aby w pełni zrozumieć. Jednak to tylko pierwsza warstwa tej niezwykłej powieści.
Gattis nie bawi się w strzelającego salwami socjologicznej i kryminalistycznej nowomowy inteligencka, udającego obiektywizm wnikliwego obserwatora. Jego powieść to pisana w skrajnie subiektywny sposób, zawsze w pierwszej osobie, historia kilkunastu osób, które szaleństwo/bezmyślność nastolatka wepchnęły do krwawej łaźni. Szaleństwo i bezmyślność, który były efektem narastającego od lat szaleństwa i bezmyślności, obojętności i przyzwolenia na zło, rażącej coraz więcej osób, samonakręcającej się spirali przemocy. I tu, odchodząc od osadzonego w Mieście Aniołów rdzenia, widać, że „Miasto gniewu” można czytać w sposób uniwersalny.
Powieść Gattisa jest, intelektualnie bliską większości prac Romana Polańskiego, opowieścią o dominacji jako podstawie relacji międzyludzkich. Wolność to efektowny slogan, jednak w rzeczywistości jest luksusem, na który nikt nie może sobie pozwolić. Chyba, że ośmieli być odszczepieńcem, przeganianym przez większość szaleńcem. Istotą naszych relacji jest podległość. Każdy jest czyimś żołnierzem – gangu, partii, religii, korporacji. I jakkolwiek ta organizacja się nazywa, niezależnie od tego jak szlachetne lub niecne hasła ma wypisane na sztandarach, musi się jej w pełni oddać – na śmierć i życie. Wyrzucony trafia na śmietnik – ten rzeczywisty lub po prostu społeczny.
Gorzkie to, ale pośrednio można też czytać „Miasto gniewu” czytać jako pochwałę indywidualizmu – ostatniego bastionu tego, co zwykliśmy nazywać człowieczeństwem.

Krwawa układanka w rytmie starego hiphopu. Altmanowskie „Na skróty” w świecie gangsta. Szekspirowskie igrzyska dominacji, a jednocześnie czechowowska ballada o jałowości i bezsensowności codziennych spędzeń podane w ekscytujący – oparty na schemacie hitchcockowskiego, płynącego na falach suspensu dreszczowca – sposób. Kawał bardzo dużej, egzystencjalnej prozy podany w...

Książka szokująca, trzymająca w napięciu, porażająca. Wszystkie wydarzenia są autentyczne - mamy tu zapis kilku dni, kiedy Los Angeles ogarnęło całkowite bezprawie, widzianych oczami pielęgniarki, strażaka, siostry zabitego przez gang i samych gangsterów. Jak tu ktoś napisał: wszyscy relacjonujący mają swoje racje, nie sposób ich nie zrozumieć. Żałuję, że tak długo ta świetna książka czekała na moim czytniku. Polecam!

Książka szokująca, trzymająca w napięciu, porażająca. Wszystkie wydarzenia są autentyczne - mamy tu zapis kilku dni, kiedy Los Angeles ogarnęło całkowite bezprawie, widzianych oczami pielęgniarki, strażaka, siostry zabitego przez gang i samych gangsterów. Jak tu ktoś napisał: wszyscy relacjonujący mają swoje racje, nie sposób ich nie zrozumieć. Żałuję, że tak długo ta...