"Niemieckie spojrzenie na konflikt"
Bardzo trudno mi zaopiniować przeczytaną lekturę. Z jednej strony mamy rzetelnie wykonaną pracę polegającą na przekopaniu sporej części archiwów. Z drugiej po części stronnicze przedstawienie wyników.
Czytając odnosiłem wrażenie, że autor (Ślązak, który wyjechał do Niemiec i tam się osiedlił) szczerze nienawidzi swojej poprzedniej ojczyzny.
Świadczy o tym jadowity wstęp, który napisał i późniejszy tekst główny.
Oczywiście cała publikacja nie jest taka. Ale ta nieobiektywna część mocno wybija się do góry.
Czytelnik biorący książkę do ręki, musi mieć świadomość, że jest ona napisana na podstawie hitlerowskich dokumentów. Tutaj wtrącę małą dygresję, że słowo "hitlerowiec" czy "nazista" bardzo rzadko pojawia się na kartach. Ci którzy napadli na nasz kraj to Niemcy.
Autor przestawia zebrane informacje z pozycji agresora. Są one podstawą, czy dane wydarzenie miało miejsce czy nie. Jeżeli Polskie archiwa potwierdzają ów fakt to dobrze. Jeżeli nie, to autor jako wykładnie podaje niemiecką stronę.
Sama Luftwaffe przedstawiona jest wzorowo. Mamy do czynienia z rycerzami przestworzy. Piloci latają wysoko nad uciekinierami, żeby ich nie przestraszyć. Bombardują TYLKO cele wojskowe. Nawet w Warszawie niszczone są tylko obiekty strategiczne. Bomby prawie zawsze trafiają. Idealnie w stacje, nigdy w budynki cywilne stojące nieopodal. Pierwsi bombardowania obiektów cywilnych według autora rozpoczęli Brytyjczycy.
Nawet jeśli byłaby to prawda, to należy się zastanowić dlaczego. Bombardowania bombowców horyzontalnych były w początkowym okresie wojny strasznie niecelne. Najprostszą metodą rozwalenie jakiegokolwiek celu, było pokrycie bombami rejonu, gdzie on się znajdował.
Tak też robiła Luftwaffe, kierując do ataku bombowce He 111 i Do 17 z pułapu wysokiego powyżej 4000 m.
Zresztą autor częściowo sam sobie przeczy, zamieszczając rozkaz bombardowania Warszawy w odwecie za wydarzenia w Bydgoszczy. Również cytowane w wielu relacjach niemieckich pilotów ucieczki ludności cywilnej na widok samolotu nie wzięły się z znikąd.
Polacy według autora są niezbyt odważni i popełniają zbrodnie wojenne. Ukrywają obronę przeciwlotniczą wśród wozów uciekinierów. Gdy dzielni niemieccy lotnicy rezygnują z lotu koszącego, żeby nie straszyć uciekinierów, dostają się nagle pod zbrodniczy ogień.
Gdy He 111 obrywa i załoga się ewakuuje, polscy lotnicy bez honoru strzelają do wiszących na spadochronach. To samo czyni piechota, która jeżeli skoczek ocaleje natychmiast go rozstrzeliwuje. Chyba, że wśród żołnierzy znajduje się dobry polski volksdeutsch- wtedy odprowadza on pilotów do swoich z ulgą oddając się do niewoli.
To są "fakty" z cytowanych przez autora relacji. Niestety Emmerling nie komentuje relacji a ich treść traktuje jako dowód.
Takich bzdur jest sporo.
Czytając tą publikację musimy na takie kurioza się uodpornić. Mam też zastrzeżenie do tłumaczy relacji. Było ich aż trzech i czasami ponosiła ich fantazja. Przykładem niech będzie mała znajomość terminologii wojskowej:
"lotnisko było wprawdzie PRZESUNIĘTE ale w obliczu... dominacji powietrznej nad Polską nie obawiano się ataku"
Prawidłowo powinno być - WYSUNIĘTE.
Denerwuje też ciągłe używanie nazw polskich myśliwców PZL P.24. Jak wszyscy dobrze wiedzą nie latały one nad naszym niebem podczas kampanii wrześniowej. Tak trudno zamienić je P.11 lub P.7. Nawet jeżeli nie mamy pewności który typ maszyny - można napisać P.7 (11).
Tekst wiodący jest napisany chronologicznie z podziałem na dni. Oprócz niego w książce znajdziemy raporty i analizy w postaci załączników. Jest też trochę zdjęć.
Samo wydanie jest staranne. Dobry papier i twarda lakierowana oprawa.
Czy jest to zła książka? Nie. Autor przez piętnaście lat swoich badań wykonał kawał dobrej roboty. Ilość przejrzanych dokumentów musiała być ogromna. Publikacja stanowi niemieckie spojrzenie na konflikt. Takie spojrzenie też jest potrzebne do obiektywnej oceny. Należy zagryźć zęby i rzetelnie odsiać propagandowe bzdury a otrzymamy niezły dokument. Pozostaje skonfrontować go z wiedzą, którą przedstawiają nasi badacze. Powstanie wtedy wyważony obraz całości.

"Niemieckie spojrzenie na konflikt"
Bardzo trudno mi zaopiniować przeczytaną lekturę. Z jednej strony mamy rzetelnie wykonaną pracę polegającą na przekopaniu sporej części archiwów. Z drugiej po części stronnicze przedstawienie wyników.
Czytając odnosiłem wrażenie, że autor (Ślązak, który wyjechał do Niemiec i tam się osiedlił) szczerze nienawidzi swojej poprzedniej...

7/10

7/10

Pomijając pewne zapatrywania autora - kawał dobrej roboty, pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematem. Polecam! :)

Pomijając pewne zapatrywania autora - kawał dobrej roboty, pozycja obowiązkowa dla zainteresowanych tematem. Polecam! :)