"Coś" jest świetne, ale spodobało mi się dopiero po przeczytaniu Vesperowego wydania; nie pamiętam już czy to była kwestia tłumaczenia, czy Vesper po prostu wydał dłuższą wersję (z tego co kojarzę, to tutaj było opowiadaniem, a u Vespera rozszerzone). Drugie opowiadanie z tomu było dość przeciętne.

"Coś" jest świetne, ale spodobało mi się dopiero po przeczytaniu Vesperowego wydania; nie pamiętam już czy to była kwestia tłumaczenia, czy Vesper po prostu wydał dłuższą wersję (z tego co kojarzę, to tutaj było opowiadaniem, a u Vespera rozszerzone). Drugie opowiadanie z tomu było dość przeciętne.

Dwie dłuższe nowele od nadwornego redaktora tzw. złotej ery s-f. Opinii i ocenie poddam wyłącznie "Broń ostateczną", "Cosia" mam w wydaniu Vesperowskim i sobie tę przyjemność odłożę na inny czas.
Tak, więc "Broń ostateczna" - ostateczny dowód na to, że John W. Campbell jednak nie nadawał się na długofalowego pisarza z sukcesami. 130 stron noweli jest przerażająco, traumatycznie nudne, nieangażujące w żadnej płaszczyźnie. Bohaterowie to synod identycznych manekinów, niezwiązanych z fabułą, akcją, światem przedstawionym, jeno deklamują swoje kwestie w dokumentnie nienaturalnych dialogach.
Fabuła to ciąg fresków, następujących po sobie wedle sztandarowego szablonu militarnej s-f, akcji jako takiej nie ma, są niekończące się dialogi prezentujące zagwozdki techniczne, rozpracowywane w pocie czoła przez gadające manekiny oraz narratorskie opisy relacjonujące wydarzenia w kronikarskiej manierze.
Emocje jak podczas wzrokowej eksploracji pustego pomieszczenia bez okien i drzwi.
Gwoździem do trumny są niekończące się zagwozdki techniczne, zmierzające do wykrycia tytułowej broni. W zamierzeniu autora miało to być zapewne mocno science, wyszedł niestety bełkot amatorskiego studenta Małego Technika.
Zmęczyłem, bo krótkie, szkoda czasu na tę konkretną nowelę.
2/10

Dwie dłuższe nowele od nadwornego redaktora tzw. złotej ery s-f. Opinii i ocenie poddam wyłącznie "Broń ostateczną", "Cosia" mam w wydaniu Vesperowskim i sobie tę przyjemność odłożę na inny czas.
Tak, więc "Broń ostateczna" - ostateczny dowód na to, że John W. Campbell jednak nie nadawał się na długofalowego pisarza z sukcesami. 130 stron noweli jest przerażająco,...

Dwie nowelki - Broń ostateczna i Coś. Oceniam na 8 uwzględniając, że napisano je odpowiednio w 1936 i 1938 roku.

Broń ostateczna to raczej eksponat muzealny - tylko dla fascynatów gatunku, gdyby było to dzieło współczesne - nie otrzymało by raczej więcej niż 5.

Coś to natomiast opowiadanie kultowe, które nadal można odbierać jako oryginalne. Warto znać chociażby z uwagi na nawiązania w obecnej kulturze (chociażby Cosie Petera Wattsa). Głównie z uwagi na to opowiadanie daję łączną notę 8.

Dwie nowelki - Broń ostateczna i Coś. Oceniam na 8 uwzględniając, że napisano je odpowiednio w 1936 i 1938 roku.

Broń ostateczna to raczej eksponat muzealny - tylko dla fascynatów gatunku, gdyby było to dzieło współczesne - nie otrzymało by raczej więcej niż 5.

Coś to natomiast opowiadanie kultowe, które nadal można odbierać jako oryginalne. Warto znać chociażby z uwagi...