Niezbyt mroczny ale ciekawy opis "tego złego". Polecam, dość lekka lektura, ciekawy opis rozbitego świata.

Niezbyt mroczny ale ciekawy opis "tego złego". Polecam, dość lekka lektura, ciekawy opis rozbitego świata.

Mając w pamięci płynny, nieuchwytny, eteryczny świat poznany w pierwszym tomie "Sebastian" cyklu Efemera, z przyjemnością zanurzyłam się w nim ponownie, nie przeczuwając, jak głęboko w psychikę ludzką zajrzę.
W rzeczywistość Efemery prostą jak serce i jednocześnie skomplikowaną, jak uczucia w nim przechowywane. Rozbitą na krajobrazy i chronioną przez Belladonnę przed Zjadaczem Świata. Złem zrodzonym z mrocznej strony ludzkiego serca. Zawsze obecnym, czającym się tuż pod powierzchnią niezauważalnie odwiedzanych krain, żywiącym się negatywnymi emocjami i urzeczywistniającym lęki ich mieszkańców, by ostatecznie znaleźć Miejsce Światła i zgasić pulsującą w nim dobroć i miłość. Jednak to nie zamieszkujące je krajobrazczynie miały według bardzo starej legendy, stanąć z nim do ostatecznej walki. Legendy, którą znał Michael. Czarodziej zdolny słyszeć muzykę grającą w ludzkich sercach, ale nie do końca świadomy swoich zdolności i roli, jaką pełnił w otaczającej go rzeczywistości. Zakochany w dziewczynie ze swoich snów – Belladonnie, która była jego przeznaczeniem, ale i przeznaczeniem Efemery. Konflikt celów tych dwóch powinności głównej, tytułowej bohaterki tej części cyklu, jakie miała do spełnienia, przyniósł wszystkim bohaterom powieści wachlarz różnorodnych zdarzeń przepełnionych skrajnymi emocjami.
To bardzo statyczna odsłona tej części cyklu. Głęboko wnikającą w złożoną psychikę człowieka, której analogią jest fabuła powieści. Zobrazowana wersja popularnonaukowego poradnika psychologicznego, która naukowy język tego ostatniego przełożyła na prosty język emocji, zrozumiały dla każdego, bo odwołujący się do autopsji każdego czytelnika. Jest w nim świat fizyczny przeplatający się ze światem duchowym, materialny tłumaczony na emocje i na odwrót. Żywy, pulsujący, zmienny krajobraz niczym ogród uprawiany przez kobiety z powieści, o którego istnienie i piękno trzeba nieustannie dbać, by nie zarósł, nie zdziczał, nie uległ samodestrukcji. Trudny do pielęgnacji, do utrzymania w określonym stanie, do ukazania jego piękna.
Zupełnie jak ludzka psychika z jej świadomością i emocjami.
Autorka wykorzystała historię poszczególnych bohaterów drugoplanowych po to, by ułatwić zrozumienie postępowania ludzi w realnym życiu. Zwłaszcza tych, którzy błąkają się w nim bez celu w poszukiwaniu własnej, indywidualnej drogi, czyniąc ich niepasującymi do społeczeństwa o ustalonych normach i przyjętych zasadach. Ten powieściowy przekład uczuć na konkretne obrazy ilustrujące motywy postępowania człowieka, często niezrozumiałe i potępiane przez środowisko, pięknie odsłania obraz życiowego powołania do jednej roli, od której spełniania zależy poczucie życiowego szczęścia. Tłumaczy samobójstwa pozornie szczęśliwych matek, nagłe odejście ojca od żony i dzieci, ciągły przymus wędrówek duchowych i fizycznych, braterską zazdrość o siostrę, niechęć do nieznanego, samonakręcającą się spiralę nienawiści, poświęcenie miłości w imię nadrzędnych, wyższych celów czy sens zawarty w tych i im podobnych zdaniach – "Miłość to nie jest coś, co po prostu czujesz. To coś, co robisz".
Jednak powieść ta nie jest ślepą pochwałą wyłącznie dobra i szlachetności.
Podkreśla konieczność istnienia dualizmu składającego się zarówno z dobra, jak i zła. Niemożność zaistnienia równowagi we wszechświecie i w psychice ludzkiej bez tych dwóch, skrajnych, antagonistycznych, ale uzupełniających się składowych, jak yin i yang. Mrok bez Światła cierpi, a Światło bez Mroku tworzy niebezpieczne skrajności.
Nie przypuszczałam, że pod tą niepozorną fabułą powieści fantasy ujrzę myśl prof. Józefa Tischnera o potrzebie równowagi emocjonalnej, by móc się rozwijać duchowo, a tym samym odkryję trudne tematy natury psychologicznej i filozoficznej przełożone na język obrazów i wizji w literackiej interpretacji. To nie jest li, tylko lekka powieść fantastyczna napisania prostym językiem, ale opowieść o życiu, w którym najsilniejszą magię tworzą życzenia serca i którą sercem należy odczytywać.
Od jakiegoś czasu idę tą drogą, ale jej odnalezienie zajęło mi dużo więcej czasu niż Michaelowi. Cudem jest, że się w tych poszukiwaniach nie zagubiłam, jak jego matka w świecie Efemery i jak wielu innych w mojej rzeczywistości.
Trochę się po niej zamyśliłam…
naostrzuksiazki.pl

Mając w pamięci płynny, nieuchwytny, eteryczny świat poznany w pierwszym tomie "Sebastian" cyklu Efemera, z przyjemnością zanurzyłam się w nim ponownie, nie przeczuwając, jak głęboko w psychikę ludzką zajrzę.
W rzeczywistość Efemery prostą jak serce i jednocześnie skomplikowaną, jak uczucia w nim przechowywane. Rozbitą na krajobrazy i chronioną przez Belladonnę przed...

"Belladonna" drugi tom Efemery...
Zjadacz świata wciąż grasuje między krajobrazami, Gloriana Belladonna musi go powstrzymać, ale nie będzie sama...pojawia się nowy gracz, który jeszcze nie do końca ma świadomość kim naprawdę jest.
Polubiłem ten Efemerę, podróżowanie bez bagażu i trudne wybory...Światło nie istnieje bez Mroku, ale nawet Mrok potrzebuje Światła dla siebie.
Wciąga podobnie jak pierwsza część, wykreowany świat jest zbudowany bardzo ciekawie, a do tego wybory przed którymi stają bohaterowie sprawiają że trzeba się zastanowić co jest naprawdę ważne. Czy rezygnacja z siebie dla wyższego dobra to zawsze dobra decyzja i czy jeśli poświęcisz wszystko to już nie ma powrotu? Podejście do życia, szyderstwo i poczucie humoru to coś co przemówiło do mnie w tej książce. Z przyjemnością zanurzę się w trzecim tomie.

"Belladonna" drugi tom Efemery...
Zjadacz świata wciąż grasuje między krajobrazami, Gloriana Belladonna musi go powstrzymać, ale nie będzie sama...pojawia się nowy gracz, który jeszcze nie do końca ma świadomość kim naprawdę jest.
Polubiłem ten Efemerę, podróżowanie bez bagażu i trudne wybory...Światło nie istnieje bez Mroku, ale nawet Mrok potrzebuje Światła dla siebie....

W każdym z nas mieszka ...Mrok.Ważne by równoważyć w sobie te dwie skrajności...dobro i odrobinę mrocznej natury.Nie jest to łatwe ,ale wykonalne.Lubię gdy książka skłania mnie refleksji,do analizy moich kroków w życiowej podróży..

W każdym z nas mieszka ...Mrok.Ważne by równoważyć w sobie te dwie skrajności...dobro i odrobinę mrocznej natury.Nie jest to łatwe ,ale wykonalne.Lubię gdy książka skłania mnie refleksji,do analizy moich kroków w życiowej podróży..

„Belladonna” jest drugim tomem cyklu opowiadającym o rozedrganym świecie zwanym Efemerą.
Zjadacz Świata nadal grasuje po krajobrazach Efemery, zasiewając w umysłach jej mieszkańców strach i zwątpienie. Tymczasem Glorianna Belladonna – dotąd jedyna krajobrazczyni zdolna pokrzyżować mu plany – odkrywa, że nie jest sama. Nadzieja serca leży w belladonnie – ostrzeżenie Sebastiana w półmroku jawy snu przemknęło przez krajobrazy i dotarło do Michaela, mężczyzny, który również posiada niezwykłą moc. To on i Glorianna mogą stanowić jedyną szansę dla mieszkańców Efemery…

Belladonna roślina, która jest jednocześnie lekiem i trucizną. Glorianna Belladonna. Kobieta, która jest Krajobrazczynią, Wojowniczką Światła, która dba o dobro mieszkańców Efemery. Ale stanowi również zagrożenie.
Glorianna jest młodą kobietą, na której spoczywa olbrzymi obowiązek. Jakby wszyscy zapomnieli o tym, że też chce kochać i być kochana. Oczywiście ma wsparcie rodziny, której członkowie oddali by za nią życie. Ale chce poczuć smak prawdziwej miłości. I dziwnym zbiegiem okoliczności na jej drodze pojawia się Michael.

Michael przynoszący szczęście i pecha. Tak o nim mówią w rodzinnych stronach. Jedni go podziwiają, inni nienawidzą. Tak naprawdę jest Czarodziejem i twórcą krajobrazów. Chociaż o tym drugim nie wie. Gdy przez przypadek trafia do świata Glorianny, nie potrafi się w nim odnaleźć. Zresztą bliscy dziewczyny wcale mu tego nie ułatwiają. Brak pewności siebie ukrywa pod płaszczem arogancji.

Mimo niesprzyjających okoliczności,między Belladonną a Michaelem rodzi się uczucie, które jak okazuje się nie ma szans na przetrwanie. Ale czy na pewno? Każdy z bohaterów staje przed odwiecznym problemem – wybrać dobro własne czy dobro ogółu. I trzeba ponieść konsekwencje wyboru.

Niestety mam wrażenie, że drugi tom jest słabszy od poprzedniego. Nie wciągnął mnie jak inne powieści Anne Bishop. Cała akcja była raczej chaotyczna, lekko niespójna. Bohaterowie są jacyś tacy mocno nieprawdziwi, rozmemłani. Nie przemawiają do mnie. Nie podobają się mi. Zresztą mam wrażenie, że jakby jest ich za dużo na scenie. Jestem rozczarowana.

Powieść oczywiście reprezentuje gatunek fantasy. Spokojnie mogą sięgnąć po nią zarówno młodsi jak i starsi czytelnicy. Wbrew opisom, raczej nikogo nie zgorszy. Ciężko mi stwierdzić, czy sięgnę po kolejne tomy. Pewnie tak, bo nie lubię niedokończonych spraw.

„Belladonna” jest drugim tomem cyklu opowiadającym o rozedrganym świecie zwanym Efemerą.
Zjadacz Świata nadal grasuje po krajobrazach Efemery, zasiewając w umysłach jej mieszkańców strach i zwątpienie. Tymczasem Glorianna Belladonna – dotąd jedyna krajobrazczyni zdolna pokrzyżować mu plany – odkrywa, że nie jest sama. Nadzieja serca leży w belladonnie – ostrzeżenie...

ile można powięcić by ratować świat? szczególnie gdy ten świat przez całe twoje zycie traktował Cię jak coś najgorszego, jak zlo wcielone i wszystkimi sposobami próbował cię zniszczyć. Dlaczego więc chcesz poświęcić siebie ? i jak powiedzieć o tym bliskim co zrobić by Ci którzy chronili Cię przez całe życie pozwolili Ci teraz na takie poświęcenie? Czy zrozumieją ? czy jest sposób ? czy wystarczy sił ? nei ma już nadziei ale czy napewno?
Powieść o poświęceniu, o sile miłości, o nadziei i o wierze
Jak zawsze polecam

ile można powięcić by ratować świat? szczególnie gdy ten świat przez całe twoje zycie traktował Cię jak coś najgorszego, jak zlo wcielone i wszystkimi sposobami próbował cię zniszczyć. Dlaczego więc chcesz poświęcić siebie ? i jak powiedzieć o tym bliskim co zrobić by Ci którzy chronili Cię przez całe życie pozwolili Ci teraz na takie poświęcenie? Czy zrozumieją ? czy jest...

udana kontynuacja. Już sięgam po następną.

udana kontynuacja. Już sięgam po następną.

"Belladona" stanowi drugą część z cyklu Efemery i jest moim zdaniem gorszą pozycją niż część pierwsza. O ile już w tomie pierwszym świat Efemery nie do końca mnie przekonał, to jednak były tam postacie i miejsca (Gniazdo Rozpusty),które wzbudziły moją sympatię. Niestety, takiego samego odczucia nie miałam przy "Belladonie". Świat robi się coraz dziwniejszy i nadal nie do końca klarowny, główna z założenia bohaterka jest jakby główną bohaterką, ale czasami jednak nie bardzo, a sam rozwój sytuacji jest, w świetle znajomości serii "Czarnych Kamieni", tak bardzo przewidywalny i schematyczny, że wręcz zabija chęć do czytania. W "Belladonie" brakowało mi też tego jakże znakomitego w "Czarnych Kamieniach" poczucia humoru. Książkę reklamuje się ponadto jako erotyczną, zmysłową i romantyczną. Cóż, jak dla mnie to jedynie ostatni przymiotnik jest zgodny z treścią książki, bo reszta... Ja w każdym razie nie widziałam tam ani erotyzmu ani zmysłowości.

"Belladona" stanowi drugą część z cyklu Efemery i jest moim zdaniem gorszą pozycją niż część pierwsza. O ile już w tomie pierwszym świat Efemery nie do końca mnie przekonał, to jednak były tam postacie i miejsca (Gniazdo Rozpusty),które wzbudziły moją sympatię. Niestety, takiego samego odczucia nie miałam przy "Belladonie". Świat robi się coraz dziwniejszy i nadal nie do...

Na koniec zrobiło mi się żal Zjadacza Światów.

Na koniec zrobiło mi się żal Zjadacza Światów.

Od pierwszych stron nie mogłam zdzierżyć Michaela, był po prostu nieznośny. Belladona w ksiażce jakby coś straciła z poprzedniej części. Nie była już tak interesującą postacią. Jestem zawiedziona.

Od pierwszych stron nie mogłam zdzierżyć Michaela, był po prostu nieznośny. Belladona w ksiażce jakby coś straciła z poprzedniej części. Nie była już tak interesującą postacią. Jestem zawiedziona.