Lichwiarz

Nie zawiodłam się ! Dzięki Panu Michałowi Gołkowskiemu odkryłam twórczość Wiktora Noczkina którego kojarzyłam tylko z serią STALKER ale nie miałam okazji jakoś po niego sięgnąć. "Lichwiarz" spodobał mi się pod względem zarówno językowym jak i przedstawieniem akcji w dwóch wymiarach czasowych: przeszłości i teraźniejszości co dla mnie spowodowało urozmaicenie i spotęgowanie koncentracji na fabule. Całość pomimo krwawych kawałków jest dość lekka i szybko się ją czyta. Główny bohater jest dość sympatycznym draniem który ma sporo sprytu i szczęścia. Bardzo fajna historia dzięki której przeniosłam się w świat magi ale też zwykłych ludzkich intryg i wyborów moralnych oraz chęci przetrwania w mieście rządzącym się swoimi prawami niekoniecznie dobrymi dla wszystkich. Polecam i mam nadzieję że jeszcze spotkam się z Lichwiarzem :)

Nie zawiodłam się ! Dzięki Panu Michałowi Gołkowskiemu odkryłam twórczość Wiktora Noczkina którego kojarzyłam tylko z serią STALKER ale nie miałam okazji jakoś po niego sięgnąć. "Lichwiarz" spodobał mi się pod względem zarówno językowym jak i przedstawieniem akcji w dwóch wymiarach czasowych: przeszłości i teraźniejszości co dla mnie spowodowało urozmaicenie i...

Książka chyba dla dzieci.

Książka chyba dla dzieci.

Dobrze napisana, kiepska opowieść. Autor umie pisać, ale pomysłów mu brakuje.

Dobrze napisana, kiepska opowieść. Autor umie pisać, ale pomysłów mu brakuje.

No no no... Ale mnie autor zaskoczył podobnie jak tłumacza. Lekka z odrobiną czarnego humoru lektura fantasy (bez nadmiaru czarów). Wątek, który dotąd konsumowałem z apetytem w powieściach o Koniaszu autorstwa Żambocha. Sama przyjemność. Ciekawe co jeszcze Noczkin wymyśli poza tym dziełem i serią posta-apo, która mi też przypadła do gustu.

No no no... Ale mnie autor zaskoczył podobnie jak tłumacza. Lekka z odrobiną czarnego humoru lektura fantasy (bez nadmiaru czarów). Wątek, który dotąd konsumowałem z apetytem w powieściach o Koniaszu autorstwa Żambocha. Sama przyjemność. Ciekawe co jeszcze Noczkin wymyśli poza tym dziełem i serią posta-apo, która mi też przypadła do gustu.

183/2019 (A)

183/2019 (A)

Trochę niespełnione nadzieje. Bardzo spodobał mi się główny bohater, autor miał całkiem ciekawy pomysł na niego. Samo uniwersum też było w miarę ok, jedyne do czego mogę się przyczepić to sama fabuła, która mnie nie do końca przekonała. Niby nie było źle, ale czegoś cały czas mi brakowało.

Trochę niespełnione nadzieje. Bardzo spodobał mi się główny bohater, autor miał całkiem ciekawy pomysł na niego. Samo uniwersum też było w miarę ok, jedyne do czego mogę się przyczepić to sama fabuła, która mnie nie do końca przekonała. Niby nie było źle, ale czegoś cały czas mi brakowało.

Zaje***ta książka, język którym jest napisana na pewno spodoba się młodszym czytelnikom (takim ładnie z angielska nazywanych Young Adult) bo jest naprawdę nowoczesny i pełno w nim kolokwialnych zwrotów typu "cieszył się jakby mu kto w kieszeń nasrał"... fabuła na prawdę wciągająca i mam nadzieję, że będą tłumaczyć jeszcze inne książki Noczkina z tego uniwersum (podobnież jest ich ponad 15).

Zaje***ta książka, język którym jest napisana na pewno spodoba się młodszym czytelnikom (takim ładnie z angielska nazywanych Young Adult) bo jest naprawdę nowoczesny i pełno w nim kolokwialnych zwrotów typu "cieszył się jakby mu kto w kieszeń nasrał"... fabuła na prawdę wciągająca i mam nadzieję, że będą tłumaczyć jeszcze inne książki Noczkina z tego uniwersum (podobnież...

No i po sprawie. W sumie tylko tyle pomyślałem po zakończeniu lektury.
Brnąłem przez nią szmat czasu. Chyba jednym z powodów było to, że nie porwała mnie szczególnie. Ok, nie odrzucała ale też nie czułem ochoty, żeby rzucić wszystko i czytać. I tak sobie leżała odłogiem, czasem poczytałem 1 rozdział, czasem 5 aż skończyłem.
W końcowym rozrachunku nie była zła i całkiem nieźle się bawiłem ale pewnie nie wrócę, chyba, że... o tym jednak na końcu.

Ostatnio często widziana przeze mnie formuła retrospekcji przeplatających się
z wydarzeniami bieżącymi pojawia się i tutaj. To może taki sznyt pisarski autorów zza naszej wschodniej granicy? W każdym razie tutaj sprawdza się ona dobrze, gdyż obydwie ścieżki ładnie i bezboleśnie schodzą się na końcu.

Bohater, Kulawy, może nie jest bohaterem, ale nie jest też gnidą i można go polubić. Razem ze swoim młodocianym znajomym, wręcz przyjacielem, wycinają niezły numer w tej całej kabale. I to mi się podoba.

Świat wykreowany przez autora wydaje mi się bezpiecznie uniwersalny. Typowe miasto fantasy i cała otoczka geopolityczna podłożone jako tło tej awantury. Szkoda mi trochę, że jest tak mało wycieczek po zaułkach Liwdy. Owszem zwiedzamy miasto ale jakoś tak bez szczegółów, jako pasażer turystycznej karocy.

I wracając do początku, czemu nie wrócę? Bo to koniec końców prosta, zamknięta i skończona historia, która odkryła przede mną wszystko co ma w sobie. Prawda, jest solidna, dobra, poprawna ale już ją poznałem, chyba, że...
Zostaną przetłumaczone też inne powieści z tegoż universum. Jeżeli Lichwiarz to tylko historia ze świata, która postaci z innych książek upycha w epizodach w tle, to ciekawie by było poznać resztę powieści a tę sobie przypomnieć.

Póki co polecam, zamknięta, lekka, przyjemna fantasy z nieskomplikowaną fabułą. Niezły rozluźniacz bez zbędnego główkowania.

No i po sprawie. W sumie tylko tyle pomyślałem po zakończeniu lektury.
Brnąłem przez nią szmat czasu. Chyba jednym z powodów było to, że nie porwała mnie szczególnie. Ok, nie odrzucała ale też nie czułem ochoty, żeby rzucić wszystko i czytać. I tak sobie leżała odłogiem, czasem poczytałem 1 rozdział, czasem 5 aż skończyłem.
W końcowym rozrachunku nie była zła i całkiem...

Ciekawa koncepcja, ale końcówka trochę na wyrost i nie pasująca do całej koncepcji. Czyta się przyjemnie.

Ciekawa koncepcja, ale końcówka trochę na wyrost i nie pasująca do całej koncepcji. Czyta się przyjemnie.

Nie podobało mi się równoległe przedstawianie dwóch wątków. Wiem w jakim to celu zostało napisane jednak jak dla mnie czyta się to słabo. Poza tym na początku miało być o konflikcie gangsterów, a naraz wyskoczył jakiś pomysł na złoto elfa, do tego jeszcze bohater niańczy młodego barona... Wcześniejsze przygody opisywane równolegle też jakieś takie każda z innej parafii. Parę fajnych motywów z magią, szczególnie na początku, ale to trochę za mało żeby złapać od razu za następną książkę autora. Przeczytane raz, drugi raz nie będzie, zwłaszcza że stronic sporo.

Nie podobało mi się równoległe przedstawianie dwóch wątków. Wiem w jakim to celu zostało napisane jednak jak dla mnie czyta się to słabo. Poza tym na początku miało być o konflikcie gangsterów, a naraz wyskoczył jakiś pomysł na złoto elfa, do tego jeszcze bohater niańczy młodego barona... Wcześniejsze przygody opisywane równolegle też jakieś takie każda z innej parafii....