To trochę dziwna książka. W zamierzeniu miała być próbą ocalenia wiedzy o działaniach Zarządu Miejskiego w latach okupacji. Kulski, stojący przez całą okupację na czele Zarządu, napisał ją zaraz po wojnie, aczkolwiek udało się ją wydać dopiero dwie dekady później. Nieco okrojoną jej wersję umieścił zresztą w swoich własnych wspomnieniach, wydanych drukiem już po jego śmierci, w roku 1982 - "Z minionych lat życia: 1892-1945".

Można tu więc przeczytać o kontaktach z Niemcami (tak nadzorem, jak i tymi niższych szczebli),o braniu pod opiekuńcze skrzydła mnóstwa ludzi kultury i sztuki (dostawali oficjalne posady miejskie),o ochronie pomników, o wytwarzaniu fałszywych dokumentów, o planowaniu odbudowy miasta po wojnie. Czyta się to gładko i z zainteresowaniem, tyle że całość wypada jakoś blado, rzekłbym wręcz - płytko. Poza opisem stosunków z Niemcami są to na ogół pozbawione konkretów ogólniki. Bez dat, na ogół bez nazwisk, bez procedur. Prawdopodobnie wynikło to z próby chronienia przed komunistycznym reżimem osób, które zapewne znalazłyby się w orbicie zainteresowań służb wewnętrznych, ale w efekcie dzisiaj jest to lektura może i sympatyczna, ale jednocześnie niezbyt użyteczna. Jak ktoś chce dowiedzieć się konkretów, musi więc sięgać albo po inne, bardziej treściwe pamiętniki, albo po opracowania stricte naukowe, których - notabene - zbyt wiele nie ma. Co znowuż aż tak nie dziwi, zważywszy na wojenne przetrzebienie warszawskiej dokumentacji.

Ogólnie więc przeczytać książkę warto, ale nie należy spodziewać się po niej rewelacji.

To trochę dziwna książka. W zamierzeniu miała być próbą ocalenia wiedzy o działaniach Zarządu Miejskiego w latach okupacji. Kulski, stojący przez całą okupację na czele Zarządu, napisał ją zaraz po wojnie, aczkolwiek udało się ją wydać dopiero dwie dekady później. Nieco okrojoną jej wersję umieścił zresztą w swoich własnych wspomnieniach, wydanych drukiem już po jego...