Po raz pierwszy książka jednego z moich ulubionych pisarzy nie przypadła mi do gustu :( Kurcze, nastawiłem się jak zwykle na ucztę, a tu klops. Według mnie w książce jest za dużo:
- polityków, Fergusona, Hannach i całego tego ustrojstwa,
- ekskluzywnych barów i restauracji,
- kaw i kanapek (wiem, że się czepiam, ale co mi tam),
- drogiego szampana i innych drinków, w poprzednich książkach Dillon pił tylko whisky i nie wymyślał,
- i zapomniałbym, drogich samolotów, co chwila latali gulfstreami i concordami.
Ogólnie boli mnie taka ekskluzywność wszystkiego, nie ma tu, albo jest bardzo mało prawdziwego szaroburego świata.
Jest Dillon, ale jest go za mało i nie ratuje sytuacji.
Jakoś doczytałem do końca, ale bez entuzjazmu, tym bardziej, że już w połowie książki człowiek spodziewał się jak się to wszystko skończy.
Dość marudzenia, liczę że kolejna przeczytana książka będzie lepsza.

Po raz pierwszy książka jednego z moich ulubionych pisarzy nie przypadła mi do gustu :( Kurcze, nastawiłem się jak zwykle na ucztę, a tu klops. Według mnie w książce jest za dużo:
- polityków, Fergusona, Hannach i całego tego ustrojstwa,
- ekskluzywnych barów i restauracji,
- kaw i kanapek (wiem, że się czepiam, ale co mi tam),
- drogiego szampana i innych drinków, w...

Luźna, spokojna w typowym stylu dla Jacka Higginsa. Grupa Fergusona zajmuje się sprawą zabójstw grupy irlandzkich ekstremistów. Wszystko wskazuje na starszą panią. Czy to to porachunki czy zemsta . Bez fajerwerków, ale bardzo przyzwoita

Luźna, spokojna w typowym stylu dla Jacka Higginsa. Grupa Fergusona zajmuje się sprawą zabójstw grupy irlandzkich ekstremistów. Wszystko wskazuje na starszą panią. Czy to to porachunki czy zemsta . Bez fajerwerków, ale bardzo przyzwoita

Dawno nie miałam w rękach żadnej z książek p. Higginsa więc skrzętnie skorzystałam z nadarzającej się okazji i sięgnęłam po coś, czego jeszcze nie czytałam. Niestety, nie jest to pozycja warta szczególnego polecenia.
Jak to u tego autora bywa, mamy tych złych i tych dobrych, realia wielkiej polityki i wyższych sfer przeplatające się ze światem zwykłych bandytów (niektórzy nazywają się bojownikami słusznej sprawy, ale nie czarujmy się: zbir to zbir, niezależnie pod czyją chorągwią rabuje i morduje),pieniądze dla nikogo nie stanowią problemu (dosłownie, jakby rosły na drzewach),narkotyki, uniwersalne wytrychy, fałszywe dokumenty tożsamości są towarem łatwo dostępnym, a niezliczone egzemplarze broni palnej nasi bohaterowie mają poupychane w każdym zakamarku swych sekretnych kryjówek (które niekoniecznie jednak są takie sekretne, jak się okazuje).
Powyższa wyliczanka to pewien standard dla utworów tego pisarza więc ani nie zaskakuje, ani nie dziwi.
Gorzej z fabułą i akcją. Bo tym razem pozornie luźno powiązane ze sobą wątki zmierzają do bardzo przewidywalnego finału, niespodziewanych zwrotów akcji brak, podwójnych agentów również jak na lekarstwo, a napięcie praktycznie od pierwszej do ostatniej strony jest takie samo (czyli niezbyt wysokie)…
Jeśli ktoś ma ochotę zerknąć za zasłonę oddzielającą nas od świata możnych i dobrze urodzonych, dla których bywanie w ekskluzywnych klubach, popijanie szampanów z górnej półki i zajadanie się ostrygami, to „trudy” dnia codziennego, czy polityków, żyjących wygodnie i luksusowo na koszt podatników, to może w wolnej chwili zmierzyć się ze „Zdrajcą”, ale jakichś nadzwyczajnych emocji nie ma się co spodziewać w trakcie lektury.

Dawno nie miałam w rękach żadnej z książek p. Higginsa więc skrzętnie skorzystałam z nadarzającej się okazji i sięgnęłam po coś, czego jeszcze nie czytałam. Niestety, nie jest to pozycja warta szczególnego polecenia.
Jak to u tego autora bywa, mamy tych złych i tych dobrych, realia wielkiej polityki i wyższych sfer przeplatające się ze światem zwykłych bandytów (niektórzy...

Kwintesencja stylu Higginsa - ale ja to lubię.

Kwintesencja stylu Higginsa - ale ja to lubię.

Prosta, sensacyjna, przewidywalna fabuła. Czyta się dość łatwo i przyjemnie, ale brakowało mi zwrotów akcji i zaskoczenia.

Prosta, sensacyjna, przewidywalna fabuła. Czyta się dość łatwo i przyjemnie, ale brakowało mi zwrotów akcji i zaskoczenia.

Niby książka akcji, ale jakoś tej akcji było bardzo mało. Nabiera ona tempa dopiero na ostatnich 80 stronach. Główny bohater wcale nie był głownym, bo było go dość mało. Ogólnie czytało się nieźle, ale czytałam lepsze, ale i tak dam pewnie jeszcze szansę Panu Higginsowi :)

Niby książka akcji, ale jakoś tej akcji było bardzo mało. Nabiera ona tempa dopiero na ostatnich 80 stronach. Główny bohater wcale nie był głownym, bo było go dość mało. Ogólnie czytało się nieźle, ale czytałam lepsze, ale i tak dam pewnie jeszcze szansę Panu Higginsowi :)

Dla mnie istnieją dwie kategorie książek, które lubię: ambitne, wymagające powieści, zmuszające do refleksji nad światem lub ludzką naturą oraz szybkie i lekkie kryminały lub thrillery, które nie wymagają większej koncentracji, a ich akcja toczy się sama i czytelnik nie musi właściwie zastanawiać się dlaczego, bo wszystko ma podane na talerzu.
"Zdrajca" Higginsa należy do tej drugiej kategorii książek - jest to powieść po prostu doskonała na długą podróż pociągiem w czasie największych upałów. Lubię styl pisania Higginsa, choć niektórym przywodzi on na myśl niepoukładane myśli małoletniego chłopca. Dla mnie jednak oznacza to szybką lekturę, która nie dość, że wciągnie, to też nie będzie kazała mi się zastanawiać nad sensem niektórych sformułowań i wypowiedzi.
Dużo akcji, sporo intryg, które wraz z lekturą stają się coraz bardziej oczywiste, aczkolwiek po Higginsa nie sięga się po to, by gimnastykować umysł, ale, przynajmniej w moim wypadku, aby spędzić czas z miłą, niewymagającą lekturą.
Jeśli, tak jak ja, uważacie, że czasami warto przeczytać coś mniej ambitnego - ta książka jest właśnie dla Was.

Dla mnie istnieją dwie kategorie książek, które lubię: ambitne, wymagające powieści, zmuszające do refleksji nad światem lub ludzką naturą oraz szybkie i lekkie kryminały lub thrillery, które nie wymagają większej koncentracji, a ich akcja toczy się sama i czytelnik nie musi właściwie zastanawiać się dlaczego, bo wszystko ma podane na talerzu.
"Zdrajca" Higginsa należy do...

Ciekawy kryminał, wciągający chociaż momentami uproszczony. Książka pisana bardziej pod kątem scenariusza filmowego niż zagwozdki intelektualnej, nie mniej jednak przyjemna w odbiorze.

Ciekawy kryminał, wciągający chociaż momentami uproszczony. Książka pisana bardziej pod kątem scenariusza filmowego niż zagwozdki intelektualnej, nie mniej jednak przyjemna w odbiorze.

Moja pierwsza przygoda z panem Higginsem i muszę przyznać, że udana. Lekki i przyjemny kryminał. Początkowo trudno się czytało, gdyż trudno było się połapać w grupach i ugrupowaniach, kto z kim walczy i dlaczego, a kto jest przeciwko komu. Jak już się załapie - zaczyna być dość przewidywalnie, niestety. Czytelnik nie powinien się spodziewać spektakularnych zwrotów akcji. Lektura nie wymagająca skupienia. Ale mimo tego - przyjemnie się czytało.

Moja pierwsza przygoda z panem Higginsem i muszę przyznać, że udana. Lekki i przyjemny kryminał. Początkowo trudno się czytało, gdyż trudno było się połapać w grupach i ugrupowaniach, kto z kim walczy i dlaczego, a kto jest przeciwko komu. Jak już się załapie - zaczyna być dość przewidywalnie, niestety. Czytelnik nie powinien się spodziewać spektakularnych zwrotów akcji....

Całkiem przyjemna lektura, mimo że mogło być więcej napięcia.

Całkiem przyjemna lektura, mimo że mogło być więcej napięcia.