Przeczytałem tylko ze względu że mnie przygody Ślepego wciągnęły i chciałem więcej, nawet jeśli to nie klimaty stalkera. Książka trzyma podobny klimat ale... zawiodłem się, ma tą cechę która mnie strasznie irytuje, czyli przeskoki między miejscami i akcjami, w jednym rozdziale jesteśmy w mieście, w drugim jesteśmy na wyprawie, w trzecim jesteśmy znów w mieście i tak w koło Macieju. Fabuła jako tako się broni ale szału niema, a już walka z "finałowym bossem" jest nudna i bez polotu.

Przeczytałem tylko ze względu że mnie przygody Ślepego wciągnęły i chciałem więcej, nawet jeśli to nie klimaty stalkera. Książka trzyma podobny klimat ale... zawiodłem się, ma tą cechę która mnie strasznie irytuje, czyli przeskoki między miejscami i akcjami, w jednym rozdziale jesteśmy w mieście, w drugim jesteśmy na wyprawie, w trzecim jesteśmy znów w mieście i tak w...

Mimo że część cyklu. Zamknięta całość. Przyjemne fantasy z dobrze zarysowanym bohaterem i wykreowanym światem.

Mimo że część cyklu. Zamknięta całość. Przyjemne fantasy z dobrze zarysowanym bohaterem i wykreowanym światem.

Bardzo żałuję, że cykl „Król-Demon” Noczkina nie jest tłumaczony. Mamy tylko tę jedną książkę :/

Bardzo żałuję, że cykl „Król-Demon” Noczkina nie jest tłumaczony. Mamy tylko tę jedną książkę :/

Świetne, rozrywkowe fantasy.

Opowieść przedstawia nam historię Kulawego, niezbyt wpływowego lichwiarza, który wbrew sobie zostaje wplątany w wojnę gangów kierowanych przez Rzeźnika i Obucha. Dodatkowo na horyzoncie pojawia się zagrożenie pod postacią na wpół mitycznego księcia elfów, władcy słynnych Siedmiu Wież, który powraca po stuleciach szukając zemsty za dawne krzywdy…

Fabuła jest prowadzona z dwóch perspektyw: młodego (jeszcze nie) Kulawego który wyruszył w świat szukać szczęścia jako najemnik oraz starszego bohatera, już po przejściach. O ile taki zabieg w książkach może czasem wprowadzać pewien chaos fabularny, to tutaj jak najbardziej zadziałał, obie części są równie ciekawe i trzymające w napięciu, na sam koniec zaś ładnie się łączą ze sobą.

Chyba największą zaletą Lichwiarza jest styl. Książka jest świetnie napisana, czyta się ją niezmiernie szybko i ciężko odłożyć ją choćby na chwilę. Nie brak tutaj wartkiej, trzymającej w napięciu akcji i czarnego humoru. Jeśli zaś chodzi o głównego bohatera – Kulawego – to zdecydowanie można go polubić. Nasz bohater jest cwaniaczkiem, choć w gruncie rzeczy o dobrym sercu. Spodobała mi się także jego relacja z młodym Erstwinem. Na plus warto także zaliczyć klimat. Akcja dzieje się głównie w Liwdzie, sporym i niezbyt przyjaznym mieście, z jednej strony pełnym intryg i walk o władzę, z drugiej zaś bandytów, którzy bez mrugnięcia okiem mogą cię obrabować, a czasem wręcz zabić.

Czy ta pozycja ma jakieś wady? Wątek rywalizacji między Rzeźnikiem a Obuchem mocno stracił na znaczeniu w drugiej połowie książki i pozostawił mnie z pewnym niedosytem. Zabrakło mi też odpowiedzi na pewne pytania, być może są one jednak udzielone w innych, niewydanych w Polsce tomach cyklu.

Podsumowując Lichwiarz to sprawnie napisane i lekkie fantasy, w sam raz na poprawę nastroju. Mamy tu masę akcji, humoru i bohatera, któremu zdecydowanie można kibicować. Czego chcieć więcej? Szkoda tylko, że wydawca nie zdecydował się na przetłumaczenie na nasz język innych tomów z tego cyklu. Ode mnie 8/10.

Ps. Polecam wersję audio książki czytaną przez Adama Baumana, jako lektor sprawdził się wyjątkowo dobrze.

Świetne, rozrywkowe fantasy.

Opowieść przedstawia nam historię Kulawego, niezbyt wpływowego lichwiarza, który wbrew sobie zostaje wplątany w wojnę gangów kierowanych przez Rzeźnika i Obucha. Dodatkowo na horyzoncie pojawia się zagrożenie pod postacią na wpół mitycznego księcia elfów, władcy słynnych Siedmiu Wież, który powraca po stuleciach szukając zemsty za dawne...

Naprawdę mnie wciągnęła.

Naprawdę mnie wciągnęła.

Ciekawy bohater zwykle jest gwarantem udanej historii, a tutaj Kulawemu nie brakuje zarówno swojskości, bo nie udaje nie wiadomo kogo, ale też potrafi sprytnie lawirować w przestępczym światku gdzie łatwo wypaść z interesu w bardzo nieprzyjemny sposób.

Do tego retrospekcyjne wątki, które często spowalniają fabułę i bywają zbędne ładnie uzupełniały historię budując naszego bohatera.

Wspomniana swojskość daje o sobie znać również w warstwie językowej, bo tworzący ten światek nie gryzą się w język siląc na wyszukane i okrągłe zdania a walą prosto z mostu.

Udany kawał fantastyki.

Ciekawy bohater zwykle jest gwarantem udanej historii, a tutaj Kulawemu nie brakuje zarówno swojskości, bo nie udaje nie wiadomo kogo, ale też potrafi sprytnie lawirować w przestępczym światku gdzie łatwo wypaść z interesu w bardzo nieprzyjemny sposób.

Do tego retrospekcyjne wątki, które często spowalniają fabułę i bywają zbędne ładnie uzupełniały historię budując naszego...

Nie zawiodłam się ! Dzięki Panu Michałowi Gołkowskiemu odkryłam twórczość Wiktora Noczkina którego kojarzyłam tylko z serią STALKER ale nie miałam okazji jakoś po niego sięgnąć. "Lichwiarz" spodobał mi się pod względem zarówno językowym jak i przedstawieniem akcji w dwóch wymiarach czasowych: przeszłości i teraźniejszości co dla mnie spowodowało urozmaicenie i spotęgowanie koncentracji na fabule. Całość pomimo krwawych kawałków jest dość lekka i szybko się ją czyta. Główny bohater jest dość sympatycznym draniem który ma sporo sprytu i szczęścia. Bardzo fajna historia dzięki której przeniosłam się w świat magi ale też zwykłych ludzkich intryg i wyborów moralnych oraz chęci przetrwania w mieście rządzącym się swoimi prawami niekoniecznie dobrymi dla wszystkich. Polecam i mam nadzieję że jeszcze spotkam się z Lichwiarzem :)

Nie zawiodłam się ! Dzięki Panu Michałowi Gołkowskiemu odkryłam twórczość Wiktora Noczkina którego kojarzyłam tylko z serią STALKER ale nie miałam okazji jakoś po niego sięgnąć. "Lichwiarz" spodobał mi się pod względem zarówno językowym jak i przedstawieniem akcji w dwóch wymiarach czasowych: przeszłości i teraźniejszości co dla mnie spowodowało urozmaicenie i...

Książka chyba dla dzieci.

Książka chyba dla dzieci.

Dobrze napisana, kiepska opowieść. Autor umie pisać, ale pomysłów mu brakuje.

Dobrze napisana, kiepska opowieść. Autor umie pisać, ale pomysłów mu brakuje.

No no no... Ale mnie autor zaskoczył podobnie jak tłumacza. Lekka z odrobiną czarnego humoru lektura fantasy (bez nadmiaru czarów). Wątek, który dotąd konsumowałem z apetytem w powieściach o Koniaszu autorstwa Żambocha. Sama przyjemność. Ciekawe co jeszcze Noczkin wymyśli poza tym dziełem i serią posta-apo, która mi też przypadła do gustu.

No no no... Ale mnie autor zaskoczył podobnie jak tłumacza. Lekka z odrobiną czarnego humoru lektura fantasy (bez nadmiaru czarów). Wątek, który dotąd konsumowałem z apetytem w powieściach o Koniaszu autorstwa Żambocha. Sama przyjemność. Ciekawe co jeszcze Noczkin wymyśli poza tym dziełem i serią posta-apo, która mi też przypadła do gustu.