Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za mało na osiem, trochę więcej jednak niż siedem.

Za mało na osiem, trochę więcej jednak niż siedem.

Nie wydaje mi się, abym był w stanie wyrazić tę książkę konkretną oceną liczbową. Zbiór pozostawił we mnie zdecydowanie więcej pytań niż odpowiedzi, a także osadził parę myśli i wniosków, którymi chciałbym się podzielić.
Zdecydowanie jestem za tym, by te opowiadania czytać po jednym na raz, z pełną uwagą, nawet po kilka razy, nawet te dłuższe, a w szczególności te krótsze. To było dla mnie zadziwiające, jak bardzo byłem czasem skonfundowany po przeczytaniu któregoś z opowiadań, jednocześnie pragnąc go więcej i czytając w kółko jeszcze po kilka razy, ciągle zastanawiając się w tej mojej fascynacji opowiadaniem, o co w nim właściwie chodzi. Czasami - gdy pisarz pisze z serca - nie chodzi i nie musi chodzić o nic konkretnego, o nic namacalnego. Wydaje mi się, że różnica kulturowa również wchodzi tutaj w grę.

Opowiadania często są bardzo niejednorodna, bez wyraźnego środka ciężkości, początku lub końca, a jedynie przepływają przez nas i czasami nie wiemy nawet, kiedy się kończą - dlatego należy czytać z uwagą i po kilka razy. Niekiedy ciężko było się domyślić co bohaterowie czują, myślą i co nimi kieruje, tutaj ponownie swoją rolę odgrywa zapewne różnica kulturowa, różnica przekazu. Więc kiedy wkrada się trochę tej egzotyki, czasem ciężko mi stwierdzić na ile mi się to podoba, a na ile nie, na ile opowiadanie nie podchodzi mi z winy autora, czy też z mojej własnej. Należy podchodzić do tych opowiadań bardzo ciekawsko.

Tak jak pisałem wcześniej, opowiadania przez nas przepływają, często nie przywiązują się do konkretnej osoby, opowiadają o różnych sytuacjach, miejscach, płynnie i leniwo wędrują, bez początku i bez końca. Oczywiście, nie każde opowiadanie napisane jest w ten sposób, ale warto wiedzieć, że choć niektóre opowiadania są nieco bardziej zwarte i konkretne, to ciągle dosyć senne, jakby pogrążone bardziej w sferze mistycznej, w czymś pomiędzy czasem i przestrzenią, a nie koniecznie pośród konkretnych wydarzeń. Także sposób prowadzenia tych opowiadań uważam za naprawdę ciekawy, wart wypunktowania.

Ta książka zdecydowanie różni się od naszych zachodnich książek. W książkach, które zazwyczaj czytam i cenię, pisarz w pewien sposób odkrywa pewne schematy kierujące postaciami w ich działaniach, niektóre mechanizmy są bardzo sztywne, czyniące bohaterów wyrazistymi i unikalnymi, a dodatkowo czytelnik wciągnięty w książkę bardzo odnajduje się w świecie przedstawionym, przedstawionym dla niego. Tutaj jest zgoła inaczej - pisarz zaprasza nas do jakiegoś świata, ukazuje nam jakichś ludzi, którzy zapewne znaczą dla niego coś konkretnego, ale w tym świecie to my sami musimy wybrać co się dla nas liczy i co z niego wyciągamy, co czyni tą lekturę momentami niesatysfakcjonującą, niedopiętą, ale jednak oryginalną i dającą do myślenia. Nie znajdziemy tutaj psychologicznych mechanizmów tłumaczonych przez narratora (no może raz czy dwa), ale zamiast tego znajdziemy tutaj dużo osobistej i intymnej symboliki.
Ostatnie opowiadanie, które było najbardziej odbiegające od reszty, zostawiło mnie w pragnieniu przeczytania czegoś więcej od tego autora, więc zapewne kiedyś odwiedzę jeszcze jego katalog. Książka jedyna w swoim rodzaju, warta przeczytania, nawet jeżeli nie damy rady się w nią w pełni w czuć i jej w pełni (szczególnie za pierwszym razem) zrozumieć. To jest właśnie część doświadczania z tym zbiorem.

Nie wydaje mi się, abym był w stanie wyrazić tę książkę konkretną oceną liczbową. Zbiór pozostawił we mnie zdecydowanie więcej pytań niż odpowiedzi, a także osadził parę myśli i wniosków, którymi chciałbym się podzielić.
Zdecydowanie jestem za tym, by te opowiadania czytać po jednym na raz, z pełną uwagą, nawet po kilka razy, nawet te dłuższe, a w szczególności te krótsze....