Arkadia płonie

Po czym poznać, że książka jest młodzieżowa? Nastolatkowie są głowami mafii i dosłownie nie ma nikogo wśród rodziny liczącej kilkaset osób, które byłyby w stanie zgładzić ich i zasiąść na tronie.

Część troszkę słabsza od swojej poprzedniczki, ale przede wszystkim dlatego, że wszystko zaczyna być coraz bardziej poplątane i dziwne. Nagle każdy jest zły, by za chwilę okazać się jednak tym dobrym, by po chwili być złym, bo to jednak byt blef, ale jednak nie, bo blefował, bo był ciekawy jak to wyjdzie, a tak w ogóle to jednak jestem zły i chcę cię zabić. Hmmm, może po prostu taki jest świat mafii.

Bardzo ciekawa sprawa z demonami przeszłości Rosy, które okazują się nie tylko zwykłym zbiegiem okoliczności, ale jednak szeroko zakrojonym spiskiem. Bardzo jestem ciekawa, jak się to zakończy, niestety w tym momencie nie bardzo mam możliwość zapoznania się z tą częścią. Nigdzie po prostu nie jest dostępna.

Po czym poznać, że książka jest młodzieżowa? Nastolatkowie są głowami mafii i dosłownie nie ma nikogo wśród rodziny liczącej kilkaset osób, które byłyby w stanie zgładzić ich i zasiąść na tronie.

Część troszkę słabsza od swojej poprzedniczki, ale przede wszystkim dlatego, że wszystko zaczyna być coraz bardziej poplątane i dziwne. Nagle każdy jest zły, by za chwilę okazać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kontynuacja kolejnego mitu. Arkadia płonie - nie zawiodła mnie kolejny raz. Gdy czytam i kończę rozdział, mam ochotę czytać kolejny, kolejny tak wciąga. Rosa po śmierci swojej siostry Zoe oraz ciotki Florindy staje się przywódczynią mafijnego klanu. Próbuje też okiełznąć drzemiący w niej instynkt węża. Uczucie do Aleesandra Carnevare jest coraz silniejsze, chodź nie jest łatwo. Rosa w tym tomie szuka informacji o Tabuli, a także szuka pod wodą posągów które ktoś kradnie jej sprzed nosa. Ta cudowna i jakże waleczna dziewczyna, zachwyca mnie swoją odwagą, aż chce się dalej czytać. Dlatego sięgam po kolejny tom.

Kontynuacja kolejnego mitu. Arkadia płonie - nie zawiodła mnie kolejny raz. Gdy czytam i kończę rozdział, mam ochotę czytać kolejny, kolejny tak wciąga. Rosa po śmierci swojej siostry Zoe oraz ciotki Florindy staje się przywódczynią mafijnego klanu. Próbuje też okiełznąć drzemiący w niej instynkt węża. Uczucie do Aleesandra Carnevare jest coraz silniejsze, chodź nie jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

:>

:>

Pokaż mimo to

Przegadana, niebywale rozległa, zwyczajnie nudna.
3 części nie czytam !

Przegadana, niebywale rozległa, zwyczajnie nudna.
3 części nie czytam !

Pokaż mimo to

Rosa została głową rodziny, podobnie jak Alessandro. Teraz obydwoje są „capo”: mimo młodego wieku muszą nauczyć się troszczyć o mafijną rodzinę. Jednocześnie starają się odkryć tajemnice, które skrywa Arkadia.

Pierwszy tom, „Przebudzenie Arkadii”, wypadł kiepsko: Kai Meyer nie dość, że poruszył nadmiar tematów to na dodatek wrzucił bardzo młodych bohaterów do świata, który powinien wręcz kipieć od powagi. Na swoje szczęście „Arkadia płonie” wypada o wiele lepiej: w poprzednim tomie zbudował nam świat, a teraz po prostu pozwala nam się w nim dobrze bawić.
Skłamałabym mówiąc, że jest to powieść bezbłędna i genialna: to historia młodzieżowa, dlatego po prostu nie można oceniać jej przez pryzmat książek dla „dorosłych”. Ma swoje wady. Świat przedstawiony jest co najmniej naiwny: dwójka osiemnastolatków jako „capo” włoskiej mafii? To raczej niemożliwe, zwłaszcza, że zupełnie nikt nie chce ich na czele rodzin, a przy tym wszyscy dorośli w starciu z nimi przegrywają. Niemniej, jeśli przymknie się na to oko, dostajemy powieść młodzieżową, która naprawdę coś wnosi. To nie jest tylko prosty i głupiutki romansik.
„Arkadia płonie” zawiera w sobie pełnoprawną fabułę. To przez zagadkę, którą rozwiązujemy w kontynuacji tom pierwszy był tak napakowany informacjami: w tym świecie nic nie jest zbędne. Uważam, że zostało to wykonane nieco topornie, ale autor zdecydowanie przemyślał co i jak chce zrobić, czego w takich historiach zwykle brakuje. Jedyne, czego mi w niej zabrakło to większego zaskoczenia i zmiany toru akcji oraz jakiegoś przypadku, losowości. Gdy każdy element ma swoje miejsce w układance tracimy poczucie realizmu. W końcu życie to losowy zbiór sytuacji, prawda?
Sporą zaletą tomu drugiego był fakt, że romans został odsunięty na drugi plan. On tu jest, oczywiście, że tak: Rosa i Alessandro regularnie wyznają sobie miłość. Ale to część ich relacji, która nie kłóci się z całością historii i nie jest przesadzona.
Nie jestem i nie będę wielką fanką bohaterów: Rosa bywa dziecinna i postępuje głupio, czasem nie rozumiejąc najprostszych rzeczy, a Alessandro, jest dla mnie zbyt nijaki. Iole zaś to dorosły człowiek w ciele dziecka, który jest po prostu bardzo przerysowany. To jednak tylko moje osobiste odczucia: jak na powieść młodzieżową charaktery wykreowane są konkretnie. Mają swoje wady i zalety, nie są zupełnie papierowi, a to większości osób, do których kierowany jest ten cykl, powinno wystarczyć.
Sam wątek dotyczący zmiennokształtnych, który pojawia się w tej trylogii traktuje bardzo neutralnie: w gruncie rzeczy książka wypadłaby tak samo, albo i lepiej, gdyby autor zastąpił go czymś bardziej realistycznym. Dobrze wiem jednak, że właśnie to oraz nawiązania do mitologii greckiej mogą przyciągnąć wielu czytelników, dlatego po prostu przymykam na to oko.
Przez tak duży nacisk na zagadkę, którą główni bohaterowie muszą rozwiązać „Arkadia Płonie” to pełnoprawna powieść, która może wnieść coś do postrzegania świata przez młode osoby. Jeśli lubicie młodzieżówki polecam: bo niełatwo znaleźć historię kierowaną głównie do dziewczyn, w której nie dominowałby romans.

Rosa została głową rodziny, podobnie jak Alessandro. Teraz obydwoje są „capo”: mimo młodego wieku muszą nauczyć się troszczyć o mafijną rodzinę. Jednocześnie starają się odkryć tajemnice, które skrywa Arkadia.

Pierwszy tom, „Przebudzenie Arkadii”, wypadł kiepsko: Kai Meyer nie dość, że poruszył nadmiar tematów to na dodatek wrzucił bardzo młodych bohaterów do świata, który...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerze, to nie mam pojęcia co mogłabym napisać na temat "Upadku Arkadii". Jak do tej pory trylogia bardzo mi się podoba. Wciąga i trzyma, ale nie jest jakimś ambitnym "arcydziełem" czego od niej nie wymagałam i nie wymagam. Polecam osobom, które szukają czegoś innego, prostszego, swego rodzaju odskoczni od poważnego, pełnego "filozofii" życia do czegoś fajnie ekscytującego co pozowli im się odprężyć, ale za razem poekscytować fanatastycznym światem mieszkańców Arkadii. Trzema słowami: naprawdę świetna książka. :)

Szczerze, to nie mam pojęcia co mogłabym napisać na temat "Upadku Arkadii". Jak do tej pory trylogia bardzo mi się podoba. Wciąga i trzyma, ale nie jest jakimś ambitnym "arcydziełem" czego od niej nie wymagałam i nie wymagam. Polecam osobom, które szukają czegoś innego, prostszego, swego rodzaju odskoczni od poważnego, pełnego "filozofii" życia do czegoś fajnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza część trylogii. Wartka akcja, ciekawi bohaterowie. Świat mafii plus mitologia = mieszanka wybuchowa.

Najlepsza część trylogii. Wartka akcja, ciekawi bohaterowie. Świat mafii plus mitologia = mieszanka wybuchowa.

Pokaż mimo to

Powrót na Sycylię. To jeden z tych momentów, gdy żałuję, że nie wzięłam się za drugi tom zaraz po przeczytaniu pierwszego... Pamięć zawodzi, a drugi tom jest lepszy! Od razu wciąga. Pełen akcji i humoru kontynuacja. Wydarzenia rozpoczynające tę powieść bezpośrednio nawiązują do zakończenia "Przebudzenia Arkadii". Rosa staje na czele rodu. Zna już prawdę o sobie samej, ale wciąż ma przed sobą walkę z historią rodziny. Tajemnice przodków nie powinny ujrzeć światła dziennego. A związek z przystojniakiem z wrogiej familii nie ułatwia prowadzenia mafijnych interesów i grzebania w przeszłości.

Największą wadą jest tytuł, który właściwie odnosi się do jednego, niedługiego epizodu. W dodatku nawet nieciekawego i dziwnego, więc zastanawiam się skąd decyzja, aby wyróżnić to wydarzenie tytułem. Chyba, że należy potraktować go bardzo metaforycznie i "pożarem" określić złe wszystkie wydarzenia, które rozgrywają się na kartach powieści.

Dalszy ciąg: http://morderczynimarzen.blogspot.com/2016/08/arkadia-ponie-kai-meyer.html

Powrót na Sycylię. To jeden z tych momentów, gdy żałuję, że nie wzięłam się za drugi tom zaraz po przeczytaniu pierwszego... Pamięć zawodzi, a drugi tom jest lepszy! Od razu wciąga. Pełen akcji i humoru kontynuacja. Wydarzenia rozpoczynające tę powieść bezpośrednio nawiązują do zakończenia "Przebudzenia Arkadii". Rosa staje na czele rodu. Zna już prawdę o sobie samej, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po tragicznej śmierci ciotki Florindy oraz siostry Zoe, Rosa staje na czele klanu Alcantara, który jest jednym z najbardziej znanych rodów mafii. Członkowie jej rodziny nie patrzą jednak przychylnym okiem na ich nową przywódczynię i na każdym kroku będą próbowali wbić jej nóż w plecy. Dziewczyna stanie teraz przed niezwykle trudnym zadaniem, które okaże się prawdziwym sprawdzianem jej odwagi oraz wytrzymałości. Z każdej strony otaczają ją wrogowie, którzy tylko czekają na jej najmniejsze potknięcie. Czy Rosa poradzi sobie z nową sytuacją? Oraz czy uda jej się przekonać swój klan, że jest godną następczynią jej ciotki?

„Dla niego to był dar. Dla Rosy, jak dotąd, tylko przekleństwo.”

Przeszłość dziewczyny nie daje jednak o sobie tak szybko zapomnieć i już wkrótce Rosa będzie musiała się zmierzyć ze swoimi największymi lękami. Dziewczyna wraca do Nowego Jorku i ma nadzieję, że uda jej się zdobyć odpowiedzi na nurtujące ją pytania. To, czego się tam dowiaduje wywraca cały jej świat do góry nogami i sprawia, że wszystkie bolesne wydarzenia ponownie do niej powracają. Nowe fakty rzucają zupełnie inne światło na całą sprawę oraz wskazują na starannie zaplanowaną intrygę. To, co uda jej się odkryć zniszczy cały jej spokój oraz opanowanie. Czy Rosie uda się uporać z przeszłością? Oraz czy dziewczyna będzie w stanie zaakceptować prawdę?

„Nie wybieramy sobie tego, kim jesteśmy […].”

Jedynym wsparciem dla dziewczyny jest Alessandro, który po ostatnich wydarzeniach stał się jej jeszcze bliższy niż wcześniej. Obydwoje próbują odkryć tajemnicę związaną z Arkadią oraz tajemniczymi posągami, które znajdują się na dnie morza. Wkrótce zaczyna na jaw wychodzić coraz więcej kłamstw oraz mrożących krew w żyłach czynów, które mogą poróżnić ich rody. Kiedy zaczynają krążyć plotki o powrocie niezwykle niebezpiecznego oraz bezwzględnego mafijnego bossa, to zarówno życie Rosy, jak i Alessandra jest niezwykle zagrożone. Czy w obliczu nadchodzącej wojny ich związkowi uda się przetrwać?

„[…]ludzie kłamią, kiedy mówią, ze nic nie jest tak silne jak miłosć. To jedno z największych i najpodlejszych kłamstw ma świecie. Miłość nie jest silna. Jest tak samo krucha, jak wszystko inne. I kiedy o nią nie dbamy, tłucze się jak szkło.”

Pierwszy tom tej książki bardzo mi się podobał i byłam ciekawa, czy następna część utrzyma ten poziom. Autor po raz kolejny zaserwował swoim czytelnikom ogromną dawkę wrażeń, które sprawiły, że nie mogłam oderwać się od tej książki choćby na chwilę. Tak duża ilość akcji oraz mrożących krew w żyłach scen dosłownie wciska czytelnika w fotel i nie pozwala mu na chwilę wytchnienia. Kai Meyer stworzył niezwykle intrygującą historię, która choć na chwilę przeniosła mnie do zupełnie innego świata pełnego mafijnych zatargów oraz spisków. W książce pojawia się również wątek zmiennokształtnych, któremu według mnie autor poświęcił zbyt mało uwagi.

Podczas czytania tej książki wyczuwalny jest niezwykły klimat, który tak bardzo cenię w literaturze. Autor stworzył starannie dopracowaną historię, która pełna jest nagłych zwrotów akcji oraz chwilami dość przerażających scen. Przy tej książce naprawdę nie można się nudzić! Ponowne spotkanie z bohaterami było wspaniałym doświadczeniem i już nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła poznać ich dalsze losy. Jednak to, co najbardziej mi się podobało w tej książce to duża ilość tajemnic oraz intryg, które czynią tę pozycję jeszcze bardziej intrygującą oraz fascynującą. Całą serię z czystym sumieniem jak najbardziej polecam!

Po tragicznej śmierci ciotki Florindy oraz siostry Zoe, Rosa staje na czele klanu Alcantara, który jest jednym z najbardziej znanych rodów mafii. Członkowie jej rodziny nie patrzą jednak przychylnym okiem na ich nową przywódczynię i na każdym kroku będą próbowali wbić jej nóż w plecy. Dziewczyna stanie teraz przed niezwykle trudnym zadaniem, które okaże się prawdziwym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Równie przyjemna ksiązka jak poprzednia część, ciekawa historia i akcja, którą lekko i przyjmenie się czyta. Nadal ubolewam nad wiekiem bohaterów, ale nie w wyobraźni można wiele rzeczy korygować.

Równie przyjemna ksiązka jak poprzednia część, ciekawa historia i akcja, którą lekko i przyjmenie się czyta. Nadal ubolewam nad wiekiem bohaterów, ale nie w wyobraźni można wiele rzeczy korygować.

Pokaż mimo to