Najsłabsza część cyklu. Autor za dużo chciał tu zmieścić, ze szkodą dla czytelnika. Wyszedł ciężkostrawny bigos, nie pomogło nawet to, że autor pisze naprawdę sprawnie, umie operować językiem, zwalniać i przyśpieszać tempo opowiadania, różnicować narracje w zależności od bohatera. Po przeczytaniu dominuje uczucie zawodu. Cała seria o Witczaku to po prostu zmarnowany potencjał.

Najsłabsza część cyklu. Autor za dużo chciał tu zmieścić, ze szkodą dla czytelnika. Wyszedł ciężkostrawny bigos, nie pomogło nawet to, że autor pisze naprawdę sprawnie, umie operować językiem, zwalniać i przyśpieszać tempo opowiadania, różnicować narracje w zależności od bohatera. Po przeczytaniu dominuje uczucie zawodu. Cała seria o Witczaku to po prostu zmarnowany potencjał.

Ostania cześć i najgorsza o losach pewnych policjantów.

Ostania cześć i najgorsza o losach pewnych policjantów.

całkiem niezła kontynuacja cyklu, nie ma tak zlożonej fabuły jak 2ga ale łączy wątki z poprzednich części.może to być podsumowanie serii, ale również autor zostawił furtkę...

całkiem niezła kontynuacja cyklu, nie ma tak zlożonej fabuły jak 2ga ale łączy wątki z poprzednich części.może to być podsumowanie serii, ale również autor zostawił furtkę...

Porażka, autor chyba chciał zbyt dużo przekazać. Akcja poplątana, w zasadzie chwilami nie wiadomo było, gdzie jesteśmy, w którym roku i miejscu. Dodatkowo używanie ksywek a równocześnie, w kolejnym zdaniu, nazwisk bohaterów wprowadzało totalny chaos. Wątki pozostawione otwarte, brak zakończenia. Doczytałam do końca bo nie lubię zostawiać napoczętej książki ale naprawdę to było okropne. Czytając Patrona ciekawiło mnie bardzo co dalej się wydarzy. Dlatego też pokusiłam o przeczytanie ostatniej części. Pomimo, jak pisałam powyżej, niedokończonych pewnych spraw na pewno nie sięgnę po kolejną część. Przykro...

Porażka, autor chyba chciał zbyt dużo przekazać. Akcja poplątana, w zasadzie chwilami nie wiadomo było, gdzie jesteśmy, w którym roku i miejscu. Dodatkowo używanie ksywek a równocześnie, w kolejnym zdaniu, nazwisk bohaterów wprowadzało totalny chaos. Wątki pozostawione otwarte, brak zakończenia. Doczytałam do końca bo nie lubię zostawiać napoczętej książki ale naprawdę to...

Zdecydowanie Nie! Niby kryminał, akcja jest, bohaterowie są (policjanci, mafia itp.),zabójstwa są ale....
Dalsze losy policjanta Krzysztofa Witczaka oraz Adama Tymańskiego zwanego Hifem oraz Agnieszki Cynowskiej - Cyny. W lesie zostają znalezione zwłoki kilku osób, które umarły około dziesięciu lat temu oraz "świeże" zwłoki dziewczyny. Zbiorowy grób jednego mordercy, który znalazł dobre miejsce ukrycia zbrodni ale czy na pewno?
Akcja dzieje się dwutorowo. Z jednej strony śledztwo w sprawie zwłok, (śledztwo porzucone w pewnym momencie),a z drugiej losy Witczak i jego uwikłanie z rozgrywki mafijne. Okazuje się, że zarówno jedne jak i drugie wydarzenia są ze sobą powiązane i oscylującą wokół jednej osoby - gangstera ze statusem świadka koronnego o pseudonimie Miazga.
Niestety mogę pochwalić tylko pomysł na fabułę (wiele wątków i zawiłości). Reszta zrobiła na mnie bardzo złe wrażenie. Bohaterowie bardzo dziwni - pseudonimy nie pasujące do policjantów,charaktery niezrozumiałe (jeden chory psychicznie,gdzie cały czas ukazuje mu się nieokreślona postać, druga policjantka, która chce być mężczyzna, ma myśli samobójcze z powodu bycia w ciąży po gwałcie). Akcja i wątki opisana bardzo zawile, przez co czytelnik może zgubić się nieraz. Co rusz pojawiają się inni bohaterowie, którzy występują po dziwnymi pseudonimami, a niektórzy okazują się już poznanymi tylko pod innym nazwiskiem). Ukazane układy, nieskuteczność organów ścigania w zakresie kontroli skruszonych bandytów oraz sam język - jak dla mnie toporny...

Zdecydowanie Nie! Niby kryminał, akcja jest, bohaterowie są (policjanci, mafia itp.),zabójstwa są ale....
Dalsze losy policjanta Krzysztofa Witczaka oraz Adama Tymańskiego zwanego Hifem oraz Agnieszki Cynowskiej - Cyny. W lesie zostają znalezione zwłoki kilku osób, które umarły około dziesięciu lat temu oraz "świeże" zwłoki dziewczyny. Zbiorowy grób jednego mordercy, który...

Po debiucie Mateusza M. Lamberga i bardzo obiecujące klimaty. Drugi tom chwilowo niedostępny dla mnie i mam lukę w losach moich bohaterów.
I jakież jest moje zdziwienie, Witczak na emeryturze, Tymański uwikłany w byłą, obecną, dawną, i na horyzoncie jeszcze pani antropolog...
Cyna w ciąży, owoc gwałtu i przygotowania do zmiany płci
Trup ściele się gęsto, barwna ekipa Komendy Stołecznej, którą mam wrażenie, że spotkałam u Bernarda Miniera, początkowa ociężałość akcji, dawne powiązania, demony przeszłości i widma, bardzo wpływowa osoba, prostytucja, porwania i ciekawe zakończenie...

Po debiucie Mateusza M. Lamberga i bardzo obiecujące klimaty. Drugi tom chwilowo niedostępny dla mnie i mam lukę w losach moich bohaterów.
I jakież jest moje zdziwienie, Witczak na emeryturze, Tymański uwikłany w byłą, obecną, dawną, i na horyzoncie jeszcze pani antropolog...
Cyna w ciąży, owoc gwałtu i przygotowania do zmiany płci
Trup ściele się gęsto, barwna ekipa...

Podczas polowania pies myśliwski natrafia na zwłoki kobiety, jednak okazuje się, że to jest grób masowy, w którym porzucone zostały zwłoki jeszcze trzech niezidentyfikowanych osób. Sprawą zajmują się oczywiście aspirant Cynowska i sierżant Tymański. Podczas gdy Cyna i Hif zajmują się śledztwem, emerytowany policjant, Witczak pomaga Saksowi, mężczyźnie u którego mieszka, w odnalezieniu jego żony i kuzynki, które zostały porwane. Oczywiście nie ma tak łatwo i podczas śledztwa wychodzą na jaw niekorzystne fakty na temat przeszłości Witczaka, które łączą go ze znalezionymi zwłokami. Co by nie mówić, to właśnie dzięki temu losy trójki głównych bohaterów łączą się.

'Mam tu górę trupów, jakieś szwindle, fałszerze, mennica, psy z Warszawy, gangsterzy tutejsi, z Belgii, cholera wie co.'

Zero, Hif i Cyna. Trójka bohaterów, która musi się zmierzyć nie tyle ze tajemniczymi zbrodniami, ale także z własnymi problemami. Witczak walczy z depresją, Tymański ma problem z dziećmi i byłymi kobietami, a Cynowska ze swoją płcią i ciążą. Oczywiście wpływ na to wszystko mają wydarzenia z poprzednich części. Zero uczy się żyć, być dawnym sobą, co jak wiadomo w przypadku schizofrenii, bez pomocy nie ma łatwo. Tymański tęskni za pracą z Witczakiem, a Cyna chcę być w końcu sobą. Czy wszystko się uda? Czy będzie tak, jak dawniej? A co pójdzie źle? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na to pytanie, zapraszam do lektury! ☺

Mennica, to nie tylko strzelaniny, pościgi, porwania i morderstwa. Autor porusza trudne oraz kontrowersyjne tematy - schizofrenia, transseksualizm. Nie są one jedynie dodatkiem, ale mają wpływ na wydarzenia, uatrakcyjniając je. Lemberg poświęca w powieści dużo miejsca na początku książki na ukazanie policyjnych procedur. Bardzo dobrze autor zarysował bohaterów, dopracował ich szczegółowo, opisuje nam ich życie nie tylko zawodowe ale i prywatne, dzięki czemu możemy ich lepiej zrozumieć. Interesującą postacią jest tu Cynowska, która nie wie, czy chce być nadal Agnieszką, czy jednak Maksem. Autor stosuje tu ciekawy zabieg i Cyna raz wypowiada się jako kobieta, a innym razem jako mężczyzna.

Powieść Lemberga jest emocjonująca, fabuła jest precyzyjnie dopracowana, akcja toczy się szybko, a wielowątkowość jest przemyślana. Jednak, nie znając poprzednich losów bohaterów można się trochę pogubić. Książka jednak wciąga totalnie, przez co, te 400 stron czyta się jednym tchem. Nie brak tutaj napięcia i grozy, pełno zwrotów akcji i uknutych intryg. Autor stworzył niesamowity kryminał! Mimo że nie przepadam za polskimi autorami, nie żałuję, że sięgnęłam po tę powieść, gdyż moje pierwsze spotkanie z twórczością Lemberga zakończyło się niezwykłym zachwytem. Teraz tylko czas nadrobić zaległości w powieściach pisarza.

Polecam wszystkim! Kryminał idealny na wieczór!

http://zaczytana-w-herbatkach.blogspot.com/2017/08/mateusz-m-lemberg-i-mennica-recenzja.html

Podczas polowania pies myśliwski natrafia na zwłoki kobiety, jednak okazuje się, że to jest grób masowy, w którym porzucone zostały zwłoki jeszcze trzech niezidentyfikowanych osób. Sprawą zajmują się oczywiście aspirant Cynowska i sierżant Tymański. Podczas gdy Cyna i Hif zajmują się śledztwem, emerytowany policjant, Witczak pomaga Saksowi, mężczyźnie u którego mieszka, w...

Jest to moja pierwsza książka Mateusza M. Lemberga. Nie czytałam wcześniejszych tomów. Ba, nawet nie miałam pojęcia, że jest to kontynuacja serii. Chociaż teraz jak patrzę, to są zareklamowane dwie okładki chyba wcześniejszych tomów. No cóż...

Jednak nie trzeba znać tomów wcześniejszych, by dobrze się bawić przy fabule książki.

Pierwszym, o czym wspomnę jest Witczak i Starzec. Czytając o ich, od razu przyszedł mi do głowy jeden z moich ulubionych seriali: "Pułapki umysłu". Witczak ma schizofrenię, a Starzec to wskazówki. Tak jak w "Pułapkach umysłu" dr Danielowi Pierce ukazywały się wskazówki, które miał w głowie.

Hif. Ciekawy człowiek. Policjant wychowujący samotnie córkę. No... ma w tym temacie pomoc. Jednak jego życie nie należy do łatwych. Hif to Tymański. On prowadzi śledztwo dotyczące sprawy, w której być może zamieszany jest Witczak - jego dawny przyjaciel.

Cyna jest to postać, które nie potrafiłam polubić. Tutaj nie chodzi o jej problem z płcią. Po prostu ona cała była odpychająca. Ma ciężki charakter. Jej myślenie, zachowanie... no to taki typ, którego ja nigdy nie polubię. Dla mnie jest zapatrzoną w siebie egoistkę, która nie zauważa innych i przy tym rani mnóstwo osób. Tak ją odczytałam. Może błędnie, jednak ja jej w stanie polubić nie będę.

Fabuła początkowo wydawała mi się męcząca. Myślałam, że ledwo przeczytam tą książkę. Jednak po kilkunastu stronach akcja zaczęła się rozkręcać, a mi ciężko było oderwać się od lektury.

Dlatego też uważam, że powieść jest świetna. Fabuła idzie do przodu, jest mnóstwo akcji. Witczak i Hif sprawiają, iż książka zyskuje na wartości. Dodatkowo pojawia się motyw choroby, która nadaje nieco fantastyki w ten kryminał. Zakończenie również oceniam na plus.

Powieść była na tyle dobra, że chęcią przeczytam pozostałe książki autora. Lubię, gdy książka zachęca mnie do poznania pozostałej twórczości. Ta taka jest.

Dużym plusem książki jest fakt, iż wątki kryminalne łączą się obyczajowymi. Chwilę wraz z bohaterami gonimy za tymi złymi, by później poznać rodziny bohaterów. Poza tym rodziny też zostają wplątane w niektóre wątki kryminalne.

Każdy z bohaterów jest ważny. Ci dobrzy, źli, nie do końca źli. Cieszę się, że nie mamy jasnego podziału na dobrych i złych. Owszem wiemy, po której stronie walczymy. Jednak możemy poznać wszystkie bądź prawie wszystkie pobudki, które kierują bohaterami. Czasem dzięki temu możemy odkryć, iż ci źli robili coś z dobrych pobudek, jak i ci dobrzy mają kilka złych spraw za uszami.

Wydaje mi się, iż z "Mennicy" mógłby powstać fajny film. Bohaterowie są ciekawi, nie są idealnie, mają swoje moralne dylematy. Akcja się powoli rozkręca, by za chwilę szła niczym świetny wyścig. Książka jest taka trochę w amerykańskim stylu, przynajmniej jeśli chodzi o policjantów, bo to w amerykańskich filmach widzimy jak policjant czy detektyw najpierw działa, później jakoś to sobie dokumentuje, aby wszystko było cacy. Taaa, film byłby z "Mennicy" genialny. Bo książka jest świetna.

Czyli jednym, podsumowujących zdaniem:
Książkę przeczytać warto ze względu na nietuzinkowych bohaterów i tempo akcji oraz wątki, które można połączyć niczym puzzle.

Jest to moja pierwsza książka Mateusza M. Lemberga. Nie czytałam wcześniejszych tomów. Ba, nawet nie miałam pojęcia, że jest to kontynuacja serii. Chociaż teraz jak patrzę, to są zareklamowane dwie okładki chyba wcześniejszych tomów. No cóż...

Jednak nie trzeba znać tomów wcześniejszych, by dobrze się bawić przy fabule książki.

Pierwszym, o czym wspomnę jest Witczak i...

polska nuda

polska nuda

176/2019 (E)

176/2019 (E)