Pięć opowiadań. Paweł Majka, Łukasz Orbitowski, Tobiasz Piątkowski, Robert J. Szmidt i Robert M. Wegner, oferują różnorodne perspektywy na temat tego, jak technologia może kształtować naszą przyszłość.
Każde opowiadanie wnosi unikalny głos do dyskusji na temat wizji przyszłości, od refleksji nad zagrożeniami po zagadnienia posthumanizmu.

Pięć opowiadań. Paweł Majka, Łukasz Orbitowski, Tobiasz Piątkowski, Robert J. Szmidt i Robert M. Wegner, oferują różnorodne perspektywy na temat tego, jak technologia może kształtować naszą przyszłość.
Każde opowiadanie wnosi unikalny głos do dyskusji na temat wizji przyszłości, od refleksji nad zagrożeniami po zagadnienia posthumanizmu.

Cała książka jest jak opis fantasy świata sztucznej inteligencji, czy jest to nasza przyszłość? Czy już za 100, 200 lat nie będą to historie fantasy ale jedne z tych prawdziwych? Kto wie. Póki co, im świat gna ku przyszłości za nowinkom AI coraz trudniej jest nadążyć.

Serce strzygi

Bardzo ciekawy wstęp, porywający do tego świata. Łatwo można nadążyć za wszystkim co się czyta, czego na początku się obawiałam sięgając po tą pozycję. Jednak zupełnie niepotrzebnie. Bardzo przyjemny wstęp, a nawet wzruszający, choć szkoda że tak krótki, chętnie przeczytałam więcej o tych bohaterach.

1990

Równie krótka historia jak pierwsza, jednak zupełnie odmienna. Początek, dosłownie pierwsze słowa już zaciekawiły, do końca trzymały w napięciu i czytało się z zainteresowaniem by odkryć ten sekret. W pewnych momentach trochę nudno było jednak końcowe zwroty akcji wynagrodziły wszystko.

Pastuch

Niestety ta historia nie przypadła mi do gustu, mało co z niej zrozumiałam i bardzo się męczyłam podczas tej części książki. Nie jestem w stanie za wiele powiedzieć, bo ciężko mi stwierdzić o czym była ta opowieść.

Śmierć Łucznika

Pierwszą część opowiadania ponownie ciężko było mi zrozumieć o czym czytam i nadążyć za wątkiem, jednak od drugiej połowy już było zdecydowanie lepiej, bardzo ciekawe opowiadanie, choć nie dorównywało dwóm pierwszym w mojej opinii.

Śmierć to nie koniec

Mocny tytuł tak jak i sama historia. Najdłuższa jaką dostaliśmy w całej książce, czuje, że pozostałe opowieści miały przygotować czytelnika właśnie na tą pozycję. Bardzo dobrym pomysłem było umieszczenie tej historii jako ostatniej, czytało mi się ją długo ale o dziwo była bardzo porywająca, szczególnie końcówka. Prawdopodobnie jedna z najlepszych tutaj opowieści, choć w swoim języku bardzo surowa i brutalna, potrafi chwycić za gardło.

Cała książka jest jak opis fantasy świata sztucznej inteligencji, czy jest to nasza przyszłość? Czy już za 100, 200 lat nie będą to historie fantasy ale jedne z tych prawdziwych? Kto wie. Póki co, im świat gna ku przyszłości za nowinkom AI coraz trudniej jest nadążyć.

Serce strzygi

Bardzo ciekawy wstęp, porywający do tego świata. Łatwo można nadążyć za wszystkim co się...

Będąc szczerym - przeczytałem trzy z siedmiu tekstów i nie wiem kiedy (i czy kiedykolwiek) dokończę resztę książki, więc napiszę tylko że opowiadanie Pawła Majki to absolutny sztos. Koncept na ten tekst jest genialny. Miałem się tylko nastroić przed graniem w Cyberpunka, a znalazłem takie złoto.
Jestem kontent, waćpanie Majka.

Będąc szczerym - przeczytałem trzy z siedmiu tekstów i nie wiem kiedy (i czy kiedykolwiek) dokończę resztę książki, więc napiszę tylko że opowiadanie Pawła Majki to absolutny sztos. Koncept na ten tekst jest genialny. Miałem się tylko nastroić przed graniem w Cyberpunka, a znalazłem takie złoto.
Jestem kontent, waćpanie Majka.

Taka to sobie antologia, tylko pięć opowiadań, za to bardzo dobrych (Wegner, Majka) lub dobrych (Orbitowski, Piątkowski). Szmidt okazuje się trochę zwyrolem, za to bez fantazji i polotu, najdłuższe opowiadanie jest zarazem najsłabsze.

Nie jest to wybitnie ambitna literatura, typowy cyberpunk ze strzelaniem i hakowaniem, albo hakowaniem i strzelaniem, ale to też można zrobić lepiej lub gorzej, tu jest naprawdę dobrze. Orbitowski jak zwykle włącza nam nostalgię lat 90-tych, tyle że z twistem. Majka jak zwykle krakowskie klimaty, tym razem z wycieczką gdzieś na Podhale. Ciekawie wybrnął Wegner, raczej bliższa przyszłość, ale jest wszystko co trzeba. Piątkowskiego nie znałem, a dostajemy całkiem zgrabne opowiadanie, faktycznie wyglądające na początek czegoś większego. Najbardziej ze wszystkich kojarzy się też z grą komputerową. Gość według LC wygląda bardziej na komiksiarza, opowiadanie faktycznie ktoś mógłby narysować. EDIT: ojezu, przecież ja go znam z "48 stron" ;) Co do Szmidta - nawet Edyta Olszówka sprawia wrażenie zażenowanej tym, co czyta, choć "cyberpunkowo" jest całkiem OK.

Audiobook dostępny w empik go, dostałem czemuś miesiąc gratis, ogólnie było warto. Czytają różni lektorzy, ładnie zrobione dźwiękowe efekty tła.

Taka to sobie antologia, tylko pięć opowiadań, za to bardzo dobrych (Wegner, Majka) lub dobrych (Orbitowski, Piątkowski). Szmidt okazuje się trochę zwyrolem, za to bez fantazji i polotu, najdłuższe opowiadanie jest zarazem najsłabsze.

Nie jest to wybitnie ambitna literatura, typowy cyberpunk ze strzelaniem i hakowaniem, albo hakowaniem i strzelaniem, ale to też można...

Świetne opowiadania, które wciagają, fascynują i mają w sobie to co cyberpunk mieć powinien - wysoko rozwiniętą technologię. Pierwsze i trzecie opowiadania zachwyciły mnie opisem walki, a ostatnie swoim zakończeniem.
Aczkolwiek w każdym z nich bohaterowie są konkretni, dobrze wykreowani, ich losy potrafią zainteresować.

Solidna robota, którą polecam. Zdecydowanie warto dać się wciągnąć w ten świat, zwłaszcza jak się lubi te klimaty.

Świetne opowiadania, które wciagają, fascynują i mają w sobie to co cyberpunk mieć powinien - wysoko rozwiniętą technologię. Pierwsze i trzecie opowiadania zachwyciły mnie opisem walki, a ostatnie swoim zakończeniem.
Aczkolwiek w każdym z nich bohaterowie są konkretni, dobrze wykreowani, ich losy potrafią zainteresować.

Solidna robota, którą polecam. Zdecydowanie warto...

Nieoptymistyczna wizja przyszłości. Zaskakująca. Ciekawa.
Warta przeczytania.

Nieoptymistyczna wizja przyszłości. Zaskakująca. Ciekawa.
Warta przeczytania.

Dwa pierwsze opowiadania są bardzo dobre i dla nich warto sięgnąć po tę książkę.

Dwa pierwsze opowiadania są bardzo dobre i dla nich warto sięgnąć po tę książkę.

5 zróżnicowanych tematycznie opowiadań o równym solidnym poziomie. W przypadku dwóch byłem rozczarowany tym że to tylko opowiadania ponieważ przedstawiony świat zapowiadał się bardzo ciekawie.

5 zróżnicowanych tematycznie opowiadań o równym solidnym poziomie. W przypadku dwóch byłem rozczarowany tym że to tylko opowiadania ponieważ przedstawiony świat zapowiadał się bardzo ciekawie.

Jestem usatysfakcjonowany i zadowolony, choć są drobne zgrzyty. Wersja audiobook, to takie skromne słuchowisko, wyszło świetnie i klimatycznie.
Jak na antologię, dość wyrównany, dobry poziom, spodziewałem się większego rozrzutu, ale tutaj dość dobrze zostało to przemyślane, tylko 5 opowiadań, znane nazwiska.
Po odsłuchaniu, doszedłem do wniosku, że będę musiał się zabrać za inną polską antologię cyperpunka: "Cyberpunk Girls", bo ta, to bardzo mocno męska wersja, momentami szowinistyczne, lepiej jakby za wątki damsko-męskie, kobiece postaci, w ogóle panowie się nie brali, bo wyszło słabo, żenująco. Pewnikiem jako nastolatek bym nawet tego nie zauważył, bo nie kreowanie żeńskich postaci nie wychodzi ponad wyobrażenie przeciętnego męskiego nastolatka.
Robert Wegner "Serce strzygi" - łowca duchów w wersji cyber-sieciowej. Antologia zaczęła się z przytupem, te opowiadanie najbardziej się wyróżnia. Choć trochę mi zgrzytało, że jest też powiadaniem w moim odczuci z mocnymi korzeniami fantasy. W sumie ekstra klasa sama w sobie. Pomysł, że SI, zwłaszcza te domowe, te które mają dostosować się do nas, ułatwiając nam życie codzienne, ewoluują do bytów, dla których najbliższym odpowiednikiem w naszej wyobraźni będzie duch, strzyga - świetne. Jestem w stanie uwierzyć w dom nawiedzony przez SI - ducha zmarłego właściciela domu/sieci. Prędzej w to, niż te duchy z gotyckich powieści.
Łukasz Orbitowski "1990" - chwilę mi zajęło przypomnienie sobie o czym było to opowiadanie. W sumie musiałem wspomóc się google. Najsłabsze z zestawu, choć nie tragiczne. Nastoletni łobuz, który jednego pięknego lata z oprawcy zostaje ofiarą i dowiaduje się, że jest wirtualnym bytem symulacji, która ma pomóc jego ofierze walczyć z traumą. Nostalgiczny powrót do lat dziewięćdziesiątych mnie nie urzekł. Być może w antologii SF bym ciut lepiej odebrał te opowiadanie, w jak na te wydanie jest za mało Cyberpunka.
Paweł Majka "Pastuch" - no i jedziemy po bandzie. Najbardziej dynamiczny opis walki podrasowanych cybernetycznie uliczników. Styl i życie na krawędzi. Samo mięcho i krew cyperpunka. Styluwa na szlachtę i husarię aż rozczulająca, taka słodko landrynkowa. Ale do tego mamy fetysz nagiego ciała i bezpośredniego dotyku w czasach, gdzie każda komunikacja międzyludzka jest przez sieć - interfejs. Czytając to w dobie pandemii jakoś łatwo uwierzyć w taką izolację, jest dodatkowy smaczek. A i sam Pastuch - pomysł pierwsza klasa.
Tobiasz Piątkowski "Śmierć Łucznika" - plastycznie ciałkiem fajnie wykreowany świat, aż chce się wersji komiksowej tej historii. I przede wszystkim jej kontynuacji. Dużym zgrzytem tego opowiadania jest wrażenie, że to tylko pierwszy rozdział. Szpiegostwo przemysłowe, ludzkość walcząca o ochłapy z automatycznych fabryk, tajna broń, fajna wizualizacja wszczepień cybernetycznych - ech, poproszę to w wersji komiksowej.
Robert J. Szmidt "Śmierć to nie koniec" - to już nowela, a nie tylko szybkie opowiadanko, więcej miejsca, bardziej można rozbudować świat, a jest co opowiadać, zawarto tutaj wszystkie elementy, które kojarzą się z cyberpunkiem. Megamiasto, korporacje - podział kastowy, cyborgizacje, sieć, SI, intryga kryminalna w sosie noir. Wrak androida i standardowa akcja łapania hakera rozpoczyna ciąg zdarzeń, który mocno namiesza w życiu bohaterki. Kopiowanie osobowości w ciało androida jako sposób na wieczne życie dla bogatych dla zwyrodnialców sposób bardzo długiego torturowania znienawidzonych wrogów. Tylko dlaczego tymi wrogami są same kobiety? Czemu sprowadza się to tylko do gwałtów i krojenia androicznego ciała? Jakie to prostackie.

Jestem usatysfakcjonowany i zadowolony, choć są drobne zgrzyty. Wersja audiobook, to takie skromne słuchowisko, wyszło świetnie i klimatycznie.
Jak na antologię, dość wyrównany, dobry poziom, spodziewałem się większego rozrzutu, ale tutaj dość dobrze zostało to przemyślane, tylko 5 opowiadań, znane nazwiska.
Po odsłuchaniu, doszedłem do wniosku, że będę musiał się zabrać...

Bardzo przyjemny poziom i różnorodność opowiadań. Świetna pozycja dla fanów uniwersum. Brutalizm i zagadka kryminalna ostatniego opowiadania autorstwa Roberta J. Szmidta zaciągną Was w cuchnące krwią uliczki dystopijnego miasta.
Absolutnie polecam!

Bardzo przyjemny poziom i różnorodność opowiadań. Świetna pozycja dla fanów uniwersum. Brutalizm i zagadka kryminalna ostatniego opowiadania autorstwa Roberta J. Szmidta zaciągną Was w cuchnące krwią uliczki dystopijnego miasta.
Absolutnie polecam!