Północ - Południe

Książka wciąga jak pustynne piaski lub pękający lód pod stopami. Niesamowita kreacja świata - od bogów po obyczaje. Postacie nietuzinkowe i intrygujące, zwłaszcza pewna dziewczyna, która gdziekolwiek pójdzie - zostawia po sobie nieodgadnioną tajemnicę.
Wegner ma naprawdę porywający styl, potrafi namalować bitwę jak farbą, tak wyraźnie, jakby czytelnik tam był.
Osobiście zakochałam się w Południu, w jego spalonym słońcem klimacie. Jednak cała książka jest jak dla mnie -wybitna.
Jedna z najlepszych, jakie przyszło mi czytać.

Książka wciąga jak pustynne piaski lub pękający lód pod stopami. Niesamowita kreacja świata - od bogów po obyczaje. Postacie nietuzinkowe i intrygujące, zwłaszcza pewna dziewczyna, która gdziekolwiek pójdzie - zostawia po sobie nieodgadnioną tajemnicę.
Wegner ma naprawdę porywający styl, potrafi namalować bitwę jak farbą, tak wyraźnie, jakby czytelnik tam był.
Osobiście...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu krótkiej opowieści o dziewczynce, która pragnęła dostać kozę sięgnąłem po kolejną część. Nie zawiodłem się! Lubię styl książek Roberta Wegnera. Osobiście dobrze mi się je czyta. Robię lekki oddech od kolejnych części, ale niebawem wracam i mam nadzieję że będzie równie ciekawie.

Po przeczytaniu krótkiej opowieści o dziewczynce, która pragnęła dostać kozę sięgnąłem po kolejną część. Nie zawiodłem się! Lubię styl książek Roberta Wegnera. Osobiście dobrze mi się je czyta. Robię lekki oddech od kolejnych części, ale niebawem wracam i mam nadzieję że będzie równie ciekawie.

Pokaż mimo to

Po przeczytaniu książki, wiem że twórczość Pana Roberta Wegnera pozostanie ze mną chwilę dłużej. "Opowieści z meekhańskiego pogranicza Północ - Południe" to kawał świetnej polskiej literatury fantasy. Północ wraz z Szóstą Kompanią Szóstego Pułku pod dowództwem Kennetha-lyw-Darawyta dostarczyła mi mnóstwo emocji, no i żałowałem że tak szybko musimy się z tą kolorową kompanią rozstać. Mam szczerze wielką nadzieję że gdzieś przy okazji kolejnych części będzie mi jeszcze dane o niej poczytać. Świetne opisane sceny batalistyczne, bohaterowie których nie da się nie polubić plus wciągające opowiadania sprawiają że tą część dosłownie połknąłem. Druga, tzn. Południe mimo że moim zdaniem mniej ciekawa to tutaj za to jeśli chodzi o postać jednego bohatera - wojownika Issaram Yateha bardzo poruszająca. Końcówka moim zdaniem traci na tempie ale ogólnie daje radę. Ja w tym momencie zabieram się już za kolejne części i szczerze polecam lekturę.

Po przeczytaniu książki, wiem że twórczość Pana Roberta Wegnera pozostanie ze mną chwilę dłużej. "Opowieści z meekhańskiego pogranicza Północ - Południe" to kawał świetnej polskiej literatury fantasy. Północ wraz z Szóstą Kompanią Szóstego Pułku pod dowództwem Kennetha-lyw-Darawyta dostarczyła mi mnóstwo emocji, no i żałowałem że tak szybko musimy się z tą kolorową kompanią...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czas na opowieść o odwadze. Czas na opowieść o toporze i skale - skarbach Północy. Czas na opowieść o mieczu i żarze - skarbach południa.

Witajcie w Imperium Meekhańskim. Witajcie w świecie Roberta M. Wegnera, w którym poczujecie się jak w swoim własnym. Znajdziecie tu echo dawnych kultur, Rzymskiego Imperium. Znajdziecie tu bogów, którzy prowadzą swe wojny i ludzi. Niby wymyślonych, a jednak nam tak bliskich.

"Shadoree nadeszli dokładnie z tej strony, z której się ich spodziewano. Dwunastu objuczonych jak muły mężczyzn wyłoniło się z lasu na wschodnim krańcu hali. Zatrzymali się na skraju drzew. Wyglądali, jakby szli bez przerwy przez ostatnie kilka dni, brudni, zarośnięci, zdyszani. Zbliżał się wieczór i słońce świeciło im prosto w oczy, a rozległa połać hali, lekko pofałdowana i skrząca świeżym śniegiem, wyglądała czysto i spokojnie. Wabiła, obiecując łatwiejszą drogę i brak niebezpieczeństwa zasadzki.
Oczywiście kłamała."

Książki Roberta M. Wegnera to już klasyk polskiej fantastyki. Jest w nich wszystko, czego osobiście szukam w takich opowieściach. Doskonałość świata, wyraziści bohaterowie i bohaterki. W pierwszym tomie cyklu udajemy się na dwa skraje Imperium. Poznajemy zimną Północ, której broni honorowa Górska Straż. Przez żar Południa przeprowadza nas zamaskowany wojownik.

Ja w tym roku wracam do wielu opowieści, które kocham. A na cykl "Opowieści z meekhańskiego pogranicza" cieszę się ogromnie. Książki R.M. Wegnera czyta się jednym tchem, a kiedy się kończą człowiek zastyga na tej magicznej granicy pomiędzy światami. I niby wiemy, że trzeba wrócić do rzeczywistości, ale czy na pewno?

Czas na opowieść o odwadze. Czas na opowieść o toporze i skale - skarbach Północy. Czas na opowieść o mieczu i żarze - skarbach południa.

Witajcie w Imperium Meekhańskim. Witajcie w świecie Roberta M. Wegnera, w którym poczujecie się jak w swoim własnym. Znajdziecie tu echo dawnych kultur, Rzymskiego Imperium. Znajdziecie tu bogów, którzy prowadzą swe wojny i ludzi. Niby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Do sięgnięcia po Opowieści... skłoniła mnie ich minimalistyczna, wyróżniająca się okładka. I okazało się, że był to strzał w 10. Opowieści... spokojnie polecę każdemu komu podał się Wiedźmin czy Gra o Tron.
Mamy ciekawy świat, który jest starannie rozbudowywany w kolejnych tomach. Mamy ciekawych bohaterów. Mamy ciekawą kulturę, niestandardowe obyczaje i wiele wynikających z tego problemów.
Zdecydowanie polecam.

Do sięgnięcia po Opowieści... skłoniła mnie ich minimalistyczna, wyróżniająca się okładka. I okazało się, że był to strzał w 10. Opowieści... spokojnie polecę każdemu komu podał się Wiedźmin czy Gra o Tron.
Mamy ciekawy świat, który jest starannie rozbudowywany w kolejnych tomach. Mamy ciekawych bohaterów. Mamy ciekawą kulturę, niestandardowe obyczaje i wiele wynikających...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" wciągnęły mnie niesamowicie
W części pierwszej, #polnocpoludnie poznajemy dwie, pozornie nie łączące się ze sobą historie.
Jednak już od pierwszych rozdziałów czuć, że to pozór.

Styl autora usidla lepiej niż jakiekolwiek zaklęcie, a świat jaki wykreował nie chce czytelnika wypuścić.

Osobiście bardzo, ale to bardzo polubiłam pewnego młodego porucznika i jego podwładnych ;)

Zdecydowanie polecam!

"Opowieści z meekhańskiego pogranicza" wciągnęły mnie niesamowicie
W części pierwszej, #polnocpoludnie poznajemy dwie, pozornie nie łączące się ze sobą historie.
Jednak już od pierwszych rozdziałów czuć, że to pozór.

Styl autora usidla lepiej niż jakiekolwiek zaklęcie, a świat jaki wykreował nie chce czytelnika wypuścić.

Osobiście bardzo, ale to bardzo polubiłam pewnego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna pozycja świadcząca o świetnej kondycji polskiego Fantasy. Świat wymyślony przez autora jest kompletny.
Średniowiecze i magia pasują do siebie wyjątkowo a tu są podane w szczególnie heroicznej i rycerskiej miksturze. Poza tym, po prostu, świetnie się czyta.

Kolejna pozycja świadcząca o świetnej kondycji polskiego Fantasy. Świat wymyślony przez autora jest kompletny.
Średniowiecze i magia pasują do siebie wyjątkowo a tu są podane w szczególnie heroicznej i rycerskiej miksturze. Poza tym, po prostu, świetnie się czyta.

Pokaż mimo to

Z cyklem opowiadań który niechcący staje się powieścią jest pewien problem. Polega na tym, że pierwsze opowiadania są powiązane ze sobą luźno i sprawiają wrażenie jak gdyby nie dążyły do jakiegoś konkretnego, wspólnego celu. Tak było z "Ostatnim Życzeniem" Sapkowskiego i tak jest tutaj, z pierwszym tomem Meekhanu. Pierwsze opowiadania niepowiązane, a potem ma się wrażenie że są trochę na siłę połatane ze sobą, udając - trochę nieudolnie - że autor od początku miał na celu większą epicką fabułę. Bohaterowie Północy dużo mniej ciekawi i bardziej płascy niż Południa. Druga część tomu, czyli "Południe" dużo lepsze pod tym względem. Nie znam historii pisania, ale czuć że przy drugiej części autor już coś więcej zaplanował, pewne rzeczy łączą się w bardziej elegancki i przyjemny sposób, a całość zaczyna bardziej przypominać powieść a nie tylko opowiadania połączone osobą bohatera.
Ocena 8 na 10 jest głównie dla tej drugiej, lepiej przemyślanej części tomu. Nie wiem czy będę kontynuował, mam do skończenia inne rozpoczęte cykle. Na przykład prędzej kontynuował bym Meekhan niż Szóstkę Wron, o tyle Na Szkarłatnych Morzach Lyncha brzmi ciekawiej niż Wschód-Zachód.
Podsumowując: dobre, nie wybitne. Rozumiem nagrody i że wielu może się podobać, ale do pierwszej ligi czegoś mi brakuje.

Z cyklem opowiadań który niechcący staje się powieścią jest pewien problem. Polega na tym, że pierwsze opowiadania są powiązane ze sobą luźno i sprawiają wrażenie jak gdyby nie dążyły do jakiegoś konkretnego, wspólnego celu. Tak było z "Ostatnim Życzeniem" Sapkowskiego i tak jest tutaj, z pierwszym tomem Meekhanu. Pierwsze opowiadania niepowiązane, a potem ma się wrażenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dwa zbiory opowiadań, a po nich seria powieści. Skądś znam ten schemat... Jednak najważniejsze jest to, że cykl o Meekhanie jest wspaniały, dojrzały i wciąga od pierwszej kartki.
Obydwa zbiory opowiadań dobrze spełniają swoją rolę, jaką jest zaznajomienie ze światem, postaciami i zawiązanie intrygi. Na opinię o powieściach przyjdzie czas, gdy historia dobiegnie końca. Jednak na ten moment można spokojnie powiedzieć, że jest to najlepsze aktualnie pisane fantasy w Polsce. Nic tylko czytać.

Dwa zbiory opowiadań, a po nich seria powieści. Skądś znam ten schemat... Jednak najważniejsze jest to, że cykl o Meekhanie jest wspaniały, dojrzały i wciąga od pierwszej kartki.
Obydwa zbiory opowiadań dobrze spełniają swoją rolę, jaką jest zaznajomienie ze światem, postaciami i zawiązanie intrygi. Na opinię o powieściach przyjdzie czas, gdy historia dobiegnie końca....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesująca książka. Szybko mi się ją czytało, bardzo wchodzi. Uwielbiam ten klimat wojny Bogów oraz podziału książki na historię wielu bohaterów, które potem schodzą się w jedną.

Interesująca książka. Szybko mi się ją czytało, bardzo wchodzi. Uwielbiam ten klimat wojny Bogów oraz podziału książki na historię wielu bohaterów, które potem schodzą się w jedną.

Pokaż mimo to