Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla wielu ludzi to lanie wody, pranie mózgu i wiele innych negatywnych określeń. Ja natomiast do tej książki podchodzę zarówno z pewnym dystansem, jak również wiarą. W chwilach zwątpienia lubię po nią sięgać, daje mi pewnego kopa do działania i odnalezienia w sobie pokładów pozytywnego myślenia.

Dla wielu ludzi to lanie wody, pranie mózgu i wiele innych negatywnych określeń. Ja natomiast do tej książki podchodzę zarówno z pewnym dystansem, jak również wiarą. W chwilach zwątpienia lubię po nią sięgać, daje mi pewnego kopa do działania i odnalezienia w sobie pokładów pozytywnego myślenia.

Temat okrucieństwa nie jest mi obcy z uwagi, iż spotykam się z nim w pracy. Jednakże, pomimo wszystko książka ta mnie bardzo zaskoczyła. Ukazuje jak złożona potrafi być psychika człowieka i do jakich okrutnych czynów zdolni są niektórzy ludzie. Ciagle nurtuje mnie pytanie jak można z jednej strony mówić o miłości do dzieci, przytulać te niewinne istotki, a zarazem stosować coraz to bardziej wymyślne tortury wobec nich...

Temat okrucieństwa nie jest mi obcy z uwagi, iż spotykam się z nim w pracy. Jednakże, pomimo wszystko książka ta mnie bardzo zaskoczyła. Ukazuje jak złożona potrafi być psychika człowieka i do jakich okrutnych czynów zdolni są niektórzy ludzie. Ciagle nurtuje mnie pytanie jak można z jednej strony mówić o miłości do dzieci, przytulać te niewinne istotki, a zarazem stosować...

Pomimo moich ciężkich początków z tą książką, uważam że jest dość nietypowa, ale zarazem niebanalna. Tytułową „Prawdę o dziewczynie” odkrywamy stopniowo i z różnych źródeł – rodziny, przyjaciół, współpracowników. Na początku nie potrafiłam odnaleźć się w założeniu autora, by przedstawić historię zdarzeń bez zachowania chronologii, jednakże z czasem udało się autorowi zaciekawić moją osobę, nadawało to pewnego charakteru książce. Na mnie wywarła wrażenie, jest godna uwagi.

Pomimo moich ciężkich początków z tą książką, uważam że jest dość nietypowa, ale zarazem niebanalna. Tytułową „Prawdę o dziewczynie” odkrywamy stopniowo i z różnych źródeł – rodziny, przyjaciół, współpracowników. Na początku nie potrafiłam odnaleźć się w założeniu autora, by przedstawić historię zdarzeń bez zachowania chronologii, jednakże z czasem udało się autorowi...