tym razem Carroll niczym mnie nie zaskoczył. To "tylko" poprawna powieść o poczuciu winy i konsekwencjach różnych decyzji. Ale rozwiązanie tematu było banalne a główny bohater nieznośnie bezrefleksyjny. Niestety także element surrealistyczny był dość słaby i wymuszony.

tym razem Carroll niczym mnie nie zaskoczył. To "tylko" poprawna powieść o poczuciu winy i konsekwencjach różnych decyzji. Ale rozwiązanie tematu było banalne a główny bohater nieznośnie bezrefleksyjny. Niestety także element surrealistyczny był dość słaby i wymuszony.

Po przeczytaniu 99% książki nigdy bym nie przypuszczała że dam aż tak wysoką notę. Zakończenie podniosło moją ocenę windą do nieba.
Myślałam że końcówka wszystko wyjaśni na poziomie realnym. Wiele osób znajduje w książce elementy magii, nawet tu wrzucono ją jako fantasy, science fiction. Dla mnie wszystkie nadprzyrodzone elementy mają wydźwięk symboliczny. Bohater książki ma – jak my wszyscy – wgrane w głowie introjekty osób z dzieciństwa i sięga do nich w życiu dorosłym. Umysł tasuje doświadczenia i czerpie z nich dowolnie, namiastkę tego mamy realnie w snach. I to jest jak najbardziej rzeczywiste życie naszego umysłu..

Po przeczytaniu 99% książki nigdy bym nie przypuszczała że dam aż tak wysoką notę. Zakończenie podniosło moją ocenę windą do nieba.
Myślałam że końcówka wszystko wyjaśni na poziomie realnym. Wiele osób znajduje w książce elementy magii, nawet tu wrzucono ją jako fantasy, science fiction. Dla mnie wszystkie nadprzyrodzone elementy mają wydźwięk symboliczny. Bohater książki...

Świat wyobraźni Jonathana Carrolla jest niezgłębiony, nieskończony, magiczny. Zanurzcie się.
Każda powieść Carrolla to także podróż w głąb siebie.

Świat wyobraźni Jonathana Carrolla jest niezgłębiony, nieskończony, magiczny. Zanurzcie się.
Każda powieść Carrolla to także podróż w głąb siebie.

Dostalam ta ksiazke na zakoczenie roku szkolnego w liceum (to bylo dawno temu). Nie pamietam juz dokladnie fabuly ksiazki, ale pamietam jakie na mnie zrobila wrazenie. Od tamtego czasu stalam sie fanka tworczosci Jonathana Carrolla i przeczytalam wszystkie jego utwory. Wciaz trzymam reke na pulsie kiedy wychodza nowe.

Dostalam ta ksiazke na zakoczenie roku szkolnego w liceum (to bylo dawno temu). Nie pamietam juz dokladnie fabuly ksiazki, ale pamietam jakie na mnie zrobila wrazenie. Od tamtego czasu stalam sie fanka tworczosci Jonathana Carrolla i przeczytalam wszystkie jego utwory. Wciaz trzymam reke na pulsie kiedy wychodza nowe.

Cudowna, obyczajowa powieść... Fabuła rozwija się powoli, leniwie. Na końcu jak to u Carrolla następuje magiczny zwrot akcji :)

Cudowna, obyczajowa powieść... Fabuła rozwija się powoli, leniwie. Na końcu jak to u Carrolla następuje magiczny zwrot akcji :)

Bardzo ciekawie wciągająca książka, lawirująca między gatunkami.

Bardzo ciekawie wciągająca książka, lawirująca między gatunkami.

Nie jestem pewien czy właściwie zrozumiałem tę książkę, mimo ogólnego dobrego wrażenia. O ile początek historii opowiadanej przez Carolla zapowiada się interesująco, o tyle końcówka jak dla mnie jest niespójna z resztą książki. Pogubiłem się w tym czy to był sen, czy objawy choroby psychicznej głównego bohatera. Opisy i klimat jak najbardziej w porządku. Plastyczne, krwiste i pełne namiętności sceny, po czym niedopracowana lub niedopasowana do reszty końcówka. Generalnie lektura warta przeczytania, z uwagi na ciekawe relacje między bohaterami i sprawnie opowiedzianą fabułę. Dobry sposób na miłe spędzenie czasu.

Nie jestem pewien czy właściwie zrozumiałem tę książkę, mimo ogólnego dobrego wrażenia. O ile początek historii opowiadanej przez Carolla zapowiada się interesująco, o tyle końcówka jak dla mnie jest niespójna z resztą książki. Pogubiłem się w tym czy to był sen, czy objawy choroby psychicznej głównego bohatera. Opisy i klimat jak najbardziej w porządku. Plastyczne, krwiste...

Carroll nie jest pisarzem pierwszej wielkości, mimo że w czasach mody na jego Krainę Chichów często go za takiego uważano. Jednocześnie nie jest też pisarzem złym ani błahym - to sprawny rzemieślnik, umiejętnie wplatający przemyślenia natury ogólnej w kanwę powieści obyczajowej z elementami fantastycznymi czy też gotyckimi.
Ta powieść to ładnie zbudowany, na rusztowaniu z atmosfery uroczego, ulubionego przez autora Wiednia i przewijającym się przez powieść pod-problemie niepiszącego pisarza, traktacik o winie i jej przeżywaniu, a raczej o tym, że jej nieprzeżywanie skutecznie blokuje życie, nie pozwala mu się rozwijać ku dobrym, istotnym zmianom. Warto.

Carroll nie jest pisarzem pierwszej wielkości, mimo że w czasach mody na jego Krainę Chichów często go za takiego uważano. Jednocześnie nie jest też pisarzem złym ani błahym - to sprawny rzemieślnik, umiejętnie wplatający przemyślenia natury ogólnej w kanwę powieści obyczajowej z elementami fantastycznymi czy też gotyckimi.
Ta powieść to ładnie zbudowany, na rusztowaniu z...

Jonathan Carroll tym razem zabrał nas do jednego z moich ulubionych miast - pięknego Wiednia. Tak jak do pełnej magii stolicy Austrii, tak i do książek autora wraca się z przyjemnością.

Jonathan Carroll tym razem zabrał nas do jednego z moich ulubionych miast - pięknego Wiednia. Tak jak do pełnej magii stolicy Austrii, tak i do książek autora wraca się z przyjemnością.

Powieść o tym jak wyrzuty sumienia i raz na zawsze zniszczona samoocena kształtują życie. Pięknie i zgrabnie napisana, wspaniale zainscenizowane wiedeńskie poczucie bezpieczeństwa (jakże fałszywe).
Po przeczytaniu tej książki częściej niż zwykle rozważam pójście na terapię.

Powieść o tym jak wyrzuty sumienia i raz na zawsze zniszczona samoocena kształtują życie. Pięknie i zgrabnie napisana, wspaniale zainscenizowane wiedeńskie poczucie bezpieczeństwa (jakże fałszywe).
Po przeczytaniu tej książki częściej niż zwykle rozważam pójście na terapię.