Wspomnienia dowódcy który miał swój styl, charakter czy też po prostu sposób dowodzenia - nie dzielił włosa na czworo, nie zastanawiał się godzinami nad kolejnym ruchem, lecz wybierał słabe punkty wroga i uderzał :)
Ech, gdyby taki ktoś dowodził teraz wojskami NATO, to ruscy nie wychyliliby nosa poza swoje granice z 1991.

Wspomnienia dowódcy który miał swój styl, charakter czy też po prostu sposób dowodzenia - nie dzielił włosa na czworo, nie zastanawiał się godzinami nad kolejnym ruchem, lecz wybierał słabe punkty wroga i uderzał :)
Ech, gdyby taki ktoś dowodził teraz wojskami NATO, to ruscy nie wychyliliby nosa poza swoje granice z 1991.

Dziennik działań wojennych jednego z najlepszych dowódców w historii. Rozmieszczenie wojsk, manewry, dowodzenie armią - kto nie lubi to się nie odnajdzie, dla maniaków pozycja obowiązkowa.

Dziennik działań wojennych jednego z najlepszych dowódców w historii. Rozmieszczenie wojsk, manewry, dowodzenie armią - kto nie lubi to się nie odnajdzie, dla maniaków pozycja obowiązkowa.

Bardzo warto przeczytać - autor pokazuje swój styl dowodzenia, daje wiele cennych wskazówek co do charakteru, "smaku" wojny - najczęściej z perspektywy dowódcy, ale nie tylko. - Sporo jest przeżyć osobistych, anegdot itp. - Warto pamiętać, że choć autor bywał kontrowersyjny, to miał największe sukcesy wśród amerykańskich dowódców, nienawidził komunistów, w czasie ewentualnej III Wojny zostałby prawdopodobnie dowódcą wojsk alianckich w Europie i został według wszelkiego prawdopodobieństwa zamordowany przez radziecki wywiad...

Bardzo warto przeczytać - autor pokazuje swój styl dowodzenia, daje wiele cennych wskazówek co do charakteru, "smaku" wojny - najczęściej z perspektywy dowódcy, ale nie tylko. - Sporo jest przeżyć osobistych, anegdot itp. - Warto pamiętać, że choć autor bywał kontrowersyjny, to miał największe sukcesy wśród amerykańskich dowódców, nienawidził komunistów, w czasie...

Książka o ogromnej wartości historycznej, ale znikomej - beletrystycznej. Zawiera trochę smakowitych anegdot, ale trzeba je mozolnie wydłubywać spomiędzy nużąco drobiazgowych opisów działań wojennych.

Książka o ogromnej wartości historycznej, ale znikomej - beletrystycznej. Zawiera trochę smakowitych anegdot, ale trzeba je mozolnie wydłubywać spomiędzy nużąco drobiazgowych opisów działań wojennych.

Większość zna lub kojarzy Pattona z powodu jego "wyczynów", ostrych wypowiedzi i blitzu po Niemczech w 1944/1945. Przykro mi, ale książka nie jest w utrzymana w takim tonie. Patton tutaj bardziej kreuje siebie jako wielkiego dowódce.

Większość zna lub kojarzy Pattona z powodu jego "wyczynów", ostrych wypowiedzi i blitzu po Niemczech w 1944/1945. Przykro mi, ale książka nie jest w utrzymana w takim tonie. Patton tutaj bardziej kreuje siebie jako wielkiego dowódce.

Moim zdaniem wybitne wspomnienia, dużo danych, co nie zawsze jest obecne we wspomnieniach dowódców wyższego szczebla, kilka ciekawych anegdotek, język (zapewne mocno zasługa tłumacza) prosty, konkretny bez zbędnej kwiecistości. Różne dodatkowe uwagi i spostrzeżenia (jak np o Arabach czy o Koranie) tylko dodają smaku wspomnieniom.
Oczywiście Patton trochę koloryzował, gdy weźmie się do ręki wspomnienia Omara Bradleya, Eisenhowera czy Montgomerego (ten to miał ego) to i sam Patton będzie wyglądał nieco inaczej - zwłaszcza Bradley miał sporo z nim do czynienia jako podwładny i dowódca. Niemniej te wspomnienia są moim zdaniem więcej niż bardzo dobre.

Moim zdaniem wybitne wspomnienia, dużo danych, co nie zawsze jest obecne we wspomnieniach dowódców wyższego szczebla, kilka ciekawych anegdotek, język (zapewne mocno zasługa tłumacza) prosty, konkretny bez zbędnej kwiecistości. Różne dodatkowe uwagi i spostrzeżenia (jak np o Arabach czy o Koranie) tylko dodają smaku wspomnieniom.
Oczywiście Patton trochę koloryzował, gdy...

"No bastard ever won a war by dying for his country. He won it by making the other poor dumb bastard die for his country."

Ta książka, a raczej osobisty dziennik, opisuje krok po kroku dni życia i walki generała, przez chwilę poczułem się jak bym był obok niego :D

"No bastard ever won a war by dying for his country. He won it by making the other poor dumb bastard die for his country."

Ta książka, a raczej osobisty dziennik, opisuje krok po kroku dni życia i walki generała, przez chwilę poczułem się jak bym był obok niego :D

"Celem wojny nie jest śmierć za ojczyznę, ale sprawienie, aby tamci skurwiele umierali za swoją."

Wspomnienia jednego z najlepszych amerykańskich generałów z czasów 2 Wojny Światowej. Trochę bufona, trochę tyrana. Szanowanego przez tysiące żołnierzy którymi dowodził.

Gdyby spojrzeć na tę książkę z innej perspektywy, to jest to nic innego jak podręcznik zarządzania. Taki "case study" gdzie pomyłki i złe planowanie kosztują życie tysięcy ludzi. Wyznacz ludziom cel, daj im narzędzia i swobodę działania, a zobaczysz jak cię zaskoczą. Mn. dzięki takiemu podejściu Patton osiągał swoje cele militarne znacznie lepiej niż inni dowódcy.

Patton nie angażował się w rozgrywki polityczne czy personalne, wchodził w konflikty tam gdzie chciał przeforsować swoje zdanie. Zżymał się na polityków lub innych dowódców jeśli ponad zadanie wojskowe lub nadarzającą się okazję taktyczną przedkładali względy polityczne. Musiał często wstrzymywać swoje szarże i jako jeden z nielicznych alianckich dowódców miał swoje zdanie dalekie od poprawności politycznej. Mówił bardzo krytycznie o komunizmie i losie jaki czeka Europę Wschodnią pozostawioną przez aliantów ZSRR.

"Celem wojny nie jest śmierć za ojczyznę, ale sprawienie, aby tamci skurwiele umierali za swoją."

Wspomnienia jednego z najlepszych amerykańskich generałów z czasów 2 Wojny Światowej. Trochę bufona, trochę tyrana. Szanowanego przez tysiące żołnierzy którymi dowodził.

Gdyby spojrzeć na tę książkę z innej perspektywy, to jest to nic innego jak podręcznik zarządzania. Taki...

Czytałem, prawie równocześnie, wspomnienia dwóch amerykańskich generałów: Bradleya i Pattona. Patton bije na głowę Bradleya jako żołnierz.Jednak jako pisarz ... książka jest po prostu nudna. Wspomnienia Bradleya są zdecydowanie ciekawiej napisane.

Czytałem, prawie równocześnie, wspomnienia dwóch amerykańskich generałów: Bradleya i Pattona. Patton bije na głowę Bradleya jako żołnierz.Jednak jako pisarz ... książka jest po prostu nudna. Wspomnienia Bradleya są zdecydowanie ciekawiej napisane.

Sięgnąłem po tą książkę nie dlatego, że jestem jakiś ogromnym fanem dzienników wojennych czy generalnie literatury wojennej. Generał Patton to dla mnie autorytet ze względu na jego wielki patriotyzm, za jego inteligencję oraz za dumę jaką miał, co jest jak najbardziej usprawiedliwione. Po prostu chciałem poznać tą postać bliżej i uznałem, że czytając to co sama ona napisała jakoś mnie do niej bardziej zbliży. Także by poznać realia II wojny światowej w zakresie działań prowadzonych przez generała. To ostatnie jak najbardziej, a nawet za bardzo. Dużo szczegółowych opisów taktyki, były także mapki co i jak planował Patton. I to nie było coś co mi się podobało. Liczyłem na to, że będzie więcej opisów przemyśleń generała na temat wojny, świata, życia ogólnie. Było tego trochę, ale jak dla mnie za mało.
Jest to książka bardziej dla tych co się fascynują wojskowością, mają wiedzę na temat np. czym jest batalion, pluton etc.,. by rozumieć opisy poszczególnych bitew. Nie jest to zła pozycja traktując ją w ten sposób, ale ja jako poszukiwacz większej ilości przemyśleć autora na temat własnych działań trochę się zawiodłem.

Sięgnąłem po tą książkę nie dlatego, że jestem jakiś ogromnym fanem dzienników wojennych czy generalnie literatury wojennej. Generał Patton to dla mnie autorytet ze względu na jego wielki patriotyzm, za jego inteligencję oraz za dumę jaką miał, co jest jak najbardziej usprawiedliwione. Po prostu chciałem poznać tą postać bliżej i uznałem, że czytając to co sama ona napisała...