Polska Jagiellonów

Kontynuacja przygody z historią Polski. Całkiem udana kontynuacja serii, czytałem z przyjemnością, chociaż wiadomo jak to jest z naszą historią, rzadko nam się trafiał władca, który nadawał się do rządzenia. Myślę, że jest to pozycja warta rozpatrzenia dla osób, które chcą lepiej poznać historię Polski, ale niekoniecznie chcą się zagłębiać w nią jakoś bardzo szczegółowo.

Kontynuacja przygody z historią Polski. Całkiem udana kontynuacja serii, czytałem z przyjemnością, chociaż wiadomo jak to jest z naszą historią, rzadko nam się trafiał władca, który nadawał się do rządzenia. Myślę, że jest to pozycja warta rozpatrzenia dla osób, które chcą lepiej poznać historię Polski, ale niekoniecznie chcą się zagłębiać w nią jakoś bardzo szczegółowo.

Bardzo wartościowa kontynuacja "Polski Piastów". Widać u autora o wiele mniejszą sympatię do nowej dynastii, zasiadającej na tronie krakowskim, ale ten różnorodny i bogaty esej nie starzeje się i dalej zachowuje dużą wartość historyczną, pomimo nowych odkryć czy ustaleń.
Autor, snując swoje rozważania, nie skupia się tylko na historii politycznej, ale sięga i do tej gospodarczej, kulturalnej czy społecznej. Wiele odniesień i cytatów z tekstów źródłowych dodaje odpowiedniej wagi, brakuje jednak czasem przypisów czy tłumaczeń. Tekst bywa momentami stronniczy, jednak nie przeszkadza to zbytnio w odbiorze. Książka w miarę przystępny sposób otwiera jagielloński okres historii Polski przez czytelnikiem, pozwalając poznać go o wiele lepiej, niż ze szkolnych podręczników.

Bardzo wartościowa kontynuacja "Polski Piastów". Widać u autora o wiele mniejszą sympatię do nowej dynastii, zasiadającej na tronie krakowskim, ale ten różnorodny i bogaty esej nie starzeje się i dalej zachowuje dużą wartość historyczną, pomimo nowych odkryć czy ustaleń.
Autor, snując swoje rozważania, nie skupia się tylko na historii politycznej, ale sięga i do tej...

Książka ta to taki długi esej nt. dynastii Jagiellonów. Książka jest oczywiście genialna, ale nie dała mi przyjemności czytania. Co chwila denerwowałem się na błędy popełniane przez członków tej dynastii, szczególnie tych ostatnich. No ale oczywiście nie mogę o to winić autora. Konieczna pozycja do przeczytania dla każdego miłośnika polskiej historii. Szczególny nacisk został tutaj położony na stosunki polsko-litewskie. Autor udowodnił, że sojusz dwóch krajów był korzystny tylko dla jednego z nich, a tym krajem nie była Polska.

Książka ta to taki długi esej nt. dynastii Jagiellonów. Książka jest oczywiście genialna, ale nie dała mi przyjemności czytania. Co chwila denerwowałem się na błędy popełniane przez członków tej dynastii, szczególnie tych ostatnich. No ale oczywiście nie mogę o to winić autora. Konieczna pozycja do przeczytania dla każdego miłośnika polskiej historii. Szczególny nacisk...

Kontynuacja poprzedniej części. Podobnie jak w „Polsce Piastów” Jasienica w fascynujący sposób opowiada historię Polski – oraz od pewnego momentu obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy – w okresie późnego średniowiecza i renesansu, m.in. „Złotego” XVI wieku.
Pisząc post factum niezrównany publicysta historyczny wskazywał na momenty, w trakcie których należało „skręcić w inną stronę”. Tak jak w pierwszej część autor okazuje niechęć do parcia na wschód, w tym przejęcia tuż przez Unią Lubelską przez Koronę (czyli Królestwo Polskie) województw ukraińskich, które uczyniły nas bezpośrednim sąsiadem Moskwy. Nietrudno zgadnąć dlaczego autorowi tak to się nie spodobało.
Jednocześnie Jasienica pokazuje wielki wkład tego okresu do naszej – i światowej – kultury oraz historii. Rozwój nauki, literatury i sztuki, szlachecki ruch egzekucyjny – niestety nie w pełni wykorzystany – czy tolerancję religijną. Przytacza dwa przypadki nobilitacji Żydów w Wielkim Księstwie Litewskim na początku XVI wieku, w tym Abrahama Ezofowicza - żydowskiego konwertyty na prawosławie. Jak napisał – kraj, w którym działy się takie rzeczy zasłużył sobie na lepszy los, noż to co go spotkało (za ponad 250 lat).
Znakomita pozycja.

Kontynuacja poprzedniej części. Podobnie jak w „Polsce Piastów” Jasienica w fascynujący sposób opowiada historię Polski – oraz od pewnego momentu obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy – w okresie późnego średniowiecza i renesansu, m.in. „Złotego” XVI wieku.
Pisząc post factum niezrównany publicysta historyczny wskazywał na momenty, w trakcie których należało „skręcić w inną...

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST
Jedna z moich ulubionych książek Jasienicy. Napisana lekko, zgrabnie, przyjemnie. Warto po nią sięgnąć, warto do niej wracać...

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST
Jedna z moich ulubionych książek Jasienicy. Napisana lekko, zgrabnie, przyjemnie. Warto po nią sięgnąć, warto do niej wracać...

Cudowna, wciągająca, piękna! Jasienica nie tylko udowadnia, że historia jest ciekawa, ale do tego dobitnie pokazuje, że to właśnie polska historia jest ciekawa. Polecam.

P.S.
Niech ktoś zrobi porządny serial na podstawie książek Jasienicy!

Cudowna, wciągająca, piękna! Jasienica nie tylko udowadnia, że historia jest ciekawa, ale do tego dobitnie pokazuje, że to właśnie polska historia jest ciekawa. Polecam.

P.S.
Niech ktoś zrobi porządny serial na podstawie książek Jasienicy!

"Polska Piastów" jest taka fajna.
Bo tam tyle nam się udaje. Nawet gdyby ktoś chciał dołożyć swoje utyskiwania do tego okresu dziejowego i Królestwa Polskiego to trudno będzie mu zburzyć niezły pomniczek jaki Piastom udało się postawić.
Ale historia się nie kończy jakby niektórzy chcieli. Trzeba iść dalej.

"Polska Jagiellonów" trzyma poziom poprzedniczki. Jasienica swoją niechęć wymierza tym razem w importowaną dynastię. Według mnie działa to na plus, bo całość nabiera większego waloru użyteczności dla kolejnych pokoleń czytelników. Lekturę tej części zaleciłbym wszystkim (i chyba przede wszystkim - tym stadionowym moim rodakom) uwielbiającym temat "Grundwaldu", "pogonienia Niemca" i naszej "mocarstwowości".

Ktoś mógłby powiedzieć: no tak - z perspektywy 500 lat łatwo być teraz Jasienicy mądrym. Robi wgląd w dzieje przenosząc tam swoje myślenie. Madry Polak po...

Ja sobie zostawiam po "Polsce Jagiellonów" myśl średniej wagi, ale potrzebną: nawet gdy żyjemy w "stabilnej gospodarce", na "zielonej wyspie", w "awangardzie Europy" to jest nam to dane tylko przez chwilę. Jak długą zależy od nas i tego ile w to włożą osobistego wysiłku ludzie u sterów władzy.

ps. Lektor Zbigniew Wróbel jak poprzednio przesadza ze swoją emfazą. Na szczęście ostatni raz.

"Polska Piastów" jest taka fajna.
Bo tam tyle nam się udaje. Nawet gdyby ktoś chciał dołożyć swoje utyskiwania do tego okresu dziejowego i Królestwa Polskiego to trudno będzie mu zburzyć niezły pomniczek jaki Piastom udało się postawić.
Ale historia się nie kończy jakby niektórzy chcieli. Trzeba iść dalej.

"Polska Jagiellonów" trzyma poziom poprzedniczki. Jasienica swoją...

Krytyczny, wielowarstwowy esej w zakresie stosunków politycznych, społecznych (stanowych) i gospodarczych. Znakomite, lekkie pióro zgrabnie wciąga czytelnika w historię Polski. Przebija z kart głęboki patriotyzm autora, krytyka zmarnowanych szans, nieudolności, brak wyczucia naszych władców i magnatów. Stawia autor tezę, że Korona więcej załatwiała interesów Litwy niż własnych wskutek zasiadania na tronie Korony władców z obcej, wschodniej dynastii Giedyminowiczów, krytykuje zaniedbania podatkowe często sentymentalnie powracając (i słusznie) do złotych czasów polityki Kazimierza Wielkiego (w tym w szczególności podatkowej), krytykuje kler, zmarnowanie szans na ustanowienie kościoła narodowego. Ale również wiele chwali: zmysł państwowy szlachty i ziemiaństwa, zapobieżenie wojnom religijnym w odpowiedzi na Reformację, władców także ale pobieżnie. Tak jak autor i ja po tej lekturze nie mogę sobie darować, dlaczego Jagiełło, Kazimierz Jagiellończyk i Zygmunt Stary nie zniszczyli ostatecznie Państwa Krzyżackiego, z którego później wyrosły Prusy i sprusaczone, zjednoczone Niemcy?!!! Wszyscy trzej mieli Prusy już na łopatkach, ale nie dobili bestii. Dlatego historia jest tak ciekawa, porusza, ekscytuje, skłania do refleksji nad aktualną kondycją państw i narodów, a Jasienica świetnie zmusza do tych refleksji siłą biegu rzeczy i silnymi argumentami oceny biegu historii.

Krytyczny, wielowarstwowy esej w zakresie stosunków politycznych, społecznych (stanowych) i gospodarczych. Znakomite, lekkie pióro zgrabnie wciąga czytelnika w historię Polski. Przebija z kart głęboki patriotyzm autora, krytyka zmarnowanych szans, nieudolności, brak wyczucia naszych władców i magnatów. Stawia autor tezę, że Korona więcej załatwiała interesów Litwy niż...

Istny klasyk polskiej bibliografii dotyczący historii. Rzucił mi nowe spojrzenie na dynastię Jagiellonów, przytaczając zarówno jej zasługi jak i błędy, przy tym nie gloryfikując jej ani nie zaniżając dokonań, jakie osiągnęła.

Istny klasyk polskiej bibliografii dotyczący historii. Rzucił mi nowe spojrzenie na dynastię Jagiellonów, przytaczając zarówno jej zasługi jak i błędy, przy tym nie gloryfikując jej ani nie zaniżając dokonań, jakie osiągnęła.

"Dynastię Jagiellonów" nie wypada ocenić inaczej, jak "na maksa". Podobnie zresztą było przy "Dynastii Piastów", a i podobnie będzie przy trzech tomach "Rzeczpospolitej Obojga Narodów". Powtarzam te cudowne książki Jasienicy! W tej części zaczniemy od krótkiego panowania Andegawenów. Autor w wyśmienity sposób przybliży nam sytuację Korony i Litwy. Poznamy Giedymina, Olgierda, Kiejstuta, Witolda i Jagiełłę. I się zacznie. Piękny opis Jagiellonów, królów i królowych - Rakuszanka i Bona - moje ulubione, książąt, magnatów i szlachciców, papieży, kleru i dziejopisarzy. Pojawią się oczywiście Iwany;), Walezjusze, Habsburgowie, Hohenzollernowie. Nie zabraknie, rzecz jasna, Krzyżaków. Wszak to z nimi mieliśmy pełno zwycięskich bitew, których nie potrafiliśmy politycznie wyzyskać. Podobnie rzecz się ma do Hołdu Pruskiego. Wiele gorzkich tez postawionych przez autora, ale to akurat u Jasienicy zawsze duży plus. Również nie znoszę brązowienia historii. Należy o niej mówić zgodnie z prawdą, a nie niepotrzebnie ją koloryzować. Tę część również z całą stanowczością polecam, a sam tymczasem przystępuję do powtórzenia "Rzeczpospolitej Obojga Narodów".

"Dynastię Jagiellonów" nie wypada ocenić inaczej, jak "na maksa". Podobnie zresztą było przy "Dynastii Piastów", a i podobnie będzie przy trzech tomach "Rzeczpospolitej Obojga Narodów". Powtarzam te cudowne książki Jasienicy! W tej części zaczniemy od krótkiego panowania Andegawenów. Autor w wyśmienity sposób przybliży nam sytuację Korony i Litwy. Poznamy Giedymina,...