A gdyby tak jak prawdziwy chrześcijanin uwierzyć do końca, naprawdę do końca do wnętrza siebie? Kochać bliźniego, wybaczać bezwarunkowo i z głębi siebie? Oddać wszystko, nie mieć nić tylko Miłość do bliźniego, nawet jeśli ten bliźni jest obcy, nawet jeśli morduje Ci rodzinę, krzywdzi czy nadal bez wahania, bez wewnętrznego oporu obdarzysz tego obcego miłością? Potrafisz?
A teraz z drugiej strony... potrafiłbyś żyć w takim świecie? Ooo tak, oczywiście. Ale czy na pewno? Czy wychowany w świecie, gdzie musisz troszczyć się o siebie, gdzie prawo własności jest święte, gdzie ręka rękę myje, podboje, interesy to norma, naprawdę poradzisz sobie z tą niewyobrażalną miłością, wybaczeniem i dobrem? Dobrze się zastanów zanim odpowiesz, dobrze się zastanów zanim przeniesiesz się do takiego świata. Czy na pewno będzie lepszy dla Ciebie nie dżungla pełna niebezpieczeństw lub pustynia?

A gdyby tak jak prawdziwy chrześcijanin uwierzyć do końca, naprawdę do końca do wnętrza siebie? Kochać bliźniego, wybaczać bezwarunkowo i z głębi siebie? Oddać wszystko, nie mieć nić tylko Miłość do bliźniego, nawet jeśli ten bliźni jest obcy, nawet jeśli morduje Ci rodzinę, krzywdzi czy nadal bez wahania, bez wewnętrznego oporu obdarzysz tego obcego miłością? Potrafisz?
A...

Pierwsze kilkanaście stron opowiadania Jacka Dukaja to chaos, w którym czytelnik próbuje się odnaleźć.

Cała stworzona rzeczywistość robi na czytelniku wręcz nieprawdopodobne wrażenie - ciężko to opisać jakimikolwiek słowami - trzeba to po prostu przeczytać.

Jeżeli chodzi o treść, to skłania ona do niezwykle głębokich rozmyślań i rozważań - po przeczytaniu zaledwie 80 stron tego opowiadania, czułem się jakbym przeczytał książkę o kilku tysiącach stron. Doskonale rozumiem, dlaczego większość ludzi decyduje się na częste przerwy i powolne (po kilka/kilkanaście stron) dochodzenie do epilogu.

Niektóre rzeczy układają się w większym porządku po ponownym przeczytaniu niektórych stron.

Jedynym minusem, o którym wspomnę, jest osobowość wojskowych/najemników/agentów, która w opowiadaniach Jacka Dukaja manifestuje się rozmowami i rozmyślaniami zupełnie do tego typu ludzi nie pasującymi.

Mimo wszystko jest to bardzo niewielki defekt i absolutnie nie obniża on w żaden znaczący sposób wartości dzieła, jakim zdecydowanie jest to opowiadanie.

Pierwsze kilkanaście stron opowiadania Jacka Dukaja to chaos, w którym czytelnik próbuje się odnaleźć.

Cała stworzona rzeczywistość robi na czytelniku wręcz nieprawdopodobne wrażenie - ciężko to opisać jakimikolwiek słowami - trzeba to po prostu przeczytać.

Jeżeli chodzi o treść, to skłania ona do niezwykle głębokich rozmyślań i rozważań - po przeczytaniu zaledwie 80...

Podobno w każdej chwili powstają miliony równoległych, alternatywnych wszechświatów. Każda najmniejsza decyzja, świadoma bądź nie, rozszczepia bieg czasu. A gdyby tak móc "przeskoczyć" do jednego z tych alternatywnych Światów? Albo nawet go podbić? Po licznych próbach inwazji, niektórych zakończonych powodzeniem, wykształca się pewna rutyna, swoisty schemat kolonizacji relatywnych Ziem. Każda jest inna, znajdą się to lodowe piekła i zielone raje, światy totalitarne i demokratyczne. Klucz do sukcesu to wybrać tą właściwą, kąsek najłatwiejszy do zdobycia, niezdolny do obrony lub nawet przyjmujący zaborczych gości z otwartymi ramionami. Czyżby? W końcu powiedzenie o zagłaskaniu kota na śmierć kryje nie jedno ziarnko prawdy, ale całą ich pustynię...

Podobno w każdej chwili powstają miliony równoległych, alternatywnych wszechświatów. Każda najmniejsza decyzja, świadoma bądź nie, rozszczepia bieg czasu. A gdyby tak móc "przeskoczyć" do jednego z tych alternatywnych Światów? Albo nawet go podbić? Po licznych próbach inwazji, niektórych zakończonych powodzeniem, wykształca się pewna rutyna, swoisty schemat kolonizacji...

świetna książka

świetna książka

Kolejne opowiadanie Dukaja, które jest genialne.

Kolejne opowiadanie Dukaja, które jest genialne.