Przeczytałam tę powieść pod tytułem "Kawaler de Chanlay".
Prawdziwym i najsmaczniejszym jej kąskiem była zdecydowanie relacja między Regentem Filipem II Orleańskim a księdzem Dubois, który, jak wiemy z historii, później doczekał się kardynalskiej purpury. ;) Ich wzajemne docinki przypominały mi nieco interakcje między Henrykiem III a Chicotem z "Pani de Monsoreau", bardzo na plus! Filipa II uwielbiałam już w "Kawalerze d'Harmental" czytanym ze dwie dekady temu, moje odczucia się tutaj nie zmieniły. ;) Dubois był równie rewelacyjny, ot, machiaweliczna postać z domieszką diaboliczności i czarnego humoru ukryta w szatkach duchownego. ;)
Gaston de Chanlay wydawał się przez pewien czas sensownym chłopcem, jednak późniejsze wypadki pokazały, że chyba nie do końca. Obrona honoru to rzecz zrozumiała, ale nie do przesady! Podzielałam tu odczucia Jaśnie Panującego Regenta. ;)
Miałam wysoce mieszane uczucia wobec zakończenia tej powieści, zatem napiszę oględnie, że przerosło ono moje oczekiwania i pozostawiło po sobie niesmak. Gdyby nie końcówka i irytujący w ostatecznym rozrachunku Gaston moja ocena tej książki byłaby o gwiazdkę albo dwie wyższa...

Przeczytałam tę powieść pod tytułem "Kawaler de Chanlay".
Prawdziwym i najsmaczniejszym jej kąskiem była zdecydowanie relacja między Regentem Filipem II Orleańskim a księdzem Dubois, który, jak wiemy z historii, później doczekał się kardynalskiej purpury. ;) Ich wzajemne docinki przypominały mi nieco interakcje między Henrykiem III a Chicotem z "Pani de Monsoreau",...