Twarz księżyca. T2

Dziwaczna nawet jak na Parnickiego powieść (?). Mamy tutaj coś w rodzaju monstrualnego zjazdu kilkudziesięciu osób z całego świata, Uczestnicy zjazdu pochodzą z różnych krajów , wyznają różne religie. Aby móc uczestniczyć w zjeździe musieli w ciągu 5 lat nauczyć się greki (na co dostali środki od organizatorów). Łączy ich pochodzenie od Mitroani - znanej z pierwszego tomu Twarzy Księżyca. (Mitroania to coś jakby megalomańska matka królów, a raczej cesarzy rzymskich - w okresie, w którym żyła cesarze zmieniali się średnio co dwa lata) Rzecz się dzieje kilkanaście lat po zdobyciu Hiszpanii przez Wizygotów. Książka to coś w rodzaju stenograficznego zapisu rozmów, a raczej mów z kilkoma wtrąconymi zbiorczymi zapisami snów lub poglądów uczestników. Dosyć to wszystko zagmatwane ale potencjalnie nie jest nieprawdopodobne. Wszystkie mowy i kontr-mowy zdają się obracać wokół kilku problemów: 1. Starcie kultury papieru (lub jak chce Parnicki przetworu ze szmat)- świeżo sprowadzonego do Europy z Chin z kulturą papirusu. 2 Jedna z teorii zakłada, że zjazd ma wyłonić obrońców do nowej, oczekiwanej bitwy z Arabami we Francji (Poitiers)

Dziwaczna nawet jak na Parnickiego powieść (?). Mamy tutaj coś w rodzaju monstrualnego zjazdu kilkudziesięciu osób z całego świata, Uczestnicy zjazdu pochodzą z różnych krajów , wyznają różne religie. Aby móc uczestniczyć w zjeździe musieli w ciągu 5 lat nauczyć się greki (na co dostali środki od organizatorów). Łączy ich pochodzenie od Mitroani - znanej z pierwszego tomu...