Polska Jagiellonów

Kontynuacja poprzedniej części. Podobnie jak w „Polsce Piastów” Jasienica w fascynujący sposób opowiada historię Polski – oraz od pewnego momentu obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy – w okresie późnego średniowiecza i renesansu, m.in. „Złotego” XVI wieku.
Pisząc post factum zrównany publicysta historyczny wskazywał na momenty, w trakcie których należało „skręcić w inną stronę”. Tak jak w pierwszej część autor okazuje niechęć do parcia na wschód, w tym przejęcia tuż przez Unią Lubelską przez Koronę (czyli Królestwo Polskie) województw ukraińskich, które uczyniły nas bezpośrednim sąsiadem Moskwy. Nietrudno zgadnąć dlaczego autorowi tak to się nie spodobało.
Jednocześnie Jasienica pokazuje wielki wkład tego okresu do naszej – i światowej – kultury oraz historii. Rozwój nauki, literatury i sztuki, szlachecki ruch egzekucyjny – niestety nie w pełni wykorzystany – czy tolerancję religijną. Przytacza dwa przypadki nobilitacji Żydów w Wielkim Księstwie Litewskim na początku XVI wieku, w tym Abrahama Ezofowicza - żydowskiego konwertyty na prawosławie. Jak napisał – kraj, w którym działy się takie rzeczy zasłużył sobie na lepszy los, noż to co go spotkało (za ponad 250 lat).
Znakomita pozycja.

Kontynuacja poprzedniej części. Podobnie jak w „Polsce Piastów” Jasienica w fascynujący sposób opowiada historię Polski – oraz od pewnego momentu obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy – w okresie późnego średniowiecza i renesansu, m.in. „Złotego” XVI wieku.
Pisząc post factum zrównany publicysta historyczny wskazywał na momenty, w trakcie których należało „skręcić w inną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST
Jedna z moich ulubionych książek Jasienicy. Napisana lekko, zgrabnie, przyjemnie. Warto po nią sięgnąć, warto do niej wracać...

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST
Jedna z moich ulubionych książek Jasienicy. Napisana lekko, zgrabnie, przyjemnie. Warto po nią sięgnąć, warto do niej wracać...

Pokaż mimo to

Cudowna, wciągająca, piękna! Jasienica nie tylko udowadnia, że historia jest ciekawa, ale do tego dobitnie pokazuje, że to właśnie polska historia jest ciekawa. Polecam.

P.S.
Niech ktoś zrobi porządny serial na podstawie książek Jasienicy!

Cudowna, wciągająca, piękna! Jasienica nie tylko udowadnia, że historia jest ciekawa, ale do tego dobitnie pokazuje, że to właśnie polska historia jest ciekawa. Polecam.

P.S.
Niech ktoś zrobi porządny serial na podstawie książek Jasienicy!

Pokaż mimo to

"Polska Piastów" jest taka fajna.
Bo tam tyle nam się udaje. Nawet gdyby ktoś chciał dołożyć swoje utyskiwania do tego okresu dziejowego i Królestwa Polskiego to trudno będzie mu zburzyć niezły pomniczek jaki Piastom udało się postawić.
Ale historia się nie kończy jakby niektórzy chcieli. Trzeba iść dalej.

"Polska Jagiellonów" trzyma poziom poprzedniczki. Jasienica swoją niechęć wymierza tym razem w importowaną dynastię. Według mnie działa to na plus, bo całość nabiera większego waloru użyteczności dla kolejnych pokoleń czytelników. Lekturę tej części zaleciłbym wszystkim (i chyba przede wszystkim - tym stadionowym moim rodakom) uwielbiającym temat "Grundwaldu", "pogonienia Niemca" i naszej "mocarstwowości".

Ktoś mógłby powiedzieć: no tak - z perspektywy 500 lat łatwo być teraz Jasienicy mądrym. Robi wgląd w dzieje przenosząc tam swoje myślenie. Madry Polak po...

Ja sobie zostawiam po "Polsce Jagiellonów" myśl średniej wagi, ale potrzebną: nawet gdy żyjemy w "stabilnej gospodarce", na "zielonej wyspie", w "awangardzie Europy" to jest nam to dane tylko przez chwilę. Jak długą zależy od nas i tego ile w to włożą osobistego wysiłku ludzie u sterów władzy.

ps. Lektor Zbigniew Wróbel jak poprzednio przesadza ze swoją emfazą. Na szczęście ostatni raz.

"Polska Piastów" jest taka fajna.
Bo tam tyle nam się udaje. Nawet gdyby ktoś chciał dołożyć swoje utyskiwania do tego okresu dziejowego i Królestwa Polskiego to trudno będzie mu zburzyć niezły pomniczek jaki Piastom udało się postawić.
Ale historia się nie kończy jakby niektórzy chcieli. Trzeba iść dalej.

"Polska Jagiellonów" trzyma poziom poprzedniczki. Jasienica swoją...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Krytyczny, wielowarstwowy esej w zakresie stosunków politycznych, społecznych (stanowych) i gospodarczych. Znakomite, lekkie pióro zgrabnie wciąga czytelnika w historię Polski. Przebija z kart głęboki patriotyzm autora, krytyka zmarnowanych szans, nieudolności, brak wyczucia naszych władców i magnatów. Stawia autor tezę, że Korona więcej załatwiała interesów Litwy niż własnych wskutek zasiadania na tronie Korony władców z obcej, wschodniej dynastii Giedyminowiczów, krytykuje zaniedbania podatkowe często sentymentalnie powracając (i słusznie) do złotych czasów polityki Kazimierza Wielkiego (w tym w szczególności podatkowej), krytykuje kler, zmarnowanie szans na ustanowienie kościoła narodowego. Ale również wiele chwali: zmysł państwowy szlachty i ziemiaństwa, zapobieżenie wojnom religijnym w odpowiedzi na Reformację, władców także ale pobieżnie. Tak jak autor i ja po tej lekturze nie mogę sobie darować, dlaczego Jagiełło, Kazimierz Jagiellończyk i Zygmunt Stary nie zniszczyli ostatecznie Państwa Krzyżackiego, z którego później wyrosły Prusy i sprusaczone, zjednoczone Niemcy?!!! Wszyscy trzej mieli Prusy już na łopatkach, ale nie dobili bestii. Dlatego historia jest tak ciekawa, porusza, ekscytuje, skłania do refleksji nad aktualną kondycją państw i narodów, a Jasienica świetnie zmusza do tych refleksji siłą biegu rzeczy i silnymi argumentami oceny biegu historii.

Krytyczny, wielowarstwowy esej w zakresie stosunków politycznych, społecznych (stanowych) i gospodarczych. Znakomite, lekkie pióro zgrabnie wciąga czytelnika w historię Polski. Przebija z kart głęboki patriotyzm autora, krytyka zmarnowanych szans, nieudolności, brak wyczucia naszych władców i magnatów. Stawia autor tezę, że Korona więcej załatwiała interesów Litwy niż...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Istny klasyk polskiej bibliografii dotyczący historii. Rzucił mi nowe spojrzenie na dynastię Jagiellonów, przytaczając zarówno jej zasługi jak i błędy, przy tym nie gloryfikując jej ani nie zaniżając dokonań, jakie osiągnęła.

Istny klasyk polskiej bibliografii dotyczący historii. Rzucił mi nowe spojrzenie na dynastię Jagiellonów, przytaczając zarówno jej zasługi jak i błędy, przy tym nie gloryfikując jej ani nie zaniżając dokonań, jakie osiągnęła.

Pokaż mimo to

"Dynastię Jagiellonów" nie wypada ocenić inaczej, jak "na maksa". Podobnie zresztą było przy "Dynastii Piastów", a i podobnie będzie przy trzech tomach "Rzeczpospolitej Obojga Narodów". Powtarzam te cudowne książki Jasienicy! W tej części zaczniemy od krótkiego panowania Andegawenów. Autor w wyśmienity sposób przybliży nam sytuację Korony i Litwy. Poznamy Giedymina, Olgierda, Kiejstuta, Witolda i Jagiełłę. I się zacznie. Piękny opis Jagiellonów, królów i królowych - Rakuszanka i Bona - moje ulubione, książąt, magnatów i szlachciców, papieży, kleru i dziejopisarzy. Pojawią się oczywiście Iwany;), Walezjusze, Habsburgowie, Hohenzollernowie. Nie zabraknie, rzecz jasna, Krzyżaków. Wszak to z nimi mieliśmy pełno zwycięskich bitew, których nie potrafiliśmy politycznie wyzyskać. Podobnie rzecz się ma do Hołdu Pruskiego. Wiele gorzkich tez postawionych przez autora, ale to akurat u Jasienicy zawsze duży plus. Również nie znoszę brązowienia historii. Należy o niej mówić zgodnie z prawdą, a nie niepotrzebnie ją koloryzować. Tę część również z całą stanowczością polecam, a sam tymczasem przystępuję do powtórzenia "Rzeczpospolitej Obojga Narodów".

"Dynastię Jagiellonów" nie wypada ocenić inaczej, jak "na maksa". Podobnie zresztą było przy "Dynastii Piastów", a i podobnie będzie przy trzech tomach "Rzeczpospolitej Obojga Narodów". Powtarzam te cudowne książki Jasienicy! W tej części zaczniemy od krótkiego panowania Andegawenów. Autor w wyśmienity sposób przybliży nam sytuację Korony i Litwy. Poznamy Giedymina,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dużo lepszy esej niż "Polska Piastów". Raz, że więcej jest świadectw pisanych więc i mniej domysłów. Dwa, że w "Polsce Piastów" bardzo mocno widać konieczność dobrego pokazania władców Polski na tle Niemiec - cały czas jeszcze byliśmy pod wpływem wojny i przedwojnia. Tu takiej propagandy historycznej jest już znacznie mniej (bo i Niemców jest znacznie mniej).

Jest to oczywiście masa wiedzy historycznej o tym, jak wyglądał okres pomiędzy Aktem Krewskim a Unią Lubelską, co zawsze warto sobie przypomnieć.

A do tego cała masa refleksji na temat niektórych zdarzeń historycznych i ich zmiennej oceny, czego sztandarowym przykładem jest Hołd Pruski. Kiedy nastąpił większość Polaków uznawała go za wielki sukces. Propagandowo wyglądało to pięknie: kończy się istnienie Państwa Krzyżackiego, które było naszym największym wrogiem przez prawie dwa stulecia. W dodatku ta oprawa, ta pompa! A to co tak pięknie wyglądało na obrazkach było w rzeczywistości największym zaniechaniem i klęską polityczną, która w rezultacie pozwoliła na powstanie wielkich Prus, z konsekwencjami, które ciągnęły się aż do 1945 roku, albo i dłużej.

Do przemyślenia. Naprawdę warto słuchać.

[Audiobook, czyta Zbigniew Wróbel]

Dużo lepszy esej niż "Polska Piastów". Raz, że więcej jest świadectw pisanych więc i mniej domysłów. Dwa, że w "Polsce Piastów" bardzo mocno widać konieczność dobrego pokazania władców Polski na tle Niemiec - cały czas jeszcze byliśmy pod wpływem wojny i przedwojnia. Tu takiej propagandy historycznej jest już znacznie mniej (bo i Niemców jest znacznie mniej).

Jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Paweł Jasienica należy do grona najwybitniejszych polskich pisarzy historycznych. Następca Kraszewskiego, jak mawia mój znajomy, tyle że Jasienica nie ubarwia swoich opowieści, a i tak są fascynujące. Jego zbiory esejów opowiadających historię Polski, uważa się za jedne z najwybitniejszych dzieł w naszym języku. Powstały między innymi takie dzieła jak „Polska Piastów”, czy „Polska Jagiellonów”. I właśnie ten drugi z wymienionych przeze mnie tytułów wpadł mi ostatnio w ręce.

O książce możemy dowiedzieć się że:
W drugiej części słynnego cyklu esejów historycznych Paweł Jasienica kreśli dzieje dynastii Jagiellonów, która stworzyła w drugiej połowie XV wieku potężne imperium, obejmujące Polskę, Litwę, Czechy i Węgry. Było to pierwsze w dziejach Europy państwo wielu narodów, wiar i kultur. I był to prawdziwy Złoty Wiek Rzeczypospolitej - czas wielkich przemian, kształtowania się nowych form życia państwowego, rozwoju nauki i kultury. Esej - napisany w latach 1959-1960 i opublikowany w 1963 roku - zabarwia "nie naukowa beznamiętność, lecz jej przeciwieństwo - ton osobisty, bezpośrednie, jak najmocniejsze zaangażowanie się autora, przemawiającego wprost i na własną odpowiedzialność". Zachęcam do lektury.

I kolejna książka, która w niezwykle przystępny sposób przedstawia losy jednego z najpotężniejszych rodów w Polsce, ale nie tylko. Dynastia, której działania miały wpływ na całą Europę. Autor ucieka od suchych faktów. Jak powtarzam do znudzenia, aby historia kogoś zainteresowała musi być podana w taki sposób, aby czytelnik od razu znalazł się w opisywanym czasie. A tutaj właśnie tak jest. Świetna lektura, do której z pewnością wrócę niejednokrotnie. Polecam wszystkie zbiory uwadze, nie tylko pasjonatom historii.

Paweł Jasienica należy do grona najwybitniejszych polskich pisarzy historycznych. Następca Kraszewskiego, jak mawia mój znajomy, tyle że Jasienica nie ubarwia swoich opowieści, a i tak są fascynujące. Jego zbiory esejów opowiadających historię Polski, uważa się za jedne z najwybitniejszych dzieł w naszym języku. Powstały między innymi takie dzieła jak „Polska Piastów”, czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część historii Polski okiem Pawła Jasienicy jest napisana równie ciekawie, co pierwsza. Opowieść autor zaczyna tuż po śmierci Kazimierza Wielkiego, a kończy ją, kiedy bezpotomnie umiera Zygmunt August. Od razu da się wyczuć, że większą sympatią darzył Piastów niż Jagiellonów. Można się z Jasienicą nie zgadzać, ale trzeba przyznać, że każdą swoją opinię potrafi odpowiednio uargumentować.

Ech, gdyby ten Jagiełło chciał do końca wykorzystać grunwaldzką wiktorię, gdyby ten Oleśnicki tak bardzo nie mieszał, gdyby Warneńczyk nie dał się wciągnąć w międzynarodowe, niekorzystne dla Polski rozgrywki, gdyby Kazimierz na pierwszym miejscu stawiał Koronę, a nie dynastyczne korzyści. Gdyby, gdyby, gdyby... Ci, którzy pamiętają ze szkoły polski "złoty wiek" mogą się nieco zdziwić, bo obaj Zygmuntowie są przestawieni jako władcy niezbyt lotni, którzy nie potrafili wykorzystać nadarzających się okazji na wzmocnienie państwa. W świetle przytoczonych argumentów trudno nie przyznać autorowi racji.

Słuchało się audiobooka bardzo dobrze, czasem może nieco nużyły opisy życia społeczno-kulutralnego. No ale przecież te aspekty też trzeba znać, żeby mieć pełen obraz ówczesnej Korony i Litwy. Pan Jasienica po raz kolejny wykonał kawał znakomitej roboty i dzięki swoim umiejętnościom opowiadania o dawnych czasach potrafi zainteresować historią kolejne pokolenia.

Druga część historii Polski okiem Pawła Jasienicy jest napisana równie ciekawie, co pierwsza. Opowieść autor zaczyna tuż po śmierci Kazimierza Wielkiego, a kończy ją, kiedy bezpotomnie umiera Zygmunt August. Od razu da się wyczuć, że większą sympatią darzył Piastów niż Jagiellonów. Można się z Jasienicą nie zgadzać, ale trzeba przyznać, że każdą swoją opinię potrafi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to