Podwieczność

Jakie to osobliwe uczucie sięgnąć po książkę przeciętną. Taką, która nie jest ani wybita ani bardzo zła. Taką, która mogłaby być lepsza, ale nie jest. Taką, w której świat przedstawiony i akcja zamykają się w jednym wątku i nagłówku pod rozdziałem opisującego miejsce i czas. W której jedyną rzeczą rozróżniającą bohaterów jest ich płeć i imiona. Mogłoby być lepiej, mogłoby to być coś pokroju Meg Cabot. Choć z drugiej strony mogłoby być znacznie gorzej.
Finalnie otrzymujemy powieść, którą nawet trzynastolatka nie uznałaby za dobrą.
Nic dodać nic ująć.

Jakie to osobliwe uczucie sięgnąć po książkę przeciętną. Taką, która nie jest ani wybita ani bardzo zła. Taką, która mogłaby być lepsza, ale nie jest. Taką, w której świat przedstawiony i akcja zamykają się w jednym wątku i nagłówku pod rozdziałem opisującego miejsce i czas. W której jedyną rzeczą rozróżniającą bohaterów jest ich płeć i imiona. Mogłoby być lepiej, mogłoby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nikki Beckett wraca do swojego życia, rodziny i przyjaciół po tym jak nagle zniknęła w Podwieczności. Jednak jej czas na powierzchni jest ograniczony. Dziewczyna ma tylko sześć miesięcy, aby pożegnać się z bliskimi. Albo spróbować oszukać swoje przeznaczenie.
Sam pomysł zaczerpnięty z mitologii greckiej (mit o Orfeuszu i Eurydyce) był ciekawy jednak pojawił się problem z wykonaniem, gdyż nie potrafię kompletnie wczuć się w świat stworzony przez autorkę. Można powiedzieć, że przez 70% książki zastanawiałam się o co tutaj chodzi, dopiero pod koniec zostało to mniej więcej wyjaśnione. I też w ostatnich rozdziałach rozgrywa się cała akcja powieści, reszta jest pewnego rodzaju wprowadzeniem oraz zapiskiem myśli dziewczyny.
Mamy klasyczny motyw dziewczyny nieświadomej swojego uroku, w której zakochany jest chłopak o złotym sercu. Mamy też Cole, członka zespołu rockowego oraz główny powód zniknięcia Nikki. Co do jego postaci mam mieszane uczucia - z jednej strony sytuacja dziewczyny to (w dużej zasłudze) jego wina, natomiast mam wrażenie, że może należeć do tych bohaterów, którzy mimo złej otoczki są tymi dobrymi.
Mimo że bardzo chciałam polubić świat tutaj przedstawiony, nie udało się to. Jeśli kiedyś trafi mi się okazja, to spróbuje przeczytać ostatnie strony finałowej części, żeby zobaczyć jak potoczyły się losy bohaterów, jednak nie zamierzam czytać kolejnych części.

Nikki Beckett wraca do swojego życia, rodziny i przyjaciół po tym jak nagle zniknęła w Podwieczności. Jednak jej czas na powierzchni jest ograniczony. Dziewczyna ma tylko sześć miesięcy, aby pożegnać się z bliskimi. Albo spróbować oszukać swoje przeznaczenie.
Sam pomysł zaczerpnięty z mitologii greckiej (mit o Orfeuszu i Eurydyce) był ciekawy jednak pojawił się problem z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetne połączenie romansu i mitologii. Powieść bardzo ciekawa i zaskakująca!

Świetne połączenie romansu i mitologii. Powieść bardzo ciekawa i zaskakująca!

Pokaż mimo to

Seria ma potencjal, wiec jak na razie daje jej tylko 7 gwiazdek😛
Wiele rzeczy przewidzialam i wszystko skonczylo sie tak jak myslalam xD
Mam nadzieje ze autorka zaskoczy mnie w nastepnej czesci... bo zapowiada sie obiecujaco i mam nadzieje zaskakujaco😁

Seria ma potencjal, wiec jak na razie daje jej tylko 7 gwiazdek😛
Wiele rzeczy przewidzialam i wszystko skonczylo sie tak jak myslalam xD
Mam nadzieje ze autorka zaskoczy mnie w nastepnej czesci... bo zapowiada sie obiecujaco i mam nadzieje zaskakujaco😁

Pokaż mimo to

Po tej książce spodziewałam się czegoś więcej, ogromu emocji i wylanych łez, fabuły od której nie mogę się oderwać. Aż tak dobrze nie było. Historia owszem, jest ciekawa. Zwrócona jest uwaga na to co przeżywa główna bohaterka po tym jak powraca z tytułowej Podwieczności do normalnego świata, czytelnik cierpi wraz z nią i czuje to w jak trudnym jest położeniu. Pragniemy uratować Nikki i szukamy wraz z nią sposobu na to, by mogła pozostać na powierzchni, by mogła być z rodziną i tym którego kocha.
Czytając po kolei dowiadujemy się tego jak doszło do tego, że Nikki trafiła do Podwieczności (jak można się domyślać, nie zabrakło tam jej głupoty) oraz o co tak naprawdę chodzi z tymi całymi nieśmiertelnymi. Historia ta wiąże się z mitologią, a wykorzystanie mitów, które już znamy i nadanie im nowego znaczenia w książce, jest interesujące.
Podoba mi się wątek romantyczny, to jak ważna jest siła miłości, że to dzięki niej można przeżyć to co innych zabija, jak i swe życie poświęcić.
Bohaterowie wzbudzają sympatię. Zarówno rozumie się postępowanie Nikki jak i Jacka. Nawet Cola da się lubić, mimo iż nie raz myślałam „weź ty się od niej odpieprz”. Generalnie nie znoszę trójkątów miłosnych, jednak tutaj bohaterka dobrze wie kogo kocha. To Jacka darzy uczuciem, rzecz jasna z wzajemnością. Naprawdę fajna z nich para. Jack to amerykańskie ciacho z drużyny, niejedna za nim szaleje. Do tego jest dobry, inteligentny i zakochany po uszy w Nikki, ogromnie cierpiał po jej zniknięciu. Jednak myślę, że niejednej czytelniczce szybciej zabije serce na myśl o Colu. Trzeba przyznać, że gość ma coś w sobie. Jest w nim coś niebezpiecznego, tajemniczego i złowieszczego. Taki grający na gitarze bad boy z podziemi. Biega za Nikki bo jest mu po prostu potrzebna w Podwieczności, jest wyjątkowa, przeżyła karmienie, dzięki niej będzie kimś. Myślę, że może też chodzić o coś więcej, więź jaka wytworzyła się między nimi przez karmienie i kto wie, może się po prostu zakochał? Nie kibicuję mu, wolałabym, żeby dał spokój Nikki, bo miłość trzeba szanować. Ale trzeba przyznać, że jest hot.
Jak dla mnie troszkę za mało się działo, akcja była zbyt powolna i miejscami bywało nudnawo. Zdecydowanie jest to książka dla dziewcząt. Czyta się ją łatwo i bez większych wzruszeń. Za to czasem można się zaskoczyć. Głównym wątkiem jest oczywiście wątek romantyczny. W ogólnym rozrachunku warto przeczytać, jednak nie należy nastawiać się na żaden hit.


Plusy:

- pomysł,
- nawiązania do mitologii,
- ciekawi bohaterowie.

Minusy:

- za mało się dzieje i bywa nużąco.

Po tej książce spodziewałam się czegoś więcej, ogromu emocji i wylanych łez, fabuły od której nie mogę się oderwać. Aż tak dobrze nie było. Historia owszem, jest ciekawa. Zwrócona jest uwaga na to co przeżywa główna bohaterka po tym jak powraca z tytułowej Podwieczności do normalnego świata, czytelnik cierpi wraz z nią i czuje to w jak trudnym jest położeniu. Pragniemy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rety! Jak ja dawno nie czytałam czegoś takiego. Taka fajna książka, a tyle czasu przestała na półce, a niech to. Wszyscy znamy mit o nieszczęśliwej miłości Orfeusza i Eurydyki, w którym to po śmierci swej ukochanej żony, zrozpaczony Orfeusz zszedł do podziemnego świata zmarłych i błagał Hadesa o uwolnienie Eurydyki, ten się zgodził, ale warunkiem było, by w drodze powrotnej Orfeusz nie oglądał się za siebie. Jednak chęć ujrzenia żony, która szła tuż za nim była silniejsza od niego i przed samym końcem drogi obejrzał się za siebie, a wtedy stracił ją na zawsze. Eurydyka pozostała w podziemiach. Historia Orfeusza i jego ukochanej przedstawia miłość silniejszą od śmierci, uczucie, które walczy nawet z ostatecznymi wyrokami losu. Ta książka przedstawia wariację na ten temat. Oczywiście skierowaną bardziej do młodzieży. Więc jeżeli ktoś ma nadzieję na jakieś pikantniejsze wątki, będzie musiał obejść się smakiem. Pojawia się tu zaledwie kilka niewinnych pocałunków i pierwsza miłość. Nie ma tu też żadnych przekleństw czy wulgaryzmów. Ot, taka przyjemna powieść z mitologią w tle. Ciekawe postaci, szkolne uniesienia, szalenie intrygujący wątek Podziemia a wszystko tak lekko się czyta. Urzekła mnie ta historia Nikki, Cole’a i Jacka i tym bardziej cieszę się, że mam drugi tom, bo od razu się za niego zabieram!

Rety! Jak ja dawno nie czytałam czegoś takiego. Taka fajna książka, a tyle czasu przestała na półce, a niech to. Wszyscy znamy mit o nieszczęśliwej miłości Orfeusza i Eurydyki, w którym to po śmierci swej ukochanej żony, zrozpaczony Orfeusz zszedł do podziemnego świata zmarłych i błagał Hadesa o uwolnienie Eurydyki, ten się zgodził, ale warunkiem było, by w drodze powrotnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyznam, że powieść jest dość ciekawa. Co prawda trochę nudziły mnie niektóre momenty, ale.. Koniec końców sam pomysł na historię, kreacja światów - w tym sama Podwieczność, wplatanie mitologii w całość była na tyle interesujące, iż chętnie sięgnę po kolejny tom. Po za tym podczas czytania totalnie nie rozumiałam głównej bohaterki i po pierwszym tomie, zdecydowanie jestem w fanclubie chłopaka o imieniu Cole, w przeciwieństwie do zbyt ułożonego i nudnego Jacka. :)

Przyznam, że powieść jest dość ciekawa. Co prawda trochę nudziły mnie niektóre momenty, ale.. Koniec końców sam pomysł na historię, kreacja światów - w tym sama Podwieczność, wplatanie mitologii w całość była na tyle interesujące, iż chętnie sięgnę po kolejny tom. Po za tym podczas czytania totalnie nie rozumiałam głównej bohaterki i po pierwszym tomie, zdecydowanie jestem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Czasami tydzień wydawał się dniem, a czasem ledwie minuta wiecznością"

Stara, dobra mitologia, jak jej nie uwielbiać. "Podwieczność" to pierwszy tom, otwierający trylogię o tej samej nazwie. Brodi Ashton, żeby stworzyć swoją opowieść, sięgnęła do cudownych, greckich mitów, między innymi o Hadesie i Persefonie.

Nikki Beckett zniknęła zeszłej wiosny. Ślad po niej zaginął, a po mieście zaczęły krążyć plotki, że stała się narkomanką. Gdzie tak naprawdę podziała się dziewczyna? Przytłoczona, zraniona Nikki zeszła razem z Colem do Podziemia, żeby tam być jego dawczynią. Cole wysysał z Nikki wszelkie emocje, uczucia, zarówno dobre, jak i złe. Całe sto lat, sto lat byli zamknięci razem w kokonie, sto lat złączeni w objęciach, a tymczasem na powierzchni minęło tylko jakieś pół roku. Po tym czasie Nikki wraca, dziewczyna powinna była zapomnieć o wszystkim i wszystkich, których kochała, jednak w jej głowie pozostała jedna twarz, twarz chłopaka, dla którego teraz wróciła. Powrót jest tylko tymczasowy... Są dwie możliwości, albo Nikki zostanie zabrana przez Tunele, gdzie będzie cierpieć, a potem zniknie, albo... odejdzie z Colem, żeby zostać jego królową. Czy istnieje jakieś inne wyjście? Czy dziewczyna może się uratować i zostać z bliskimi na powierzchni?

"Podwieczność" to bardzo przyjemna książka. Opowiada historię o poświęceniu, miłości ale i o konsekwencjach naszych decyzji, w przypadku Nikki decyzji bardzo pochopnej, która zaważyła na całym jej życiu. Brodi Ashton wykreowała bardzo fajne postaci. Nikki była taka, jaka powinna być - melancholijna, zagubiona, niepewna ale momentami bardzo odważna. Książka wciąga, czyta się szybko ale akcja nie płynie w zawrotnym tempie. Wszystko jest takie akurat, odpowiednie, a cała historia jest najzwyczajniej urocza, lekka i romantyczna. Bardzo chętnie przeczytam kolejne części.

"Czasami tydzień wydawał się dniem, a czasem ledwie minuta wiecznością"

Stara, dobra mitologia, jak jej nie uwielbiać. "Podwieczność" to pierwszy tom, otwierający trylogię o tej samej nazwie. Brodi Ashton, żeby stworzyć swoją opowieść, sięgnęła do cudownych, greckich mitów, między innymi o Hadesie i Persefonie.

Nikki Beckett zniknęła zeszłej wiosny. Ślad po niej zaginął,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z początku nie wiedziałam o co w tej książce chodzi, po kilkunastu stronach się wciągnęłam. Niby banalna historia i wydaje mi się że już gdzieś to czytałam ale jednak trzymająca w napięciu i wciągająca opowieść o miłości, bólu i stracie najbliższych. Pomieszanie rzeczywistości z mitologią i opowieścią o Persefonie i Orfeuszu to jest to co lubię. Zawsze podobały mi się Mity i Bogowie w szkole i tak się tego trzymam :)
Naprawdę warta przeczytania...

Z początku nie wiedziałam o co w tej książce chodzi, po kilkunastu stronach się wciągnęłam. Niby banalna historia i wydaje mi się że już gdzieś to czytałam ale jednak trzymająca w napięciu i wciągająca opowieść o miłości, bólu i stracie najbliższych. Pomieszanie rzeczywistości z mitologią i opowieścią o Persefonie i Orfeuszu to jest to co lubię. Zawsze podobały mi się Mity...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Papierowy Księżyc, dzięki niemu mogłam się udać w podróż, której nie zapomnę. Bardzo cieszy mnie fakt, że jest to pierwszy tom trylogii i zbyt szybko nie rozstanę się z bohaterami, którzy stali się dla mnie bliscy. Jestem przekonana, że sami macie takich ulubieńców, bez których nic nie będzie takie samo, jak dobrze, że do historii można wrócić, kiedy się do niej zatęskni.
Nieśmiertelność jest tym, co od zawsze ciekawiło i kusiło ludzkość na tyle, że pragnęła odkryć jej tajemnice. Jest motywem często wykorzystywanym w literaturze, niezależne od epoki postrzeganie i pragnienie wiecznego życia wciąż zmusza do działania.
Brodi Ashton jest amerykańską dziennikarką, której debiutancką powieść przyszło mi recenzować. Jest to kolejna próba uchwycenia tematu długowieczności, tym razem osadzonym w czasach współczesnych. Brzmi ekscytująco, jak jest naprawdę? Czy autorce udało się wprowadzić powiew świeżości w literaturę?

„Czemu zawsze wracasz, skoro nie masz zamiaru zostać? Bo nawet, jeśli odchodzisz, nigdy nie odchodzisz do końca”.

Książka opowiada o Nikki Beckett, która pod wpływem traumatycznych wydarzeń szuka ukojenia swojego bólu. Bardzo często popełniamy błędy, za które prędzej, czy później przyjdzie nam zapłacić ponosząc konsekwencje. W tym przypadku dziewczyna podjęła najgorszą z możliwych decyzji. Śmierć matki wraz z nieporozumieniem z chłopakiem, na którym bardzo jej zależało sprawia, że stała się łatwym celem, co wykorzystał przystojny gitarzysta zespołu The Dead Elvises, który przybył do Part City, by zagrać na jednym z festiwali - Cole Stockton. Dziewczyna jest przekonana o tym, że jej ukochany zdradził ją z inną dziewczyną, jest rozżalona i załamana, przez co podatna na manipulacje, a pomoc, którą jej proponuje nigdy nie jest bezinteresowna.
Udaje się z nim do miejsca, w którym mieszkają ludzie, którzy odkryli tajemnicę wiecznego życia, które nosi nazwę tytułowej Podwieczności. Cole karmi się emocjami, jest tym, czego potrzebuje, aby wyzbyć się nadmiaru rozgoryczenia i cierpienia. Jako karmicielka traci wspomnienia, ale nie zapomina o kimś dla niej ważnym – Jacku.
„Nie ma zła. Nie ma dobra. Jest tylko życie i brak życia”.

Nikki decyduje się opuścić Podwiecznośc, aby jeszcze raz zobaczyć Jacka, poza tym pragnie pożegnać się z rodziną. Pobyt na Powierzchni jest czasowy, otrzymała jedynie pół roku zanim przyjdą po nią Tunele, wtedy nie będzie dla niej żadnego ratunku. Decyzja o zostaniu Dawcą jest, bowiem nieodwracalna i żadna siła nie może tego zmienić. Stockton nie opuszcza jej, usiłuje nakłonić, aby powróciła do Podwieczności i pomogła mu objąć władzę w podziemnym świecie obalając obecną królową. Zdaje sobie sprawę z jej wyjątkowości i tego, że tylko z jej pomocą osiągnie to, czego pragnie. Królowa Podwieczności ma moc uczynienia nieśmiertelnymi wszystkich członków swojej rodziny także tych, którzy już odeszli. Nikki zyskałaby nieśmiertelność, byłaby to także szansa na ponowne spotkanie z matką, dla wielu kusząca propozycja, tylko, czy jest tym, czego pragnie? Czy jest w staniae zostać Wieczną i już zawsze żywić się ludzkimi emocjami? Pożegnania nigdy nie są łatwe, czy Jack pozwoli jej wrócić?
„Bez otaczających mnie ramion Cole'a moje ciało zdawało się puste, jakbyśmy stanowili jeden organizm w dwóch osobach. Tylko, że nie był to równy podział. Cole zabrał wszystko, dzięki czemu byłam...sobą. I tylko z nim mogłam być sobą. Nie miałam pewności, czy moje ciało zdoła samo przeżyć. Nie stanowił już całości”.

Autorka sprytnie połączyła współczesność z mitologią grecką, która była moja ulubioną za czasów szkolnych. Myślę, że wielu z nas jeszcze raz sięgnie kończąc lekturę Podwieczności po mity, przypominając sobie historię Orfeusza i Eurydyki. Orfeusz wyruszył za ukochaną do podziemi, piekło nie było mu straszne, był gotów na wszystko, aby ją uratować. Silna miłość, która gotowa jest na wszystko. Jack niczym Orfeusz poszukuje sposobu na to, aby za wszelką cenę uniknąć powrotu Nikki do odwieczności. Zakochani odnajdują wiele wskazówek, chociaż szukanie rozwiązania nie przychodzi im zbyt łatwo.

„Pamiętać jest łatwo. To zapomnienie jest prawdziwą sztuką”.

Z rozdziału na rozdział zagłębiałam się coraz mocniej w tej cudownej historii, która nie zawiodła mich oczekiwań. Bohaterowie zostali barwnie przedstawieni w powieści, mają odmienne charaktery. Zapalałam do nich sympatią rozumiejąc trudny wybór bohaterki dotyczący męskiego towarzysza. Sama nie jestem pewna, czy bardziej skłaniam się ku Cole’owi czy Jackowi. Cole jest żywiołowy, zabawny i tajemniczy, ma w sobie coś, co ujmuje, natomiast Jack jest silnym i bohaterskim facetem, który chroni i walczy o to, co kocha. Nie mogę powiedzieć, że główna bohaterka mnie denerwowała, wręcz przeciwnie, jest ujmującą dziewczyną.
Jestem zachwycona książką i tym, że mam pozostałe dwie części nie musząc czekać na to, co będzie dalej inaczej cierpiałabym katusze. Autorka odwaliła kawał dobrej roboty spędzając sporo czasu na przygotowania, podeszła do tematu profesjonalnie. Akcja jest wartka, a przedstawiony świat wprowadza świeżość do literatury młodzieżowej.
Czego mogłam się spodziewać po wydawnictwie Papierowy Księżyc? Dotychczas żadna czytana przeze mnie książka z tego wydawnictwa mnie nie zawiodła, tak jak i w tym przypadku.

Książkę otrzymałam od Wydawnictwa Papierowy Księżyc, dzięki niemu mogłam się udać w podróż, której nie zapomnę. Bardzo cieszy mnie fakt, że jest to pierwszy tom trylogii i zbyt szybko nie rozstanę się z bohaterami, którzy stali się dla mnie bliscy. Jestem przekonana, że sami macie takich ulubieńców, bez których nic nie będzie takie samo, jak dobrze, że do historii można...

więcej

mniej

Pokaż mimo to