Króciutka powieść Rotha, która opowiada o amerykańskim pisarzu żydowskiego pochodzenia, który pojechał do komunistycznej Pragi, by przywieźć stamtąd rękopisy tworzącego w czasach nazizmu żydowskiego pisarza.
By to zrobić ma rozkochać w sobie Olgę, co okazuje się więcej niż łatwe.

Praga w książce to seksualna rozpusta i nieprzystający do rzeczywistości ludzie. Wszystko ze świadomością ciągłych podsłuchów.

Czytałam Rotha i miałam przed oczyma po kolei: Kafkę, Kunderę (przede wszystkim),Schulza. A jestem pewna, że większości intertekstualnych gier nie wyłapałam i musiałabym odbyć kurs historii Czechosłowacji, historii literatury czechosłowackiej i literatury żydowskiej środkowej Europy, by przeczytać to jak należy. Albo przynajmniej przeczytać kilka opracowań i interpretacji "Praskiej orgii". Kiedyś czytałam 1 książkę Rotha rocznie. Chyba powinnam wrócić do tej tradycji.

Króciutka powieść Rotha, która opowiada o amerykańskim pisarzu żydowskiego pochodzenia, który pojechał do komunistycznej Pragi, by przywieźć stamtąd rękopisy tworzącego w czasach nazizmu żydowskiego pisarza.
By to zrobić ma rozkochać w sobie Olgę, co okazuje się więcej niż łatwe.

Praga w książce to seksualna rozpusta i nieprzystający do rzeczywistości ludzie. Wszystko ze...

Paranoiczny klimat w stylu Kafki i humor jak u Bukowskiego. Moje pierwsze spotkanie z Philipem Rothem to początek nowej literackiej przyjaźni ;)

Paranoiczny klimat w stylu Kafki i humor jak u Bukowskiego. Moje pierwsze spotkanie z Philipem Rothem to początek nowej literackiej przyjaźni ;)

Z całym szacunkiem dla naszych południowych sąsiadów, adekwatnym tytułem tego "arcydziełka"; znanego skądinąd autora; było by "Praskie pieprzenie". Sisovsky pieprzy (1),Kalinova pieprzy (1),Bolotka pieprzy (1),Vodicka pieprzy (1),Hrobek pieprzy (1),Novak pieprzy (1),Olga pieprzy (1) (ta przynajmniej chce by ktoś też ją pieprzył (2)) i Zuckerman też pieprzy (1). Jeśli ktoś spodziewa się tu znaleźć jakąś orgie niech się nie trudzi i nie szuka, kilka razy pojawia się wulgaryzm na "ch", ze dwa na "p" i tyle całej tej "Praskiej orgii".
Podobno "ukrywają się" tu znane postacie życia publicznego ówczesnej Czechosłowacji, na ich miejscu bym się z tym nie afiszował.
Nie polecam, szkoda nawet tych dwóch godzin.

(1)-chrzanić, zawracać głowę
(2)-(wiadomo)
------------------
Ze zdziwieniem stwierdziłem iż w bibliotekach które lubią porządek (co się chwali) i mają poopisywane te wszystkie półki i regały, książka ta umieszczana jest w ... "Literaturze erotycznej", a to jest ostatnie miejsce gdzie powinna się ona znajdować.

Z całym szacunkiem dla naszych południowych sąsiadów, adekwatnym tytułem tego "arcydziełka"; znanego skądinąd autora; było by "Praskie pieprzenie". Sisovsky pieprzy (1),Kalinova pieprzy (1),Bolotka pieprzy (1),Vodicka pieprzy (1),Hrobek pieprzy (1),Novak pieprzy (1),Olga pieprzy (1) (ta przynajmniej chce by ktoś też ją pieprzył (2)) i Zuckerman też pieprzy (1). Jeśli...

Nie wiem czy do końca zrozumiałam tę książkę. Dobrze, że posiada niewiele stron bo książka tego typu i większego formatu pokonałaby mnie na pewno i po prostu nie przeczytałabym jej do końca. Nie spodziewałam się, że po przeczytaniu ,,Konającego zwierzęcia" i ,,pokochaniu" Philipa Rotha tak bardzo się zawiodę na jego innym dziele.

Nie wiem czy do końca zrozumiałam tę książkę. Dobrze, że posiada niewiele stron bo książka tego typu i większego formatu pokonałaby mnie na pewno i po prostu nie przeczytałabym jej do końca. Nie spodziewałam się, że po przeczytaniu ,,Konającego zwierzęcia" i ,,pokochaniu" Philipa Rotha tak bardzo się zawiodę na jego innym dziele.

Krótka i cieniutka lektura. Cieniutka, nie tylko z uwagi na małą objętość. Znalazłbym lepszy sposób na spędzenie tych, bezpowrotnie, straconych minut.

Krótka i cieniutka lektura. Cieniutka, nie tylko z uwagi na małą objętość. Znalazłbym lepszy sposób na spędzenie tych, bezpowrotnie, straconych minut.

Straszliwie powierzchowna i bezczelnie pachnie Kosińskim. Efekt? Słaby pastisz, głupia (po prostu głupia) książka na dwugodzinną trasę pociągiem, podczas której czyta się nawet opisy z nalepki na butelce wody mineralnej. To czytadło napisane na kolanie przez faceta, któremu lenistwo nie pozwoliło na odkrycie miasta po praskiej wiośnie. Cóż za leserem trzeba być, żeby sprowadzać atmosferę tamtych czasów do przedstawienia dymającej się nad Wełtawą, durnowatej bohemy. Niech nawet Czechosłowacja dla Rotha będzie zjawiskiem egzotycznym. To ciągle nie powód, żeby rejterować, uciekać przed wyciąganiem wniosków, przed całą pisarską robotą. Po "Kompleksie Portnoya".. ogromne rozczarowanie.

Straszliwie powierzchowna i bezczelnie pachnie Kosińskim. Efekt? Słaby pastisz, głupia (po prostu głupia) książka na dwugodzinną trasę pociągiem, podczas której czyta się nawet opisy z nalepki na butelce wody mineralnej. To czytadło napisane na kolanie przez faceta, któremu lenistwo nie pozwoliło na odkrycie miasta po praskiej wiośnie. Cóż za leserem trzeba być, żeby...

"Praska orgia" łączy w sobie kafkowski "Proces" oraz "Sklepy cynamonowe" Brunona Schulza. Całość tworzy, tak charaterystyczą dla książek Philipa Rotha, erotyczną atmosferę ówczesnej Pragi.

"Praska orgia" łączy w sobie kafkowski "Proces" oraz "Sklepy cynamonowe" Brunona Schulza. Całość tworzy, tak charaterystyczą dla książek Philipa Rotha, erotyczną atmosferę ówczesnej Pragi.

Jako bohemistka czuję się dziwnie - myślałam, że odgadywanie pojawiających się u Rotha postaci sprawi mi wielką radość, a tak nie było. Nie podobała mi się ta książka - nadmierne używanie tematyki seksu, przerysowanie rzeczywistości, które miało nie wiadomo jaki cel (przynajmniej ja nie wiem)... Jedyne, co tak naprawdę miało nutkę autentyzmu w moim odczuciu, to zakończenie. Ale nie zdziwiłabym się, gdyby wielu czytelników nie dotrwało do niego - w pewnym momencie sama zaczęłam się zastanawiać, po co właściwie to czytam.

Jako bohemistka czuję się dziwnie - myślałam, że odgadywanie pojawiających się u Rotha postaci sprawi mi wielką radość, a tak nie było. Nie podobała mi się ta książka - nadmierne używanie tematyki seksu, przerysowanie rzeczywistości, które miało nie wiadomo jaki cel (przynajmniej ja nie wiem)... Jedyne, co tak naprawdę miało nutkę autentyzmu w moim odczuciu, to zakończenie....

Zawiodłam się, po przeczytaniu Kompleksu Portnoya spodziewałam się czegoś innego, a takie nawiązania jak te w Praskiej orgii są dla mnie zupełnie mylące.

Zawiodłam się, po przeczytaniu Kompleksu Portnoya spodziewałam się czegoś innego, a takie nawiązania jak te w Praskiej orgii są dla mnie zupełnie mylące.