Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To trochę dziwna książka. W zamierzeniu miała być próbą ocalenia wiedzy o działaniach Zarządu Miejskiego w latach okupacji. Kulski, stojący przez całą okupację na czele Zarządu, napisał ją zaraz po wojnie, aczkolwiek udało się ją wydać dopiero dwie dekady później. Nieco okrojoną jej wersję umieścił zresztą w swoich własnych wspomnieniach, wydanych drukiem już po jego śmierci, w roku 1982 - "Z minionych lat życia: 1892-1945". Można tu więc przeczytać o kontaktach z Niemcami (tak nadzorem, jak i tymi niższych szczebli),o braniu pod opiekuńcze skrzydła mnóstwa ludzi kultury i sztuki (dostawali oficjalne posady miejskie),o ochronie pomników, o wytwarzaniu fałszywych dokumentów, o planowaniu odbudowy miasta po wojnie. Czyta się to gładko i z zainteresowaniem, tyle że całość wypada jakoś blado, rzekłbym wręcz - płytko. Poza opisem stosunków z Niemcami są to na ogół pozbawione konkretów ogólniki. Bez dat, na ogół bez nazwisk, bez procedur. Prawdopodobnie wynikło to z próby chronienia przed komunistycznym reżimem osób, które zapewne znalazłyby się w orbicie zainteresowań służb wewnętrznych, ale w efekcie dzisiaj jest to lektura może i sympatyczna, ale jednocześnie niezbyt użyteczna. Jak ktoś chce dowiedzieć się konkretów, musi więc sięgać albo po inne, bardziej treściwe pamiętniki, albo po opracowania stricte naukowe, których - notabene - zbyt wiele nie ma. Co znowuż aż tak nie dziwi, zważywszy na wojenne przetrzebienie warszawskiej dokumentacji. Ogólnie więc przeczytać książkę warto, ale nie należy spodziewać się po niej rewelacji.