Świetne podsumowanie serii

Świetne podsumowanie serii

Jak na finał sagi, niestety mało spektakularna jest ta powieść. Młodzi ludzie "bawiący się" w szefów mafii to też niezbyt przekonujące. Jednak pomysl wplecenia starożytnych wątków w dzisiejsze czasy jest jak najbardziej trafiony i udany.
Jeśli już sięgnęło się po "Przebudzenie Arkadii", to choćby z czystej ciekawości trzeba przeczytać pozostałe dwie części. Z pewnością historia jako całokształt nie jest sztampowa i oklepana, wnosi do fantastyki powiew świeżości.

Jak na finał sagi, niestety mało spektakularna jest ta powieść. Młodzi ludzie "bawiący się" w szefów mafii to też niezbyt przekonujące. Jednak pomysl wplecenia starożytnych wątków w dzisiejsze czasy jest jak najbardziej trafiony i udany.
Jeśli już sięgnęło się po "Przebudzenie Arkadii", to choćby z czystej ciekawości trzeba przeczytać pozostałe dwie części. Z pewnością...

Niezmiernie się cieszę, że po tylu latach ostatnia część wpadła w moje ręce i mogłam w końcu poznać zakończenie tej historii.

Książka ta to przede wszystkim wyjaśnianie wszystkich wątków. Podoba mi się to, bo lekko obawiałam się otwartego zakończenia z racji tego, że przez dwa poprzednie tomy mieliśmy coraz to nowe zagadki, a bardzo mało wyjaśnień. Tutaj na szczęście wszystko ładnie się rozwiązuje i to daje duży plus.

Nie spodziewałam się natomiast bezpośredniego nawiązania i powiązania historii z mitologią grecką. To było dla mnie duże zaskoczenie, ale dość zgrabnie i logicznie wyjaśnione, więc udało się mnie przekonać do takiego wyjaśnienia.

Uważam, że seria autorowi naprawdę wyszła, nie jest to typowe podążanie za modą, że ojejku, teraz wszędzie gangi i mafia, to też napiszę o tym książkę. Nie, tutaj widać, że jakiś research był robiony i na pewno bardziej udolny, niż w większości takich powieści. Tym bardziej, że udało się połączyć trzy z pozoru odrębne światy: świat fantastyczny, świat mafii i świat romansu.

Pozostaje mi tylko ubolewać, że książka nie jest aż tak bardzo znana i dziś dosyć ciężko znaleźć egzemplarze - dwie pierwsze części kupiłam kiedyś na promocji w Biedronce, dopiero teraz, po kilku latach, udało mi się zdobyć ostatnią część i poznać zakończenie. Któremu naprawdę mam bardzo mało do zarzucenia!

Niezmiernie się cieszę, że po tylu latach ostatnia część wpadła w moje ręce i mogłam w końcu poznać zakończenie tej historii.

Książka ta to przede wszystkim wyjaśnianie wszystkich wątków. Podoba mi się to, bo lekko obawiałam się otwartego zakończenia z racji tego, że przez dwa poprzednie tomy mieliśmy coraz to nowe zagadki, a bardzo mało wyjaśnień. Tutaj na szczęście...

Muszę powiedzieć, że jestem pod wrażeniem.. wow! Ja uwielbiam takie książki i kolejna część Arkadii mnie nie zawiodła. Rosa i Alessandro dalej szukają wszystkiego na temat Tabuli, Rosie przybywa nowych wrogów, lista zamiast się kurczyć jest coraz dłuższa. Ktoś próbuje ich wrobić w zabici sędzi, co powoduje tym że i cala Sycylijska policja ich ściga. Rosa i Alessandro uciekają.. przy okazji szukają odpowiedzi na pytania, kto czyha na ich życie? Co planuje Głodomór, czym są dziury w tłumie, których bał się Fundling? Sporo akcji, ciekawa książka, kończąca się na szczęście całkiem dobrze. Uważam że warto przeczytać.

Muszę powiedzieć, że jestem pod wrażeniem.. wow! Ja uwielbiam takie książki i kolejna część Arkadii mnie nie zawiodła. Rosa i Alessandro dalej szukają wszystkiego na temat Tabuli, Rosie przybywa nowych wrogów, lista zamiast się kurczyć jest coraz dłuższa. Ktoś próbuje ich wrobić w zabici sędzi, co powoduje tym że i cala Sycylijska policja ich ściga. Rosa i Alessandro...

Hmm...
Szczerze to nie wiem co mam napisać o tej książce oraz o zakończeniu serii. Wyciągnęłam się dopiero po jakimś czasie ale czytając nie byłam też jakoś super ciekawa co wydarzy się dalej.
Niby historia bardzo mi się podobała ale ostatnie strony zostawiły mi jedynie wielki znak zapytania.
Mimo to książka w niektórych momentach mnie naprawdę zaskoczyła więc całość oceniam dosyć wysoko :)

Hmm...
Szczerze to nie wiem co mam napisać o tej książce oraz o zakończeniu serii. Wyciągnęłam się dopiero po jakimś czasie ale czytając nie byłam też jakoś super ciekawa co wydarzy się dalej.
Niby historia bardzo mi się podobała ale ostatnie strony zostawiły mi jedynie wielki znak zapytania.
Mimo to książka w niektórych momentach mnie naprawdę zaskoczyła więc całość...

Książka opowiada losy zakazanej miłości Rosie i Alessandra, którzy w wyniku zawikłanych wydarzeń zostają zmuszeni do ucieczki. Tak się składa, że młodzi ludzie są „głowami” dwóch mafii. Z powodu nietypowego sposobu prowadzenia interesów Rosie przybywa wrogów. Również młody capo klanu Carnevare nie cieszy się popularnością wśród członków własnej rodziny. Gdy ktoś próbuje wrobić ich w morderstwo, a cała sycylijska policja mobilizuje siły, by ich złapać, kochankowie rzucają się w wir szalonej ucieczki. Przyjęłam książkę ze średnim entuzjazmem, ze względu na nieadekwatne do wydarzeń zachowanie pary głównych bohaterów. To było nawet żałosne kiedy opis w książce przekonywał czytelnika w jak dramatycznych okolicznościach znaleźli się Rosie i Alessandro, a oni zamiast szukać wyjścia z sytuacji, szukać sposobu na wyjaśnienie, ocalenie życia, układać plan, cokolwiek, bezsensownie się miziali. W oczy rzucały się także rozpoczęte liczne wątki poboczne, które autor z sobie tylko znanych powodów porzucał w połowie realizowania na koszt dalszego oh, ah i jeszcze. Dobrej fantasy, nie przystoją tak tendencyjnie potraktowane wątki mafijne, które ograniczają się do telenowelowych dramatów i rozlicznych wyznań miłości.

Książka opowiada losy zakazanej miłości Rosie i Alessandra, którzy w wyniku zawikłanych wydarzeń zostają zmuszeni do ucieczki. Tak się składa, że młodzi ludzie są „głowami” dwóch mafii. Z powodu nietypowego sposobu prowadzenia interesów Rosie przybywa wrogów. Również młody capo klanu Carnevare nie cieszy się popularnością wśród członków własnej rodziny. Gdy ktoś próbuje...

Rosa i Alessandro zostają wrobieni w morderstwo sędzi. Od tej pory muszą poruszać się po Sycylii w ukryciu, jednocześnie próbując rozwiązać zagadkę Arkadii. Czy jednak uda się im uniknąć aresztowania, lub śmierci z ręki wrogów, których wciąż im przybywa?

Pierwszy tom dość mocno mnie wymęczył. Drugi był zdecydowanie lepszy, zwłaszcza w kontraście z poprzednikiem. Trzeci i ostatni wypadł prawdopodobnie na zbliżonym poziomie, jednak przez brak przeskoku, widocznego wcześniej, nie zrobił już na mnie aż takiego wrażenia.

Ta trylogia ma jeden, olbrzymi atut, który wyróżnia ją na tle innych książek młodzieżowych: jest od początku do końca bardzo dobrze zaplanowana. Często czytając takie powieści mam wrażenie, że autorka (bo zwykle są to jednak panie) nie wie, co chce zrobić z bohaterami, wciska do historii każdy swój pomysł i ostatecznie dostajemy jeden, wielki chaos. Kai Meyer jednak zaplanował swoją historię bardzo precyzyjnie. Każdy element w niej jest istotny, każdy coś wnosi do powieści. Tego naprawdę w powieściach dla młodzieży często brakuje, a szkoda!
Niestety, zaleta w tym przypadku przekłada się także na wadę „Upadku Arkadii”: całość jest po prostu dość sztuczna. W chwili, w której dosłownie wszystko łączy się w całość, w chwili, w której historia nie ma w sobie nic z przypadku traci na naturalności. Życie, mimo wszystko, ma zawsze w sobie odrobinkę chaosu, a tu nie znajdziecie go najmniejszej ilości. Miałam wrażenie, że Meyer trochę nie potrafił wyważyć planowania ze sprawieniem, aby historia wypadała realistycznie.
Wydaje mi się jednak, że osoba mniej krytyczna ode mnie tego braku naturalności nie zauważy. A poza tym to naprawdę ciekawa lektura, o ile oceniamy ją w „młodzieżowej” skali. Porusza ciekawa tematykę. Być może jako historia przeznaczona dla dorosłego czytelnika nie sprawdziłaby się, głównie przez naiwność niektórych sytuacji (jednak nie wyobrażam sobie nastolatków, którzy rządziliby mafią),ale dopóki spogląda się na nią jako na młodzieżówkę osobiście nie widzę większych powodów do wytykania jej błędów. Gdyby tylko tom pierwszy był na takim samym poziomie...
Skłamałabym mówiąc, że czuje przywiązanie do bohaterów; że interesuje mnie wątek romansowy; że przejmuje się losem postaci. Niestety, powieść młodzieżowa to dla mnie już zwykle „za mało”, bym była w stanie to zrobić. Niemniej, postacie nie irytowały mnie, co można już uznać za zaletę.
„Upadek Arkadii” czyta się błyskawicznie. Styl Meyera nie wydaje się infantylny, jak to często z takimi powieściami bywa, jest też stosunkowo surowy, ale przy tym jest lekki. Tekst się nie dłuży i bez problemu można naprawdę szybko przebrnąć przez tę historię.
Nie uwielbiam i nie będę uwielbiała tej trylogii. Niemniej, uważam, że fani powieści młodzieżowych, których interesuje fantastyka mogą na nią zerknąć i sprawdzić, czy spodoba się im ta opowieść. Zwłaszcza, że sama konstrukcja fabuły jest naprawdę porządnie wykreowana jak na tego typu powieść.

Rosa i Alessandro zostają wrobieni w morderstwo sędzi. Od tej pory muszą poruszać się po Sycylii w ukryciu, jednocześnie próbując rozwiązać zagadkę Arkadii. Czy jednak uda się im uniknąć aresztowania, lub śmierci z ręki wrogów, których wciąż im przybywa?

Pierwszy tom dość mocno mnie wymęczył. Drugi był zdecydowanie lepszy, zwłaszcza w kontraście z poprzednikiem. Trzeci i...

Najlepsza trylogia jaką dotychczas czytałam!

Najlepsza trylogia jaką dotychczas czytałam!

Lekka, przyjemna, wciągająca. Takimi trzema słowami opisuję całą trylogię Arkadii. Czego na pewno bym o niej nie powiedziała? Tego, że jest nudna. Nie jest dziełem sztuki, nie zmieniła mojego życia, ale naprawdę mnie wciągnęła i ani przez moment nie nudziła. Śmiało mogę ją polecić osobą "znoszącym" fantastykę, ale jeśli drażnią cię motywy "fantastyczno-mitologiczne" książka nie jest dla ciebie. Osobiście nie jestem fanką "Hobbita", lecz tego typu elementy paranormalnych umiejętność trafiają celnie w mój gust czytelniczy. Daję wielką łapkę w gorę. :)

Lekka, przyjemna, wciągająca. Takimi trzema słowami opisuję całą trylogię Arkadii. Czego na pewno bym o niej nie powiedziała? Tego, że jest nudna. Nie jest dziełem sztuki, nie zmieniła mojego życia, ale naprawdę mnie wciągnęła i ani przez moment nie nudziła. Śmiało mogę ją polecić osobą "znoszącym" fantastykę, ale jeśli drażnią cię motywy "fantastyczno-mitologiczne"...

Cała trylogia jest po prostu niesamowita. Bardzo wciągająca! ostrzegam :D
Cały cykl gwarantuje porządnego książkowego kaca.
Mam wrażenie, że to byłoby podobnie udane nawet bez motywu Legend Arkadyjskich :)
Powiedzcie mi proszę, znacie podobne serie? ;)

Cała trylogia jest po prostu niesamowita. Bardzo wciągająca! ostrzegam :D
Cały cykl gwarantuje porządnego książkowego kaca.
Mam wrażenie, że to byłoby podobnie udane nawet bez motywu Legend Arkadyjskich :)
Powiedzcie mi proszę, znacie podobne serie? ;)