Ślepa plama

Ciekawa historia. Bardzo przyjemne tłumaczenie. Czyta się dosyć szybko. Na minus jak dla mnie kwestie Kostika pisane po ukraińsku. Trzeba się dużo domyślać ale i tak większość jego kwestii jest niezrozumiała. To jak dla mnie obniża ocenę. Jednakże pozycja godna polecenia.

Ciekawa historia. Bardzo przyjemne tłumaczenie. Czyta się dosyć szybko. Na minus jak dla mnie kwestie Kostika pisane po ukraińsku. Trzeba się dużo domyślać ale i tak większość jego kwestii jest niezrozumiała. To jak dla mnie obniża ocenę. Jednakże pozycja godna polecenia.

Jak ktoś wcześniej wspomniał - to taka gra rpg wpisana między okładki. Niestety bohaterowie wykonują tylko misje poboczne. Przez całą lekturę, do ostatniej kartki nie wiedziałem co jest clou tej książki. Bohaterowie noszą przedmioty z miejsca na miejsce, czasem za kimś gonią, czasem potłuką mutanty - i to w zasadzie tyle. Nie wiem jaki sens miało pozostawienie dialogów Kostika w języku ukraińskim, ale z czasem zwyczajnie je pomijałem. Na plus sam klimat jaki wprowadza książka. Dla mnie, jako fana Stalkera mimo wszystko lektura zleciałacałkiem przyjemnie, mutanty, artefakty i wódka na odkażenie, przywoływały wspomnienia z gier. Szkoda kompletnego braku fabuły.

Jak ktoś wcześniej wspomniał - to taka gra rpg wpisana między okładki. Niestety bohaterowie wykonują tylko misje poboczne. Przez całą lekturę, do ostatniej kartki nie wiedziałem co jest clou tej książki. Bohaterowie noszą przedmioty z miejsca na miejsce, czasem za kimś gonią, czasem potłuką mutanty - i to w zasadzie tyle. Nie wiem jaki sens miało pozostawienie dialogów...

Tekst między okładkami przypomina zapis kampanii RPG, podczas której żądni fabuły i rozwiązywania zagadek gracze walczą z nieprzygotowanym mistrzem gry: intrygi wymyślił tyle, co na krótką sesję, więc co chwila odgania postaci od sedna problemu. Co dziesięć minut atakują mutasy, wygodnie różnorodne, żeby pod koniec można było odhaczyć cały katalog fauny Zony. Co pół godziny graczy spotykają nieoczekiwane przeciwności, jak przymusowe postoje, zamknięcie w piwniczce, uwięzienie w rozbudowanym na terenie setek kilometrów kwadratowych zapomnianym podziemnym kompleksie, w którym oczywiście aż roi się od mutantów. Fabuła skapuje powoli, aż w końcu okazuje się, że od samego początku było jej tyle, co kot napłakał.

Język prosty do bólu, poprzetykany błędami, które należy złożyć na karb nienajlepszej redakcji. Żarty suche, postacie poza głównymi różnią się tylko imionami i zlewają. Lekturę utrudnia dodatkowo niezrozumiała decyzja tłumacza, żeby ukraińskiego dialektu Kostika nie przekładać, a jedynie przetranskrybować na alfabet łaciński - traciłam mnóstwo czasu, próbując rozszyfrować jego wypowiedzi (a i tak nie wszystko się udało), potem już omijałam je w całości, starając się wyłuskać kontekst z ripost innych postaci. Paradoksalnie więc coś, co miało być lekkim czytadłem, okazało się męczącą lekturą.

Tekst między okładkami przypomina zapis kampanii RPG, podczas której żądni fabuły i rozwiązywania zagadek gracze walczą z nieprzygotowanym mistrzem gry: intrygi wymyślił tyle, co na krótką sesję, więc co chwila odgania postaci od sedna problemu. Co dziesięć minut atakują mutasy, wygodnie różnorodne, żeby pod koniec można było odhaczyć cały katalog fauny Zony. Co pół godziny...

Umęczyła mnie ta książka. Tak napisana, że ciężko w ogóle było mi śledzić bieg akcji. Poziom fanfica.
Czytałem po poleceniu przez Gołkowskiego, autora dużo lepszego "Ołowianego Świtu" w tym uniwersum, i nie rozumiem jak gusta mogą się tak strasznie różnić. Może to był jakiś sarkazm?

Umęczyła mnie ta książka. Tak napisana, że ciężko w ogóle było mi śledzić bieg akcji. Poziom fanfica.
Czytałem po poleceniu przez Gołkowskiego, autora dużo lepszego "Ołowianego Świtu" w tym uniwersum, i nie rozumiem jak gusta mogą się tak strasznie różnić. Może to był jakiś sarkazm?

Ciężko się to czyta. Książka jest nudna. Do tego nie rozumiem, dlaczego nie przetłumaczono ukraińskich wypowiedzi jednego z bohaterów.

Ciężko się to czyta. Książka jest nudna. Do tego nie rozumiem, dlaczego nie przetłumaczono ukraińskich wypowiedzi jednego z bohaterów.

Straaaasznie się ciągnie na początku. Był moment, w którym myślałam, że już nie wrócę do tej książki. Pierwsza część poświęcona ' zaznajamianiu się' bohaterów mogła by być streszczona na 5 stronach a książka nic by nie straciła, wręcz zyskała. Później akcja nabiera tempa i jest już całkiem fanie, nawet świetnie. Mimo, że końcówka też jakby zbyt uproszczona. Ogólnie na +

Straaaasznie się ciągnie na początku. Był moment, w którym myślałam, że już nie wrócę do tej książki. Pierwsza część poświęcona ' zaznajamianiu się' bohaterów mogła by być streszczona na 5 stronach a książka nic by nie straciła, wręcz zyskała. Później akcja nabiera tempa i jest już całkiem fanie, nawet świetnie. Mimo, że końcówka też jakby zbyt uproszczona. Ogólnie na +

Opinia w linku poniżej...

https://dziennikkarolakrola.blogspot.com/2020/11/wiktor-noczkin-slepa-plama.html

Opinia w linku poniżej...

https://dziennikkarolakrola.blogspot.com/2020/11/wiktor-noczkin-slepa-plama.html

W książce W. Naoczkina czuć PCtowego S.T.A.L.K.E.R.A. Z pozoru niepozorna wycieczka w niezbadane rejony Zony przynosi bohaterom nieoczekiwane przygody. Czuć tutaj nieprzewidywalność tego obszaru. Moim zdaniem duży plus należy się autorowi za "zwyczajność" opowieści. Nie ma tu wielkiej misji, nie ma z góry założonego wielkiego planu, który ma przynieść bohaterom sławę i bogactwo. Jet za to tona przypadku i nie do końca przemyślanych działań. Chciałoby się więcej...

W książce W. Naoczkina czuć PCtowego S.T.A.L.K.E.R.A. Z pozoru niepozorna wycieczka w niezbadane rejony Zony przynosi bohaterom nieoczekiwane przygody. Czuć tutaj nieprzewidywalność tego obszaru. Moim zdaniem duży plus należy się autorowi za "zwyczajność" opowieści. Nie ma tu wielkiej misji, nie ma z góry założonego wielkiego planu, który ma przynieść bohaterom sławę i...

Cała fabułę można streścić w 2 minuty. Zero zwrotu akcji , książka o wszystkim i o niczym. Omijać z daleka żeby nie zrazić się do klimatu zony.

Cała fabułę można streścić w 2 minuty. Zero zwrotu akcji , książka o wszystkim i o niczym. Omijać z daleka żeby nie zrazić się do klimatu zony.

Coś nie mogę trafić na książkę z tej serii, której lektura by mnie przemieliła, że się tak wyrażę. To moja trzecia czytelnicza wizyta w Zonie, i trzecia umiarkowanie udana. Powieść Noczkina czyta się szybko, tu nie mam żadnych zastrzeżeń, tylko że przez mniej więcej połowę czyta się o wszystkim i o niczym. Stalker Ślepy zostaje przewodnikiem zagranicznego gościa w Zonie, i... Tu streściłem praktycznie połowę książki. Napotykają na swojej drodze milion innych stalkerów a do powieści nie wnosi to nic. Dużo lepiej jest w drugiej połowie książki, kiedy wędrują w podziemiach Zony jak nie przymierzając Drużyna Pierścienia po kopalni Moria, i tu COŚ się dzieje. To zdecydowanie najmocniejszy punkt powieści Noczkina. Drugi - genialny przekład Michała Gołkowskiego! Palce lizać! Natomiast największym minusem są non stop przytaczane dowcipy i anegdoty o stalkerze Pietrowie; ani to śmieszne, ani mądre. Najpierw mi to latało, ale kiedy co kilka stron czytałem kolejny suchar o Pietrowie to mnie już konkretnie... No właśnie, wiecie co!
Ogólnie lekko naciągnięte sześć gwiazdek, choć do książek Noczkina i postaci Ślepego raczej kiedyś powrócę. Może uda się wyjść poza ramy opinii 'dobra' dla książki o Zonie...?

Coś nie mogę trafić na książkę z tej serii, której lektura by mnie przemieliła, że się tak wyrażę. To moja trzecia czytelnicza wizyta w Zonie, i trzecia umiarkowanie udana. Powieść Noczkina czyta się szybko, tu nie mam żadnych zastrzeżeń, tylko że przez mniej więcej połowę czyta się o wszystkim i o niczym. Stalker Ślepy zostaje przewodnikiem zagranicznego gościa w Zonie,...